Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Κάθε τύπος προσωπικότητας και η υγεία του...

Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα

Μοιάζει με ψυχολογική αερολογία – κάτι σαν το πώς να διαλέξεις τον τέλειο άντρα, την ιδανική δουλειά και το απόλυτο φόρεμα που να ταιριάζει με τον χαρακτήρα σου. Στην πραγματικότητα, όμως, υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που υποδηλώνουν ότι ορισμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς μας μπορούν όντως να επηρεάζουν την υγεία μας.
«Η προσωπικότητα διαμορφώνεται από τα γονίδια και το περιβάλλον», λέει στην εφημερίδα «Daily Mail» ο δρ Μάρτιν Χάγκερ, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ και το Πανεπιστήμιο Κέρτιν, στην Αυστραλία.
Βέβαια, το ότι ανήκει ένας άνθρωπος στον άλφα ή στον βήτα τύπο προσωπικότητας δεν συνεπάγεται αυτομάτως ότι λ.χ. θα πάθει έμφραγμα.
«Μπορεί όμως να τον αφυπνίσει, ώστε να αναγνωρίσει εκείνα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του που μπορεί να υπονομεύουν την υγεία του και να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα για να διορθώσει τις ανθυγιεινές συνήθειες που εκπορεύονται από αυτά», προσθέτει.
Στη συνέχεια, παρατίθενται μερικοί συνηθισμένοι τύποι προσωπικότητας και οι συσχετίσεις τους με την υγεία.
Αισιόδοξοι και ριψοκίνδυνοι
Μπορεί πάντοτε να βλέπουν το ποτήρι της ζωής μισογεμάτο και έτσι να έχουν όλες τις προϋποθέσεις με το μέρος τους να ζήσουν πολλά και καλά χρόνια, αλλά οι αισιόδοξοι τύποι υιοθετούν μερικές μάλλον επιζήμιες συμπεριφορές.
Κατ’ αρχήν, έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι υπέρβαροι και παχύσαρκοι. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Ντοσίσα στην Ιαπωνία και από άλλα ερευνητικά κέντρα, έχουν διαπιστώσει πως οι αισιόδοξοι παχύσαρκοι άντρες και γυναίκες έχουν λιγότερες πιθανότητες να χάσουν τα περιττά τους κιλά – ίσως διότι από την υπερβολική αισιοδοξία δεν πολυασχολούνται με τέτοιες λεπτομέρειες και αρέσκονται να απολαμβάνουν τη ζωή (και τους πειρασμούς της) στο έπακρο.
Παρομοίως, η πίστη τους στην ικανότητά τους ότι μπορούν να νικήσουν κάθε αντιξοότητα της ζωής και κατ’ επέκτασιν η προθυμία τους να ρισκάρουν μπορεί να εξηγεί γιατί τελικά οι χαρούμενοι άνθρωποι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να πεθάνουν πρόωρα, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια.
Ο ψυχολόγος δρ Χάουαρντ Σ. Φρίντμαν ανέλυσε στοιχεία από περισσότερα από 1.500 εθελοντές, τους οποίους παρακολούθησε από την ηλικία των 10 ετών και μετά. Όπως διαπίστωσε όσοι εθελοντές είχαν την καλύτερη αίσθηση του χιούμορ ως παιδιά, έζησαν λιγότερο κατά μέσον όρο σε σύγκριση με όσους ήταν λιγότερο εύχαρεις.
Μία άλλη μελέτη, του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, έδειξε πως τα πιο χαρούμενα παιδιά έχουν μεγαλώνοντας περισσότερες πιθανότητες να καπνίζουν, να πίνουν και να ασχολούνται με επικίνδυνα χόμπι.
Αγχώδεις
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Ντεσκάρτ, στο Παρίσι, κ,αι το Κέντρο Εθισμών & Ψυχικής Υγείας του Τορόντο, διαπίστωσαν ότι οι αγχώδεις και εξαρτώμενοι από τους άλλους τύποι, έχουν πενταπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν έλκος στομάχου.
Και αυτό, διότι συχνά είναι καταθλιπτικοί και συναισθηματικά ασταθείς, με συνέπεια να έχουν αυξημένες πιθανότητες να πίνουν και να καπνίζουν, καθώς και να έχουν ακανόνιστες ώρες φαγητού και ύπνου – συνήθειες που οδηγούν σε υψηλότερη από την φυσιολογική παραγωγή στομαχικών οξέων, τα οποία προκαλούν έλκος.
Το συνεχές άγχος προκαλεί επίσης μόνιμη υπερπαραγωγή της ορμόνης του στρες, της κορτιζόλης, με συνέπεια πονοκεφάλους, ακμή και ουρολοιμώξεις.
