tag:blogger.com,1999:blog-50079177060839938092024-02-19T15:20:02.238+02:00ΤΗΣ ΨΥΧΗΣOUR ADULT SOUL FROM OUR CHILDHOOD TRAUMASKOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.comBlogger159125tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-56892062521396141192015-03-08T21:20:00.006+02:002015-03-08T21:20:58.339+02:00Αντιστάσεις στα χάπια κατά της κατάθλιψης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="float: left; font-family: Arial; font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-language-override: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-synthesis: weight style; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; padding-top: 5px; text-align: justify; width: 100%;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="color: red;"><i>Της Μυρσίνης Κωστοπούλου</i></span></span></div>
<span style="font-size: x-small;"><span style="color: red;">
</span></span><div class="question_article text" id="fontContent" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="color: red;">
</span></span>Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το 2020 η κατάθλιψη θα
αποτελεί τη δεύτερη συχνότερη ασθένεια παγκοσμίως. Πρόσφατη ανακοίνωση
του Κέντρου Πρόληψης και Ελέγχου Ασθενειών των ΗΠΑ αναφέρει ότι το 5,4%
των Αμερικανών ηλικίας άνω των 12 ετών πάσχουν σήμερα από κατάθλιψη. <br /><br />Όμως
ενώ η κατάθλιψη θεωρείται ιάσιμη νόσος, μόνο ένας στους τρεις ασθενείς
επισκέπτεται κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας, και από αυτούς, το 30%
διακόπτει τη φαρμακευτική αγωγή μόλις μέσα στον πρώτο μήνα, πολύ πριν τα
φάρμακα αρχίσουν να δρουν. <br /><br />Το ποσοστό φτάνει το 50% για τους ασθενείς που διακόπτουν στους δύο πρώτους μήνες της φαρμακευτικής αγωγής. <br /><br />Η
αγωγή με αντικαταθλιπτικά φάρμακα είναι αποτελεσματικότερη όταν διαρκεί
τουλάχιστον 6 μήνες, ενώ λόγω πρόωρης διακοπής της ένας στους δύο
ασθενείς παρουσιάζει υποτροπή. <br /><br />Η έστω μικρή αύξηση της διάρκειας
της αγωγής με αντικαταθλιπτικά έχει αποδειχθεί ότι προσφέρει σημαντικά
θεραπευτικά οφέλη στους περισσότερους ασθενείς. Αλλά για να λάβει τα
οφέλη, ο ασθενής θα πρέπει να παίρνει τα φάρμακά του. <br /><br />Ποιοι παράγοντες εμποδίζουν τη συμμόρφωση των ασθενών με κατάθλιψη στη λήψη της ψυχοφαρμακευτικής αγωγής; <br /><br />- Η έλλειψη επαρκούς ενημέρωσης από τους γιατρούς για τη λήψη της αγωγής και τις ενδεχόμενες παρενέργειές της. <br /><br />-
Η μη ανοχή των ασθενών σε παρενέργειες των αντικαταθλιπτικών (π.χ.
ζαλάδα, κεφαλαλγία, ανησυχία, σεξουαλική δυσλειτουργία), οι οποίες συχνά
εμφανίζονται πριν ο ασθενής αντιληφθεί κάποιο θεραπευτικό αποτέλεσμα. -
Τα δύσκολα θεραπευτικά σχήματα με συχνές λήψεις πολλών χαπιών. <br /><br />- Προηγούμενη αρνητική εμπειρία του ασθενούς με συγκεκριμένο αντικαταθλιπτικό φάρμακο. <br /><br />- Το υψηλό κόστος της ιδιωτικής φαρμακευτικής περίθαλψης. <br /><br />- Η ψευδής πίστη του ασθενούς πως δεν χρειάζεται να λάβει αντικαταθλιπτικά και ότι θα θεραπευτεί μόνος του. <br /><br />-
Οι υψηλές προσδοκίες από τον ίδιο τον ασθενή για μια «αστραπιαία»
βελτίωση της κατάθλιψης, η οποία όμως δεν είναι ρεαλιστική («πήρα τα
φάρμακα για τρεις μέρες και δεν ένιωσα καμία βελτίωση»). <br /><br />-
Τυχαίοι εξωγενείς παράγοντες που κάνουν τον ασθενή να νιώθει προσωρινά
καλύτερα ή μηχανισμοί αυθυποβολής («ένιωσα καλύτερα γρήγορα και τα
σταμάτησα»). <br /><br />- Φόβοι ότι ο ασθενής θα εθιστεί μακροπρόθεσμα στη λήψη τους. <br /><br />-
Μύθοι και στερεότυπα για την ψυχική ασθένεια και τη νοηματοδότηση της
λήψης ψυχοφαρμάκων, που αναδύονται στη σκέψη ασθενών και τους εμποδίζουν
να αποδεχθούν την αναγκαιότητα της φαρμακευτικής θεραπείας (π.χ. «αν
παίρνω φάρμακα, τότε είμαι τρελός»). <br /><br />Σημαντικό εμπόδιο στην
αποδοχή της φαρμακευτικής οδού αποτελεί και η ίδια η κατάθλιψη, η οποία
εξασθενίζει τις γνωστικές λειτουργίες του ασθενούς, με αποτέλεσμα
εκείνος συχνά να παρερμηνεύει ή να ξεχνά τις οδηγίες του γιατρού του. <br /><br />Τα
εμπόδια είναι πολλά, αλλά όχι αξεπέραστα. Ο γιατρός στον οποίο ο
ασθενής βασίζει την υπόθεση της ζωής του είναι σημαντικό να μην παίζει
τον ρόλο ενός ψυχρού συνταγογράφου, αλλά να επενδύει όσο μπορεί σε μια
ουσιαστική επαφή με τον ασθενή. <br /><br />Για παράδειγμα, εάν ο ασθενής
γνωρίζει τις πιθανές παρενέργειες ενός συγκεκριμένου φαρμάκου και
κατάλληλους τρόπους διαχείρισής τους, τότε θα μπορεί να «αντέξει» τις
πρώτες εβδομάδες της αγωγής. <br /><br />Παράλληλα, η συμμετοχή του ασθενούς
σε κύκλο ψυχοθεραπείας, με στόχο αφενός την αντιμετώπιση της κατάθλιψης
και αφετέρου του στίγματος, της ντροπής ή του φόβου που σχετίζεται με
την υποκειμενική αντίληψη μιας προσωπικής αδυναμίας που τον καθιστά
ευάλωτο, μπορεί να βοηθήσει ιδιαίτερα. <br /><br /><span style="color: red;"><em><b>Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι ψυχολόγοςψυχοθεραπεύτρια</b> </em><b><em>(Ρh. D). Εmail: myrsi@hol.gr</em> </b>
<br /><br /><i>Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία</i></span>
</div>
</div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-28952081135796655862015-01-18T17:49:00.003+02:002015-01-18T17:49:49.913+02:00Τα συμπτώματα και η αντιμετώπιση της ψυχωτικής κατάθλιψης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="color: #f3a766; float: left; font: 11px Arial; padding-top: 5px; text-align: justify; width: 100%;">
<i>Της Μυρσίνης Κωστοπούλου</i></div>
<div class="question_article text" id="fontContent">
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://assets.tanea.gr/ygeia/files/Depression%20Gynaika.jpg" rel="lightbox" title=""><img align="left" alt="" border="0" src="http://assets.tanea.gr/ygeia/files/thumbs/Depression%20Gynaika_200x100.jpg" style="margin-right: 8px;" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<em>Τι είναι και πώς εκδηλώνεται η ψυχωτική κατάθλιψη; </em></div>
<div style="text-align: justify;">
Η
ψυχωτική κατάθλιψη είναι ένας υπότυπος της μείζονος κατάθλιψης που
εμφανίζεται και με συμπτώματα ψύχωσης, όπως οι παραληρητικές ιδέες
(ψευδείς πίστεις) ή/και οι ψευδαισθήσεις (<br /><br />Ο ασθενής μπορεί να
πιστεύει ότι είναι κακός άνθρωπος, ότι του αξίζει να τιμωρηθεί, να
πεθάνει, ότι οι σκέψεις δεν είναι δικές του, ότι οι άλλοι μπορούν να
ακούσουν το περιεχόμενό τους κ.λπ. Βλέπει επίσης πράγματα ή ακούει φωνές
που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν (ακούει λ.χ. μία φωνή να του λέει
ότι «ο Θεός θα σε τιμωρήσει που είσαι ανάξιος και αμαρτωλός»). Αν
αναγνωρίσει ότι οι σκέψεις και τα βιώματά του δεν είναι αληθινά, νιώθει
άγχος και ντροπή. <br /><br />Η καταθλιπτική διάθεση, το υψηλό άγχος, η
διέγερση και η ευερεθιστικότητα όπως και το αίσθημα αναξιότητας και
ενοχής είναι χαρακτηριστικά. Η πίστη ότι ο κόσμος γύρω του τού
δημιουργεί υψηλές προσδοκίες και δυσκολίες, καθώς και η έλλειψη ελπίδας
για το μέλλον, είναι πτυχές της ψυχωτικής κατάθλιψης. <br /><br />Ακολουθούν
έλλειψη ευχαρίστησης, αδυναμία συγκέντρωσης, αναποφασιστικότητα και
συγκεχυμένη μνήμη καθώς και συχνές ευχές θανάτου που μπορεί να οδηγήσουν
κάποιους ασθενείς σε πραγματικές απόπειρες αυτοκτονίας. Ο ασθενής χάνει
επίσης τον ύπνο του, την όρεξή του για φαγητό και το σεξουαλικό του
ενδιαφέρον, ενώ νιώθει έντονη κόπωση και σταδιακά απομονώνεται από τον
κόσμο καταλήγοντας να παραμελεί τον εαυτό του. </div>
<div style="text-align: justify;">
<em>Ποια είναι τα αίτια της ψυχωτικής κατάθλιψης και ποιες οι ενδεδειγμένες θεραπείες; </em></div>
<div style="text-align: justify;">
Ενας
στους πέντε ασθενείς με κατάθλιψη μπορεί να εκδηλώσει και ψυχωσικά
συμπτώματα στην πορεία της νόσου του. Οι ασθενείς με οικογενειακό
ιστορικό κατάθλιψης ή ψυχωσικής διαταραχής είναι πιθανότερο να νοσήσουν.
