Σε παγκόσμια επιδημία εξελίσσονται τα ψυχικά νοσήματα

Σε παγκόσμια επιδημία εξελίσσονται τα ψυχικά νοσήματα καθώς το 10% του ενήλικου πληθυσμού παρουσιάζει κάποιου είδους ψυχική διαταραχή στην διάρκεια της ζωής του.

Περισσότεροι από 450 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πάσχουν από ψυχικές διαταραχές ενώ, κάθε χρόνο, σχεδόν 165 εκατομμύρια Ευρωπαίοι (38,2%) εμφανίζουν κάποιο είδος ψυχικής διαταραχής. Το υψηλότερο ποσοστό έχουν οι αγχώδεις διαταραχές (14%) και ακολουθούν η αϋπνία (7%), η μείζονα κατάθλιψη (6,9%), οι σωματομορφικές διαταραχές (6,3%,) και η άνοια στους υπερήλικες, που φθάνει το 30% στα άτομα άνω των 85 ετών.

Τα στοιχεία αυτά ανακοινώθηκαν με αφορμή τη 10η Οκτωβρίου -Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας, από το Τμήμα Πρόληψης και Προαγωγής Υγείας της Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Το θέμα φετινής Παγκόσμιας Ημέρας Ψυχικής Υγείας είναι «Η ψυχική υγεία στους ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας».

Ο ορισμός που δίνει για την ψυχική υγεία ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, είναι: «η κατάσταση της υγείας, κατά την οποία ένα άτομο συνειδητοποιεί τις δυνατότητές του, μπορεί να αντεπεξέρχεται στο άγχος που προκύπτει από την καθημερινότητα, είναι παραγωγικό και συνεισφέρει στο κοινωνικό σύνολο».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Το χρόνιο στρες μπορεί να αποβεί θανατηφόρο

Το στρες είναι ένα φυσικό φαινόμενο και όχι μια αρρώστια της ψυχής. Είναι μια πρωτόγνωρη αντίδραση που προετοιμάζει να δώσει μάχη με το κακό ή την απειλή. Το οξύ στρες προκαλείται από πράγματα που συμβαίνουν ξαφνικά, ενώ το χρόνιο στρες ο άνθρωπος το συνηθίζει και μπορεί να γίνει θανατηφόρο. Οι συνέπειες μπορεί να είναι καταστροφικές...

όπως στο να οδηγήσει το άτομο στην αυτοκτονία, τη βία και το έμφραγμα. Είναι δύσκολο να θεραπευτεί και μπορεί να απαιτήσει ιατρική προσέγγιση, τόνισε στη διάρκεια ημερίδας που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού έργου INTERSTRESS, workshop με θέμα: 

Οι επιπτώσεις του στρες στις Μεταφορές, ο επικεφαλής του ΙΜΕΤ/ΕΚΕΤΑ Ευάγγελος Μπεκιάρης και συνέχισε αναλύοντας περισσότερο το θέμα: Πάντα υπάρχει μια ισορροπία ανάμεσα στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος όπως τις αντιλαμβανόμαστε με τις ανάγκες του καθενός. Αυτό προκαλεί πολύ συχνά άγχος, χαρά λύπη και άλλα συναισθήματα. 

Από την άλλη το καλό στρες μπορεί να είναι συναρπαστικό, αλλά και εξουθενωτικό. Μπορεί να οριστεί ως συναίσθημα, αλλά και ως κατάσταση φόβου, απαραίτητο φυσικό φαινόμενο που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε αρρώστια. 

Το στρες και η κούραση μπορεί να θεωρηθούν ως αιτίες αϋπνίας, ενώ το επαγγελματικό άγχος είναι προφητικό του διαταραγμένου ύπνου. Τέλος, το παρατεταμένο στρες είναι πολύ έντονο, μπορεί να επηρεάσει την απόδοση και να καταστρέψει την προσοχή και την μνήμη.

Σημειώνεται ότι το έργο INTERSTRESS: Η διαπραγματικότητα (interreality) στη διαχείριση και θεραπεία διαταραχών άγχους έχει στόχο το σχεδιασμό, την ανάπτυξη και τη δοκιμή ενός εξελιγμένου συστήματος πληροφορικής για τη διάγνωση και θεραπεία του ψυχολογικού άγχους.

Το άγχος είναι μια μοντέρνα πανδημία και την συναντάμε τόσο πριν την εργασία όσο και μετά από αυτήν. Το άγχος συμβάλλει σε πολλές χρόνιες παθήσεις από τις οποίες πάσχουν πολλοί πολίτες. Οι πιθανές αρνητικές καταστάσεις μπορεί να έχουν άμεσες συνέπειες στην συμπεριφορά μας και στις βιολογικές λειτουργίες αυξάνοντας έτσι τους κινδύνους για διάφορες παθήσεις. 

Παράλληλα μπορεί να χειροτερέψει ασθένειες και αρρώστιες όπως η κατάθλιψη, ο διαβήτης και καρδιαγγειακές παθήσεις, ανέφερε μεταξύ άλλων ο Παύλος Σπανίδης, ένας εκ των μελών που συμμετείχε στην έρευνα για να συμπληρώσει ο συνάδελφός του, Αναστάσιος Δρόσος. 

Ένας άνθρωπος μπορεί να καταλάβει έναν άλλο άνθρωπο αποκλειστικά και μόνο από τις κινήσεις του. Το ίδιο συμβαίνει και με τον εαυτό του όταν τον βλέπει στο βίντεο. Παράλληλα οι κινήσεις του ανθρώπου μπορεί να δείξουν και τα συναισθήματά του. 

Ενώ παλιότερα οι ταυτοποιήσεις γίνονταν αποκλειστικά και μόνο με τα στατικά στοιχεία, εντούτοις σήμερα σε αυτά εντάχθηκαν και οι κινήσεις του σώματος, με βάση το δημοσίευμα της Καθημερινής.

Πηγή: http://ksipnistere.blogspot.gr/

Τα 7 σημάδια της ανδρικής κατάθλιψης

Μπορεί ένας χρόνιος πόνος στο στομάχι να «κρύβει» κατάθλιψη; Φυσικά και ναι, απαντά η επιστήμη και μας παρουσιάζει μερικά από τα συνηθέστερα σημάδια ανδρικής κατάθλιψης. Διαβάστε ποια είναι και μην τα αγνοήσετε την επόμενη φορά που θα σας χτυπήσουν την πόρτα. 

Κούραση 

Αν νιώθετε διαρκώς κουρασμένοι ακόμη και μετά από πολλές ώρες ύπνου τότε είτε αντιμετωπίζετε κάποιο πρόβλημα υγείας (π.χ. έλλειψη σιδήρου) είτε βρίσκεστε στα πρώτα στάδια της κατάθλιψης. Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της Αλαμπάμα των ΗΠΑ, οι άνδρες στα πρώτα στάδια της κατάθλιψης διαμαρτύρονται για συμπτώματα κούρασης πολύ πιο συχνά από τις γυναίκες.

Λίγες ή πολλές ώρες ύπνου αντίστοιχα

Οι διαταραχές ύπνου, όπως η αϋπνία, το ξύπνημα πολύ πολύ πρωί ή ο ανήσυχος ύπνος, υποδηλώνουν πολύ περισσότερα από όσα νομίζουμε. Και ενώ μπορεί να οφείλονται και αλλού, οι γιατροί πιστεύουν, πώς οι διαταραχές ύπνου μπορεί να αποτελούν σημάδια κατάθλιψης.

Συχνοί πονοκέφαλοι ή στομαχόπονοι

Κατάθλιψη δεν σημαίνει μόνο κάθομαι στο σπίτι και κοιτάζω το ταβάνι. Μια σειρά από ψυχοσωματικές διαταραχές είναι πιθανόν να εκδηλωθούν (όπως π.χ. πονοκέφαλοι, διάρροια, πόνοι στη μέση ή στο στομάχι κ.α.).

Ωστόσο, πολλοί άνδρες δεν συνδέουν έναν χρόνιο πόνο που τους ταλαιπωρεί με την κατάθλιψη και έτσι δεν αναζητούν ιατρική βοήθεια έγκαιρα.

