Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

Στρες και εφηβικά καπρίτσια μπορεί να κρύβουν κατάθλιψη

Ενώ παλαιότερα οι παιδοψυχίατροι και οι άλλοι ειδικοί θεωρούσαν ότι δεν εμφανίζουν τα παιδιά κατάθλιψη, σήμερα είναι σαφές ότι και τα παιδιά μπορεί να υποφέρουν από την ψυχική αυτή διαταραχή.
Για συνέχεια βλέπε Έθνος στην παρακάτω διαύθυνση.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11387&subid=2&pubid=10399078

Οπλο η ψυχοθεραπεία κατά της παχυσαρκίας

Η ψυχοθεραπεία βοηθάει στην καταπολέμηση της παχυσαρκίας, σύμφωνα με έρευνα. Μάλιστα, η ψυχοθεραπεία μπορεί ενδεχομένως να είναι περισσότερο αποτελεσματική σε σχέση με σεμινάρια θεμάτων υγείας όσον αφορά την πρόληψη της παχυσαρκίας σε έφηβες που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα να γίνουν υπερβολικά παχύσαρκες.
Για συνέχεια βλέπε άρθρο Απογευματινής στην παρακάτω ιστοσελίδα.
http://www.apogevmatini.gr/?p=60051

ΗΠΑ: Σε δημόσια διαβούλευση οι αλλαγές στην ψυχιατρική βίβλο

Σημαντικές αλλαγές προτείνει η Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση (APA) στη διαγνωστική της βίβλο, το εγχειρίδιο που χρησιμοποιείται από γιατρούς και επιστήμονες στον χαρακτηρισμό και τα συμπτώματα κάθε νοητικής διαταραχής. Αναζητά μάλιστα σχόλια και προτάσεις μέσω Ίντερνετ τόσο από ψυχιάτρους όσο και την κοινή γνώμη για το κατά πόσο οι αλλαγές αυτές θα βοηθήσουν, πριν την τελική οριστικοποίηση τους.
Για συνέχεια βλέπε άρθρο Καθημερινής στην παρακάτω διεύθυνση.
http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_10/02/2010_323359

Η «νευροβιολογία της δυστυχίας»

Αν ένα παιδί μεγαλώσει μέσα στη φτώχεια, το γεγονός αυτό μπορεί να διαμορφώσει σε σημαντικό βαθμό τη νευροβιολογία του, επηρεάζοντας καθοριστικά τη συμπεριφορά του, την υγεία του και την πορεία του αργότερα στη ζωή ως ενήλικος, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα.
Για συνέχεια ΄λέπε άρθρο τηε Καθημερινής στην παρακάτω διεύθυνση.
http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_22/02/2010_324954

Οι Ψυχικές Ασθένειες ως Εξαγώγιμo Προϊόν της Δύσης

Αν η ερώτηση « πόσοι άνθρωποι θα είχαν ερωτευθεί εάν δεν είχαν ακούσει ποτέ να γίνεται λόγος για τον έρωτα;» έχει ένα κάποιο βαθμό αληθείας όσον αφορά τον έρωτα, η ερώτηση «πόσοι άνθρωποι θα έπασχαν από κατάθλιψη αν δεν είχαν ακούσει ποτέ να γίνεται λόγος γι αυτήν;» έχει έναν ακόμη μεγαλύτερο.
Ο λόγος είναι για το πώς η ψυχιατρική, και η συνακόλουθη βιομηχανία ψυχοφαρμάκων ύψους πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως μετατρέπουν μια ψυχολογική κατάσταση λύπης ή δυσφορίας σε κατάθλιψη, σε ασθένεια δηλαδή, η οποία ως εκ τούτου οφείλει να αντιμετωπιστεί με ειδική φαρμακευτική αγωγή. Και φυσικά, η καταχώρηση ως ασθενειών πολλών άλλων διαφορετικών ψυχολογικών καταστάσεων, όπως η περίφημη διπολική διαταραχή στα παιδιά, (dipolar disorder), η κοινωνική δυσλειτουργία, η ντροπαλότητα ή οι διαφόρων ειδών φοβίες, δεν σταματάει μόνο εδώ, παρά με τα χρόνια τείνει ως πρακτική να πολλαπλασιάζεται. Και μάλιστα κάτω από συνθήκες όπου η επιστημονική και μονοσήμαντη τεκμηρίωση των νέων διαταραχών που θα διαγνωστούν σαν τέτοιες δεν είναι και η καλύτερη δυνατή.
Για συνέχεια βλέπε το άρθρο της Ελευθεροτυπίας στην παρακάτω διεύθυνση.

