Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Καλή Χρονιά και Χρόνια Πολλά


Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

"Πόρτα" αισιοδοξίας για τους ασθενείς με ανθεκτική κατάθλιψη

Βενιζέλος Β.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 22/12/2011
Όσοι έχουν βιώσει τη βαριά κατάθλιψη γνωρίζουν πόσο περιορίζεται η λειτουργικότητα και η κοινωνικότητά τους και πόση δυστυχία νιώθουν μέσα τους, σε βαθμό που αδυνατούν να παραθέσουν δύο σκέψεις με την πιο στοιχειώδη νηφαλιότητα, κατά τη διάρκεια της ασθένειας. Γνωρίζουν τι σημαίνει να σε "εγκαταλείπει" ο εγκέφαλός σου.
Υπάρχει, όμως, και μία ακόμη πιο βαριά μορφή κατάθλιψης, η ανθεκτική ή δυσίατη κατάθλιψη, η οποία δεν ανταποκρίνεται στη φαρμακευτική αγωγή και την ψυχοθεραπεία, με αποτέλεσμα ο ασθενής να μην μπορεί να απαλλαγεί από τα συμπτώματα της νόσου, να μην μπορεί να αισθανθεί υγιής, να αδυνατεί να ανακτήσει ένα ικανοποιητικό επίπεδο λειτουργικότητας και κοινωνικότητας.
Αυτοί οι ασθενείς υποφέρουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα ή ακόμη και σε χρόνια βάση, με αποτέλεσμα να προβληματίζουν σοβαρά τους θεράποντες γιατρούς τους. Πρόκειται για το 20 - 30% των καταθλιπτικών ασθενών.
Μοναδική διαθέσιμη θεραπεία για τέτοιους ασθενείς ήταν μέχρι πρότινος η ηλεκτροσπασμοθεραπεία, το γνωστό ηλεκτροσόκ. Όμως, παρά το γεγονός ότι η ηλεκτροσπασμοθεραπεία έχει πολύ καλά αποτελέσματα, πραγματοποιείται με γενική αναισθησία και δεν είναι επώδυνη, μπορεί να προκαλέσει διαταραχές της μνήμης και των άλλων γνωσιακών λειτουργιών του ασθενή.
 Νέα ελπίδα για τους ασθενείς
Με την εμφύτεση ενός μικρού διεγέρτη, διαστάσεων ενός μπισκότου, κάτω από το δέρμα, στην περιοχή της αριστερής μασχάλης, ο οποίος συνδέεται στην περιοχή του τραχήλου με το αριστερό πνευμονογαστρικό νεύρο, πάντα κάτω από το δέρμα, λειτουργεί η μέθοδος της "Διέγερσης του Πνευμονογαστρικού Νεύρου" (VNS).
Η μέθοδος είναι εγκεκεριμένη από τον Εθνικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ για τη συμπληρωματική θεραπεία της ανθεκτικής κατάθλιψης, έχει εφαρμοσθεί διεθνώς σε 3.500 ασθενείς περίπου, με ιδιαίτερα ικανοποιητικά αποτελέσματα, και εφαρμόσθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον ψυχίατρο Κ. Ζαχαράκη, διδάκτορα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, και τον νευροχειρουργό Χαρ. Σεφέρη, σε μεγάλη ιδιωτική κλινική της Αθήνας. Πρόκειται για σχετικά σύντομη επέμβαση και ο ασθενής μπορεί να φύγει ακόμη και την ίδια μέρα για το σπίτι του, σύμφωνα με όσα δηλώνει στην "Α" ο Κ. Ζαχαράκης.
Η ασθενής, στην οποία εφαρμόσθηκε τον περασμένο Ιανουάριο η μέθοδος, έπασχε επί χρόνια από σοβαρή ανθεκτική κατάθλιψη, δεν έβγαινε από το σπίτι της και είχε υποβληθεί σε περισσότερα από δέκα (10) ηλεκτροσόκ. Μετά την επέμβαση, η ασθενής παρουσιάζει σημαντική βελτίωση, βγαίνει από το σπίτι της και έχει ανακτήσει μεγάλο μέρος της λειτουργικότητάς της.
 Τα συμπτώματα της κατάθλιψης
Όπως μας εξηγεί ο Κ. Ζαχαράκης, "πρέπει να τονισθεί ότι η θλίψη είναι ένα φυσιολογικό ανθρώπινο συναίσθημα που μπορεί να εμφανιστεί στον οποιονδήποτε, ως αντίδραση σε κάποιο δυσάρεστο γεγονός της ζωής του ή σε κάποιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Αντίθετα, η κατάθλιψη είναι μια ψυχική νόσος και ο καταθλιπτικός άνθρωπος παρουσιάζει συνήθως χαρακτηριστικά συμπτώματα: διαταραχές του ύπνου και της όρεξης για φαγητό, συνήθως απώλεια ή σπανιότερα αύξηση βάρους, έλλειψη διάθεσης να πάει στη δουλειά του ή να ασχοληθεί με τα ενδιαφέροντά του, ίσως έντονο άγχος και ανησυχία, έντονη στενοχώρια και μαύρες σκέψεις για το μέλλον, πιθανές σκέψεις ότι η ζωή δεν αξίζει, δεν έχει νόημα. Σε πιο βαριές μορφές κατάθλιψης, ο ασθενής έχει υπερβολικές ή και εξωπραγματικές ιδέες ενοχής, αναξιότητας, καθώς και σκέψεις αυτοκτονίας. Ένα ποσοστό των καταθλιπτικών ασθενών αποπειρώνται αυτοκτονία και ένα μέρος αυτών αυτοκτονεί τελικά. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι, πολλές φορές, η κατάθλιψη αργεί να γίνει αντιληπτή από το περιβάλλον του ασθενούς, επειδή ο καταθλιπτικός συχνά αποσύρεται από την καθημερινότητα και δεν ενοχλεί τους άλλους, με αποτέλεσμα να μην τραβάει την προσοχή, όπως εάν έπασχε από μια διεγερτική ψυχική νόσο που θα ενοχλούσε το περιβάλλον του".
Πηγή: Αυγή