Αδυναμία συγκέντρωσης
Αν βρίσκετε μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή σας στο γραφείο και δεν μπορείτε να συγκεντρωθείτε για να δουλέψετε, μάλλον θα πρέπει να προβληματιστείτε, ειδικά αν αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα συχνά. Αρνητικές σκέψεις μπορεί να πλημμυρίζουν το μυαλό καθιστώντας αδύνατη την όποια προσπάθεια συγκέντρωσης. Μήπως η κατάθλιψη βρίσκεται προ των πυλών;
Ανεξήγητος θυμός
Για κάποια άγνωστη αιτία νιώθετε διαρκώς θυμωμένοι. Τα βάζετε με όλους και με όλα, τα νεύρα σας είναι «τσιτωμένα» και δεν μπορείτε να εντοπίσετε τον πραγματικό λόγο του ανεξήγητου θυμού σας. Ταυτόχρονα, αν νιώθετε πίεση από φίλους ή οικογένεια να επιστρέψετε στους «ρυθμούς» σας τότε μάλλον κάτι δεν πάει καλά…
Σεξουαλική δυσλειτουργία
Ένα από τα πρώτα και ιδιαίτερα ηχηρά σημάδια ανδρικής κατάθλιψης είναι η σεξουαλική δυσλειτουργία. Αν δεν υπάρχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας που να την δικαιολογεί ή κάποια συγκεκριμένη πηγή άγχους, τότε η κατάθλιψη ενδέχεται να είναι ο πραγματικός λόγος της δυσλειτουργίας αυτής.
Αναποφασιστικότητα
Αν ακόμη και για τα πιο απλά πράγματα δυσκολεύεστε να πάρετε μια απόφαση, τότε θα πρέπει να αναζητήσετε την πραγματική αιτία. Ωστόσο, αν ανέκαθεν δυσκολευόσασταν να πάρετε αποφάσεις, αυτό προφανώς αποτελεί στοιχείο του χαρακτήρα σας και μάλλον δεν χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση. Θα πρέπει μόνο να σας προβληματίσει σε περίπτωση που πρόκειται για κάτι που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό και μάλιστα χωρίς προφανή αιτία.

  Πηγή: http://www.clickatlife.gr/

Τι σημαίνει όταν τρως συνέχεια τα νύχια σου;

 

Ανήκεις στους ανθρώπους που τρώνε τα νύχια τους από τότε που ήταν παιδιά;

Μάθε λοιπόν πως..η συμπεριφορά σου αυτή δεν αποτελεί μια ακόμα κακιά συνήθεια. Η ονυχοφαγία θεωρείται από τους ειδικούς η πιο ήπια, αλλά και η πιο διαδεδομένη μορφή «ακρωτηριασμού» του εαυτού μας. Ουσιαστικά πρόκειται για το σύμπτωμα μιας υποβόσκουσας αγχώδους συναισθηματικής διαταραχής που συνδέεται άμεσα με την παιδική ηλικία.

Πολύ συχνά οι γονείς κατηγορούνε και μαλώνουνε τα παιδιά όταν τρώνε τα νύχια τους. Αυτό που όμως ίσως δε γνωρίζουμε είναι πως μια τέτοια συμπεριφορά δεν είναι τυχαία και πως αποτελεί ασυνείδητη εκτόνωση μιας διαρκούς εσωτερικής έντασης στη βάση μιας αδυναμίας έκφρασης των συναισθημάτων.

Σε ένα πιο βαθύ επίπεδο η ονυχοφαγία μπορεί να συνδέεται με ένα τραυματικό γεγονός ή με οτιδήποτε άλλο προκαλεί ένταση και άγχος. Με µια ψυχαναγκαστική μητέρα, με την υποτίμηση του παιδιού στο σπίτι ή στο σχολείο. Συμβαίνει συχνά τα παιδιά να μη μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματα τους και την ανησυχία τους µε τα λόγια και εκτονώνονται µε το να τρώνε τα νύχια τους.

Η ονυχοφαγία σε πολλές περιπτώσεις κάποια στιγμή σταματά. Πολύ συχνά όμως εξελίσσεται και γίνεται χαρακτηριστικό ενός αγχώδους ενήλικα, ο οποίος τρώει τα νύχια του ακριβώς επειδή δεν έχει μάθει να εκφράζει τα συναισθήματα του. Σε πολλές περιπτώσεις η ονυχοφαγία εμφανίζεται μαζί με συμπτώματα διαταραχών ύπνου, λόγου, ακόμα και συχνουρίας με τα οποία συνδέεται μαζί τους ή και όχι.

(c) briefingnews.gr

Αναρτήθηκε από ASSOS GREEK

Αύξηση κατά 50% της μείζονος κατάθλιψης στον ελληνικό πληθυσμό

Η οικονομική κρίση "εκτόξευσε" τον αριθμό των κλινικών περιπτώσεων κατάθλιψης

Προοδευτική αύξηση της κατάθλιψης, η οποία παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις, παρατηρείται από την έναρξη της οικονομικής κρίσης έως σήμερα (2008-2013), όπως προκύπτει από έρευνα του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ).Αναλυτικά:

• Το 2013 η μηνιαία επικράτηση της μείζονος κατάθλιψης, εκείνης δηλαδή της κλινικής οντότητας που χρήζει άμεσα θεραπείας, ανέρχεται σε ποσοστό 12,3% του ελληνικού πληθυσμού. Το εύρημα αυτό υποδηλώνει ότι κατά το μήνα που προηγήθηκε της έρευνας περίπου 12 στους 100 κατοίκους της χώρας βρέθηκαν να πληρούν τα κλινικά κριτήρια της μείζονος κατάθλιψης.
• Σε σύγκριση με το αντίστοιχο ποσοστό του 2011 (8,2%), το ποσοστό του 2013 (12,3%) παρουσιάζει ποσοστιαία αύξηση 50%, υποδεικνύοντας ότι η κλινική μείζων κατάθλιψη σημειώνει ανοδική πορεία στη χώρα μας, παράλληλα με την εντεινόμενη οικονομική κρίση.

Τα ευρήματα αυτής της μελέτης έρχονται να προστεθούν σε στοιχεία των προηγούμενων μελετών του ΕΠΙΨΥ, στα οποία αποτυπώνεται μια συνεχής και εντυπωσιακή αύξηση της επικράτησης της μείζονος κατάθλιψης στον ελληνικό πληθυσμό, από 3,3% το 2008 σε 6,8% το 2009 και 8,2% το 2011.
Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι ευρήματα επιδημιολογικής μελέτης το 1984 παρουσιάζουν παρόμοια επικράτηση της μείζονος κατάθλιψης με ευρήματα της πρόσφατης περιόδου πριν την κρίση. Φαίνεται δηλαδή ότι τις τελευταίες δεκαετίες μέχρι και το 2008 τα ποσοστά της μείζονος κατάθλιψης δεν παρουσίαζαν σημαντικές αποκλίσεις.

Προφίλ των Ατόμων που παρουσιάζουν Μείζονα Κατάθλιψη

Από τα δεδομένα της έρευνας του 2013 προκύπτει ότι οι ομάδες του πληθυσμού στις οποίες καταγράφηκε μεγαλύτερη επικράτηση της κλινικής μείζονος κατάθλιψης ήταν οι γυναίκες, οι ηλικιακές ομάδες των 35-44 και των 55-64 ετών, τα άτομα με χαμηλό εκπαιδευτικό επίπεδο, τα άτομα με εισόδημα 0-400 ευρώ, οι άνεργοι και οι υποαπασχολούμενοι. Πιο αναλυτικά:

• Αναφορικά με το φύλο, οι γυναίκες φαίνεται πως πλήττονται από κατάθλιψη σε μεγαλύτερο ποσοστό (15,6%) σε σχέση με τους άνδρες (9%), εύρημα όμως που είναι σε συμφωνία με την κλασσική επιδημιολογία της κατάθλιψης και εξηγείται πιθανώς τόσο από βιολογικούς παράγοντες όσο και από την πολυπλοκότητα των κοινωνικών ρόλων της σύγχρονης γυναίκας.
• Αναφορικά με το εκπαιδευτικό επίπεδο, η επικράτηση της κατάθλιψης παρουσιάζεται υψηλότερη στα άτομα με χαμηλό εκπαιδευτικό επίπεδο (20,9%) και μικρότερη σε αυτά με ανώτερο/ανώτατο εκπαιδευτικό επίπεδο (7,2%). Η τάση αυτή μπορεί να ερμηνευθεί ως απόρροια των μειωμένων επαγγελματικών προσόντων όσων έχουν χαμηλότερο εκπαιδευτικό επίπεδο, τα οποία τους καθιστούν αφ' ενός ιδιαιτέρως ευάλωτους σε μια επικείμενη απόλυση, αφ' ετέρου λιγότερο ελκυστικούς υποψηφίους για ανεύρεση εργασίας.
• Αναφορικά με το εισόδημα, ο ένας στους δύο Έλληνες (50%) με οικογενειακό εισόδημα χαμηλότερο των 400 ευρώ πληροί τα κριτήρια της μείζονος κατάθλιψης. Το ανησυχητικό αυτό εύρημα υπογραμμίζει τη σύνδεση ανάμεσα στην κατάθλιψη και το χαμηλό εισόδημα.
• Αναφορικά με την εργασιακή κατάσταση, οι άνεργοι σε ποσοστό 19,8% βρέθηκαν να πληρούν τα διαγνωστικά κριτήρια της μείζονος κατάθλιψης, ποσοστό υπερδιπλάσιο από το αντίστοιχο των ατόμων που εργάζονται (9,8%).
• Αναφορικά με τις ώρες εργασιακής απασχόλησης, το 16,9% αυτών που εργάζονται σε καθεστώς υποαπασχόλησης παρουσιάζουν μείζονα κατάθλιψη, ποσοστό μεγαλύτερο από αυτό όσων εργάζονται με κανονικό ωράριο (7,2%), καθώς και εκείνων που εργάζονται περισσότερες από 40 ώρες την εβδομάδα (8,1%). Το γεγονός αυτό πιθανώς οφείλεται στις μειωμένες οικονομικές απολαβές που συνδέονται με την υποαπασχόληση αλλά και το άγχος ανεύρεσης συμπληρωματικής εργασίας.