Τα καλά νέα; Οι αγχώδεις τύποι κάνουν περισσότερο σεξ, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ. Όπως έδειξε, οι ιδιαίτερα αγχώδεις γυναίκες τείνουν να έχουν πιο σύντομες ερωτικές σχέσεις, γεγονός που υποδηλώνει συσχέτιση σχέση ανάμεσα στην ερωτική επιθυμία και στην προσωπικότητά τους.
Οι ερευνητές εικάζουν ότι ο φόβος τους πως δεν θα βρουν τον σωστό σύντροφο ή ότι δεν θα αποκτήσουν παιδιά τις κάνει να κάνουν σεξ με περισσότερους συντρόφους.
Ευαίσθητοι
Μελέτη του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης έδειξε πως οι άνδρες οι οποίοι είναι ευαίσθητοι και συμπονετικοί, έχουν χαμηλότερα επίπεδα  στρες και λιγότερες πιθανότητες να πάθουν έμφραγμα.
Στη σχετική μελέτη, οι άνδρες βαθμολογήθηκαν με βάση «ανδρικά» χαρακτηριστικά, όπως οι αρχηγικές ικανότητες, η επιθετικότητα και η ριψοκίνδυνη συμπεριφορά, και με «γυναικεία» χαρακτηριστικά, όπως η συμπόνια, η τρυφερότητα, η συναίσθηση και η ευαισθησία για τις ανάγκες των άλλων.
Το συμπέρασμα ήταν πως οι πιθανότητες ενός άνδρα να εκδηλώσει στεφανιαία νόσο μειώνονται σημαντικά όταν έχει έντονα τα «γυναικεία» χαρακτηριστικά. Και αυτό, διότι είναι πιο πρόθυμοι να συζητήσουν για τα συναισθήματά τους και να ζητήσουν βοήθεια.
Επιθετικοί
Η επιθετική συμπεριφορά είναι ένα από τα λιγότερο υγιεινά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, διότι πολυάριθμες μελέτες την έχουν συσχετίσει με αύξηση του κινδύνου αναπτύξεως καρδιολογικών και άλλων δεινών.
Σε μελέτη με 448 γυναίκες, επιστήμονες από το Ογκολογικό Νοσοκομείο της Κηφισιάς διαπίστωσαν ότι όσες είχαν έντονη επιθετικότητα είχαν περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με καρκίνο του μαστού.
Μία άλλη μελέτη σε 61 άνδρες με καρκίνο του παχέος εντέρου, η οποία διεξήχθη στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Κρέιτον, στη Νεμπράσκα, έδειξε πως και οι άντρες διατρέχουν ανάλογο κίνδυνο. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η επιθετικότητα και ο θυμός εξασθενούν το ανοσοποιητικό σύστημα, καθιστώντας έτσι τον οργανισμό ευάλωτο στις ασθένειες.
Ο θυμός αυξάνει επίσης κατά 50% τις πιθανότητες να έχει κανείς γενικότερα κακή υγεία, σύμφωνα με μελέτη της Ιατρικής Σχολής MountSinai, στη Νέα Υόρκη.
Οι επιθετικοί άνθρωποι αντιδρούν πιο γρήγορα και πιο έντονα στο στρες, γεγονός που αυξάνει ταχέως την αρτηριακή πίεση και τους καρδιακούς παλμούς τους, προκαλώντας έτσι φθορές στο καρδιαγγειακό τους σύστημα.
Εξωστρεφείς
Οι εξωστρεφείς άντρες έχουν λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν καρδιοπάθεια, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Μιλάνου. Είναι επίσης λιγότερο επιρρεπείς στις λοιμώξεις και έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναρρώνουν γρήγορα όταν αρρωσταίνουν.
Αυτό μπορεί να οφείλεται στα μειωμένα επίπεδα των ορμονών του στρες: οι εξωστρεφείς άνθρωποι είθισται να αντιμετωπίζουν καλύτερα ό,τι τους φέρνει η ζωή. Και εάν πιστεύουν ότι τους συμβαίνει κάτι, το εξωτερικεύουν ευκολότερα.
Ντροπαλοί
Οι ντροπαλοί τύποι έχει αποδειχθεί πως έχουν 50% περισσότερες πιθανότητες να υποστούν έμφραγμα ή εγκεφαλικό. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Northwestern του Σικάγου που πραγματοποίησαν 30ετή μελέτη εκτιμούν πως αυτό οφείλεται στο ότι ζουν πιο περιορισμένη ζωή και νιώθουν έντονο στρες όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάτι καινούργιο.
Οι ντροπαλοί χαρακτήρες είναι επίσης πιο ευάλωτοι στις ιογενείς λοιμώξεις, όπως το κοινό κρυολόγημα, ανεξάρτητα από την εποχή του χρόνου, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας. Και σε αυτό το εύρημα, ο ρόλος του στρες πιστεύεται ότι είναι καθοριστικός. Και αυτό, διότι – όπως συμβαίνει και με τους πολύ ευαίσθητους ανθρώπους – έτσι και οι ντροπαλοί δείχνουν να αντιδρούν πολύ πιο έντονα στο στρες σε σύγκριση με τους λιγότερο ντροπαλούς.