http://dialogoi.enet.gr/post/οι-ψυχικές-ασθένειες-ως-εξαγώγιμo-προϊόν-της-δύσης

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία

Η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία αποτελεί τον συνδυασμό δύο διαφορετικών κατευθύνσεων της γνωσιακής και της συμπεριφορικής θεωρίας.
Στην συμπεριφορική θεραπεία, κλειδί είναι οι αλλαγές στις διάφορες μορφές συμπεριφοράς σε σχέση με τις συνθήκες που αυτές εμφανίζονται. Η συμπεριφορική θεραπεία δέχεται σαν βάση ότι κάθε μορφή συμπεριφοράς είναι μαθημένη, και ως εκ τούτου μπορεί να αλλάξει μέσα από μία νέα διαδικασία μάθησης.
Η γνωσιακή μέθοδος έχει σκοπό την αμφισβήτηση των δυσλειτουργικών πεποιθήσεων και αντιλήψεων που καταλαμβάνουν τις σκέψεις των πασχόντων, ενώ η συμπεριφoρική τεχνική έχει σκοπό την διακοπή των συμπεριφορών αποφυγής δυσαρέστων εμπειριών. Κατά τη γνωσιακή θεωρία, ο τρόπος που οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται και προσλαμβάνουν τις διάφορες καταστάσεις επηρεάζει άμεσα τα συναισθήματα τους. Για τη γνωσιακή θεωρία, οι σκέψεις αποτελούν το κλειδί της θεραπείας. Αντικείμενο του γνωσιακού θεραπευτή είναι σε συνεργασία με τον πάσχοντα να παρέμβει στο επίπεδο της δυσλειτουργικής σκέψης, προκειμένου να αμφισβητήσει την βασιμότητά της και να την τροποποιήσει.
Οι τρόποι θεραπείας μπορεί να είναι η συμπεριφοριστική μέθοδος, ένας συγκερασμός συμπεριφοριστικής και γνωσιακής μεθόδου ή μια καθαρή γνωσιακή μέθοδος.
Η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία είναι μία σύντομη θεραπευτική προσέγγιση (κρατά συνήθως τρεις περίπου μήνες) η οποία μέσω του λόγου, εστιάζει στα παρόντα προβλήματα των ανθρώπων, αξιοποιώντας τρεις συνιστάμενες της προσωπικότητας των ανθρώπων που είναι η σκέψη, το συναίσθημα και η συμπεριφορά. Σκοπός της θεραπείας είναι ο περιορισμός ή η εξάλειψη των συμπτωμάτων από τα οποία κάποιος άνθρωπος μπορεί να υποφέρει. Μπορεί ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύει κανείς τα γεγονότα να τον έχει οδηγήσει στο σχηματισμό αρνητικής εντύπωσης για ότι του συμβαίνει στη ζωή, ακόμη και αν η πραγματικότητα δε συμφωνεί με την απαισιόδοξη εικόνα που της αποδίδεται. Ο θεραπευτής έχει ενεργητικό ρόλο στην θεραπευτική διαδικασία. Η συνεργασία μεταξύ θεραπευτή και πάσχοντος είναι σημαντική. Η θεραπεία βασίζεται πολύ και στην δουλειά που θα κάνει ο πάσχων εκτός των συνεδριών (στη δουλειά, στο σπίτι κλπ).
Αναφέρεται ότι η θεραπεία αυτή είναι αποτελεσματική σε έναν αριθμό ψυχικών διαταραχών όπως κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές, φοβίες, διαταραχές προσωπικότητας κ.α. Η χρησιμοποίηση καταλλήλων φαρμάκων μπορεί να βελτιώσει το θεραπευτικό αποτέλεσμα.
Η παραπάνω θεραπεία, που ασκείται κυρίως από ψυχολόγους, έχει την βάση της στις ΗΠΑ, όπου υπήρξε ανάγκη για σύντομες θεραπευτικές μεθόδους σε αντίθεση με την ψυχανάλυση που ήταν χρονοβόρα και είχε μεγάλο οικονομικό κόστος.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι η θεραπεία αυτού του τύπου είναι πιο “επιφανειακή”, δεν μπαίνει δηλαδή βαθειά στον ψυχισμό του ανθρώπου, μέχρι τα βάθη του ασυνειδήτου, όπου ο πάσχων μπορεί να ξαναβρεί τον χαμένο του εαυτό. Ίσως όμως γι αυτό το λόγο είναι λιγότερο οδυνηρή για τον ψυχισμό του θεραπευομένου.