<br /><br />Ως εκλυτικοί παράγοντες λειτουργούν σημαντικά βιώματα ζωής,
όπως οι πραγματικές και συμβολικές απώλειες (χωρισμός, διαζύγιο,
αρρώστια, αποχωρισμοί, θάνατος) που καθηλώνουν το ευάλωτο άτομο σε μια
κατάσταση ενοχής, ευθύνης ή συγκαλυμμένου θυμού και παρεμποδίζουν τη
δυνατότητα προσαρμογής του στη ζωή του.<br /><br />Σημαντικοί προδιαθεσικοί
παράγοντες είναι οι χρόνιες αρνητικές, καταθλιπτικές στάσεις και
πεποιθήσεις απέναντι στον εαυτό, τη ζωή, το παρελθόν, το μέλλον και τον
κόσμο, καθώς και η χαμηλή αυτοεκτίμηση (λ.χ. «αν δεν πετυχαίνω πάντα,
τότε δεν αξίζω» ή «όταν κάτι δεν πάει καλά, τότε μόνο εγώ φταίω»). <br /><br />Η
άμεση επίσκεψη σε ψυχίατρο και η έγκαιρη φαρμακευτική αγωγή με
αντικαταθλιπτικά και αντιψυχωσικά φάρμακα σε συνδυασμό με μια
ολοκληρωμένη ψυχοθεραπευτική παρέμβαση αποτελούν την ενδεδειγμένη
θεραπευτική λύση.</div>
<div style="text-align: justify;">
<em><strong>Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια (PhD), </strong></em><a href="mailto:myrsini.kostopoulou@gmail.com"><em><strong>myrsini.kostopoulou@gmail.com</strong></em></a><em><strong> </strong></em></div>
<br /><br /><span style="color: #888888;"><i>Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία</i></span>
</div>
</div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-58161707255877603802015-01-14T17:59:00.003+02:002015-01-14T17:59:42.074+02:00Η χρόνια φοβία με τον κόσμο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
<i style="color: #f3a766; line-height: normal; text-align: right;">Της Μυρσίνης Κωστοπούλου</i></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
<i>Είμαι γυναίκα ηλικίας 24 ετών και από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πάσχω από φοβία με τον κόσμο. Ο φόβος μου με αποδυναμώνει και κάθε φορά που έρχομαι σε επαφή με κόσμο φεύγω. Οποιαδήποτε προσπάθεια εκλογίκευσης από τότε που ήμουν παιδί μέχρι σήμερα, έχει πέσει στο κενό. Η μητέρα μου από μικρή μου έλεγε να μην φοβάμαι και με πίεζε σχεδόν με βία. Ο πατέρας μου παθητικός και φοβικός ο ίδιος αλλά πάντα με τον μανδύα της δύναμης λόγω του ρόλου του. </i></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Το πρόβλημά σας ονομάζεται κοινωνική φοβία και είναι μία αγχώδης διαταραχή που οδηγεί σε έντονο φόβο και ντροπή όταν το άτομο συναναστρέφεται με κόσμο ή νιώθει ότι πρόκειται να κριθεί από άλλους.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Η φοβία σας λόγω της χρόνιας φύσης της έχει «παραλύσει» ένα κομμάτι της προσωπικότητάς σας και της δυνατότητάς σας να λειτουργείτε και να νιώθετε ελεύθερη στην καθημερινότητά σας.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Πιθανώς μάθατε να φοβάστε στην παιδική σας ηλικία μέσω αναπαραγωγής και μιμητισμού φοβιών που είχαν οι γονείς σας, είτε μετά από ένα αρνητικό και πιεστικό για εσάς γεγονός στο οποίο νιώσατε ευάλωτη που εμπεριείχε ανθρώπους και συνδέθηκε μέσα σας με φόβο.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Υποθέτω ότι η μητέρα σας ήταν ο «δυνάστης και ο εξολοθρευτής» του μη αποδεκτού φόβου σας και με την απόλυτη κυριαρχία πάνω σε αυτόν. Ο πατέρας σας με μια ημιπαθητική στάση, φοβική μεν αλλά ταυτόχρονα υποδυόμενος τον ρόλο του προστάτη.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Διπλά και αντιφατικά μηνύματα ως προς τι περίμεναν οι γονείς σας από εσάς.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Τα παιδιά με φοβίες ανακουφίζονται όταν νιώθουν ότι οι γονείς τους σέβονται τον φόβο τους, ένα «καταλαβαίνω, θα περάσει, είμαι δίπλα σου» μπορεί να λειτουργήσει λυτρωτικά.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Είναι βασανιστική η επίγνωσή σας ότι ο φόβος σας είναι υπερβολικός ωστόσο νιώθετε τόσο ευάλωτη απέναντί του. Η αποφυγή των κοινωνικών καταστάσεων για να περιφρουρήσετε την ασφάλειά σας περισσότερο τον φόβο σας.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Παρενέργειες είναι η σταδιακή απώλεια της αυτοπεποίθησης, της διεκδικητικότητας όπως και η κοινωνική απομόνωση και η κατάθλιψη.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Οι φοβίες ανταποκρίνονται θετικά σε έναν κύκλο γνωσιακής-συμπεριφορικής θεραπείας<i>, </i>όπου τροποποιούνται οι αρνητικές σκέψεις που διατηρούν τον φόβο σας και γίνεται μια σταδιακή έκθεση σε καταστάσεις όπως μέρη με κόσμο, συμμετοχή σε παρέες, καταστάσεις όπου θα κινητοποιηθείτε να πάρετε το λόγο, να ανοιχτείτε ακόμη και να διεκδικήσετε.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
<em><strong>Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας-ψυχοθεραπεύτρια, email</strong><a href="mailto:myrsini.kostopoulou@gmail.com" style="font-stretch: normal; font-style: normal; line-height: normal;" target="_blank"><strong>myrsini.kostopoulou@gmail.com</strong></a><strong>, twitter @myrsi1</strong></em></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial; font-size: 11px; line-height: 15px;"><br /></span></div>
<br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; font-size: 11px; line-height: 15px;" /><span style="background-color: white; color: #888888; font-family: Arial; font-size: 11px; line-height: 15px;"><i>Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Weekend</i></span></div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-48050622905522320642015-01-10T18:27:00.001+02:002015-01-10T18:27:20.444+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
<i style="color: #f3a766; line-height: normal; text-align: right;">Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα</i></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
<img src="http://assets.tanea.gr/ygeia/files/thumbs/Brain%20genes%20connections_200x100.jpg" /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Η σχιζοφρένεια δεν είναι μία ασθένεια, αλλά αποτελείται από οκτώ διαφορετικές γενετικές διαταραχές, κάθε μία εκ των οποίων έχει τα δικά της ξεχωριστά συμπτώματα, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον, με επικεφαλής τον καθηγητή Ψυχιατρικής δρα Σ. Ρόμπερτ Κλόνινγκερ, λένε πως το εύρημα αυτό μπορεί να ανοίξει το δρόμο για καλύτερες διαγνωστικές και θεραπευτικές στρατηγικές.</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Η σχιζοφρένεια είναι ένα πρόβλημα ψυχικής υγείας που χαρακτηρίζεται από παραισθήσεις, ψευδαισθήσεις, μη φυσιολογικές σκέψεις, αποδιοργανωμένη συμπεριφορά και ομιλία, και αρνητικά συμπτώματα όπως η έλλειψη συναισθημάτων.</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Τα άτομα με οικογενειακό ιστορικό της νόσου διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να την εκδηλώσουν. Έτσι, ενώ το περίπου 1% του γενικού πληθυσμού έχει σχιζοφρένεια, το αντίστοιχο ποσοστό στις οικογένειες των πασχόντων από τη νόσο φτάνει το 10%.</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Οι επιστήμονες αναζητούν εδώ και χρόνια τα γονίδια που σχετίζονται με αυτήν και νωρίτερα εφέτος ανακοινώθηκε πως πλέον έχουν εντοπιστεί 83.</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Ωστόσο ο δρ Κλόνινγκερ και οι συνεργάτες του ήθελαν να δουν πως συνεργάζονται αυτά τα γονίδια για να προκαλέσουν σχιζοφρένεια, δεδομένου ότι κάθε γονίδιο μεμονωμένο δεν ασκεί ιδιαίτερη επίδραση.</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Για τους σκοπούς της μελέτης τους, η οποία δημοσιεύεται στην «Αμερικανική Επιθεώρηση Ψυχιατρικής» (AJP), οι ερευνητές ανέλυσαν το γονιδίωμα 4.200 πασχόντων από σχιζοφρένεια και 3.800 υγιών εθελοντών.</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Ειδικότερα, εξέτασαν περίπου 700.000 <i>μονονουκλεοτιδικούς πολυμορφισμούς</i> (SNPs), δηλαδή θραύσματα του DNA που προκύπτουν από την αλλαγή μίας βάσης στην ακολουθία του (το DNA συγκροτείται από τέσσερις βάσεις, φωσφορικές ρίζες και ένα σάκχαρο).</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Συγκρίνοντας τα SNPsτων ατόμων με σχιζοφρένεια με εκείνα των υγιών εθελοντών, οι ερευνητές κατόρθωσαν να αναγνωρίσουν τις γενετικές μεταλλαγές που σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια.</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Στη συνέχεια, χώρισαν τους ασθενείς σε ομάδες αναλόγως με το είδος και την σοβαρότητα των συμπτωμάτων τους και διερεύνησαν πόσες και ποιες γενετικές μεταλλαγές έφεραν, για να καθορίσουν πως αυτές αλληλεπιδρούσαν για να προκαλέσουν τα συμπτώματα.</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Με αυτό τον τρόπο κατόρθωσαν να εντοπίσουν τις οκτώ διαφορετικές «συνιστώσες» της σχιζοφρένειας, κάθε μία εκ των οποίων εκδηλώνεται με χαρακτηριστικά συμπτώματα.</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Για παράδειγμα, μία συγκεκριμένη ομάδα μεταλλαγών που αυξάνει κατά 95% τον κίνδυνο εκδήλωσης σχιζοφρένειας, σχετίζεται με τις παραισθήσεις και τις ψευδαισθήσεις.</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Οι επιστήμονες συνέχισαν την έρευνά τους σε δύο άλλες ομάδες πασχόντων από σχιζοφρένεια, στις οποίες κατόρθωσαν να επαληθεύσουν τα ευρήματά τους.</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
«Έπειτααπό μία δεκαετία σύγχυσης στον χώρο της ψυχιατρικής γενετικής, κατορθώσαμε να εντοπίσουμε τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν τα γονίδια και ο οποίος άλλοτε είναι αρμονικός, οδηγώντας στην υγεία, άλλοτε αποδιοργανωμένος, οδηγώντας στην σχιζοφρένεια», δήλωσε ο δρ Κλόνινγκερ.</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Οι ερευνητές λένε πως όταν τα γονίδια που σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια είναι μεμονωμένα, έχουν αδύναμη σχέση με τη νόσο. Όταν, όμως, υπάρχουν σε έναν άνθρωπο ομάδες τέτοιων γονιδίων που δρουν συνεργικά, ο φορέας τους έχει 70% έως 100% πιθανότητες να εκδηλώσει σχιζοφρένεια.</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px; text-align: justify;">