Καλοκάγαθοι
Οι πραγματικά καλοκάγαθοι άνθρωποι αποκομίζουν μεγάλα οφέλη στην υγεία τους, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου. Όπως έδειξε, διατρέχουν μειωμένο κίνδυνο να εκδηλώσουν διαβήτη, οστικά προβλήματα, ισχιαλγία, εγκεφαλικό, ακόμα και νόσο του Άλτσχαϊμερ.

Το εύρημα βασίζεται στην συνδυασμένη ανάλυση περισσότερων από 190 μελετών, οι οποίες δείχνουν πως οι καλοκάγαθοι άνθρωποι τείνουν να είναι απλοί στον τρόπο ζωής τους και έτσι να υιοθετούν υγιεινές συνήθειες, όπως η προσεγμένη διατροφή και η συστηματική φυσική δραστηριότητα.
Tips
Ο χαμηλός δείκτης νοημοσύνης συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για εκδήλωση άγχους και την εμφάνιση άνοιας σε μεγάλη ηλικία, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου.
Info
Πληροφόρηση για την ψυχική υγεία
http://www.nimh.nih.gov/index.shtml

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Ένας στους πέντε Έλληνες «παλεύει» με την αϋπνία

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μάρθα Καϊτανίδη, mkaitanidi@dolnet.gr