Βαθμός Οικονομικής Δυσχέρειας

Υψηλό ποσοστό του πληθυσμού (35%, δηλαδή 1 στους 3 Έλληνες) έχει αναγκαστεί να περιορίσει δραστικά τα έξοδά του ακόμα και για είδη απολύτως αναγκαία για τη διαβίωσή του και ένα επίσης υψηλό ποσοστό (28,3%) έχει ήδη ξοδέψει μέρος ή και το σύνολο των αποταμιεύσεών του προκειμένου να διαχειριστεί τις δυσκολίες που απορρέουν από την οικονομική κρίση.

Βασικές οικονομικές δυσκολίες του πληθυσμού εντοπίζονται κατά κύριο λόγο στην αποπληρωμή της δόσης κάποιου δανείου, στην εξόφληση λογαριασμών και την πληρωμή της ελάχιστης δόσης κάποιας πιστωτικής κάρτας αλλά πολύ σημαντικά ποσοστά δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα με τη δόση του αυτοκινήτου, τα έξοδα ένδυσης και υπόδησης, τα δίδακτρα των φροντιστηρίων, το ενοίκιο της κατοικίας ακόμη και τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ.

Το 2013, σημαντικά περισσότεροι Έλληνες σε σχέση με το 2011 δυσκολεύονται να πληρώσουν τη δόση του αυτοκινήτου τους (μεταβολή της τάξης του 201,9%), το ενοίκιο της κατοικίας τους (μεταβολή της τάξης του 198,9%), τη δόση κάποιου δανείου (μεταβολή της τάξης του 160,5%), ενώ σε ποσοστιαία μεταβολή που ξεπερνά το 120% παρατηρείται αύξηση στα ποσοστά του πληθυσμού που δυσκολεύονται να πληρώσουν τα δίδακτρα των φροντιστηρίων και τους τρέχοντες λογαριασμούς.

Συμπερασματικά

Από τα συγκριτικά στοιχεία της έρευνας του 2011 και του 2013 αναφορικά με τη συσχέτιση της επικράτησης της κατάθλιψης και της οικονομικής δυσχέρειας, προκύπτει παρόμοια αύξηση της επικράτησης της κατάθλιψης τόσο για αυτούς που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα (από 20,9% σε 33,8%), όσο και για αυτούς με λιγότερα (από 6,2% σε 10,7%).

Η σημαντικότητα των ευρημάτων αυτής της έρευνας στοιχειοθετεί επιστημονικά αυτό που αποτελεί καθημερινό βίωμα των Ελλήνων, δηλαδή τις σοβαρές έως δραματικές επιπτώσεις της εντεινόμενης οικονομικής κρίσης στην ψυχική υγεία του πληθυσμού. Σήμερα, περίπου πέντε χρόνια από την έναρξη της κρίσης, ο καταγραφόμενος ψυχικός της αντίκτυπος δεν μπορεί να θεωρηθεί πια ως ένα πρώτο «σοκ» απέναντι στη βίαιη ανατροπή των πρότερων συνθηκών. Αντίθετα, τα σχετικά ευρήματα φαίνονται να αντικατοπτρίζουν περισσότερο πάγιες επιδράσεις της οικονομικής δυσπραγίας στην ψυχική υγεία, που θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη.
Πηγή: http://www.hprt.gr/

Ελαιόλαδο κατά της κατάθλιψης

Όσα περισσότερα τρανς λιπαρά (κορεσμένα) καταναλώνει κάποιος, όχι μόνο κάνει κακό στην καρδιά του, αλλά και στην ψυχική του υγεία, σύμφωνα με νέα έρευνα. Αντίθετα, μη κορεσμένα λίπη όπως είναι το ελαιόλαδο, δρουν κατά της κατάθλιψης. Ειδικοί από τα Πανεπιστήμια της Ναβάρα και της Λας Πάλμας στα Κανάρια νησιά, με επικεφαλής τον καθηγητή προληπτικής ιατρικής, Αλμουδένα Σάντσεζ, διαπίστωσαν στο πλαίσιο της μελέτης πως κάποιες μεσογειακές τροφές, όπως το ελαιόλαδο, που έχουν πολλά ωμέγα-9 λιπαρά οξέα, μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο της κατάθλιψης. Οι επιστήμονες μελέτησαν για έξι χρόνια τη διατροφή, τον τρόπο ζωής και την κατάσταση της υγείας περισσότερων από 12.000 εθελοντών, από τους οποίους κανείς δεν είχε κατάθλιψη στην αρχή της έρευνας. Μετά από έξι χρόνια 657 άτομα είχαν διαγνωστεί με κατάθλιψη. Όπως φάνηκε, όσοι κατανάλωναν συχνά fastfood και γλυκά βιομηχανικής παραγωγής, πλούσια σε υδρογονωμένα τρανς λιπαρά, εμφάνιζαν σημαντική αύξηση έως και 48% του κινδύνου εμφάνισης κατάθλιψης. Όσο περισσότερα λιπαρά κατανάλωνε κάποιος, τόσο φαινόταν να επιβαρύνει την ψυχική υγεία του, σύμφωνα με τους ερευνητές. Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι τα πολυακόρεστα που υπάρχουν στα ιχθυέλαια και στα φυτικά έλαια, όπως το ελαιόλαδο, «σχετίζονται με μείωση του κινδύνου εμφάνισης κατάθλιψης», όπως υπογραμμίζουν στην έρευνά τους. Η μελέτη επισημαίνει ότι σε όλο τον κόσμο περίπου 150 εκατ. άνθρωποι υποφέρουν από συμπτώματα κατάθλιψης, ενώ σε ορισμένες χώρες, όπως στις ΗΠΑ και τη βόρεια Ευρώπη (σε αντίθεση με τις μεσογειακές ευρωπαϊκές χώρες) είναι αυξημένο το ποσοστό κατανάλωσης ανθυγιεινών κορεσμένων και τρανς λιπαρών, που υπάρχουν σε κρέατα, βούτυρα, μαζικά παραγόμενα γλυκά και φαγητά fast food.
Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση PLoS ONE.

Πηγή: Τα Νέα

Ψυχίατρο ή ψυχολόγο; Ποιον ειδικό πρέπει να διαλέξω;

Πώς επιλέγουμε επαγγελματία ψυχικής υγείας;

Ειδικότητα: στο εξωτερικό ένα βασικό πτυχίο ψυχολογίας δεν αρκεί ώστε να μπορεί κάποιος να ασκήσει το επάγγελμα. Στην Ελλάδα όμως οι άδειες δίνονται και στους απόφοιτους γενικής ψυχολογίας χωρίς ειδικότητα. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια υπάρχουν άνθρωποι με μεταπτυχιακά ή μετεκπαίδευση που τους εφοδιάζει με τα απαραίτητα προσόντα. Ιδανικά, ο κάθε συνάδελφος αναλαμβάνει μόνο όσα περιστατικά εμπίπτουν στην ειδικότητά του. Έτσι, ο σχολικός ψυχολόγος δε θα αναλάβει σχιζοφρενή ασθενή, ούτε ο κλινικός θα αναλάβει επαγγελματικό προσανατολισμό. Αν γνωρίζουμε τι ακριβώς επιθυμούμε από την επίσκεψή μας στον ειδικό (π.χ. αξιολόγηση δυσλεξίας), καλό θα είναι να επιλέξουμε κάποιον με την ανάλογη εξειδίκευση. Βέβαια συχνότατα προκύπτουν στην ψυχοθεραπεία θέματα τα οποία δεν τα γνωρίζαμε οι ίδιοι. Ή άλλες φορές μπορεί από την αρχική μας επίσκεψη να μη γνωρίζουμε ακριβώς τι μας ενοχλεί, ώστε να επιλέξουμε την κατάλληλη ειδικότητα. Τότε, επιλέγουμε έναν επαγγελματία, συζητάμε μαζί του τους προβληματισμούς μας και σε συνεργασία με αυτόν θα γίνει η αντίστοιχη παραπομπή, αν συμπεράνουμε μαζί του ότι το πρόβλημα αφορά κάτι εκτός των δικών του αρμοδιοτήτων.