Τα ευρήματα αυτά πιστεύεται ότι θα οδηγήσουν σε καλύτερη διάγνωση της νόσου, αλλά και στην επινόηση νέων θεραπειών που θα στοχεύουν σε συγκεκριμένους μηχανισμούς που άγονται από τα γονίδια αυτά.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #333333; font-family: Arial; line-height: 15px;"><br /></span></div>
<span style="background-color: white; color: #888888; font-family: Arial; line-height: 15px;"><div style="text-align: justify;">
<i>Πηγή : Web Only</i></div>
</span></div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-19080411806488408392014-08-08T18:41:00.005+03:002014-08-08T18:41:59.766+03:00Η κατάθλιψη μπορεί να συμβάλλει στο Αλτσχάιμερ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="color: #f3a766; float: left; font: Normal 11px Arial; padding-top: 5px; text-align: right; width: 100%;">
<b><i>Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα</i></b></div>
<a href="http://assets.tanea.gr/ygeia/files/ilikiomeni%20vrohi.jpg" rel="lightbox" title=""><img align="left" alt="" border="0" src="http://assets.tanea.gr/ygeia/files/thumbs/ilikiomeni%20vrohi_200x100.jpg" style="margin-right: 8px;" /></a>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Οι ηλικιωμένοι που νιώθουν μοναξιά, έχουν ανορεξία ή
παρουσιάζουν άλλα συμπτώματα κατάθλιψης μπορεί να διατρέχουν αυξημένο
κίνδυνο να εκδηλώσουν νόσο Αλτσχάιμερ, σύμφωνα με μία νέα μελέτη. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η
μελέτη έδειξε πως η ταχεία έκπτωση της σκέψης και της μνήμης που
παρατηρείται όταν η ήπια νοητική διαταραχή εκπίπτει σε Αλτσχάιμερ, είναι
πιο έντονη στους ηλικιωμένους με κατάθλιψη.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η
ήπια νοητική διαταραχή είναι η «γκρίζα ζώνη» ανάμεσα στις φυσιολογικές
νοητικές λειτουργίες και την άνοια. Οι πάσχοντες έχουν μεν κάποια
προβλήματα μνήμης, αλλά αυτά δεν δημιουργούν πρόβλημα στην
καθημερινότητά τους.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Σε μία στις δύο περιπτώσεις, όμως, η ήπια νοητική διαταραχή εξελίσσεται σε άνοια.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στη
νέα μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Neurology», συμμετείχαν
1.764 ηλικιωμένοι οι οποίοι δεν έπασχαν από ήπια νοητική διαταραχή κατά
την έναρξή της.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Οι ερευνητές επικοινωνούσαν μαζί
τους μία φορά τον χρόνο, υποβάλλοντάς τους σε διάφορα τεστ νοητικών
λειτουργιών και εξετάζοντας την ψυχική τους διάθεση. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στη
διάρκεια οκτώ ετών παρακολούθησης, 922 εθελοντές εκδήλωσαν ήπια νοητική
διαταραχή, με τους 315 να παρουσιάζουν εξέλιξη σε άνοια. Συνολικώς 582
εθελοντές, εξάλλου, έχασαν τη ζωή τους.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Τόσο η
ήπια νοητική διαταραχή όσο και η άνοια συσχετίσθηκαν με υψηλότερα
επίπεδα καταθλιπτικών συμπτωμάτων τα χρόνια πριν από τη διάγνωση. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ωστόσο,
οι αυτοψίες εγκεφάλου που έγιναν σε όσους έχασαν τη ζωή τους έδειξαν
πως δεν υπήρχε σχέση ανάμεσα στο επίπεδο των εγκεφαλικών βλαβών λόγω
άνοιας και το επίπεδο της προθανάτιας κατάθλιψης.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Αυτό
υποδηλώνει ότι η κατάθλιψη αποτελεί έναν παράγοντα κινδύνου για άνοια,
ανεξάρτητο από τις νευροπαθολογικές βλάβες που εκδηλώνονται στον
εγκέφαλο, γράφουν ο νευροεπιστήμονας δρ Ρόμπερτ Γουϊλσον από το
Πανεπιστήμιο Rush, στο Ιλινόι, και οι συνεργάτες του.</div>
<br />
Πηγή: <a href="http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=8&ct=11&articleID=19880&la=1">ΤΑ ΝΕΑ</a><br />
Πηγή: <span style="color: #888888;"><i>Web Only</i></span></div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-47216255040652852562013-12-25T11:10:00.002+02:002013-12-25T11:10:27.280+02:00Χρόνια πολλά και ευτυχισμένο το 2014<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-2362022199326417442013-11-24T11:51:00.002+02:002013-11-24T11:51:41.373+02:00Η γελαστή κατάθλιψη: Οι ασθενείς εμφανίζονται χαρούμενοι <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="color: red;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK2JpioFHjhpCDJOj1BAWvVDmat34jLz07R-ynBzK_KOXGvWFkoxXGQLMrC5ookTrFu66JhP37ShpcHv-x3kxHjzq-CwGpND65RjC6lX8OyDrTrBiqRgjdoSR3aJfMTHa8li0yT2rSqec/s320/7.jpg" /> </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="color: red;">Λανθάνουσα Κατάθλιψη</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">
Λανθάνουσα ονομάζεται η κατάθλιψη που δε φανερώνεται με τα
χαρακτηριστικά για τη νόσο συμπτώματα αλλά επιλέγει για να εκφραστεί μια
ποικιλία συμπτωμάτων, τα οποία συχνά <a href="http://www.blogger.com/null" name="more"></a>παραπλανούν
τους μη ειδικούς ιατρούς. Ακόμη και οι ειδικοί ιατροί πρέπει να
επιδείξουν επιμονή, υπομονή και επιδεξιότητα στη διαγνωστική διερεύνηση,
ώστε να αποκαλυφθεί πίσω από τα προσωπεία το ζοφερό πρόσωπο της
κατάθλιψης. Στην κλινική εικόνα άλλοτε δεσπόζουν τα διάχυτα και άτυπα
σωματικά ενοχλήματα, όπως κεφαλαλγίες, πόνοι στον κορμό και τα άκρα
κλπ., άλλοτε κυριαρχεί η έκπτωση των ανώτερων γνωσιακών λειτουργιών
(π.χ. διαταραχές στη μνήμη, τη συγκέντρωση κ.α.), άλλοτε προέχουν οι
διαταραχές του ύπνου και της όρεξης.<br /><br />Όταν το τρίπτυχο: κακή
επίδοση στο σχολείο, παραπτωματική συμπεριφορά και σεξουαλική ασυδοσία
εμφανίζεται στην εφηβική ηλικία, θεωρείται καταθλιπτικό ισοδύναμο.
Κάποιες φορές, όχι μόνο απουσιάζει το καταθλιπτικό συναίσθημα, αντιθέτως
οι ασθενείς εμφανίζονται 'χαρούμενοι' (Γελανή ή Γελαστή κατάθλιψη).<br /><br />Η
λανθάνουσα κατάθλιψη αναφέρεται στη βιβλιογραφία ως συγκαλυμμένη
κατάθλιψη ή κατάθλιψη με προσωπίδα-μάσκα (μασκαρεμένη ή μεταμφιεσμένη
κατάθλιψη), καταθλιπτικό ισοδύναμο, περιφερική κατάθλιψη, κατάθλιψη
χωρίς κατάθλιψη ή ασυναισθηματική κατάθλιψη. Η ασυναισθηματική κατάθλιψη
εμφανίζεται σε άτομα με μεθοριακή διαταραχή προσωπικότητας, έναν τύπο
προσωπικότητας που χαρακτηρίζεται από συναισθηματική αστάθεια,
συγκρουσιακές διαπροσωπικές σχέσεις, παρορμητική και αυτοκαταστροφική
συμπεριφορά, και εκδηλώνεται κυρίως με αισθήματα κενού ή ανίας.<br /><br /><span style="color: red;">Που Οφείλεται η Κατάθλιψη;</span><br /><br />Δεν
υπάρχει ένα και μοναδικό αίτιο που θα μπορούσε να ενοχοποιηθεί για την
εμφάνιση των καταθλιπτικών επεισοδίων. Η κατάθλιψη είναι μια νόσος
πολυπαραγοντική και οφείλεται στην αλληλεπίδραση γενετικών, βιολογικών
και ψυχοκοινωνικών παραγόντων. Οι βαρύτερες μορφές της προκαλούνται
κυρίως από βιολογικούς παράγοντες, ενώ οι ηπιότερες από ψυχοκοινωνικούς.<br /><br /><span style="color: red;">Γενετικοί Παράγοντες</span><br /><br />Οι
επιδημιολογικές έρευνες που έχουν γίνει σε οικογένειες και διδύμους
καθώς και οι μελέτες υιοθεσίας κατέδειξαν ότι ο κίνδυνος νόσησης (η
πιθανότητα δηλαδή να νοσήσει κάποιος) από κατάθλιψη είναι: Για τους
συγγενείς πρώτου βαθμού (γονείς, αδέλφια, παιδιά) περίπου τριπλάσιος από
το γενικό πληθυσμό.<br /><br />Για τους συγγενείς δευτέρου βαθμού
(παππούδες, εγγόνια, θείοι, ανίψια, ετεροθαλή αδέλφια) διπλάσιος από το
γενικό πληθυσμό. Για τους συγγενείς τρίτου βαθμού (πρώτα ξαδέλφια)
ελαφρώς αυξημένος σε σχέση με το γενικό πληθυσμό. Η επικρατέστερη,
σήμερα, άποψη είναι ότι κληρονομείται μια ευαισθησία (ευαλωτότητα) για
τη νόσο, η οποία θα εκδηλωθεί εάν επιδράσουν ψυχοκοινωνικοί στρεσσογόνοι
παράγοντες.<br /><br /><span style="color: red;">Βιολογικοί Παράγοντες</span><br /><br />1. Από τη δεκαετία του
'50, ήδη, έχουν προκύψει από ερευνητικά δεδομένα ισχυρές ενδείξεις, που
κατοχυρώνουν το ρόλο ουσιών, των νευροδιαβιβαστών, στην αιτιοπαθογένεια
της κατάθλιψης. Οι νευροδιαβιβαστές είναι βιοχημικές ουσίες, μέσω των
οποίων επικοινωνούν τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου. Το ερευνητικό
ενδιαφέρον έχει εστιασθεί στους νευροδιαβιβαστές σεροτονίνη και
νοραδρεναλίνη και διαπιστώθηκε ότι στην κατάθλιψη τα νευροδιαβιβαστικά
αυτά συστήματα υπολειτουργούν. Ο μηχανισμός δράσης, άλλωστε, των
περισσότερων αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, τα οποία δρουν ενισχύοντας την
νευροδιαβίβαση που επιτελείται μέσω της σεροτονίνης και της
νοραδρεναλίνης, έρχεται να συμφωνήσει με την υπόθεση αυτή.<br /><br />2.
Μερικές μη ψυχιατρικές νόσοι του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (Κ.Ν.Σ.),
όπως η νόσος του Parkinson, η επιληψία, τα αγγειακά εγκεφαλικά
επεισόδια, οι όγκοι, που επηρεάζουν τη λειτουργία περιοχών του εγκεφάλου
οι οποίες ρυθμίζουν το συναίσθημα, εκδηλώνονται με καταθλιπτικά
συμπτώματα. Ενδοκρινικές διαταραχές (π.χ. υποθυρεοειδισμός, νόσος του
Cushing), λοιμώδη και αυτοάνοσα νοσήματα (πνευμονία, λοιμώδη
μονοπυρήνωση, φυματίωση, ρευματοειδής αρθρίτιδα, συστηματικός
ερυθηματώδης λύκος, AIDS), αναιμίες καθώς και όγκοι του γαστρεντερικού
(π.χ. καρκίνος της κεφαλής του παγκρέατος) εκδηλώνονται επίσης με
καταθλιπτικά συμπτώματα.<br /><br />Αρκετές εξαρτησιογόνες ουσίες (ιδιαίτερα
η κοκαΐνη και το αλκοόλ) και φάρμακα (αντιφλεγμονώδη, αναλγητικά,
αντιυπερτασικά, κυτταροστατικά, ορμόνες και νευρολογικά) μπορεί να
προκαλέσουν κατάθλιψη.<br /><br /><span style="color: red;">Ψυχοκοινωνικοί Παράγοντες</span><br />Από
ερευνητικά δεδομένα ότι οι τραυματικές εμπειρίες στα πρώτα χρόνια της
ζωής, ιδιαίτερα η στέρηση των γονέων, η αδυναμία τους να κπληρώσουν το
γονεϊκό ρόλο, οι συγκρουσιακές ενδοοικογενειακές σχέσεις, η έκθεση σε
σωματική ή φυσική βία καθιστούν το άτομο επιρρεπές στο να αναπτύξει
κατάθλιψη στο μέλλον. Τα στρεσσογόνα γεγονότα ζωής είναι δυνατόν να
δράσουν ως εκλυτικοί παράγοντες σε άτομα με πρώιμες τραυματικές
εμπειρίες ή σε άτομα εκτεθειμένα σε χρόνιες ψυχοπιεστικές καταστάσεις,
οι οποίες συνιστούν προδιαθεσικούς -για την εμφάνιση της κατάθλιψης-
παράγοντες. Τέτοια γεγονότα είναι αυτά που εκλαμβάνονται από το άτομο ως
απειλητικά και επικίνδυνα, εκείνα που συνδέονται με απώλειες (π.χ.