Μάτι δεν κλείνουν πάνω από δύο εκατομμύρια Έλληνες λόγω διαταραχών ύπνου. Οι επιστήμονες έχουν μετρήσει έως σήμερα τουλάχιστον 84 «ασθένειες» του ύπνου, υπογραμμίζοντας ότι ακόμη και ο σύγχρονος τρόπος ζωής εντείνει την αϋπνία!
Είναι ενδεικτικό ότι η υπνηλία προκαλείται και από την ανατροπή που επέφερε η αλματώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας στη ζωή του ανθρώπου τις τελευταίες δεκαετίες (της κοινωνίας των 24 ωρών) και η οποία τον έχει αναγκάσει να κοιμάται λιγότερο, απ ότι χρειάζεται.
Το αποτέλεσμα είναι το παγκόσμιο «χρέος» ύπνου: «πρέπει ωστόσο, να σεβόμαστε τον οργανισμό μας και τους ρυθμούς του», δήλωσε σε σημερινή συνέντευξη Τύπου η πνευμονολόγος – διευθύντρια της Μονάδας Μελέτης στο «Σισμανόγλειο» δρ. Αναστασία Αμφιλοχίου με αφορμή το 37ο Ετήσιο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών, που φέτος συμπληρώνει 175 χρόνια από την ίδρυση της.
Μάλιστα, όπως η ίδια υπογράμμισε, δεν υπάρχει κανόνας για τις ώρες ύπνου που χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός. Σε γενικές γραμμές τα βρέφη χρειάζονται από 16 ώρες την ημέρα, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας 11 ώρες τη νύχτα και 2.5 το μεσημέρι, οι έφηβοι 9 ώρες, οι ενήλικες 8 ώρες και οι υπερήλικες 6 ώρες.
«Είναι ωστόσο, γεγονός ότι ένας στους τρεις ενήλικες πάσχουν ή θα παρουσιάσουν κάποια στιγμή στην ζωή τους αϋπνία. Αυτό πρακτικά σημαίνει, ότι ο ύπνος δεν καλύπτει τις ανάγκες τους με αποτέλεσμα να μην είναι λειτουργικοί την επόμενη ημέρα. Πόσες ώρες ύπνου χρειάζεται κάποιος; Εξαρτάται από τον οργανισμό. Εμείς οι ίδιοι γνωρίζουμε τον εαυτό μας και πότε αισθανόμαστε ξεκούραστοι», πρόσθεσε η δρ. Αμφιλοχίου.
Μεγάλη επιδημιολογική έρευνα στις ΗΠΑ (National Sleep Foundation) το 2002 έδειξε ότι το 1/3 χρειάζεται τουλάχιστον 8 ώρες ύπνου για να μην αισθάνεται υπνηλία την επομένη, ενώ κοιμούνται κατά μέσον όρο 6,9 ώρες τις καθημερινές και 7,5 τα Σαββατοκύριακα
Όπως προκύπτει από επιστημονικές μελέτες, οι άνθρωποι κοιμούνται πλεόν 1 ½ ώρα λιγότερο σε σύγκριση με έναν αιώνα πριν. Και εκτός από τους σύγχρονους ρυθμούς ζωής που εμποδίζουν ολοένα και περισσότερους ανθρώπους να απολαύσουν έναν ήσυχο βραδινό ύπνο, η οικονομική κρίση είναι ακόμη ένας παράγοντας που ξαγρυπνάει τους ανθρώπους σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Συγκεκριμένα, το 2009 στις ΗΠΑ παρατηρήθηκε κατά 30% αύξηση των επισκέψεων στους γιατρούς κυρίως για αϋπνία. Τα πρώτα στοιχεία δείχνουνότιαντίστοιχο φαινόμενοέχουμε και στη χώρα μας κυρίως από ανέργους ηλικίας 35 με 55 χρόνων.
«Πράγματι το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα μεγάλο και οι επιπτώσεις του έχουν σοβαρότατες συνέπειες στη ζωή του ανθρώπου με άμεσο αντίκτυπο στο κοινωνικό σύνολο» σημείωσε ο πρόεδρος της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών,Καθηγητήςκ Αθανάσιος Σκουτέλης, αναφερόμενος στις διαταραχές του ύπνου.
«Δυστυχώς, συμπλήρωσε ο κ Σκουτέλης, μέχρι σήμερα δεν έχει αξιολογηθεί σωστά και δεν έχει υπολογιστεί το τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό του κόστος».
Οι «αρρώστιες» του ύπνου
Αϋπνία
Η πιο συχνή διαταραχή του ύπνου είναι η αϋπνία. Το 14% του πληθυσμού υποφέρει από τον εφιάλτη της χρόνιας αϋπνίας, ενώ 1 στους 2 ή 3 ενήλικες θα παρουσιάσει αϋπνία σε κάποια φάση της ζωής του. Δεν υπάρχει αντικειμενικός τρόπος προσδιορισμού της. Ο πάσχων αναφέρει την υποκειμενική του αίσθηση. Διακρίνεται δε σε:
* αϋπνία, τύπου επελεύσεως (όταν αργεί να έρθει ο ύπνος)
* αϋπνία, τύπου διακρατήσεως (όταν ξυπνά στη μέση της νύχτας και δεν μπορεί να ξανακοιμηθεί)
* αϋπνία, τύπου αφυπνίσεως (όταν ξυπνά πολύ νωρίς)
Οι συνέπειες της αϋπνίας είναι η υπνηλία και η μείωση λειτουργικότητας την επόμενη μέρα. Η θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει:
* φαρμακευτική αγωγή, για περιορισμένο διάστημα λίγων εβδομάδων
* συμπεριφορικές -γνωσιακές θεραπείες (υγιεινή του ύπνου οπωσδήποτε)
* εναλλακτικές θεραπείες (βελονισμός, ομοιοπαθητική)
Σύνδρομο Άπνοιας – Υπόπνοιας Ύπνου
Το σύνδρομο άπνοιας- υπόπνοιας ύπνου ταλαιπωρεί 4% των ανδρών και 2% των γυναικών και αποτελεί τηνπιο συχνή οργανική αιτία υπνηλίας. Ευτυχώς ειδοποιεί συνήθως τον ασθενή και τους οικείους του θορυβωδώς. Παρουσιάζει έντονο ροχαλητό στη διάρκεια του ύπνου και κόπωση την ημέρα, που ΔΕΝ δικαιολογείται από την εργασία ή τις άλλες δραστηριότητες. Ακόμη παρουσιάζει υπνηλία παρότι ό ασθενής έχει κοιμηθεί αρκετές ώρες.
Επίσης η άπνοια συνδέεται με αρτηριακή υπέρταση, έμφραγμα, εγκεφαλικό, αρρυθμία, αλλά και κατάθλιψη, διαταραχές μνήμης, κρίσης, συγκέντρωσης, καθώς και με σεξουαλικές διαταραχές κυρίως στους άνδρες.
Η πιο σημαντική όμως επίπτωση του συνδρόμου, κυρίως λόγω της υπνηλίας που προκαλεί, είναι ο αυξημένος κίνδυνος τροχαίων ατυχημάτων. Σε έρευνα που διεξήχθη από τη Μονάδα Ύπνου του Σισμανογλείου Νοσοκομείου με ερωτηματολόγια σε ασθενείς με σοβαρή άπνοια, το 60% παραδέχτηκαν υπνηλία στην οδήγηση, ενώ το 15% είχε τροχαίο ατύχημα (πραγματικό ή βγήκε από το δρόμο).
Η θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει οδηγίες για την αποφυγή των προδιαθεσικών παραγόντων, εφαρμογή ενδοστοματικών συσκευών και σε βαρύτερες μορφές εφαρμογή συσκευών θετικής πίεσης CPAP ή BiPAP. Σπανίως και σε ειδικές καταστάσεις μπορεί να προταθεί χειρουργική θεραπεία.
H διαταραχή ύπνου λόγω εργασίας σε βάρδιες
Αφορά το 10% των εργαζομένων σε βάρδιες που περιλαμβάνουν οπωσδήποτε νύχτα. Εδώ θεραπευτικά τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα διότι δεν είναι πάντα εύκολο να αλλάξει, ο ασθενής, εργασία. Έτσι χορηγούνται φάρμακα που επάγουν την εγρήγορση 30-60 min πριν την εργασία, που συνδυάζονται ενδεχομένως με αντιμετώπιση της αϋπνίας που παρατηρείται όταν επιθυμεί να κοιμηθεί την ημέρα
Όταν μας λείπει ύπνος…
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, οι αυξημένες υποχρεώσεις, η ανασφάλεια που προκαλεί η οικονομική κρίση αναγκάζουν τους ανθρώπους να κοιμούνται λιγότερες ώρες από εκείνες που χρειάζεται ο οργανισμός τους.
Οι βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις περιλαμβάνουν:
* Μειωμένη εγρήγορση την επόμενη ημέρα
* 1½ ώρα απώλεια ύπνου οδηγεί σε 32% μείωση εγρήγορσης
* διαταραχές μνήμης, ικανότητας σκέψης, συνειρμών, διαχείρισηςπληροφορίας
* διπλάσιο κίνδυνο για επαγγελματικό ατύχημα
* μειωμένη δραστηριότητα ανοσοποιητικού συστήματος
Οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις περιλαμβάνουν:
* αρτηριακή υπέρταση
* συσχέτιση με στεφανιαία νόσο μέσω αυξημένης CRP
* προδιάθεση για ανάπτυξη σακχαρώδους διαβήτη
* ψυχικές διαταραχές όπως κατάθλιψη
* μείωση διανοητικής ικανότητας
* αυξημένος κίνδυνος θνητότητας
* προβλήματα στη σχέση με σύντροφο
* παχυσαρκία
* μη ασφαλή οδήγηση – τροχαία
Πηγή: ΝΕΑ