Γράφει η εκπαιδευτική, συμβουλευτική ψυχολόγος, Δρ Καλλιόπη Εμμανουηλίδου.
Μέθοδος και εργαλεία ψυχοθεραπείας: Υπάρχουν πολλές "σχολές"-μέθοδοι ψυχοθεραπείας (ίσως να έχετε ακούσει για την ψυχανάλυτική, αντλεριανή, Γκεστάλτ, προσωποκεντρική, γνωσιακή/συμπεριφοριστική, κτλ) που διδάσκονται σε διάφορα σχετικά ινστιτούτα. Οι περισσότερες"σχολές" βασίζονται σε μια δική τους θεωρητική προσέγγιση για την προσωπικότητα και τη συμπεριφορά του ανθρώπου- κάποιες είναι πολύ διαφορετικές και κάποιες έχουν αρκετά κοινά μεταξύ τους. Συνήθως προϋποθέτουν το να έχει κάνει στην εκπαίδευσή του ψυχοθεραπεία και ο ίδιος ο επαγγελματίας. Σχετικά με τα "εργαλεία", λέγεται εύστοχα ότι το βασικότερο "εργαλείο" είναι ο ίδιος ο ψυχοθεραπευτής και η ψυχοθεραπευτική σχέση που θα αναπτυχθεί. Από εκεί και πέρα, ανάλογα με την εκπαίδευσή τους κάποιοι επαγγελματίες θα βασιστούν στο λόγο (να μιλάει ο θεραπευόμενος), άλλοι χρησιμοποιούν ασκήσεις, δραστηριότητες, τέχνες, Μερικές φορές ωφέλιμο είναι ο πελάτης/ασθενής να έχει κάποια ενημέρωση σχετικά, ώστε να αντιστοιχίσει τις δικές του προτιμήσεις με την ειδίκευση του θεραπευτή- χωρίς όμως αυτό να είναι απαραίτητο. Π.χ. κάποιος που επιλέγει έναν ψυχαναλυτή, οφείλει να είναι προετοιμασμένος για μακροπρόθεσμη χρονικά θεραπεία ή κάποιος που επιλέγει γνωστική-συμπεριφοριστική θεραπεία, να προετοιμαστεί για την έννοια των ασκήσεων.

Εξειδίκευση: Υπάρχουν επαγγελματίες που εξειδικεύονται πέρα από τη μέθοδο και στο είδος του προβλήματος. Κάποιος μπορεί να έχει εξειδικευτεί κατόπιν σπουδών (κάποιοι άλλοι κατόπιν επαγγελματικής εμπειρίας) σε θέματα όπως είναι οι μαθησιακές δυσκολίες, θέματα γάμου, ομαδική συμβουλευτική, εξαρτήσεις, διαταραχές πρόσληψης τροφής, οικογενειακή θεραπεία, επαγγελματικός προσανατολισμός κτλ. Μπορείτε σε αυτήν την περίπτωση να ρωτήσετε πώς απέκτησε την εξειδίκευση αυτή ο επαγγελματίας. Κάτι τέτοιο ίσως να βοηθήσει στην επιλογή, γιατί κάποιες φορές υπάρχουν επαγγελματίες που αναρτούν στις ταμπέλες τους μια πλειάδα περιστατικών που αναλαμβάνουν, χωρίς να τη δικαιολογεί η εμπειρία και/ή οι σπουδές τους (ακολουθώντας με ανευθυνότητα το «ό,τι δηλώσεις είσαι»).

Ψυχολόγος ή ψυχίατρος; Μια συχνή απορία αφορά τη διαφορά ανάμεσα σε διάφορους επαγγελματίες του χώρου της ψυχικής υγείας. Ο ψυχολόγος είναι απόφοιτος σχολής ψυχολογίας. Ο ψυχίατρος είναι γιατρός με ειδικότητα την ψυχιατρική. Η μεγαλύτερη σύγχυση όμως απαντάται στη θεραπευτική προσέγγιση. Έχουμε την φαρμακοθεραπευτική και την ψυχοθεραπευτική προσέγγιση. Φαρμακοθεραπεία (χορήγηση φαρμάκων όπως είναι τα αγχολυτικά, αντικαταθλιπτικά, αντιψυχωσικά κτλ.) μπορεί να χορηγήσει μόνο ο ψυχίατρος. Ψυχοθεραπεία μπορούν να κάνουν και οι δύο, εφόσον όμως έχουν εκπαιδευτεί σχετικά σε μια μέθοδο ψυχοθεραπείας και εφόσον έχουν και οι ίδιοι κάνει προσωπική θεραπεία.

Ο ψυχαναλυτής τώρα είναι ο ειδικός (ψυχολόγος ή ψυχίατρος) που έχει επιλέξει να εκπαιδευτεί στην ψυχοθεραπευτική μέθοδο της ψυχανάλυσης (η οποία γεννήθηκε από τον γνωστό Φρόυντ).
Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται και η λέξη "σύμβουλος", συνήθως για να αποδώσει τη λέξη counsellor/counselor.[Σημείωση: τους όρους "σύμβουλος, συμβουλευτική" εδώ δεν τους χρησιμοποιούμε ως κάτι αντίστοιχο του consulting (π.χ. σύμβουλος επιχειρήσεων) αλλά για θέματα ψυχικής υγείας].Άλλες φορές θα συναντήσουμε και τη φράση "σύμβουλος ψυχικής υγείας". Μπορεί αυτοί οι τίτλοι να αντιστοιχούν σε συστηματικές σπουδές πάνω στη συμβουλευτική πράξη- μπορεί όμως και να μην αντιστοιχούν σε κάτι το αρκετά αξιόπιστο. Στη δεύτερη περίπτωση θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σχετικά με τα προσόντα του επαγγελματία που χρησιμοποιεί έναν τέτοιον τίτλο. Η διαφορά ανάμεσα στη συμβουλευτική και την ψυχοθεραπεία είναι ότι η πρώτη είναι γενικότερη, δεν προϋποθέτει απαραίτητα βασικές σπουδές ψυχολογίας ή ψυχιατρικής, δε διεισδύει σε βάθος στην ανθρώπινη συμπεριφορά και συχνά σχετίζεται με τον επαγγελματικό προσανατολισμό ή τη γενική παρακολούθηση μιας κατάστασης (π.χ. σύμβουλος σε θέματα οικογένειας).

 Πηγή:  Τρελό Γαϊδούρι

Κατάθλιψη: Πώς αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες στη δουλειά;

Εάν πάσχετε από κατάθλιψη, η σχέση σας με τους συναδέλφους σας μπορεί να επηρεαστεί σοβαρά. Δεν είναι δικό σας σφάλμα. Εξάλλου, το γεγονός ότι πάσχετε από κατάθλιψη δεν είναι δικό σας λάθος. Παρόλα αυτά, δυστυχώς, η κατάθλιψη μπορεί να επηρεάσει και την εργασία σας. Μπορεί να υπονομεύσει την ικανότητά σας να κάνετε τη δουλειά σας.

Γράφει ο Επίκουρος Καθηγητής Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, κύριος Πέτρος Σκαπινάκης

Η κατάθλιψη μπορεί να επηρεάσει τόσο τη σχέση σας με τους συναδέλφους σας όσο και την ικανότητά σας να εργαστείτε. Υπάρχει μια τάση τα άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη να τίθενται σε μακροχρόνια αναρρωτική άδεια. Πολλοί άνθρωποι, όμως, ωφελούνται από την παραμονή τους στην εργασία, ενδεχομένως και για μερική απασχόληση. Θα σας είναι έτσι πιο εύκολο να επιταχύνετε και πάλι μετά την πλήρη ανάρρωσή σας.

Η κατάθλιψη μπορεί να βλάψει ή να καταστρέψει προσωπικές σχέσεις. Ίσως να σκέπτεστε ότι θα επηρεάσει μόνο τα άτομα που βρίσκονται κοντά σας αλλά δε συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι συνάδελφοί σας μπορεί να αντιδράσουν έντονα στα συμπτώματα και ενδεχομένως να σας κάνουν να αισθανθείτε χειρότερα εάν δεν μπορούν να καταλάβουν ή να αποδεχθούν την κατάστασή σας ενώ πάσχετε από κατάθλιψη.