χωρισμός) και εκείνα που αποτυπώνουν δυσαρμονία στις σχέσεις με τα
σημαντικά πρόσωπα της ζωής του. Ο τρόπος, τέλος, με τον οποίο οι
άνθρωποι σκέφτονται, αντιλαμβάνονται και αναπαριστούν τον κόσμο και την
πραγματικότητα μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη, να επιδεινώσει την
συμπτωματολογία της και να επιμηκύνει την διάρκειά της. </span></div>
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: justify; text-decoration: none;">
<span style="font-size: small;"><br /></span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="color: red;">Διαβάστε περισσότερα: </span> <a href="http://kataggeilte.blogspot.com/2013/11/blog-post_1446.html#ixzz2lYTd0X3i" style="color: #003399;">http://kataggeilte.blogspot.com/2013/11/blog-post_1446.html#ixzz2lYTd0X3i</a></span></div>
</div>
</div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-85642129518548423732013-11-08T18:55:00.005+02:002013-11-08T18:55:54.460+02:00Η κατάθλιψη της τρίτης ηλικίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="float: left; font: 11px Arial; padding-top: 5px; text-align: right; width: 100%;">
<span style="color: #990000;"><i>Της Μυρσίνης Κωστοπούλου</i></span></div>
<div class="question_article text" id="fontContent">
<a href="http://assets.tanea.gr/ygeia/files/ilikiomeni%20heri.jpg" rel="lightbox" title=""><img align="left" alt="" border="0" src="http://assets.tanea.gr/ygeia/files/thumbs/ilikiomeni%20heri_200x100.jpg" style="margin-right: 8px;" /></a>
<div style="text-align: justify;">
<i>Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 50 χρόνια, διανύουμε την όγδοη
δεκαετία της ζωής μας και παρότι είμαστε πολύ αγαπημένοι, νιώθουμε
ταυτόχρονα μελαγχολικοί. Είναι κατάθλιψη; Αναμένεται να νιώθουμε έτσι
λόγω ηλικίας;</i></div>
<div style="text-align: justify;">
Η μετάβαση στο γήρας αυξάνει την πιθανότητα
εμφάνισης μείζονος κατάθλιψης. Όμως η κατάθλιψη της τρίτης ηλικίας δεν
είναι μια φυσιολογική αντίδραση στο πέρασμα του χρόνου, αλλά μία σοβαρή
συναισθηματική κατάσταση, η οποία διαταράσσει τη συναισθηματική,
σωματική, νοητική και συμπεριφορική σφαίρα του ηλικιωμένου ατόμου. <br /><br />Τουλάχιστον
1 στους 5 ηλικιωμένους πάσχει σήμερα από κατάθλιψη. Το πραγματικό
ποσοστό είναι πολύ μεγαλύτερο στην πραγματικότητα αν αναλογιστεί κανείς
τις περιπτώσεις των καταθλιπτικών ηλικιωμένων που ζουν μόνοι,
αποξενωμένοι και αβοήθητοι λόγω έλλειψης υποστηρικτικού πλαισίου. <br /><br />Τα
συμπτώματα περιλαμβάνουν: έντονη και παρατεταμένη μελαγχολία,
αποθάρρυνση απέναντι στην ζωή, συναισθήματα ενοχής για τον εαυτό και την
μέχρι τώρα πορεία, απαισιοδοξία για το μέλλον, άγχος ακόμη και
φαινομενικά «ασήμαντα» καθημερινά γεγονότα, απώλεια ευχαρίστησης από
καθημερινές τελετουργίες, κοινωνική απομόνωση, επιβράδυνση της σκέψης,
της δυνατότητας συγκέντρωσης, μνήμης και της λήψης αποφάσεων, θλίψη και
οίκτος για τον εαυτό, ανορεξία, αϋπνία, κόπωση, άτυπα ψυχοσωματικά
συμπτώματα, ευχές θανάτου. <br /><br />Η απώλεια αγαπημένων προσώπων, τα
ποίκιλλα προβλήματα υγείας που αναπόφευκτα προκύπτουν όσο κανείς
μεγαλώνει, μια προηγούμενη κατάθλιψη, η κληρονομικότητα στην οικογένεια,
η απώλεια της θαλπωρής, του ενδιαφέροντος και της φροντίδας από την
υπόλοιπη οικογένεια, συνδράμουν στην εκδήλωση κατάθλιψης στην 3<sup>η</sup> ηλικία. <br /><br />Οι
υπαρξιακές αγωνίες όπως η συμβολική απώλεια της νεότητας και ο
βαθύτερος φόβος του θανάτου μοιάζουν να επιδεινώνουν το καθημερινό άγχος
και το αίσθημα απόγνωσης. <br /><br />Προσπαθήστε όσο μπορείτε να
βελτιώσετε την ποιότητα της ζωής σας ενεργοποιώντας τις νοητικές σας
ικανότητες π.χ. μέσα από τι διάβασμα, βγαίνοντας για βόλτα με τον σύζυγό
σας έξω από το σπίτι, κάνοντας μικρά πράγματα κάθε μέρα έστω και μέσα
στο σπίτι που σας ευχαριστούν. <br /><br />Ζητήστε την στήριξη και την παρέα
της ευρύτερης οικογένειάς σας χωρίς να νιώθετε ενοχές ότι τους γίνεστε
βάρος. Η αντικαταθλιπτική αγωγή μπορεί να σας βοηθήσει αν είστε
«ανοιχτή» σε αυτήν την λύση.<br /><br />Σύμφωνα με το επιστημονικό περιοδικό «<i>The </i><i>New </i><i>England </i><i>Journal </i><i>of </i><i>Medicine» </i>άνθρωποι
ηλικίας 70 ετών και πάνω με κατάθλιψη ωφελούνται σημαντικά και είναι
λιγότερο πιθανόν να υποτροπιάσουν αν για 2 χρόνια λάβουν θεραπεία
συντήρησης με αντικαταθλιπτικά σε συνδυασμό με μια σειρά υποστηρικτικών
συνεδριών ψυχοθεραπείας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><strong>Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας-ψυχοθεραπεύτρια, email </strong><a href="mailto:myrsi@hol.gr"><strong>myrsi@hol.gr</strong></a><strong> , </strong><strong>twitter @myrsi1</strong></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /><span style="color: red;"><i>Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Weekend</i></span></div>
</div>
</div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-17950136173520942482013-10-26T16:01:00.003+03:002013-10-26T16:17:58.183+03:00Θεός και σκουπιδάκι: Όσα μου έμαθε η μανιοκατάθλιψη <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Είμαι
μανιοκαταθλιπτική. Γράφω αυτό το κείμενο για να βοηθήσω κάποιον άλλον
σε αντίστοιχη κατάσταση. Να του πω: Μπορεί τώρα τίποτα να μη σου δίνει
χαρά και ο θάνατος να μοιάζει η μόνη λύση. Όλο αυτό όμως θα περάσει.</span>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitZE93KyD3WAn3Abvye5P9mBuFnjksYVdp_CT9qj7E3XUebUy6vZLmmTpUI3qJypy0oVug92jclFJRJAwLqKjiv0TizkxKU5sifJtaKAtxEDdEvBPAU6_PMZaIbwCEg4tunA7_2J5C6g/s320/IMG_6861.jpg" width="320" /> </i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i>της Αριάδνης Λουκάκου </i></span><i style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">από το <a href="http://www.andro.gr/zoi/theos-kai-skoupidaki/">andro.gr</a>*</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b>Η Kay Redfield Jamison είναι καθηγήτρια ψυχιατρικής</b>
στο Johns Hopkins School of Medicine, αναγνωρισμένη παγκοσμίως αυθεντία
σε θέματα μανιοκατάθλιψης και μανιοκαταθλιπτική η ίδια. Το βιβλίο της
«An Unquiet Mind» είναι μια συγκλονιστική προσωπική μαρτυρία της δικής
της μάχης με τη μανιοκατάθλιψη. «Διατηρώ πολύ σοβαρές επιφυλάξεις για το
αν μπορεί κανείς να κατανοήσει πραγματικά αυτή την ασθένεια, αν δεν
υποφέρει ο ίδιος από αυτή», γράφει. </span><br />
</i><br />
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b>Εγώ νομίζω ότι μπορώ να την κατανοήσω</b>.
Είμαι μανιοκαταθλιπτική. Βέβαια, τώρα πια, δεν χρησιμοποιούν τον όρο
μανιοκατάθλιψη. Έχει αντικατασταθεί με τον λιγότερο τρομακτικό (και ίσως
περισσότερο ακριβή) όρο διπολική διαταραχή (bipolar disorder).
Πρόκειται για μια ψυχική διαταραχή που επηρεάζει τη διάθεση. Επηρεάζει
τη ζωή σου και αυτή των γύρω σου, επηρεάζει τις σχέσεις σου, τη δουλειά
σου, το σώμα σου, την υγεία σου. Απειλεί τη ζωή σου. Η μανιοκατάθλιψη
είναι από τις ασθένειες με τα υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας στις νεαρές
ηλικίες παγκοσμίως. Αυτοκτονίες όταν είσαι down, ατυχήματα όταν είσαι
high. </span></div>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="color: #134f5c; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">«Η
βοήθεια που θα λάβεις και η επικοινωνία που θα έχεις με τον θεραπευτή
σου, είτε αυτός είναι γιατρός είτε ψυχοθεραπευτής, είναι πάρα πολύ
σημαντική. Μπορεί να σε σώσει, αλλά μπορεί και να σε καταστρέψει». </span></blockquote>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b>Τα καλά νέα είναι ότι αντιμετωπίζεται</b>
φαρμακευτικά. Μπορείς να ζήσεις μια απόλυτα φυσιολογική ζωή, αρκεί να
παίρνεις τα φάρμακά σου. Χωρίς σοβαρές παρενέργειες σημειωτέον. Τα κακά
νέα είναι ότι πολλές φορές δεν θες να την αντιμετωπίσεις φαρμακευτικά.
Για την ακρίβεια, όχι απλώς δεν θες, θες –αντίθετα– να κρυφτείς από
αυτούς που σε καταλαβαίνουν και να τη ζήσεις ως το τέλος. Να την
επιτείνεις. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Τη μανία. Θες κι άλλο, θες λίγο ακόμα. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Εγώ, όσες
φορές έχω πάθει μανία, έχω τσακωθεί με όλο μου το περιβάλλον, γιατί
αισθάνομαι ότι είμαι καλά, πολύ καλά, πάρα πολύ καλά, ότι το ελέγχω
απόλυτα και αρνούμαι να πάρω τηλέφωνο το γιατρό μου ή να πάρω τα φάρμακά
μου. Το συναίσθημα είναι υπέροχο, είναι μαγικό και δεν υπάρχει κανένα
ναρκωτικό η επίδραση του οποίου να είναι έστω και κοντινή σε αυτό. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Στην αρχή
νιώθεις ευφορία, εγρήγορση, αισιοδοξία. Νιώθεις γεμάτος ενέργεια και
χρειάζεσαι πολύ λιγότερες ώρες ύπνου, ενώ καταπιάνεσαι επιτυχώς με πολλά
διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα. Το μυαλό σου τρέχει γρήγορα, όλα σου
φαίνονται εύκολα, ενθουσιάζεσαι με τα πάντα, είσαι δημιουργικός,
ευχάριστος, φλερτάρεις και μιλάς πολύ. Μέχρι εδώ όλα καλά. Αργά ή
γρήγορα όμως, το κοντέρ πιάνει τα 200 και τα φρένα σπάνε. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Και αφού
κάνεις πράγματα επικίνδυνα, αφού πληγώσεις ανθρώπους που αγαπάς,
καταστρέψεις σχέσεις, δουλειές κτλ, ξαφνικά κρασάρεις. Και σκέφτεσαι όλα
αυτά που έλεγες και έκανες τότε που νόμιζες ότι είσαι θεός και τώρα
νιώθεις ακριβώς το αντίθετο. Ένα σκουπιδάκι. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b>Όταν αρχίζει η κατάθλιψη</b>
ζητάω αμέσως βοήθεια. Όπως λέγαμε με μια φίλη που τραβάει τα ίδια, η
κατάθλιψη της μανιοκατάθλιψης είναι άλλη πίστα. Τα αντικαταθλιπτικά δεν
κάνουν τίποτα απολύτως. Ο καθένας τα βιώνει διαφορετικά αυτά τα
πράγματα. Εγώ, σε περιόδους βαριάς κατάθλιψης, είμαι σχεδόν νεκρή.