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Κρύβουν το στρες για να μην απολυθούν


Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα

Υπό καθεστώς τρόμου δουλεύουν πλέον οι περισσότεροι εργαζόμενοι, φτάνοντας στο σημείο να μην παίρνουν καν αναρρωτική άδεια φοβούμενοι ότι θα απολυθούν, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.
Ο βρετανικός οργανισμός ψυχικής υγείας Mind πήρε συνεντεύξεις από 2.000 εργαζόμενους για τις παρούσες συνθήκες εργασίας τους, διαπιστώνοντας πως στα δύο τρίτα των περιπτώσεων η δουλειά έχει γίνει πιο εντατική και οι προϊστάμενοι πιο απαιτητικοί.
Επιπλέον, ο ένας στους τρεις δήλωσε πως τον αγχώνουν πολύ οι περικοπές στη δουλειά του, ενώ το 48% δήλωσαν πως προτιμούν να πηγαίνουν άρρωστοι στη δουλειά παρά να λείψουν έστω και μία μέρα διότι φοβούνται ότι θα απολυθούν.
Παρ’ ότι όμως το 60% είπαν πως νιώθουν πλέον καταβεβλημένοι έως καταθλιπτικοί από το εργασιακό στρες, ο ένας στους πέντε είπαν πως δεν λένε τίποτα για ό,τι νιώθουν, διότι πιστεύουν πως αν το κάνουν θα απολυθούν.
Όντως, η έρευνα έδειξε πως απ’ όσους είπαν στους προϊσταμένους τους πως έχουν πρόβλημα, το 22% απολύθηκαν ή παραιτήθηκαν.
Οι εκπρόσωποι του Mind έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου, τονίζοντας πως τα προβλήματα ψυχικής υγείας των εργαζομένων έχουν πλέον φτάσει σε ανησυχητικό επίπεδο, με τις περικοπές και την απώλεια των θέσεων εργασίας να τους συνθλίβουν ψυχικά.
Οι εργαζόμενοι πλήττονται επίσης από την εντατικοποίηση της εργασίας, τους μη ρεαλιστικούς στόχους και τους κακούς μάνατζερ.
«Η αρνητικότητα που εξακολουθεί να περιβάλλει το εργασιακό στρες και τα προβλήματα ψυχικής υγείας είναι ανεπίτρεπτη στην σύγχρονη εποχή», δήλωσε ο εκτελεστικός διευθυντής του Mind κ. Πωλ Φάρμερ.
«Η πίεση και το στρες μπορεί να αποτελεί μέρος της εργασιακής ζωής, αλλά το να μην δέχονται οι επιχειρήσεις πως όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποια όρια, είναι ένα λάθος που τους κοστίζει εκατομμύρια. Το στίγμα είναι τόσο μεγάλο, που οι εργαζόμενοι φοβούνται πως αν τολμήσουν να μιλήσουν για το στρες, θα χάσουν τη δουλειά τους».
Και συνέχισε: «Τα προβλήματα ψυχικής υγείας υπάρχουν σε όλους τους εργασιακούς χώρους, αλλά προς το παρόν λιμνάζουν δίχως να κάνουν κάτι οι επιχειρήσεις για να τα αντιμετωπίσουν».
Ο κ. Φάρμερ τόνισε πως αν θέλουν να πάψουν να χάνουν χρήματα οι επιχειρήσεις, πρέπει να φροντίσουν να είναι το προσωπικό τους ευτυχισμένο, κάνοντας συχνά διαλείμματα και έχοντας τη δυνατότητα να μιλάει για τις πιέσεις που νιώθει στη δουλειά του.
«Οι – λιγοστές προς το παρόν – επιχειρήσεις που ήδη εφαρμόζουν τέτοιες τακτικές, βλέπουν ήδη το όφελος, με τις αναρρωτικές άδειες να μειώνονται, το κόστος να περιστέλλεται και το προσωπικό τους να είναι παραγωγικό και πιστό σε αυτές», πρόσθεσε. «Είναι ώρα να αλλάξουν όλοι οι εργοδότες την στάση τους απέναντι στα προβλήματα ψυχικής υγείας που σχετίζονται με τη δουλειά».
Πηγή: ΝΕΑ

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Το ψυχογενετικό σύστημα: Μια νέα προσέγγιση στις ανθρώπινες σχέσεις...