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Πότε έχουμε υποτακτική προσωπικότητα;

Της Μυρσίνης Κωστοπούλου 
Είμαι 28 ετών.  Μετά από 5 χρόνια σχέσης με τον φίλο μου, νιώθω αδύναμη και θυμωμένη. Μήπως φταίει το ότι πάντα βάζω εκείνον και τις ανάγκες του πάνω από εμένα;

Η υποτακτικότητά σας εκφράζεται με την ανάγκη σας να ικανοποιείτε τις επιθυμίες των άλλων ανθρώπων εις βάρος του εαυτού σας. Η αποχή από τα προσωπικά «θέλω» τείνει να δημιουργεί χρόνιο αίσθημα ματαίωσης και θυμού, καθότι οι ανάγκες σας δεν ικανοποιούνται. Ο ανέκφραστος θυμός εύκολα γυρίζει προς τα μέσα και μεταμορφώνεται σε θλίψη.
Ένας υποτακτικός άνθρωπος συνήθως αφήνει τους κοντινούς του ανθρώπους να τον ελέγχουν, φοβάται την απόρριψη, είναι αναποφάσιστος στη ζωή του, αποφεύγει τις συγκρούσεις και επιζητά έντονα τη διαβεβαίωση και την αποδοχή.
Μπορεί επίσης να νιώθετε ότι οι σημαντικές αποφάσεις στην ζωή σας εν τέλει δεν ήταν πραγματικά δικές σας ήνα πιστεύετε ότι αν διεκδικήσετε τις επιθυμίες σας, τότε σημαίνει ότι δεν είστε καλός άνθρωπος. Θλίψη αν δεν ικανοποιήσετε τους άλλους, ενοχή αν φροντίσετε συναισθηματικά τον εαυτό σας... ένα μόνιμο ψυχολογικό αδιέξοδο.
Η παγίδα της υποτακτικότητας είναι ότι η φροντίδα σας για τους άλλους δεν είναι ποτέ αρκετή, με αποτέλεσμα να νιώθετε ανεπαρκείς.
Αποδεχτείτε ότι καταρχήν δεν έχετε την μαγική παντοδυναμία να είστε υπεύθυνη για την ευτυχία του άλλου. Την ευτυχία την δική σας, όμως, μπορείτε να την χτίσετε αν σεβαστείτε καταρχήν τον εαυτό σας και τις ανάγκες σας. Ξεκινήστε από το να εκφράζετε καθημερινά στον σύντροφό σας μικρές σας επιθυμίες και παρατηρήστε τα επακόλουθα οφέλη.
Η εμπλοκή σας σε μια διαδικασία ψυχοθεραπείας μπορεί να αποβεί βοηθητική στο χτίσιμο πιο ισορροπημένων και ισότιμων σχέσεων στη ζωή σας.

Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας-ψυχοθεραπεύτρια, email myrsi@hol.gr

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Πως καταλαβαίνουμε την κατάθλιψη στα παιδιά

 
H κατάθλιψη δεν είναι μία πάθηση των μεγάλων, μια και δεν είναι λίγες οι φορές που παρατηρείται και στα παιδιά, ιδιαίτερα ύστερα από καταστάσεις, όπως ένα διαζύγιο, μία μετακόμιση, μία αρρώστια ή ένας θάνατος αγαπημένου προσώπου.
Ασχέτως αν το παιδί σας είναι στεναχωρημένο ή ευέξαπτο κατά τη διάρκεια της ημέρασ, για να ανησυχήσετε και να αναζητήσετε βοήθεια, πρέπει να παρατηρήσετε και τουλάχιστον πέντε από τα συμπτώματα που καταγράφουμε παρακάτω.
Μάλιστα οι ειδικοί λένε ότι αυτά τα συμπτώματα πρέπει να επιμένουν για ένα διάστημα μεγαλύτερο των δύο εβδομάδων, ώστε να μπορέσει κάποιος να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα.
Αν μάλιστα το παιδί σας είναι μεγαλύτερο και εκφράζει απαξίωση για το άτομό του, ή απειλεί να φύγει από  το σπίτι, ίσως θα πρέπει να δράσετε ακόμα πιο άμεσα.
• Βαριέται, δεν έχει διάθεση και έχει πρόβλημα στο να συγκεντρώσει κάπου την προσοχή του
• Εχει χάσει το ενδιαφέρον που είχε για αγαπημένα χόμπι ή συνήθειες.
• Είναι πολύ ευέξαπτο και έτοιμο για καβγά με το παραμικρό
• Εχει προβλήματα στο σχολείο, ενώ πολλές φορές δεν πηγαίνει καθόλου.

Πηγή και για Περισσότερα στο mother.gr

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Μότσαρτ και Βιβάλντι με συνταγή ψυχίατρου!

 
 Μπετόβεν για τις κρίσεις πανικού, Βιβάλντι για το στρες και Μότσαρτ για τα δύσκολα προβλήματα συνιστούν οι επιστήμονες.
 