Κουλουριασμένη στο κρεββάτι, δεν τρώω, δεν κοιμάμαι παρά μόνο με
ηρεμιστικά, φοβάμαι τα πάντα, φοβάμαι τον κόσμο, φοβάμαι να βγω έξω,
πονάει όλο μου το σώμα, έχω τύψεις και ντρέπομαι για όλα, νιώθω άσχημη
και χαζή. Η πλάκα είναι ότι όντως «χαζεύω». </span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Το μυαλό μου
κινείται αργά και οι σκέψεις μου μπλέκονται σε έναν ατέρμονο αρνητισμό
που με αποτρέπει από τα πάντα. Η δημιουργικότητά μου χάνεται. Η πιο απλή
κίνηση, η πιο απλή πράξη, γίνεται βουνό. Τίποτα δεν μου δίνει χαρά. Ο
θάνατος μοιάζει η μόνη λύση. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ο βασικός
λόγος που γράφω αυτό το κείμενο είναι για να βοηθήσω κάποιον άλλο, έστω
και έναν, που βρίσκεται σε αντίστοιχη κατάσταση και να του πω κάτι πολύ
απλό, αλλά πολύ σημαντικό. Θα περάσει. Πάντα περνάει. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b>Η μανιοκατάθλιψη είναι ύπουλη</b>
–μπορεί να κρυφτεί για ένα μεγάλο διάστημα και μετά να έρθει πάλι
καβάλα στο άλογο. Στην πραγματικότητα δεν φεύγει ποτέ, απλώς κάνει
κύκλους. Είναι χρόνια ασθένεια. Συνήθως εμφανίζεται λίγο πριν ή λίγο
μετά τα 30, αν και μερικές φορές μπορεί να εμφανιστεί στην εφηβεία ή σε
πολύ μεγαλύτερη ηλικία. Λένε, ότι μετά τα 50 αρχίζει να υποχωρεί και
κάποια στιγμή φεύγει, μαζί με τη νεότητα. Πάντως, η θεραπεία δεν είναι
για ένα διάστημα, αλλά για πάντα. Φυσικά προσαρμόζεται, είσαι καλύτερα
μειώνεις τη δόση, είσαι χειρότερα παίρνεις κάτι ακόμα. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b>Πρέπει να έχεις έναν πάρα πολύ καλό γιατρό</b>
(ψυχίατρο, όχι ψυχολόγο) που να τον εμπιστεύεσαι απόλυτα και να μπορείς
να του λες τα πάντα. Πολύ βασικό. Πρέπει να είσαι σε επικοινωνία, όχι
συνεχή, αλλά σταθερή. Μπορεί να μην τον έχεις δει για δύο μήνες, αλλά αν
ένα βράδυ δεν κοιμηθείς καθόλου, (μανία), πρέπει να τον πάρεις
κατευθείαν τηλέφωνο. Έχεις πάντα το κινητό του κι ας μην το
χρησιμοποιήσεις ποτέ. (Θα το χρησιμοποιήσεις). Συνήθως παίρνεις ένα
κοκτέιλ φαρμάκων, αφού το αντικαταθλιπτικό σε ανεβάζει και μπορεί να σου
προκαλέσει μανία κι αυτό που σε ηρεμεί μπορεί να σε ρίξει στην
κατάθλιψη. </span></div>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="color: #134f5c; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">«Αν
μου έλεγε κανείς ότι θα μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου, από τα 26 μου
μέχρι σήμερα χωρίς να έχω αρρωστήσει, θα το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά.
Γιατί, ενώ υπέφερα πολύ, έγινα καλύτερος άνθρωπος. Νιώθω ευγνωμοσύνη γι’
αυτό το ”ταξίδι”». </span></blockquote>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b>Ο τελευταίος μου γιατρός, ο τρίτος στη σειρά</b>, είναι κορυφαίος. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Την πρώτη
φορά που πήγα, high as a kite, μου έδωσε μια σειρά από φάρμακα. Αν
θυμάμαι καλά, έπρεπε να παίρνω έξι διαφορετικά χάπια μέσα στη διάρκεια
της μέρας. Εγώ σιχαίνομαι τα φάρμακα, δεν παίρνω ούτε ασπιρίνη. Φρίκαρα.
Άλλωστε ήμουν ήδη φρικαρισμένη, άυπνη επί μέρες, πτώμα και τσακωμένη με
το σύμπαν. Του λέω: «Τόσα πολλά;» και μου απαντάει ατάραχος: «Πώς
φαίνεται ότι δεν ξέρεις να μαγειρεύεις». «Ξέρω!», αναφώνησα
προσβεβλημένη, γιατί όταν είσαι χάι τα ξέρεις όλα. «Ωραία», μου λέει.
«Και πώς κάνεις το βραστό; Ρίχνεις το κρέας στο νερό και το αφήνεις να
βράσει; Δεν θα βάλεις κρεμμυδάκι; Πατατούλα, καρότο; Καρυκεύματα;». Με
έπεισε, με ηρέμησε και ξεκίνησα να τα κουμπώνω. Ένιωσα αμέσως καλύτερα. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Τώρα, ένα
χρόνο μετά, παίρνω το ένα δέκατο από αυτά που μου έδωσε τότε και θα
συνεχίσω να το παίρνω μέχρι να μου πει να το αλλάξω. Τον εμπιστεύομαι
απόλυτα. Νιώθω μια χαρά. Κανονική. Όπως πριν αρρωστήσω. Στεναχωριέμαι,
χαίρομαι, πέφτω, ανεβαίνω, όπως όλοι. Όταν υποστώ ένα σοκ, κλονίζομαι.
Όπως όλοι. Το εκκρεμές μου σταμάτησε να γυρνάει σαν τρελό, διανύει τώρα
τη σωστή απόσταση. Μετά από 12 χρόνια φριχτής ταλαιπωρίας, νιώθω
επιτέλους αισιόδοξη. Νομίζω ότι είμαι σε καλό δρόμο. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Μέχρι να φτάσω σ’ αυτό το σημείο, έχω αλλάξει τρεις ψυχιάτρους και τρεις ψυχολόγους. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b>Η πρώτη μου ψυχολόγος ήταν μια πανάκριβη κυρία</b>
μεγάλης ηλικίας γαλλοσπουδασμένη και υπέρμαχος της ψυχαναλυτικής
ψυχοθεραπείας. Επί δύο χρόνια προσπαθούσε να με πείσει ότι δεν έχω
τίποτα, εκτός από ένα φουσκωμένο εγώ, που </span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">... (</span><span style="color: #cc0000; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">η συνέχεια</span><b style="color: #cc0000; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> </b><a href="http://www.andro.gr/zoi/theos-kai-skoupidaki/" style="color: #cc0000; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">εδώ</a><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">)</span><span style="color: #cc0000; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b></b></span>
<br />
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">*πηγή <a href="http://www.andro.gr/zoi/theos-kai-skoupidaki/">http://www.andro.gr/zoi/theos-kai-skoupidaki/</a></span></div>
</div>
</div>
<div style="left: -99999px; position: absolute;">
Η Kay Redfield Jamison
είναι καθηγήτρια ψυχιατρικής στο Johns Hopkins School of Medicine,
αναγνωρισμένη παγκοσμίως αυθεντία σε θέματα μανιοκατάθλιψης και
μανιοκαταθλιπτική η ίδια. Το βιβλίο της «An Unquiet Mind» είναι μια
συγκλονιστική προσωπική μαρτυρία της δικής της μάχης με τη
μανιοκατάθλιψη. «Διατηρώ πολύ σοβαρές επιφυλάξεις για το αν μπορεί
κανείς να κατανοήσει πραγματικά αυτή την ασθένεια, αν δεν υποφέρει ο
ίδιος από αυτή», γράφει.
Εγώ νομίζω ότι μπορώ να την κατανοήσω. Είμαι μανιοκαταθλιπτική. Βέβαια,
τώρα πια, δεν χρησιμοποιούν τον όρο μανιοκατάθλιψη. Έχει αντικατασταθεί
με τον λιγότερο τρομακτικό (και ίσως περισσότερο ακριβή) όρο διπολική
διαταραχή (bipolar disorder). Πρόκειται για μια ψυχική διαταραχή που
επηρεάζει τη διάθεση. Επηρεάζει τη ζωή σου και αυτή των γύρω σου,
επηρεάζει τις σχέσεις σου, τη δουλειά σου, το σώμα σου, την υγεία σου.
Απειλεί τη ζωή σου. Η μανιοκατάθλιψη είναι από τις ασθένειες με τα
υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας στις νεαρές ηλικίες παγκοσμίως.
Αυτοκτονίες όταν είσαι down, ατυχήματα όταν είσαι high.
«Η βοήθεια που θα λάβεις και η επικοινωνία που θα έχεις με τον θεραπευτή
σου, είτε αυτός είναι γιατρός είτε ψυχοθεραπευτής, είναι πάρα πολύ
σημαντική. Μπορεί να σε σώσει, αλλά μπορεί και να σε καταστρέψει».
Τα καλά νέα είναι ότι αντιμετωπίζεται φαρμακευτικά. Μπορείς να ζήσεις
μια απόλυτα φυσιολογική ζωή, αρκεί να παίρνεις τα φάρμακά σου. Χωρίς
σοβαρές παρενέργειες σημειωτέον. Τα κακά νέα είναι ότι πολλές φορές δεν
θες να την αντιμετωπίσεις φαρμακευτικά. Για την ακρίβεια, όχι απλώς δεν
θες, θες –αντίθετα– να κρυφτείς από αυτούς που σε καταλαβαίνουν και να
τη ζήσεις ως το τέλος. Να την επιτείνεις. Τη μανία. Θες κι άλλο, θες
λίγο ακόμα. Εγώ, όσες φορές έχω πάθει μανία, έχω τσακωθεί με όλο μου το
περιβάλλον, γιατί αισθάνομαι ότι είμαι καλά, πολύ καλά, πάρα πολύ καλά,
ότι το ελέγχω απόλυτα και αρνούμαι να πάρω τηλέφωνο το γιατρό μου ή να
πάρω τα φάρμακά μου. Το συναίσθημα είναι υπέροχο, είναι μαγικό και δεν
υπάρχει κανένα ναρκωτικό η επίδραση του οποίου να είναι έστω και κοντινή
σε αυτό. Στην αρχή νιώθεις ευφορία, εγρήγορση, αισιοδοξία. Νιώθεις
γεμάτος ενέργεια και χρειάζεσαι πολύ λιγότερες ώρες ύπνου, ενώ
καταπιάνεσαι επιτυχώς με πολλά διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα. Το μυαλό
σου τρέχει γρήγορα, όλα σου φαίνονται εύκολα, ενθουσιάζεσαι με τα
πάντα, είσαι δημιουργικός, ευχάριστος, φλερτάρεις και μιλάς πολύ. Μέχρι
εδώ όλα καλά. Αργά ή γρήγορα όμως, το κοντέρ πιάνει τα 200 και τα φρένα
σπάνε. Και αφού κάνεις πράγματα επικίνδυνα, αφού πληγώσεις ανθρώπους που
αγαπάς, καταστρέψεις σχέσεις, δουλειές κτλ, ξαφνικά κρασάρεις. Και
σκέφτεσαι όλα αυτά που έλεγες και έκανες τότε που νόμιζες ότι είσαι θεός
και τώρα νιώθεις ακριβώς το αντίθετο. Ένα σκουπιδάκι.
Όταν αρχίζει η κατάθλιψη ζητάω αμέσως βοήθεια. Όπως λέγαμε με μια φίλη
που τραβάει τα ίδια, η κατάθλιψη της μανιοκατάθλιψης είναι άλλη πίστα.