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

Τρόποι θεραπείας των ψυχικών διαταραχών.

Για να λάβει κανείς βοήθεια, όταν αισθάνεται βαρύ και δύσκολο να διαχειρισθεί το ψυχικό φορτίο του, πρέπει να ζητήσει τη συμβολή κάποιου ειδικού σε αυτό το θέμα, δηλαδή να απευθυνθεί σε έναν ψυχίατρο ή σε έναν ψυχολόγο. Καλό θα είναι να ζητήσει συστάσεις από κάποιους τους οποίους εμπιστεύεται για το πρόσωπο και την αξιοπιστία του θεραπευτή.
Ο ψυχίατρος είναι γιατρός ειδικευμένος στην ψυχιατρική, δηλαδή στη μελέτη, την συμπτωματολογία, τη διάγνωση και τη θεραπεία των ψυχικών διαταραχών. Ελέγχει αν υπάρχει οργανικό αίτιο που να συνδέεται με την διαταραχή ή εάν η αιτία είναι ψυχική. Ο τρόπος με τον οποίο πλησιάζει το πρόβλημα είναι παρεμβαίνοντας εκεί όπου υπάρχει μια δυσλειτουργία και έτσι μπορώντας να εντοπίσει την αιτία που την προκαλεί ή την συντηρεί, να διαγνώσει την ακριβή φύση της, να επιλέξει την πιο κατάλληλη θεραπεία και να προχωρήσει στη χορήγηση, αν είναι αναγκαίο, φαρμακευτικής αγωγής. Ο ψυχίατρος ενδείκνυται και στις σοβαρές ψυχικές διαταραχές.
Ο ψυχολόγος δεν είναι γιατρός, πρέπει όμως να έχει ολοκληρώσει σπουδές ψυχολογίας και έχει να έχει αποκτήσει την απαιτούμενη εμπειρία, να έχει δηλαδή ασχοληθεί με τα ψυχικά προβλήματα και με τους τρόπους θεραπείας τους. Οι ψυχολόγοι μπορούν να εργάζονται σε ιδιωτικά γραφεία ή σε κλινικές και σε νοσοκομεία ασχολούμενοι με το παραπάνω αντικείμενο, στην δεύτερη δε περίπτωση μπορούμε να μιλούμε για τους κλινικούς ψυχολόγους. Σε ένα ψυχολόγο μπορεί να απευθυνθεί κανείς όταν αντιμετωπίζει ένα ψυχικό πρόβλημα ή πρόβλημα συμπεριφοράς και χρειάζεται βοήθεια, κάποιος δηλαδή που υποφέρει από άγχος, πανικούς, φοβίες, κατάθλιψη, δυσθυμία και δεν καταφέρνει να τα ξεπεράσει μόνος του.
Τόσο ο ψυχίατρος όσο και ο ψυχολόγος μπορούν να είναι ψυχαναλυτές ή θεραπευτές κάποιας άλλης κατεύθυνσης.
Οι βασικές σχολές ψυχοθεραπείας είναι η ψυχοδυναμική - ψυχαναλυτική ή συμπεριφοριστική - γνωσιακή και η συστημική, αλλά υπάρχουν και άλλες.