Ευτυχώς, οι περισσότεροι εργοδότες είναι διακριτικοί όταν οι υπάλληλοί τους ασθενούν. Δικαιούστε αναρρωτική άδεια. Εάν πάρετε αναρρωτική άδεια, συνήθως ακολουθείται μια σαφής διαδικασία και το ίδιο ισχύει και για τις ψυχικές ασθένειες. Δυστυχώς, στην πράξη τα πράγματα συνήθως διαφέρουν από τη θεωρητική αυτή διαδικασία και είναι καλύτερα να μιλήσετε στο αφεντικό σας για τα προβλήματά σας. Δεν είστε υποχρεωμένος να του πείτε για την κατάθλιψη ή τη θεραπεία σας, αλλά για πολλούς ανθρώπους, αυτή είναι η καλύτερη λύση.

Εάν είστε τυχερός, οι άνθρωποι θα δουν την ασθένειά σας με σωστό μάτι. Τα άτομα που βασίζονται πάνω σας για να βγει η δουλειά θα δείξουν υπομονή και κατανόηση. Όταν, όμως, μιλάτε για την κατάθλιψη ή τη θεραπεία σας, διακινδυνεύετε κάποια άτομα να απομακρυνθούν ή να μην αντιληφθούν σωστά τα πράγματα.

Όταν πάσχετε από κατάθλιψη, μπορεί να σας είναι δύσκολο να προστατεύσετε τον εαυτό σας. Προστατεύετε τον εαυτό σας όταν ενεργείτε σαν «καλός γονέας, ο οποίος προστατεύει τα παιδιά του».Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δώσετε στον εαυτό σας συμβουλές και οδηγίες, οι οποίες σας προστατεύουν. Δε θα μπορείτε να προστατεύσετε τον εαυτό σας εάν μπαίνετε σε καταστάσεις, τις οποίες αδυνατείτε να αντέξετε. Δε θα προστατεύσετε, επίσης, τον εαυτό σας εάν δε γνωρίζετε τι είναι καλό ή κακό.

Προτού πάρετε αναρρωτική άδεια, πρέπει να σκεφθείτε αν θα ήταν δυνατό και καλύτερο να μειώσετε απλώς τις ώρες εργασίας έτσι ώστε να διατηρήσετε το σύνδεσμο με τη δουλειά σας και να μπορέσετε να ξεκινήσετε και πάλι πιο εύκολα.
Συγκρούσεις

Η κατάθλιψη μπορεί να οδηγήσει σε συγκρούσεις με τον έξω κόσμο. Οι συγκρούσεις αυτές δε θα προκύψουν εάν είστε υγιής. Ως άτομο που πάσχει από κατάθλιψη, μπορεί να εκφράσετε έντονα συναισθήματα όπως εκνευρισμό, θυμό, άγχος και δάκρυα. Οι αντιδράσεις αυτές θα εμφανίζονται συχνά σε καταστάσεις όπου φυσιολογικά θα είχατε καταστείλει τα συναισθήματά σας. Δεν υπάρχει τίποτα κακό με τα συναισθήματα αυτά, αλλά θα ήταν καλύτερα εάν μπορούσατε να τα ελέγξετε ανάλογα με την περίσταση.

Μπορεί να νοιώθετε κουρασμένος και τόσο νωθρός ώστε να επηρεάζεται η ποιότητα της δουλειάς σας. Είναι, επομένως, σημαντικό να προστατευθείτε. Εάν δεν μπορείτε να το κάνετε στο χώρο της εργασίας, πρέπει να σκεφθείτε την αναρρωτική άδεια.

Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες, οι οποίοι μπορεί να καταστήσουν απαραίτητη την αναρρωτική άδεια:
Εάν οι σχέσεις σας με τα άλλα άτομα επηρεάζονται έντονα από συναισθήματα όπως θυμός ή εκνευρισμός
Εάν ο ρυθμός της δουλειάς σας επηρεάζεται έντονα
Εάν αδυνατείτε να συγκεντρωθείτε και η μνήμη σας δεν είναι τόσο καλή
Εάν σας κυριεύουν εύκολα τα συναισθήματά σας στη δουλειά και κλαίτε πολύ
Εάν μπορείτε να εργαστείτε μόνο όταν βρίσκεστε υπό την επήρεια αλκοόλ
Ανοικτός και ειλικρινής

Είναι συχνά καλύτερα να είστε ανοικτός και ειλικρινής. Οι άνθρωποι μπορεί τότε να σας δείξουν συμπάθεια, κατανόηση, εμπάθεια και ανακούφιση, καθώς μπορούν να σας καταλάβουν και να σας προστατεύσουν.Είναι ζωτικής σημασίας να μη φοβάστε ότι «θα σας ανακαλύψουν». Αποτελεί, επίσης, πλεονέκτημα εάν δε φοβάστε τι σκέφτονται οι συνάδελφοί σας για εσάς. Όταν λέτε κάτι στους άλλους ανθρώπους, συχνά ανακαλύπτετε ότι καταλαβαίνουν περισσότερα από όσα είχατε αντιληφθεί.

Εάν ζυγίσατε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα και δεν είστε ακόμα βέβαιος, μιλήστε σε κάποιον που εμπιστεύεστε, όπως ένα καλό φίλο ή το γιατρό ή τον ψυχολόγο σας. Θα βρεθείτε τότε σε θέση να αποφασίσετε από μόνος σας. Να θυμάστε ότι εκείνος που αποφασίζει πάντα είστε εσείς!
Τα δικαιώματα σας

Εάν πάσχετε από κατάθλιψη, και δε μπορείτε, να εργαστείτε φυσιολογικά, πιθανώς να χρειαστείτε βοήθεια από το κράτος.

Παρακάτω μπορείτε να βρείτε μερικούς χρήσιμους σύνδεσμους για να βρείτε πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία χορήγησης αναρρωτικής άδειας, τη βοήθεια που μπορεί να λάβετε σε περίπτωση ανεργίας, τη δυνατότητα πρόωρης συνταξιοδότησης, την οικονομική σας συμμετοχή στη θεραπεία, τη δυνατότητα βοήθειας στο σπίτι και άλλες κοινωνικές παροχές που μπορεί να χρειαστείτε.

www.ika.gr: Δικτυακός Τόπος Ενιαίου Ταμείου Ασφάλισης Μισθωτών

www.oaed.gr: Δικτυακός Τόπος Οργανισμού Απασχολήσεως Εργατικού Δυναμικού

www.mohaw.gr : Δικτυακός Τόπος του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης

www.dpa.gr: Δικτυακός Τόπος της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα

www.synigoros.gr: Δικτυακός Τόπος της Ανεξάρτητης Αρχής «Συνήγορος του Πολίτη»

www.elinyae.gr: Δικτυακός Τόπος του Ελληνικού Ινστιτούτου Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας

www.fsa.gr:Δικτυακός Τόπος Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής
Πηγή: www.boro.gr

Η σοβαρή ψυχική νόσος συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο

 

Άνθρωποι με σοβαρή ψυχική νόσο, όπως σχιζοφρένεια και διπολική διαταραχή, έχουν 2,6 φορές αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου, αναφέρει νέα έρευνα.

Τα ευρήματα προκαλούν ερωτήματα αν οι άνθρωποι με σοβαρές ψυχικές νόσους λαμβάνουν κατάλληλες εξετάσεις για τον καρκίνο και προληπτική φροντίδα για να βοηθηθούν να αποφύγουν παράγοντες κινδύνου για καρκίνο όπως το κάπνισμα, δήλωσαν οι ερευνητές.

Η ερευνήτρια Dr. Gail Daumit, του Johns Hopkins University School of Medicine, δήλωσε ότι ο αυξημένος κίνδυνος υπάρχει αλλά δεν είναι ακριβώς σίγουρη γιατί και αν αυτοί οι άνθρωποι εξετάζονται και ακολουθούν αγωγή.

Οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία 3.300 ανθρώπων με σχιζοφρένεια και διπολική διαταραχή, για να διαπιστώσουν πόσοι από αυτούς διαγνώστηκαν με καρκίνο μεταξύ του 1994 και 2004.

Σε σύγκριση με ανθρώπους στο γενικό πληθυσμό, ασθενείς με σχιζοφρένεια είχαν περισσότερες από 4, 5φορές την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου στον πνεύμονα, 3,5 φορές στο παχύ έντερο και σχεδόν 3 φορές στο μαστό, ανακάλυψαν οι ερευνητές.

Ασθενείς με διπολική διαταραχή είχαν παρόμοια αυξημένο κίνδυνο για 3 είδη καρκίνου, σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Psychiatric Services.

Οι άνθρωποι με σοβαρές ψυχικές νόσους είναι περισσότερο πιθανό να καπνίζουν, γεγονός που θα μπορούσε να εξηγήσει τον αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο του πνεύμονα, δήλωσε η Daumit. Σημείωσε επίσης ότι γυναίκες με σχιζοφρένεια και διπολική διαταραχή είναι λιγότερο πιθανό να έχουν παιδιά και ότι η ύπαρξη παιδιών εκτιμάται ότι μειώνει τον κίνδυνο για καρκίνο στο μαστό.

