Ψυχική Υγεία Ο αντίκτυπος της συναισθηματικής στέρησης στην παιδική ηλικία

Της Μυρσίνης Κωστοπούλου

Είμαι γυναίκα 45 ετών ανύπαντρη και μόνη. Μεγάλωσα με μια καταθλιπτική μητέρα με αποτέλεσμα να με στοιχειώνουν οι ενοχές για την αγάπη που δεν εισέπραξα.

Η μάνα για το παιδί είναι το ιερό εκείνο πρόσωπο το οποίο δομεί τον συναισθηματικό του κόσμο και την ασφάλεια που θα νιώθει μέσα του. Ωστόσο, η φυσική παρουσία μίας μητέρας δεν εξασφαλίζει την συναισθηματική της παρουσία.

Η κατάθλιψη οδηγεί σε έναν εν ζωή θάνατο και η καταθλιπτική μητέρα στερεί συμβολικά τη ζωή όχι μόνο από τον εαυτό της αλλά και αναπόφευκτα από το παιδί της.

Η συναισθηματική στέρηση και οι ενοχές του παιδιού που μεγαλώνει με μια καταθλιπτική μητέρα είναι συχνές τραυματικές παρενέργειες της κατάθλιψης.«Φταίω εγώ;», «Μήπως αν έκανα κάτι θα άλλαζε;», «Μήπως αν δεν υπήρχα θα ήταν ευτυχισμένη;» είναι μερικά από τα ερωτήματα που το βασανίζουν.

Η απάντηση είναι πως ενδεχομένως τίποτε δεν θα άλλαζε. Η δυσκολία να νιώσει χαρά ήταν το δικό της τραύμα, η δική της αναπηρία. Και η κατάθλιψη της στέρησε την ικανότητα να λειτουργήσει ως άνθρωπος και ως μητέρα.

Τις ενοχές για την αγάπη που δεν εισπράξατε τις κουβαλάτε ακόμη και ίσως αυτό σας έκανε ενοχική απέναντι στην ίδια της υπόθεση της ζωής σας και το δικαίωμά σας στην ευτυχία. Τώρα όμως δικαιούστε να φτιάξετε τη ζωή σας μακριά από τα φαντάσματα του παρελθόντος.

Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας-ψυχοθεραπεύτρια, email myrsi@hol.gr , twitter @myrsi1
Πηγή: Τα ΝΕΑ