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

Η κατανόηση των ψυχικών προβλημάτων

Όταν ένα άτομο έχει ψυχικά προβλήματα και τα ζει με μεγάλη ένταση ή μεγάλη διάρκεια, τότε επηρεάζεται πολύ και δεν μπορεί να λειτουργήσει ομαλά, σε καθημερινή βάση, στο σπίτι, στην εργασία, στην κοινωνία.
Κάποιος, μπορεί να είναι νάρκισσος, εγωπαθής, επιθετικός, εριστικός, υπερβολικός, σαδιστής, ανεύθυνος ή από την άλλη συγκρατημένος, ενοχικός, ντροπαλός, υποχωρητικός, με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Και οι δύο κατηγορίες μπορεί να αποτελούνται από κοινωνικά απροσάρμοστους ή δυσπροσάρμοστους ανθρώπους.
Μπορεί ένας άνθρωπος να ευρίσκεται σε ένταση, υπερδιέγερση, να αισθάνεται παντοδύναμος ή να αισθάνεται θλιμμένος, άχρηστος, αβοήθητος και μόνος. Μπορεί να αισθάνεται άγχος ή να είναι αδιάφορος για όσα συμβαίνουν γύρω του.
Πολλά άτομα επίσης δυσκολεύονται να εκφράσουν συναισθήματα, κάποιοι μάλιστα δεν αισθάνονται ότι έχουν.
Μπορεί να αισθάνεται κανείς συνεχώς κόπωση (σύνδρομο χρόνιας κόπωσης), υπνηλία ή διάχυτες σωματικές ενοχλήσεις, όπως ταχυπαλμίες, στομαχικές και εντερικές διαταραχές, πονοκεφάλους κλπ.
Οι περισσότεροι άνθρωποι αυτών των κατηγοριών δεν αντιλαμβάνονται τα ψυχικά τους προβλήματα γιατί αυτά επικαλύπτονται από συμπεριφορές (εκλογίκευση) και συνήθειες (αλκοολισμός) που τα κρύβουν.
Υπάρχουν προσωπικότητες που ικανοποιούνται από την αντίληψη «έτσι είμαι εγώ» και έτσι δεν αναρωτιούνται γιατί να δυσκολεύονται να διεκπεραιώσουν την καθημερινότητά τους.
Θα πρέπει να αναφερθεί κανείς και σε δύο περιόδους της ζωής των ανθρώπων που έχουν ισχυρές ιδιαιτερότητες, δηλαδή στην εφηβεία και στην τρίτη ηλικία.
Στη εφηβεία που, λόγω των μεγάλων ορμονικών αλλαγών, οι νέοι συμπεριφέρονται πολλές φορές παρορμητικά και θα πρέπει να δίνει κανείς μεγάλη προσοχή. Μεγάλη αξία σε αυτήν την περίπτωση έχουν η γονική παρουσία και η επιρροή του σχολείου. Πολλές φορές όμως και οι δύο αυτοί παράγοντες είναι δυστυχώς προβληματικοί.
Στην τρίτη ηλικία που, οι σωματικές λειτουργίες και κοινωνικές εκδηλώσεις περιορίζονται και έτσι δημιουργούνται δυσάρεστες καταστάσεις.
Όταν όμως κανείς αντιλαμβάνεται, ότι βιώνει κάποιες ψυχικές δυσκολίες, θα πρέπει να αναρωτηθεί, πως μπορεί να βοηθηθεί να τις ξεπεράσει ή τουλάχιστον να μειώσει την έντασή τους. Και αυτή η κατανόηση είναι πολύ δύσκολη.