Η μουσική μπορεί να συμβάλει στη θεραπεία συγκεκριμένων ψυχικών ασθενειών και ψυχοσωματικών διαταραχών, εκτιμούν αμερικανοί και σκωτσέζοι επιστήμονες, οι οποίοι ζητούν από τους ασθενείς τους να ακούνε συγκεκριμένα μουσικά κομμάτια. Π.χ., ο Μπετόβεν θεωρείται κατάλληλος για την αντιμετώπιση κρίσεων πανικού, οι Ρink Floyd για την κατάθλιψη, ενώ η τζαζ γενικά θεωρείται το πλέον «θεραπευτικό» είδος μουσικής.
 Όπως γράφει το "Βημα", επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης χρησιμοποιεί ένα μείγμα ψυχολογίας και ακουστικής μηχανικής προκειμένου να εξακριβώσει κατά πόσον η μουσική μπορεί να κρύβει τη λύση πολλών ψυχολογικών παθήσεων. Αναλύουν τους στίχους, τους τόνους, ακόμη και αυτούς που κρύβονται πίσω από διάσημα ροκ και ποπ τραγούδια.
 «Η επίδραση ενός κομματιού μουσικής σε έναν άνθρωπο ξεπερνά κατά πολύ αυτό που πιστεύουμε, ότι απλώς ένα γρήγορο τέμπο μπορεί να ανεβάσει τη διάθεση, ενώ ένα πιο αργό μπορεί να μας ρίξει» εξηγεί ο επικεφαλής της μελέτης Ντον Νοξ, προσθέτοντας ότι «η μουσική εκφράζει συναίσθημα μέσα από πολλούς παράγοντες, όπως ο τόνος, η δομή και τα άλλα χαρακτηριστικά ενός κομματιού, ενώ και οι στίχοι μπορεί να έχουν μεγάλη επίδραση».
 Ετσι η μουσική συγκροτημάτων όπως οι Ρink Floyd (και ειδικά τα άλμπουμ τους «Wish Υou Were Ηere» και «Τhe Dark Side Οf Τhe Μoon»), το άλμπουμ «Cold Τurkey» του Τζον Λένον και το κομμάτι «What Α Wonderful World» του Λούις Αρμστρονγκ θεωρούνται «ανεβαστικά» της διάθεσης. Αντιθέτως, τα «Αnother Οne Βites Τhe Dust» των Queen, «Εverybody Ηurts» των RΕΜ και «Cigarettes and Αlcohol» των Οasis αποδείχθηκε ότι χάλασαν την διάθεση των εθελοντών.
 Στόχος των σκωτσέζων επιστημόνων είναι να αναπτύξουν ένα μαθηματικό μοντέλο που να εξηγεί την ικανότητα της μουσικής να προκαλεί διαφορετικά συναισθήματα. Ετσι μπορούν να φτιάξουν προγράμματα στο κομπιούτερ τα οποία θα αναγνωρίζουν τις μουσικές εκείνες που είναι ικανές να επηρεάσουν τα συναισθήματα.
 Στις ΗΠΑ επιστήμονες του Πανεπιστημίου Τεμπλ της Φιλαδέλφειας μελέτησαν τον εγκέφαλο 184 εθελοντών την ώρα που εκείνοι άκουγαν συγκεκριμένα είδη μουσικής. Διαπίστωσαν ότι κάθε μουσικό κομμάτι ή κλασικός συνθέτης είχε και διαφορετική επίδραση στην κυκλοφορία του αίματος, στη διάθεση και στις νευρικές λειτουργίες.
 «Η χρήση της γλώσσας της μουσικής επάνω στον άνθρωπο επηρεάζει άμεσα όλες τις λειτουργίες του, ψυχικές ή σωματικές» υποστηρίζει η μουσικοθεραπεύτρια Σιμόνα Νιρενστάιν-Κατζ, προσθέτοντας ότι «σκοπός μας είναι να καταφέρουμε να ταιριάξουμε διάφορα είδη μουσικής επάνω σε συγκεκριμένες ψυχικές διαταραχές ώστε κατόπιν να τις θεραπεύσουμε».
 Λ.χ., οι μουσικές συνθέσεις των Βιβάλντι, Πάχελμπελ, Χέντελ και Μπαχ είναι κατάλληλες για την αντιμετώπιση του στρες επειδή διαθέτουν ένα μουσικό τέμπο (το λεγόμενο και andante) όσο και ο ρυθμός της καρδιάς μας σε ηρεμία, δηλαδή 65-70 χτύπους το λεπτό. Επίσης υπάρχει και το λεγόμενο «Μozart effect» («Η επίδραση Μότσαρτ») σύμφωνα με το οποίο η σονάτα «Κ. 448 Για δύο πιάνα» του αυστριακού μουσουργού βελτιώνει την ικανότητα επεξεργασίας προβλημάτων που σχετίζονται με ανώτερες γνωστικές λειτουργίες, ελαττώνει τον απαιτούμενο χρόνο εκμάθησης, μειώνει τα λάθη κατά τη διάρκεια της εργασίας και βελτιώνει τη δημιουργικότητα και τη διαύγεια. 

Πηγή: Το Βήμα