Επιπλέον, ορισμένα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της ψυχικής νόσου μπορούν να αυξήσουν την ορμόνη προλακτίνη, παράγοντα που έχει συνδεθεί με τον καρκίνο μαστού.

Ο αυξημένος κίνδυνος για καρκίνο παχέος εντέρου μπορεί ενδεχομένως να αποδοθεί σε θέματα του τρόπου ζωής, όπως κάπνισμα, έλλειψη άσκησης και διατροφή ελλιπή σε φρούτα και λαχανικά, δήλωσε η Daumit.

Ενώ η έρευνα ανακάλυψε σχέση μεταξύ της ψυχικής νόσου και του κινδύνου για καρκίνο, δεν απέδειξε ότι η μια προκαλεί την άλλη.

Σε χωριστή έρευνα που δημοσιεύτηκε τον προηγούμενο μήνα, η Daumit ανακάλυψε ότι άνθρωποι με σοβαρές ψυχικές νόσους είχαν σχεδόν 2 φορές αυξημένες πιθανότητες να απευθυνθούν στο τμήμα επειγόντων ή να νοσηλευτούν για τραυματισμό, σε σχέση με το γενικό πληθυσμό και 4,5 φορές να πεθάνουν λόγω αυτών.

Η έρευνα δημοσιεύεται στη διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού Injury Prevention.

Πηγές: Psychiatric Services, Injury Prevention. http://www.iatronet.gr/

Η κυκλοθυμία είναι σημάδι διπολικής διαταραχής;

Η Διπολική Διαταραχή, γνωστή στο παρελθόν και ως μανιοκατάθλιψη, είναι μια χρόνια, υποτροπιάζουσα ψυχική νόσος που χαρακτηρίζεται από την ακραία διακύμανση της διάθεσης. Πρόκειται για μια διαταραχή της λειτουργίας του εγκεφάλου –έχει δηλαδή νευροβιολογική κυρίως βάση- που αντανακλάται πρωτίστως στο συναίσθημα, αλλά και στη σκέψη, τη δραστηριότητα και τη γενικότερη λειτουργικότητα του ατόμου.

Γράφει η Μαρίνα Οικονόμου- Λαλιώτη, Ψυχίατρος, Επίκουρη Καθηγήτρια Ψυχιατρικής
Επιστημονικά Υπεύθυνη του Προγράμματος «Αντι-στίγμα» του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (Ε.Π.Ι.Ψ.Υ.)

Διπολική διαταραχή και διακυμάνσεις της διάθεσης 

Στη διπολική διαταραχή η διακύμανση της διάθεσης είναι πολύ εντονότερη από τη συνήθη μεταβλητότητα του συναισθήματος που ο καθένας μας βιώνει και που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος. Οι φάσεις της μανίας και της κατάθλιψης, που χαρακτηρίζουν τη διπολική διαταραχή στην τυπική μορφή της, είναι διακριτές περίοδοι υπερβολικά ευφορικής ή καταθλιπτικής διάθεσης, όπου η ένταση του συναισθήματος -συμπαρασύροντας τη σκέψη και τη συμπεριφορά- έχει σοβαρές επιπτώσεις στο διαπροσωπικό, κοινωνικό ή επαγγελματικό πεδίο.

Πώς εκδηλώνεται η διπολική διαταραχή; 

Η διπολική διαταραχή δεν εκδηλώνεται με τον ίδιο τρόπο σε όλους όσους πάσχουν από αυτή· υπάρχουν διαφορετικοί τύποι της νόσου. Συγκεκριμένα, η Διπολική Διαταραχή τύπου Ι χαρακτηρίζεται από την εναλλαγή επεισοδίων μανίας και κατάθλιψης, μεταξύ των οποίων παρεμβάλλονται περίοδοι φυσιολογικής διάθεσης (νορμοθυμία).

Στη Διπολική Διαταραχή τύπου ΙΙ στη θέση των επεισοδίων μανίας ο ασθενής παρουσιάζει επεισόδια υπομανίας -μια ήπια μορφή μανίας-, τα οποία εναλλάσσονται με καταθλιπτικά επεισόδια. Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις ασθενών που μέσα σε διάστημα 12 μηνών εκδηλώνουν 4 ή περισσότερα επεισόδια διαταραχής της διάθεσης (Διπολική Διαταραχή Ταχείας Εναλλαγής Φάσεων). Μια διαφορετική έκφανση της νόσου αποτελούν τα μεικτά επεισόδια, στα οποία παρουσιάζονται ταυτόχρονα συμπτώματα μανίας και κατάθλιψης.

Τέλος, στις διαταραχές του διπολικού φάσματος εντάσσεται και η κυκλοθυμία, η οποία χαρακτηρίζεται επίσης από την εναλλαγή περιόδων «ανεβασμένης» και «πεσμένης» διάθεσης χωρίς ωστόσο οι ψυχο-συμπεριφορικές εκδηλώσεις να φτάνουν στα άκρα.

Γιατί είναι δύσκολο να διαγνωστεί η διπολική διαταραχή; 

Η ποικιλία των μορφών και των εκδηλώσεων που περιλαμβάνει η διπολική διαταραχή είναι και ένας από τους λόγους που πολλές φορές διαφεύγει της διάγνωσης. Η έγκαιρη και σωστή διάγνωση είναι κρίσιμης σημασίας για την περαιτέρω πορεία της ασθένειας: ακόμα και αν το τρέχον επεισόδιο μανίας ή κατάθλιψης παρέλθει, ο ασθενής είναι ευάλωτος στην υποτροπή και μόνο η κατάλληλη σταθεροποιητική αγωγή μπορεί να ανακόψει την κυκλική εναλλαγή των επεισοδίων και να παρατείνει το διάστημα της νορμοθυμίας.

Πώς αντιμετωπίζεται η διπολική διαταραχή;

Η φαρμακευτική αγωγή αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο στην αντιμετώπιση της διπολικής διαταραχής. Ωστόσο, –σε συνδυασμό πάντα με τη φαρμακοθεραπεία- σημαντικά μπορούν να συμβάλλουν και οι ψυχοκοινωνικές θεραπείες, με την ψυχοεκπαίδευση να αποτελεί μια από τις πλέον ενδεδειγμένες παρεμβάσεις για τον ασθενή και την οικογένειά του. Ο σημαντικός ρόλος των στενών συγγενών στη διαχείριση μιας σοβαρής και χρόνιας ψυχικής νόσου δεν μπορεί να παραβλεφθεί: τα μέλη της οικογένειας χρειάζονται και αυτά κατάλληλη υποστήριξη και εκπαίδευση, ώστε να κατανοήσουν τη νόσο και τη θεραπεία της, να ανταπεξέλθουν στις προκλήσεις της και να βοηθήσουν, εν τέλει, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον πάσχοντα συγγενή τους.

Πηγή:  Boro

Γιατί φοβόμαστε τον θάνατο;