Τα αντικαταθλιπτικά δεν κάνουν τίποτα απολύτως. Ο καθένας τα βιώνει
διαφορετικά αυτά τα πράγματα. Εγώ, σε περιόδους βαριάς κατάθλιψης, είμαι
σχεδόν νεκρή. Κουλουριασμένη στο κρεββάτι, δεν τρώω, δεν κοιμάμαι παρά
μόνο με ηρεμιστικά, φοβάμαι τα πάντα, φοβάμαι τον κόσμο, φοβάμαι να βγω
έξω, πονάει όλο μου το σώμα, έχω τύψεις και ντρέπομαι για όλα, νιώθω
άσχημη και χαζή. Η πλάκα είναι ότι όντως «χαζεύω». Το μυαλό μου κινείται
αργά και οι σκέψεις μου μπλέκονται σε έναν ατέρμονο αρνητισμό που με
αποτρέπει από τα πάντα. Η δημιουργικότητά μου χάνεται. Η πιο απλή
κίνηση, η πιο απλή πράξη, γίνεται βουνό. Τίποτα δεν μου δίνει χαρά. Ο
θάνατος μοιάζει η μόνη λύση. Ο βασικός λόγος που γράφω αυτό το κείμενο
είναι για να βοηθήσω κάποιον άλλο, έστω και έναν, που βρίσκεται σε
αντίστοιχη κατάσταση και να του πω κάτι πολύ απλό, αλλά πολύ σημαντικό.
Θα περάσει. Πάντα περνάει.
Η μανιοκατάθλιψη είναι ύπουλη –μπορεί να κρυφτεί για ένα μεγάλο διάστημα
και μετά να έρθει πάλι καβάλα στο άλογο. Στην πραγματικότητα δεν φεύγει
ποτέ, απλώς κάνει κύκλους. Είναι χρόνια ασθένεια. Συνήθως εμφανίζεται
λίγο πριν ή λίγο μετά τα 30, αν και μερικές φορές μπορεί να εμφανιστεί
στην εφηβεία ή σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία. Λένε, ότι μετά τα 50 αρχίζει
να υποχωρεί και κάποια στιγμή φεύγει, μαζί με τη νεότητα. Πάντως, η
θεραπεία δεν είναι για ένα διάστημα, αλλά για πάντα. Φυσικά
προσαρμόζεται, είσαι καλύτερα μειώνεις τη δόση, είσαι χειρότερα παίρνεις
κάτι ακόμα.
Πρέπει να έχεις έναν πάρα πολύ καλό γιατρό (ψυχίατρο, όχι ψυχολόγο) που
να τον εμπιστεύεσαι απόλυτα και να μπορείς να του λες τα πάντα. Πολύ
βασικό. Πρέπει να είσαι σε επικοινωνία, όχι συνεχή, αλλά σταθερή. Μπορεί
να μην τον έχεις δει για δύο μήνες, αλλά αν ένα βράδυ δεν κοιμηθείς
καθόλου, (μανία), πρέπει να τον πάρεις κατευθείαν τηλέφωνο. Έχεις πάντα
το κινητό του κι ας μην το χρησιμοποιήσεις ποτέ. (Θα το
χρησιμοποιήσεις). Συνήθως παίρνεις ένα κοκτέιλ φαρμάκων, αφού το
αντικαταθλιπτικό σε ανεβάζει και μπορεί να σου προκαλέσει μανία κι αυτό
που σε ηρεμεί μπορεί να σε ρίξει στην κατάθλιψη.
«Αν μου έλεγε κανείς ότι θα μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου, από τα 26 μου
μέχρι σήμερα χωρίς να έχω αρρωστήσει, θα το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά.
Γιατί, ενώ υπέφερα πολύ, έγινα καλύτερος άνθρωπος. Νιώθω ευγνωμοσύνη γι’
αυτό το ”ταξίδι”».
Ο τελευταίος μου γιατρός, ο τρίτος στη σειρά, είναι κορυφαίος. Την πρώτη
φορά που πήγα, high as a kite, μου έδωσε μια σειρά από φάρμακα. Αν
θυμάμαι καλά, έπρεπε να παίρνω έξι διαφορετικά χάπια μέσα στη διάρκεια
της μέρας. Εγώ σιχαίνομαι τα φάρμακα, δεν παίρνω ούτε ασπιρίνη. Φρίκαρα.
Άλλωστε ήμουν ήδη φρικαρισμένη, άυπνη επί μέρες, πτώμα και τσακωμένη με
το σύμπαν. Του λέω: «Τόσα πολλά;» και μου απαντάει ατάραχος: «Πώς
φαίνεται ότι δεν ξέρεις να μαγειρεύεις». «Ξέρω!», αναφώνησα
προσβεβλημένη, γιατί όταν είσαι χάι τα ξέρεις όλα. «Ωραία», μου λέει.
«Και πώς κάνεις το βραστό; Ρίχνεις το κρέας στο νερό και το αφήνεις να
βράσει; Δεν θα βάλεις κρεμμυδάκι; Πατατούλα, καρότο; Καρυκεύματα;». Με
έπεισε, με ηρέμησε και ξεκίνησα να τα κουμπώνω. Ένιωσα αμέσως καλύτερα.
Τώρα, ένα χρόνο μετά, παίρνω το ένα δέκατο από αυτά που μου έδωσε τότε
και θα συνεχίσω να το παίρνω μέχρι να μου πει να το αλλάξω. Τον
εμπιστεύομαι απόλυτα. Νιώθω μια χαρά. Κανονική. Όπως πριν αρρωστήσω.
Στεναχωριέμαι, χαίρομαι, πέφτω, ανεβαίνω, όπως όλοι. Όταν υποστώ ένα
σοκ, κλονίζομαι. Όπως όλοι. Το εκκρεμές μου σταμάτησε να γυρνάει σαν
τρελό, διανύει τώρα τη σωστή απόσταση. Μετά από 12 χρόνια φριχτής
ταλαιπωρίας, νιώθω επιτέλους αισιόδοξη. Νομίζω ότι είμαι σε καλό δρόμο.
Μέχρι να φτάσω σ’ αυτό το σημείο, έχω αλλάξει τρεις ψυχιάτρους και τρεις
ψυχολόγους. Η πρώτη μου ψυχολόγος ήταν μια πανάκριβη κυρία μεγάλης
ηλικίας γαλλοσπουδασμένη και υπέρμαχος της ψυχαναλυτικής ψυχοθεραπείας.
Επί δύο χρόνια προσπαθούσε να με πείσει ότι δεν έχω τίποτα, εκτός από
ένα φουσκωμένο εγώ, που θέλει να τραβάει την προσοχή. Μάταια της έλεγα
ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω από την κατάθλιψη, ότι δεν μπορώ να κάνω
τίποτα, ότι υπάρχει αυτή η ασθένεια στην ευρύτερη οικογένειά μου. Ήταν
ανένδοτη. Δεν ήθελε να πάρω φάρμακα και ψάχναμε μαζί στα όνειρά μου και
στην παιδική μου ηλικία για μια λύση. Δυστυχώς γι’ αυτήν, είχα την τύχη
να έχω μια πάρα πολύ ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Αφού είδα και απόειδα,
σταμάτησα να πηγαίνω. Έχασα δύο χρόνια από τη ζωή μου και πάρα πολλά
λεφτά. Τον δεύτερο ψυχίατρο, στον οποίο πήγα για ένα χρόνο, κανονικά θα
έπρεπε να τον καταγγείλω στον ιατρικό σύλλογο. Θέλω να πω με αυτά, ότι η
βοήθεια που θα λάβεις και η επικοινωνία που θα έχεις με τον θεραπευτή
σου, είτε αυτός είναι γιατρός είτε ψυχοθεραπευτής, είναι πάρα πολύ
σημαντική. Μπορεί να σε σώσει, αλλά μπορεί και να σε καταστρέψει. Ο
ψυχίατρος είναι υποχρεωτικός. Ο ψυχολόγος προαιρετικός, χωρίς αυτό να
σημαίνει ότι είναι λιγότερο σημαντικός. Όμως, η φαρμακευτική αγωγή είναι
απαραίτητη.
«Δεν φοβάμαι πια, ούτε ντρέπομαι. Έμαθα επιτέλους ότι δεν είμαι ούτε
θεός, ούτε σκουπιδάκι. Είμαι εγώ και όταν νιώθω χαρούμενη και δυνατή,
και όταν νιώθω αδύναμη και θλιμμένη».
Η μανιοκατάθλιψη είναι πολύ δύσκολη στη διάγνωση, παίρνει πολλές
διαφορετικές μορφές, έχει πολλά διαφορετικά συμπτώματα, τρομερές
διαβαθμίσεις και δεν υπάρχει κάποια εξέταση αιματολογική,
εγκεφαλογράφημα κτλ που να μπορεί να την εντοπίσει. Συχνά θεωρούν ότι
έχεις κατάθλιψη και σου δίνουν αντικαταθλιπτικά, τα οποία σε πετάνε στον
αέρα. Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους με το ίδιο πρόβλημα. Κανένας μας
δεν έχει ακριβώς τα ίδια συμπτώματα. Άλλοι έχουν πιο έντονες μανίες και
άλλοι πιο βαριές καταθλίψεις. Κάποιοι είναι ικανοί να πετάξουν μια
ολόκληρη περιουσία σε μια βραδιά στο καζίνο και άλλοι μπορούν να
κλειστούν επί μια εβδομάδα σπίτι τους χωρίς φαγητό και ύπνο γράφοντας ή
ζωγραφίζοντας, μέχρι να ξεπεράσουν τα όριά τους και να καταρρεύσουν.
Στην κατάθλιψη, κάποιοι κλαίνε όλη μέρα, δεν τρώνε και δεν κοιμούνται,
ενώ άλλοι κοιμούνται ατέλειωτες ώρες και τρώνε ό,τι βρουν μπροστά τους.
Περιττό να πω ότι αυτές οι ακραίες διακυμάνσεις οδηγούν και σε ακραίες
αυξομειώσεις βάρους (εγώ έχω ανεβοκατέβει 20 κιλά σε διάστημα έξι μηνών
και αυτό πάνω από μια φορά). Η λίμπιντο ανεβοκατεβαίνει μαζί με τη
διάθεση. Στην κατάθλιψη απλά δεν υπάρχει, στη μανία είναι ασυγκράτητη.
Πολλοί υποφέρουν από αυτή την αρρώστια, χωρίς να το ξέρουν και μαζί τους
υποφέρουν και οι δικοί τους. Ένας μεγάλος αριθμός ατόμων εθισμένων σε
διάφορες ουσίες έχει αυτό το πρόβλημα. Πολλοί αλκοολικοί πίνουν γιατί
έχουν μανιοκατάθλιψη. Το πρόβλημά τους δεν είναι ο αλκοολισμός. Σε αυτόν
οδηγούνται επειδή υποφέρουν.
Μια από τις σπουδαιότερες ανακαλύψεις, στον τομέα της ιατρικής στον
εικοστό αιώνα, ήταν η θεραπευτική δράση του λιθίου στην αντιμετώπιση της
μανιοκατάθλιψης. Έγινε, και αυτή, τυχαία. Ένας φίλος ψυχίατρος έλεγε
ότι αν είχε ανακαλυφθεί λίγο νωρίτερα, ο Χέμινγουέι δεν θα είχε
αυτοκτονήσει. Ούτε η Βιρτζίνια Γουλφ. Μεγάλοι συγγραφείς, ποιητές,
μουσικοί, ηθοποιοί και καλλιτέχνες πάσχουν από την ασθένεια αυτή. Ο
Λέοναρντ Κοέν έχει πει ότι προσπαθεί να ζει χωρίς φάρμακα για να μην
περιορίζει τη δημιουργικότητά του. Περνάει όμως μεγάλα διαστήματα
απομονωμένος, παλεύοντας με μια απέραντη θλίψη. Όταν βγαίνει από αυτήν,
μας προσφέρει τους καρπούς της. Ο Στίβεν Φράι, μετά από μια αποτυχημένη
απόπειρα αυτοκτονίας, γύρισε ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για το BBC με τίτλο
«The secret life of the manic depressive». Μίλησε με πολλούς διάσημους
του Χόλιγουντ που υποφέρουν από αυτήν την αρρώστια, όπως τον Ρίτσαρντ
Ντρέιφους και την Κάρι Φίσερ, αλλά μίλησε πολύ και για τη δική του
εμπειρία. Λένε ότι ο Ναπολέων ήταν μανιοκαταθλιπτικός. Και ο Λεονάρντο
Ντα Βίντσι. Δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε με βεβαιότητα. Πάντως ο
Τσόρτσιλ ήταν σίγουρα. Μια σειρά από επιφανείς ανθρώπους της τέχνης, της
πολιτικής και της επιστήμης παλεύουν κρυφά ή φανερά με αυτή την
αρρώστια. Η τελευταία που βγήκε να μιλήσει δημόσια γι’ αυτό είναι η
Κάθριν Ζέτα Τζόουνς, με αφορμή την πρόσφατη νοσηλεία της. Στα του οίκου
μας, μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες συγγραφείς, η Μαργαρίτα
Καραπάνου έγραψε και μίλησε για αυτήν, πριν τον πρόωρο θάνατό της.