Γράφει η Παρασκευή Πάλμου 
(MSc Clinical Psychology)

Από τη γέννηση μας καθώς και σε όλη την πορεία εξέλιξης του εαυτού μας ερχόμαστε σε μια επαφή με τα “θέλω” μας και πολύ νωρίς συνειδητοποιούμε ότι δεν μπορούμε να ικανοποιήσουμε όλες μας τις επιθυμίες. Ξαφνικά κοιτάμε γύρω μας και βλέπουμε ότι μας περιορίζουν χιλιάδες επιβεβλημένα “πρέπει” τα οποία έρχονται σε αντίθεση με τις δικές μας ανάγκες.
Από την πλέον γνωστή άποψη ότι τα αγόρια δεν πρέπει να κλαίνε και χιλιάδες άλλες άκαμπτες και...
σκληρές πεποιθήσεις σε σχέση με ποία πρέπει να είναι τα σωστά χαρακτηριστικά ενός άξιου εκπροσώπου του κάθε φύλου. Μπορούν να δημιουργηθούν άκρως επικίνδυνα κοινωνικά εμφυτέυματα τα οποία εμποδίζουν την ικανότητα του ανθρώπου να εξελίξει τις πραγματικές του ικανότητες και να έρθει σε επαφή με τον αυθεντικό του εαυτό.
Το ψυχογενετικό σύστημα είναι μια πολύ καινούργια προσέγγιση η οποία δημιουργήθηκε από την Anne Teachworth το 1991. Έχει τις βάσεις του στις ψυχοθεραπευτικές πρακτικές και προσπαθεί να προσφέρει λύσεις στα προβλήματα που αναπτύσσονται στις σχέσεις τον ζευγαριών. Η θεωρία αυτή υποστηρίζει ότι σε κάθε μας σχέση προσπαθούμε ουσιαστικά να επανεφεύρουμε ένα δυσλειτουργικό ρόλο μέσα σε μια σχέση παρόμοιο με αυτόν που έχουμε βιώσει από τους γονείς μας. Το σύστημα αυτό βασίζεται αρκετά στην ανάλυση των ενδοβολών.
Η  ενδοβολή είναι ένας ψυχαναλυτικός όρος  ο οποίος δημιουργήθηκε για να περιγράψει το πώς έχουμε την τάση να υιοθετούμε ιδέεςσυμπεριφορές και αντιδράσειςαπό το περιβάλλον μας. Το πώς “καταπίνουμε” ότι μας δίνεται από τους γονείς μαςοι οποίοι είναι για πολλά χρόνια οι ανώτεροι εκπρόσωποι της έννοιας της εξουσίας.
Το χαρακτηριστικό των ενδοβολών είναι ότι επηρεάζουν υπερβολικά την πορεία της εξέλιξης της προσωπικότητας και εμποδίζουν το άτομο να ανακαλύψει τη δική του μοναδικότητα και να έρθει σε επαφή και ισορροπία με τον εαυτό τουμε αποτέλεσμα να ζει μια ζωή σαν ηθοποιός σε ένα σενάριο που έχουν γράψει οι άλλοι για αυτόν.
Το ψυχογενετικό σύστημα βοηθάει να κατανοήσουμε το γιατί διαλέγουμε τους συντρόφους που διαλέγουμε και ποια είναι τα κρυφά κίνητρα  για τις επιλογές μας αυτές. Μας βοηθάει να καταλάβουμε γιατί οι σχέσεις αλλάζουν μετά τη σεξουαλική επαφή. Γιατί κάποια ζευγάρια έχουν καλύτερη σχέση μεταξύ τους μετά το διαζύγιο. Γιατί μερικές φορές τα αντίθετα έλκονται και το λόγο που επιλέγουμε κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους για φίλους και άλλους για εραστές.
Μέσα από αυτή τη μέθοδο αντιλαμβανόμαστε το φαύλο κύκλο τον επιλογών μας και εκπαιδευόμαστε να μην επαναλαμβάνουμε συνεχεία τα ίδια καταστροφικά λάθηώστε να μην υποφέρουμε και από τις επικείμενες καταστροφικές συνέπειες τους.
Από το healthierworld.gr
Βιβλιογραφία
· Anne Teachworth. (1997) Why We Pick The Mates We Do. Gestalt Institute Press.
· Bud Feder and Ruth Ronall. (1997) A Living Legacy of Fritz and Laura Perls: Contemporary Case Studies. Bud Feder Publishing.