Του Δημήτρη Κούκη παιδοψυχολόγου, ψυχοθεραπευτή
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί η σκέψη του θανάτου μας παγώνει; Γιατί η σκέψη ότι μπορεί να χάσουμε αγαπημένα πρόσωπα μας τσακίζει; Γιατί η σκέψη ότι εμείς μπορεί να πεθάνουμε και να μην ξαναδούμε ανθρώπους που αγαπάμε, μας μουδιάζει; Γιατί ο θάνατος σαν έννοια μας φοβίζει, μας τρομοκρατεί; Στο επιστημονικό άρθρο που θα διαβάσετε θα κατανοήσετε πλήρως γιατί μας καταλαμβάνει ο φόβος του θανάτου, γιατί αναρωτιόμαστε εάν υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο και ποιος ο ρόλος της θρησκείας και των φιλοσόφων σε αυτό....
Ο βασικότερος αντίπαλος της πίστης και της εμπιστοσύνης είναι ο φόβος. Ένας φοβισμένος άνθρωπος βιώνει επώδυνα το συναίσθημα της απόγνωσης και στην προσπάθειά του να αποφύγει τις φοβίες του, συχνά απομακρύνεται από τον πυρήνα της ύπαρξής του.
Ο πιο σημαντικός φόβος ίσως είναι αυτός του θανάτου, που αποτελεί πανανθρώπινο κι οικουμενικό φαινόμενο και είναι διαρκώς παρών στη σκέψη των ανθρώπων καραδοκώντας σε σκοτεινές πλευρές του μυαλού τους. Η τρομακτική σκέψη του αναπόφευκτου του θανάτου μας εμποδίζει να απολαύσουμε τη ζωή και συχνά πυροδοτεί εκδηλώσεις ψυχοπαθολογικής συμπεριφοράς, όπως η κατάθλιψη ή οι κρίσεις πανικού. Κάποιοι φτάνουν στο σημείο να μισήσουν την ίδια τη ζωή, λόγω της απειλής του θανάτου.Οι άνθρωποι βιώνουμε το θάνατο άλλοτε ως προσωπική αποτυχία ή ως αδικία, άλλοτε ως χρεοκοπία της ιατρικής και της επιστήμης, άλλοτε ως αδυναμία να κρατήσουμε στη ζωή αυτούς, που αγαπάμε με τρόπο μαγικό.
Ο φόβος του θανάτου πολλές φορές καταλαμβάνει τόσο χώρο και χρόνο στη ζωή μας, ώστε αδυνατούμε να ζήσουμε την ίδια τη ζωή. Είναι τόσο έντονη η παρουσία του, που αποτελεί μια διαρκή απειλή. Κάποιοι πιστεύουν ότι πάσχουν από αμέτρητες αρρώστιες.... Κάποιοι προσπαθούν να προβλέψουν το τέλος της ζωής, για να εμποδίσουν τον ερχομό του ή γίνονται ατρόμητοι για να φοβίσουν το θάνατο... Κάποιοι αναζητούν την αιωνιότητα μέσα από την υστεροφημία, την κοινωνική καταξίωση, την απόκτηση πλούτου και δύναμης… Κάποιοι στρέφονται σε «υπερφυσικές» θρησκευτικές δοξασίες και αστρολογικές προβλέψεις…
Παρ’ όλα αυτά η οδύνη του θανάτου κυριεύει τη ζωή των περισσοτέρων ανθρώπων κι αναστατώνει τη σκέψη και τη συμπεριφορά τους. Η πλήρης άρνηση του επερχόμενου τέλους της ζωής, όπως και η εμμονή σε σκέψεις για το θάνατο, φανερώνουν τον ίδιο ακριβώς φόβο: να κοιτάξουμε κατάματα το θάνατο.
Ο φόβος του θανάτου υπάρχει πάντα κάτω από την επιφάνεια. Μας κυνηγάει σε όλη μας τη ζωή και εμείς χτίζουμε αμυντικούς μηχανισμούς, για να μπορέσουμε να χειριστούμε την επίγνωση του θανάτου. Δεν μπορούμε όμως να τον βγάλουμε απ' το μυαλό μας. Ξεσπάει σε κάθε εφιάλτη μας. «Προτιμάμε καλύτερα να πεθαίνουμε κάθε ώρα από το φόβο του θανάτου, παρά να πεθάνουμε μια φορά» αναφέρει ο Σαίξπηρ.
Αλλά το ζήτημα του θανάτου απασχολούσε έντονα τους ανθρώπους ήδη από πολύ παλιά. Ο Σωκράτης ζητούσε από τους ανθρώπους να σκεφτούν και να φιλοσοφήσουν πάνω σε θέματα ζωής και θανάτου και να τα αποδεχτούν, ενώ ο Επίκουρος πίστευε, ότι η αποστολή της φιλοσοφίας είναι να ανακουφίσει την ανθρώπινη δυστυχία και θεωρούσε βασικότερη αιτία δυστυχίας τον πανταχού παρόντα φόβο μας για το θάνατο.
Η Αγία Γραφή, ως έκφραση της Θείας Αποκάλυψης τού Θεού στον άνθρωπο, αναφέρεται σε ισόβιους δούλους για το φόβο του θανάτου "και απαλλάξη τούτους, όσοι φόβω θανάτου δια παντός του ζην ένοχοι ήσαν δουλείας" (Εβραίους 2/β: 14,15).
Όσο για την σύγχρονη επιστήμη, κατάφερε μεν να εμποδίζει την έναρξη της ζωής, δε μπόρεσε ωστόσο να νικήσει το τέλος της.
Κι ο Γούντι Αλεν ευφυολογώντας ανέφερε ενδεικτικά: «Δεν φοβάμαι το θάνατο, απλώς δεν θέλω να είμαι εκεί όταν θα έρθει»!
Ο σημαντικότερος εν ζωή υπαρξιακός ψυχοθεραπευτής, ο Irvin Yalom, μας προσκαλεί να μην αγνοήσουμε το θάνατο, ούτε να τον ξορκίσουμε, αλλά να πετύχουμε το δυσκολότερο: να συμφιλιωθούμε μαζί του και να αναμετρηθούμε με το μεγαλύτερο ανθρώπινο φόβο.
Αν κάτι καταλαβαίνουμε από τα παραπάνω, είναι ότι τελικά ο φόβος του τέλους της ζωής αγγίζει σε υπαρξιακό επίπεδο ευαίσθητες και κρίσιμες πτυχές της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης, κι όχι μόνο του τέλους της. Ο θάνατος και η εσωτερική επεξεργασία του θανάτου αναδεικνύει ξεκάθαρα τη συνολικότερη θεώρηση του καθενός μας για το νόημα της ζωής, για τις σχέσεις με τον εαυτό μας, τους άλλους και τον κόσμο, για το πεπερασμένο της ύπαρξης. Είναι πραγματικά μια βιαιότητα η εμπειρία του πένθους, είναι όμως σημαντικό να αναγνωρίσουμε, ότι η ύπαρξη του θανάτου μάς βοηθά να ζήσουμε καλύτερα. Η χαρά, η νοηματοδότηση της ζωής, οι αναμνήσεις και οι εγγραφές από το παρελθόν, η μοναξιά, η απόγνωση, η ελευθερία, η φθορά, η αρρώστεια... μας οδηγούν να αναμετρηθούμε με τα δεδομένα της ύπαρξης και συνταράσσουν ενδότερες δομές της ψυχής μας. Η επεξεργασία του θανάτου αποτελεί την πιο σκοτεινή πλευρά της ύπαρξής μας, καθώς ο τρόπος με τον οποίο βιώνουμε το επερχόμενο τέλος, εξαρτάται από το πώς βιώνουμε την ίδια τη ζωή μας. Και τελικώς, όταν κάποιος δεν συλλαμβάνει το μεγαλείο της ζωής, γιατί να τον απασχολεί  ο θάνατος;
Αν προχωρήσουμε ένα βήμα πιο πέρα τον συλλογισμό μας, θα καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος φοβάται το χρόνο, καθώς αναζητά απεγνωσμένα να ανακαλύψει το μέλλον του, αντί να προσπαθεί να το διαμορφώσει. Και η αδυναμία του να ελέγξει τη ζωή του, τον κρατά καθηλωμένο στο ίδιο σημείο, σταματημένο και στατικό. Ο φόβος υπερτερεί μπροστά στην προσωπική ανάληψη ευθύνης κι ακολουθεί η πλήρης απουσία προσωπικής ελευθερίας. Συνεπώς η μελέτη του θανάτου από αδυναμία μπορεί να γίνει ανάληψη ευθύνης και κατάκτηση ελευθερίας.
Με λίγα λόγια, μιλώντας για το θάνατο, ουσιαστικά μιλάμε για τη ζωή. Και η επεξεργασία του θανάτου μπορεί να χαρίσει στη ζωή ένα νόημα που δεν είχε πριν, αν μετακινηθούμε εσωτερικά από την άρνηση του θανάτου στην αποδοχή της ζωής κι από την απελπισία για το αύριο στη φροντίδα για το τώρα. Αντ’ αυτού, μερικές φορές αναβάλλουμε την ίδια μας τη ζωή, επειδή νοιώθουμε πολύ απασχολημένοι με τα μικρά θέματα που εμφανίζονται.
Η συνάντηση με το θάνατο, άρα, δεν καταλήγει υποχρεωτικά σε απόγνωση, που στερεί τη ζωή από κάθε σκοπό. Αντίθετα, είναι μία εμπειρία που θα μας ξυπνήσει και θα μας οδηγήσει σε μια ζωή πιο πλήρη. Ο φόβος του θανάτου είναι στην ουσία ο φόβος του ανεκπλήρωτου. Γι αυτό και αρπαζόμαστε απ’ τη ζωή, γιατί βιώνουμε τη ζωή μας ως κάτι ανεκπλήρωτο.
Η αγωνία του θανάτου επισκέπτεται κάθε ψυχοθεραπευτική συνεδρία. Η ψυχοθεραπεία αποτελεί βαθιά και περιεκτική εξερεύνηση της πορείας του νοήματος της ζωής ενός ανθρώπου. Και δεδομένου ότι ο θάνατος κατέχει τόσο κεντρική θέση στην ύπαρξη μας και ότι ζωή και θάνατος αλληλοεξαρτώνται, δεν είναι δυνατόν να τον αγνοήσουμε. Ο θεραπευτής στοχεύει να συνδεθεί βαθιά κι αυθεντικά με τους ασθενείς του και καλείται πάντοτε, όχι απλώς να διαχειριστεί τη συμπτωματολογία των περιστατικών, αλλά να αναδείξει και να επεξεργαστεί τη συνολικότερη θεώρηση του θεραπευόμενου για το νόημα της ζωής, για τις έσχατες έγνοιες της ύπαρξης, όπως η φθορά, η ελευθερία, η υπαρξιακή απομόνωση, για τις διαπροσωπικές του σχέσεις, για το πεπερασμένο της ύπαρξης… Κι ασφαλώς κάθε θεραπευτής μέσα από μία τέτοια διαδικασία, μοιραία αναμετράται και ο ίδιος με τα δικά του υπαρξιακά σκοτεινά σημεία περί ζωής και θανάτου.
Όλα τα παραπάνω συνοψίζονται στο αγωνιώδες νεανικό μήνυμα που συναντάμε σε γκράφιτι γραμμένο στους τοίχους της πόλης: «Υπάρχει ζωή πριν το θάνατο;». Τελικά η ανθρώπινη απόγνωση δεν πηγάζει μόνο από απωθημένα ένστικτα, διαταραγμένους τρόπους σκέψης ή τραυματικές μνήμες… αλλά κυρίως από μια κατά πρόσωπο συνάντηση με την ύπαρξή μας, που αξίζει να την δούμε με χαρά.
Δημήτρης Κούκης
παιδοψυχολόγος (BA, MSc) – ψυχοθεραπευτής
www.dkoykis.gr