Η μανιοκατάθλιψη είναι ευχή και κατάρα. Σε ανεβάζει στον ουρανό και σε
πετάει στα τάρταρα. Αν μου έλεγε κανείς, ότι θα μπορούσα να ζήσω τη ζωή
μου, από τα 26 μου μέχρι σήμερα χωρίς να έχω αρρωστήσει, θα το
σκεφτόμουν πολύ σοβαρά. Γιατί, ενώ υπέφερα πολύ, έγινα νομίζω καλύτερος
άνθρωπος. Με μεγαλύτερη κατανόηση για την αδυναμία του άλλου και
λιγότερη αλαζονεία. Αξιολογώ διαφορετικά τα σοβαρά από τα μη σοβαρά
προβλήματα. Χαίρομαι όταν ξυπνάω το πρωί και νιώθω καλά. Δεν το θεωρώ
πια δεδομένο. Έχω ανέβει πολύ ψηλά και έχω πέσει πολύ χαμηλά. Νιώθω
ευγνωμοσύνη γι’ αυτό το «ταξίδι». Έχω χρέος απέναντι στον εαυτό μου και
απέναντι σ’ αυτούς που μ’ αγαπάνε, τώρα που έχω πια καταλάβει τι μου
συμβαίνει και πώς αντιμετωπίζεται, να είμαι καλά. Δεν φοβάμαι πια, ούτε
ντρέπομαι. Έμαθα επιτέλους, ότι δεν είμαι ούτε θεός, ούτε σκουπιδάκι.
Είμαι εγώ και όταν νιώθω χαρούμενη και δυνατή, και όταν νιώθω αδύναμη
και θλιμμένη. Είμαι πάντα εγώ. Το στοίχημα τώρα είναι να μάθω να
ισορροπώ ανάμεσα σε αυτούς τους δύο πόλους. Κι αυτό ισχύει για όλους
μας, όχι μόνο για τους μανιοκαταθλιπτικούς.
<br />
<br />
Πηγή : Andro.gr [ <a href="http://www.andro.gr/zoi/theos-kai-skoupidaki/">http://www.andro.gr/zoi/theos-kai-skoupidaki/</a> ]</div>
<br />
<div style="left: -99999px; position: absolute;">
Η Kay Redfield Jamison
είναι καθηγήτρια ψυχιατρικής στο Johns Hopkins School of Medicine,
αναγνωρισμένη παγκοσμίως αυθεντία σε θέματα μανιοκατάθλιψης και
μανιοκαταθλιπτική η ίδια. Το βιβλίο της «An Unquiet Mind» είναι μια
συγκλονιστική προσωπική μαρτυρία της δικής της μάχης με τη
μανιοκατάθλιψη. «Διατηρώ πολύ σοβαρές επιφυλάξεις για το αν μπορεί
κανείς να κατανοήσει πραγματικά αυτή την ασθένεια, αν δεν υποφέρει ο
ίδιος από αυτή», γράφει.
Εγώ νομίζω ότι μπορώ να την κατανοήσω. Είμαι μανιοκαταθλιπτική. Βέβαια,
τώρα πια, δεν χρησιμοποιούν τον όρο μανιοκατάθλιψη. Έχει αντικατασταθεί
με τον λιγότερο τρομακτικό (και ίσως περισσότερο ακριβή) όρο διπολική
διαταραχή (bipolar disorder). Πρόκειται για μια ψυχική διαταραχή που
επηρεάζει τη διάθεση. Επηρεάζει τη ζωή σου και αυτή των γύρω σου,
επηρεάζει τις σχέσεις σου, τη δουλειά σου, το σώμα σου, την υγεία σου.
Απειλεί τη ζωή σου. Η μανιοκατάθλιψη είναι από τις ασθένειες με τα
υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας στις νεαρές ηλικίες παγκοσμίως.
Αυτοκτονίες όταν είσαι down, ατυχήματα όταν είσαι high.
«Η βοήθεια που θα λάβεις και η επικοινωνία που θα έχεις με τον θεραπευτή
σου, είτε αυτός είναι γιατρός είτε ψυχοθεραπευτής, είναι πάρα πολύ
σημαντική. Μπορεί να σε σώσει, αλλά μπορεί και να σε καταστρέψει».
Τα καλά νέα είναι ότι αντιμετωπίζεται φαρμακευτικά. Μπορείς να ζήσεις
μια απόλυτα φυσιολογική ζωή, αρκεί να παίρνεις τα φάρμακά σου. Χωρίς
σοβαρές παρενέργειες σημειωτέον. Τα κακά νέα είναι ότι πολλές φορές δεν
θες να την αντιμετωπίσεις φαρμακευτικά. Για την ακρίβεια, όχι απλώς δεν
θες, θες –αντίθετα– να κρυφτείς από αυτούς που σε καταλαβαίνουν και να
τη ζήσεις ως το τέλος. Να την επιτείνεις. Τη μανία. Θες κι άλλο, θες
λίγο ακόμα. Εγώ, όσες φορές έχω πάθει μανία, έχω τσακωθεί με όλο μου το
περιβάλλον, γιατί αισθάνομαι ότι είμαι καλά, πολύ καλά, πάρα πολύ καλά,
ότι το ελέγχω απόλυτα και αρνούμαι να πάρω τηλέφωνο το γιατρό μου ή να
πάρω τα φάρμακά μου. Το συναίσθημα είναι υπέροχο, είναι μαγικό και δεν
υπάρχει κανένα ναρκωτικό η επίδραση του οποίου να είναι έστω και κοντινή
σε αυτό. Στην αρχή νιώθεις ευφορία, εγρήγορση, αισιοδοξία. Νιώθεις
γεμάτος ενέργεια και χρειάζεσαι πολύ λιγότερες ώρες ύπνου, ενώ
καταπιάνεσαι επιτυχώς με πολλά διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα. Το μυαλό
σου τρέχει γρήγορα, όλα σου φαίνονται εύκολα, ενθουσιάζεσαι με τα
πάντα, είσαι δημιουργικός, ευχάριστος, φλερτάρεις και μιλάς πολύ. Μέχρι
εδώ όλα καλά. Αργά ή γρήγορα όμως, το κοντέρ πιάνει τα 200 και τα φρένα
σπάνε. Και αφού κάνεις πράγματα επικίνδυνα, αφού πληγώσεις ανθρώπους που
αγαπάς, καταστρέψεις σχέσεις, δουλειές κτλ, ξαφνικά κρασάρεις. Και
σκέφτεσαι όλα αυτά που έλεγες και έκανες τότε που νόμιζες ότι είσαι θεός
και τώρα νιώθεις ακριβώς το αντίθετο. Ένα σκουπιδάκι.
Όταν αρχίζει η κατάθλιψη ζητάω αμέσως βοήθεια. Όπως λέγαμε με μια φίλη
που τραβάει τα ίδια, η κατάθλιψη της μανιοκατάθλιψης είναι άλλη πίστα.
Τα αντικαταθλιπτικά δεν κάνουν τίποτα απολύτως. Ο καθένας τα βιώνει
διαφορετικά αυτά τα πράγματα. Εγώ, σε περιόδους βαριάς κατάθλιψης, είμαι
σχεδόν νεκρή. Κουλουριασμένη στο κρεββάτι, δεν τρώω, δεν κοιμάμαι παρά
μόνο με ηρεμιστικά, φοβάμαι τα πάντα, φοβάμαι τον κόσμο, φοβάμαι να βγω
έξω, πονάει όλο μου το σώμα, έχω τύψεις και ντρέπομαι για όλα, νιώθω
άσχημη και χαζή. Η πλάκα είναι ότι όντως «χαζεύω». Το μυαλό μου κινείται
αργά και οι σκέψεις μου μπλέκονται σε έναν ατέρμονο αρνητισμό που με
αποτρέπει από τα πάντα. Η δημιουργικότητά μου χάνεται. Η πιο απλή
κίνηση, η πιο απλή πράξη, γίνεται βουνό. Τίποτα δεν μου δίνει χαρά. Ο
θάνατος μοιάζει η μόνη λύση. Ο βασικός λόγος που γράφω αυτό το κείμενο
είναι για να βοηθήσω κάποιον άλλο, έστω και έναν, που βρίσκεται σε
αντίστοιχη κατάσταση και να του πω κάτι πολύ απλό, αλλά πολύ σημαντικό.
Θα περάσει. Πάντα περνάει.
Η μανιοκατάθλιψη είναι ύπουλη –μπορεί να κρυφτεί για ένα μεγάλο διάστημα
και μετά να έρθει πάλι καβάλα στο άλογο. Στην πραγματικότητα δεν φεύγει
ποτέ, απλώς κάνει κύκλους. Είναι χρόνια ασθένεια. Συνήθως εμφανίζεται
λίγο πριν ή λίγο μετά τα 30, αν και μερικές φορές μπορεί να εμφανιστεί
στην εφηβεία ή σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία. Λένε, ότι μετά τα 50 αρχίζει
να υποχωρεί και κάποια στιγμή φεύγει, μαζί με τη νεότητα. Πάντως, η
θεραπεία δεν είναι για ένα διάστημα, αλλά για πάντα. Φυσικά
προσαρμόζεται, είσαι καλύτερα μειώνεις τη δόση, είσαι χειρότερα παίρνεις
κάτι ακόμα.
Πρέπει να έχεις έναν πάρα πολύ καλό γιατρό (ψυχίατρο, όχι ψυχολόγο) που
να τον εμπιστεύεσαι απόλυτα και να μπορείς να του λες τα πάντα. Πολύ
βασικό. Πρέπει να είσαι σε επικοινωνία, όχι συνεχή, αλλά σταθερή. Μπορεί
να μην τον έχεις δει για δύο μήνες, αλλά αν ένα βράδυ δεν κοιμηθείς
καθόλου, (μανία), πρέπει να τον πάρεις κατευθείαν τηλέφωνο. Έχεις πάντα
το κινητό του κι ας μην το χρησιμοποιήσεις ποτέ. (Θα το
χρησιμοποιήσεις). Συνήθως παίρνεις ένα κοκτέιλ φαρμάκων, αφού το
αντικαταθλιπτικό σε ανεβάζει και μπορεί να σου προκαλέσει μανία κι αυτό
που σε ηρεμεί μπορεί να σε ρίξει στην κατάθλιψη.
«Αν μου έλεγε κανείς ότι θα μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου, από τα 26 μου
μέχρι σήμερα χωρίς να έχω αρρωστήσει, θα το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά.
Γιατί, ενώ υπέφερα πολύ, έγινα καλύτερος άνθρωπος. Νιώθω ευγνωμοσύνη γι’
αυτό το ”ταξίδι”».