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Ψυχικές Διαταραχές

Συναισθήματα όπως το άγχος και η θλίψη είναι συνηθισμένα και φυσιολογικά στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Διακρίνουμε το δημιουργικό άγχος, το άγχος για διάφορα πραγματικά προβλήματα της καθημερινότητας, την θλίψη για την απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου ή την στενοχώρια για κάποια αποτυχία στην επίτευξη ενός στόχου.
Όταν όμως τα παραπάνω συναισθήματα, βιώνονται με μεγαλύτερη ένταση από την οποία θα δικαιολογούσε το γεγονός που τα προκαλεί, ή για πολύ μεγάλη διάρκεια, τότε ο ψυχικός κόσμος υποφέρει και δεν μπορεί να διαχειρισθεί με επιτυχία τον φόρτο των επερχομένων εντάσεων. Τότε μπορούμε να μιλήσουμε για κάποιο ψυχικό πρόβλημα, που επηρεάζει την λειτουργικότητα των ατόμων αυτών πολύ και σε καθημερινό επίπεδο και τότε μπορούμε να πούμε πως η ψυχή νοσεί.
Ο τρόπος που βιώνει κάθε άτομο τις εντάσεις της ψυχής ποικίλει και τα παραγόμενα συμπτώματα μοιάζουν ή μπορεί εν μέρει να είναι διαφορετικά.
Οι νόσοι της ψυχής αποτελούν μία σύνθετη ομάδα νοσημάτων, πιο σοβαρών και λιγότερο σοβαρών και μπορούν να χωρισθούν στις εξής κατηγορίες:
· Τις νευρώσεις
· Τις οριακές διαταραχές
· Τις ψυχώσεις
Ή αλλιώς έχουμε τις:
· Αγχώδεις διαταραχές, που περιλαμβάνουν την γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, τις κρίσεις πανικού, τις φοβίες (αγοραφοβία, κοινωνική φοβία) την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, την υστερία κλπ.
· Διαταραχές συναισθήματος, που περιλαμβάνουν την μανία, την κατάθλιψη, και την διπολική διαταραχή (μανιοκατάθλιψη).
· Διαταραχές σκέψης, που περιλαμβάνουν τις διάφορες ψυχώσεις και την σχιζοφρένεια.
· Στις γενικές διαταραχές μπορούν να συμπεριληφθούν οι διαταραχές λήψης τροφής και οι εξαρτησιογόνες ουσίες (ναρκωτικά, αλκοόλ κλπ).
Φυσικά η παραπάνω κατάταξη έγινε από πληροφορίες από σχετικά βιβλία και από άρθρα στο Internet και οποιαδήποτε διόρθωση – συμπλήρωση είναι ευχαρίστως αποδεκτή.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που υποφέρουν στη δουλειά τους, στην οικογένειά τους, στις κοινωνικές επαφές ή και σε προσωπικό επίπεδο.
Οι περισσότεροι άνθρωποι που υποφέρουν από άγχος, κατάθλιψη ή εξαρτήσεις δεν θεωρούν ότι τα παραπάνω αποτελούν κάποιο πρόβλημα, που μπορεί να χρειάζεται θεραπεία και έτσι ζούνε μια υποβαθμισμένη και δύσκολη προσωπική και επαγγελματική ζωή.
Βέβαια στο παρόν μπλόγκ νομίζω ότι κατά πολύ ξεπερνά την αρμοδιότητά μας και τις γνώσεις μας, για να συζητήσουμε σε βάθος όλα τα παραπάνω. Απλώς πιστεύω πως μία ανταλλαγή απόψεων, κυρίως για τα απλούστερα καθημερινά προβλήματα της ψυχής, θα μπορούσε να βοηθήσει στο να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα και, κυρίως, πότε η παρουσία κάποιας εξεζητημένης συμπεριφοράς ή κάποιας ψυχικής δυσφορίας, που επιμένει, μπορεί να είναι κάτι ανώδυνο ή κάτι με σοβαρότερη μορφή που χρήζει επί πλέον βοήθειας από κάποιον ειδικό.