Ο φόβος για τα φάρμακα της κατάθλιψης

Της Μυρσίνης Κωστοπούλου

Πάσχω από κατάθλιψη αλλά δεν έχω το θάρρος να πάω σε γιατρό. Φοβάμαι ότι θα μου δώσει χάπια και θα τρελαθώ. Άλλωστε με αυτά τα χάπια πλουτίζουν οι φαρμακευτικές και οι γιατροί.

Μόνο ένας ψυχίατρος μπορεί να αξιολογήσει την ένταση της κατάθλιψής σας και ανάλογα να χορηγήσει την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, με ή χωρίς ψυχοθεραπεία.

Η διάρκεια της αγωγής είναι τουλάχιστον έξι μήνες ενώ τα αποτελέσματα, ανάλογα πάντα με το είδος του φαρμάκου, θα φανούν μετά από τον πρώτο μήνα σε ό,τι αφορά στην μείωση της καταθλιπτικής συμπτωματολογίας.

Τα νέα αντικαταθλιπτικά φάρμακα που δρουν στους υποδοχείς της σεροτονίνης ή της νοραδρεναλίνης (SSRI, SNRI) εξισορροπούν την διάθεση, μειώνουν τις αρνητικές σκέψεις, βελτιώνουν τα σωματοποιητικά συμπτώματα της κατάθλιψης και ενισχύουν την ενεργητικότητα και τη βούληση που απουσιάζουν σε ένα καταθλιπτικό άτομο.

Σε γενικές γραμμές είναι ασφαλή φάρμακα και έχουν ελάχιστες παρενέργειες, οι οποίες πάντα θα πρέπει να ζυγίζονται έναντι του θεραπευτικού τους οφέλους. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να προκαλέσουν «τρέλα»,  όπως φοβάστε.

Οι καινοτομίες και οι εξελίξεις στον χώρο της φαρμακολογίας έχουν άλλωστε μειώσει σημαντικά τα κρούσματα και τις υποτροπές των ανθρώπων με σοβαρές ψυχικές ασθένειες, που σε άλλες εποχές θα έμεναν έγκλειστοι στα ψυχιατρικά ιδρύματα.

Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας-ψυχοθεραπεύτρια, email myrsi@hol.gr , twitter @myrsi1

Πηγή: ΝΕΑ

Η ψυχοθεραπεία για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης

Είμαι δικηγόρος 30 ετών και μετά από μια μετατραυματική περίοδο γυναικολογικής επέμβασης και πρόσφατο χωρισμό, νιώθω ότι βυθίζομαι σε κατάθλιψη, απόγνωση και καθημερινές κρίσεις πανικού. Ποιο είδος ψυχοθεραπείας ενδείκνυται για την περίπτωσή μου?

Η διάγνωση μείζονος καταθλιπτικού επεισοδίου ώς συνέπεια των στρεσογόνων γεγονότων που βιώσατε θα πρέπει να γίνει αρχικά από ψυχίατρο.

Οι κρίσεις πανικού συχνά συνοδεύουν περιόδους κατάθλιψης σχηματίζοντας έναν φαύλο κύκλο άγχους-μελαγχολίας, ο οποίος εντείνεται μέσα στον χρόνο.

Ο συνδυασμός ψυχοθεραπείας και φαρμακευτικής αγωγής μπορεί να είναι αποτελεσματικός όταν η ποιότητα της ζωής πλήττεται και συρρικνώνεται σταδιακά και η δυνατότητα άντλησης χαράς από την καθημερινότητα ελαττώνεται.

Το είδος της ψυχοθεραπείας που θα κάνετε είναι δευτερεύον ζήτημα, καθότι η ποιότητα της θεραπευτικής σχέσης και το δικό σας κίνητρο για αλλαγή μετρούν περισσότερο.

Η ψυχανάλυση είναι μια πιο μακροχρόνια και είς βάθος θεραπευτική οδός (π.χ μπορεί να κρατήσει από ένα 1-7 χρόνια) και οι συνεδρίες κυμαίνονται από 1-4 φορές την εβδομάδα. Προσφέρει ίσως την μέγιστη δυνατότητα αυτογνωσίας, αλλά το κόστος της θεραπείας είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να συνυπολογίσετε στην επιλογή της συγκεκριμένης επιλογής.

Συνήθως στις υπόλοιπες θεραπείες (π.χ. γνωσιακή-συμπεριφορική, πελατοκεντρική) η συχνότητα είναι 1 συνεδρία ανά εβδομάδα και η διάρκεια είναι κατά μέσον όρο 6-12 μήνες, αλλά πάντα αυτό θα εξαρτηθεί από την βαρύτητα του προβλήματος και την δυνατότητα ανταπόκρισης στην θεραπεία.

Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας-ψυχοθεραπεύτρια, email myrsi@hol.gr , twitter @myrsi1

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Weekend

Χρόνια πολλά και ευτυχισμένο το 2013

Ψυχική Υγεία Ο αντίκτυπος της συναισθηματικής στέρησης στην παιδική ηλικία

Της Μυρσίνης Κωστοπούλου

Είμαι γυναίκα 45 ετών ανύπαντρη και μόνη. Μεγάλωσα με μια καταθλιπτική μητέρα με αποτέλεσμα να με στοιχειώνουν οι ενοχές για την αγάπη που δεν εισέπραξα.

Η μάνα για το παιδί είναι το ιερό εκείνο πρόσωπο το οποίο δομεί τον συναισθηματικό του κόσμο και την ασφάλεια που θα νιώθει μέσα του. Ωστόσο, η φυσική παρουσία μίας μητέρας δεν εξασφαλίζει την συναισθηματική της παρουσία.

Η κατάθλιψη οδηγεί σε έναν εν ζωή θάνατο και η καταθλιπτική μητέρα στερεί συμβολικά τη ζωή όχι μόνο από τον εαυτό της αλλά και αναπόφευκτα από το παιδί της.

Η συναισθηματική στέρηση και οι ενοχές του παιδιού που μεγαλώνει με μια καταθλιπτική μητέρα είναι συχνές τραυματικές παρενέργειες της κατάθλιψης.«Φταίω εγώ;», «Μήπως αν έκανα κάτι θα άλλαζε;», «Μήπως αν δεν υπήρχα θα ήταν ευτυχισμένη;» είναι μερικά από τα ερωτήματα που το βασανίζουν.

Η απάντηση είναι πως ενδεχομένως τίποτε δεν θα άλλαζε. Η δυσκολία να νιώσει χαρά ήταν το δικό της τραύμα, η δική της αναπηρία. Και η κατάθλιψη της στέρησε την ικανότητα να λειτουργήσει ως άνθρωπος και ως μητέρα.

Τις ενοχές για την αγάπη που δεν εισπράξατε τις κουβαλάτε ακόμη και ίσως αυτό σας έκανε ενοχική απέναντι στην ίδια της υπόθεση της ζωής σας και το δικαίωμά σας στην ευτυχία. Τώρα όμως δικαιούστε να φτιάξετε τη ζωή σας μακριά από τα φαντάσματα του παρελθόντος.

Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας-ψυχοθεραπεύτρια, email myrsi@hol.gr , twitter @myrsi1
Πηγή: Τα ΝΕΑ