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Βαρύ το πένθος για την καρδιά

Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα
Τους μήνες έπειτα από τον χαμό ενός συντρόφου ή παιδιού, όσοι μένουν πίσω διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν σοβαρό καρδιακό επεισόδιο επειδή αυξάνονται οι καρδιακοί παλμοί τους και παρουσιάζουν συχνά αρρυθμίες, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.
Ο κίνδυνος αυτός τείνει να υποχωρεί έπειτα από 6 μήνες, είπαν αυστραλοί επιστήμονες στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας, που διεξάγεται στο Σικάγο.
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ παρακολούθησαν την καρδιολογική υγεία 78 εθελοντών, ηλικίας άνω των 33 ετών, οι οποίοι πρόσφατα είχαν χάσει τον σύντροφο ή το παιδί τους, καθώς και ισάριθμων, μη πενθούντων εθελοντών. Επιπλέον, κατέγραφαν το άγχος και την κατάθλιψη που ένιωθαν.
Όλοι οι πενθούντες είχαν χάσει τον σύντροφο ή το παιδί τους δύο εβδομάδες πριν συμφωνήσουν να συμμετάσχουν στη νέα μελέτη. Οι ερευνητές τους ζήτησαν να υποβληθούν σε 24ωρη καταγραφή της καρδιακής λειτουργίας τους με ειδικά μόνιτορ (λέγονται χόλτερ).
Όπως έδειξε η 24ωρη καταγραφή, η καρδιά των εθελοντών που πενθούσαν κτυπούσε λίγο πιο γρήγορα απ’ ό,τι των υπολοίπων - κατά μέσον όρο 75 φορές το λεπτό έναντι 70,7. Το ανησυχητικό όμως ήταν πως οι εθελοντές που πενθούσαν παρουσίαζαν με διπλάσια συχνότητα ταχυκαρδία, δηλαδή επιτάχυνση της καρδιακής λειτουργίας τους σε παθολογικά επίπεδα.
Η ταχυκαρδία από μόνη της δεν προκαλεί σοβαρό πρόβλημα σε έναν υγιή άνθρωπο – ει μη τι άλλο, αποτελεί και φυσιολογική συνέπεια του έντονου στρες και άγχους που δεν οφείλεται στο πένθος. Σε ανθρώπους, όμως, που έχουν προϋπάρχοντα καρδιολογικά προβλήματα, μπορεί να προκαλέσει έμφραγμα.
«Αν και όταν πενθούμε το μόνο που σκεφτόμαστε είναι ο άνθρωπος που χάσαμε, δεν πρέπει να αμελούμε τον εαυτό μας», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Τόμας Μπάκλυ, από τη Νοσηλευτική Σχολή του πανεπιστημίου.
«Ειδικά αν κάποιος πάσχει ήδη από καρδιαγγειακά προβλήματα, πρέπει να έχει το νου του, ώστε να ζητήσει αμέσως ιατρική βοήθεια εάν νιώσει κάποιο καρδιολογικό σύμπτωμα».
Τα καλά νέα είναι πως έπειτα από 6 μήνες, η καρδιολογική λειτουργία των πενθούντων είχε επιστρέψει στα φυσιολογικά όρια.
Όσον αφορά τα επίπεδα της κατάθλιψης, αυτά ήταν αρχικά τετραπλάσια στους εθελοντές που πενθούσαν και μολονότι μειώθηκαν λίγο με το πέρασμα του χρόνου, στους 6 μήνες εξακολουθούσαν να είναι πάρα πολλά – τριπλάσια απ’ ό,τι μεταξύ των εθελοντών που δεν πενθούσαν. 
Πηγή: ΝΕΑ