Ο τελευταίος μου γιατρός, ο τρίτος στη σειρά, είναι κορυφαίος. Την πρώτη
φορά που πήγα, high as a kite, μου έδωσε μια σειρά από φάρμακα. Αν
θυμάμαι καλά, έπρεπε να παίρνω έξι διαφορετικά χάπια μέσα στη διάρκεια
της μέρας. Εγώ σιχαίνομαι τα φάρμακα, δεν παίρνω ούτε ασπιρίνη. Φρίκαρα.
Άλλωστε ήμουν ήδη φρικαρισμένη, άυπνη επί μέρες, πτώμα και τσακωμένη με
το σύμπαν. Του λέω: «Τόσα πολλά;» και μου απαντάει ατάραχος: «Πώς
φαίνεται ότι δεν ξέρεις να μαγειρεύεις». «Ξέρω!», αναφώνησα
προσβεβλημένη, γιατί όταν είσαι χάι τα ξέρεις όλα. «Ωραία», μου λέει.
«Και πώς κάνεις το βραστό; Ρίχνεις το κρέας στο νερό και το αφήνεις να
βράσει; Δεν θα βάλεις κρεμμυδάκι; Πατατούλα, καρότο; Καρυκεύματα;». Με
έπεισε, με ηρέμησε και ξεκίνησα να τα κουμπώνω. Ένιωσα αμέσως καλύτερα.
Τώρα, ένα χρόνο μετά, παίρνω το ένα δέκατο από αυτά που μου έδωσε τότε
και θα συνεχίσω να το παίρνω μέχρι να μου πει να το αλλάξω. Τον
εμπιστεύομαι απόλυτα. Νιώθω μια χαρά. Κανονική. Όπως πριν αρρωστήσω.
Στεναχωριέμαι, χαίρομαι, πέφτω, ανεβαίνω, όπως όλοι. Όταν υποστώ ένα
σοκ, κλονίζομαι. Όπως όλοι. Το εκκρεμές μου σταμάτησε να γυρνάει σαν
τρελό, διανύει τώρα τη σωστή απόσταση. Μετά από 12 χρόνια φριχτής
ταλαιπωρίας, νιώθω επιτέλους αισιόδοξη. Νομίζω ότι είμαι σε καλό δρόμο.
Μέχρι να φτάσω σ’ αυτό το σημείο, έχω αλλάξει τρεις ψυχιάτρους και τρεις
ψυχολόγους. Η πρώτη μου ψυχολόγος ήταν μια πανάκριβη κυρία μεγάλης
ηλικίας γαλλοσπουδασμένη και υπέρμαχος της ψυχαναλυτικής ψυχοθεραπείας.
Επί δύο χρόνια προσπαθούσε να με πείσει ότι δεν έχω τίποτα, εκτός από
ένα φουσκωμένο εγώ, που θέλει να τραβάει την προσοχή. Μάταια της έλεγα
ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω από την κατάθλιψη, ότι δεν μπορώ να κάνω
τίποτα, ότι υπάρχει αυτή η ασθένεια στην ευρύτερη οικογένειά μου. Ήταν
ανένδοτη. Δεν ήθελε να πάρω φάρμακα και ψάχναμε μαζί στα όνειρά μου και
στην παιδική μου ηλικία για μια λύση. Δυστυχώς γι’ αυτήν, είχα την τύχη
να έχω μια πάρα πολύ ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Αφού είδα και απόειδα,
σταμάτησα να πηγαίνω. Έχασα δύο χρόνια από τη ζωή μου και πάρα πολλά
λεφτά. Τον δεύτερο ψυχίατρο, στον οποίο πήγα για ένα χρόνο, κανονικά θα
έπρεπε να τον καταγγείλω στον ιατρικό σύλλογο. Θέλω να πω με αυτά, ότι η
βοήθεια που θα λάβεις και η επικοινωνία που θα έχεις με τον θεραπευτή
σου, είτε αυτός είναι γιατρός είτε ψυχοθεραπευτής, είναι πάρα πολύ
σημαντική. Μπορεί να σε σώσει, αλλά μπορεί και να σε καταστρέψει. Ο
ψυχίατρος είναι υποχρεωτικός. Ο ψυχολόγος προαιρετικός, χωρίς αυτό να
σημαίνει ότι είναι λιγότερο σημαντικός. Όμως, η φαρμακευτική αγωγή είναι
απαραίτητη.
«Δεν φοβάμαι πια, ούτε ντρέπομαι. Έμαθα επιτέλους ότι δεν είμαι ούτε
θεός, ούτε σκουπιδάκι. Είμαι εγώ και όταν νιώθω χαρούμενη και δυνατή,
και όταν νιώθω αδύναμη και θλιμμένη».
Η μανιοκατάθλιψη είναι πολύ δύσκολη στη διάγνωση, παίρνει πολλές
διαφορετικές μορφές, έχει πολλά διαφορετικά συμπτώματα, τρομερές
διαβαθμίσεις και δεν υπάρχει κάποια εξέταση αιματολογική,
εγκεφαλογράφημα κτλ που να μπορεί να την εντοπίσει. Συχνά θεωρούν ότι
έχεις κατάθλιψη και σου δίνουν αντικαταθλιπτικά, τα οποία σε πετάνε στον
αέρα. Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους με το ίδιο πρόβλημα. Κανένας μας
δεν έχει ακριβώς τα ίδια συμπτώματα. Άλλοι έχουν πιο έντονες μανίες και
άλλοι πιο βαριές καταθλίψεις. Κάποιοι είναι ικανοί να πετάξουν μια
ολόκληρη περιουσία σε μια βραδιά στο καζίνο και άλλοι μπορούν να
κλειστούν επί μια εβδομάδα σπίτι τους χωρίς φαγητό και ύπνο γράφοντας ή
ζωγραφίζοντας, μέχρι να ξεπεράσουν τα όριά τους και να καταρρεύσουν.
Στην κατάθλιψη, κάποιοι κλαίνε όλη μέρα, δεν τρώνε και δεν κοιμούνται,
ενώ άλλοι κοιμούνται ατέλειωτες ώρες και τρώνε ό,τι βρουν μπροστά τους.
Περιττό να πω ότι αυτές οι ακραίες διακυμάνσεις οδηγούν και σε ακραίες
αυξομειώσεις βάρους (εγώ έχω ανεβοκατέβει 20 κιλά σε διάστημα έξι μηνών
και αυτό πάνω από μια φορά). Η λίμπιντο ανεβοκατεβαίνει μαζί με τη
διάθεση. Στην κατάθλιψη απλά δεν υπάρχει, στη μανία είναι ασυγκράτητη.
Πολλοί υποφέρουν από αυτή την αρρώστια, χωρίς να το ξέρουν και μαζί τους
υποφέρουν και οι δικοί τους. Ένας μεγάλος αριθμός ατόμων εθισμένων σε
διάφορες ουσίες έχει αυτό το πρόβλημα. Πολλοί αλκοολικοί πίνουν γιατί
έχουν μανιοκατάθλιψη. Το πρόβλημά τους δεν είναι ο αλκοολισμός. Σε αυτόν
οδηγούνται επειδή υποφέρουν.
Μια από τις σπουδαιότερες ανακαλύψεις, στον τομέα της ιατρικής στον
εικοστό αιώνα, ήταν η θεραπευτική δράση του λιθίου στην αντιμετώπιση της
μανιοκατάθλιψης. Έγινε, και αυτή, τυχαία. Ένας φίλος ψυχίατρος έλεγε
ότι αν είχε ανακαλυφθεί λίγο νωρίτερα, ο Χέμινγουέι δεν θα είχε
αυτοκτονήσει. Ούτε η Βιρτζίνια Γουλφ. Μεγάλοι συγγραφείς, ποιητές,
μουσικοί, ηθοποιοί και καλλιτέχνες πάσχουν από την ασθένεια αυτή. Ο
Λέοναρντ Κοέν έχει πει ότι προσπαθεί να ζει χωρίς φάρμακα για να μην
περιορίζει τη δημιουργικότητά του. Περνάει όμως μεγάλα διαστήματα
απομονωμένος, παλεύοντας με μια απέραντη θλίψη. Όταν βγαίνει από αυτήν,
μας προσφέρει τους καρπούς της. Ο Στίβεν Φράι, μετά από μια αποτυχημένη
απόπειρα αυτοκτονίας, γύρισε ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για το BBC με τίτλο
«The secret life of the manic depressive». Μίλησε με πολλούς διάσημους
του Χόλιγουντ που υποφέρουν από αυτήν την αρρώστια, όπως τον Ρίτσαρντ
Ντρέιφους και την Κάρι Φίσερ, αλλά μίλησε πολύ και για τη δική του
εμπειρία. Λένε ότι ο Ναπολέων ήταν μανιοκαταθλιπτικός. Και ο Λεονάρντο
Ντα Βίντσι. Δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε με βεβαιότητα. Πάντως ο
Τσόρτσιλ ήταν σίγουρα. Μια σειρά από επιφανείς ανθρώπους της τέχνης, της
πολιτικής και της επιστήμης παλεύουν κρυφά ή φανερά με αυτή την
αρρώστια. Η τελευταία που βγήκε να μιλήσει δημόσια γι’ αυτό είναι η
Κάθριν Ζέτα Τζόουνς, με αφορμή την πρόσφατη νοσηλεία της. Στα του οίκου
μας, μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες συγγραφείς, η Μαργαρίτα
Καραπάνου έγραψε και μίλησε για αυτήν, πριν τον πρόωρο θάνατό της.
Η μανιοκατάθλιψη είναι ευχή και κατάρα. Σε ανεβάζει στον ουρανό και σε
πετάει στα τάρταρα. Αν μου έλεγε κανείς, ότι θα μπορούσα να ζήσω τη ζωή
μου, από τα 26 μου μέχρι σήμερα χωρίς να έχω αρρωστήσει, θα το
σκεφτόμουν πολύ σοβαρά. Γιατί, ενώ υπέφερα πολύ, έγινα νομίζω καλύτερος
άνθρωπος. Με μεγαλύτερη κατανόηση για την αδυναμία του άλλου και
λιγότερη αλαζονεία. Αξιολογώ διαφορετικά τα σοβαρά από τα μη σοβαρά
προβλήματα. Χαίρομαι όταν ξυπνάω το πρωί και νιώθω καλά. Δεν το θεωρώ
πια δεδομένο. Έχω ανέβει πολύ ψηλά και έχω πέσει πολύ χαμηλά. Νιώθω
ευγνωμοσύνη γι’ αυτό το «ταξίδι». Έχω χρέος απέναντι στον εαυτό μου και
απέναντι σ’ αυτούς που μ’ αγαπάνε, τώρα που έχω πια καταλάβει τι μου
συμβαίνει και πώς αντιμετωπίζεται, να είμαι καλά. Δεν φοβάμαι πια, ούτε
ντρέπομαι. Έμαθα επιτέλους, ότι δεν είμαι ούτε θεός, ούτε σκουπιδάκι.
Είμαι εγώ και όταν νιώθω χαρούμενη και δυνατή, και όταν νιώθω αδύναμη
και θλιμμένη. Είμαι πάντα εγώ. Το στοίχημα τώρα είναι να μάθω να
ισορροπώ ανάμεσα σε αυτούς τους δύο πόλους. Κι αυτό ισχύει για όλους
μας, όχι μόνο για τους μανιοκαταθλιπτικούς.
<br />
<br />
Πηγή : Andro.gr [ <a href="http://www.andro.gr/zoi/theos-kai-skoupidaki/">http://www.andro.gr/zoi/theos-kai-skoupidaki/</a> ]</div>
</div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-53679583167402183602013-10-24T15:24:00.002+03:002013-10-24T15:24:32.724+03:00Ο φόβος απέναντι στον οδοντίατρο και πώς να τον αντιμετωπίσετε.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 7.5pt; text-align: justify;">
<span style="color: red;"><span style="font-family: Arial; font-size: 14pt;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi21fsxIZYkYhRLEHWYxgio44XKmWNmro_2cB5uCYd7ryzdymixHfemzcqltd0M-mhyleSM43kqwCFyApnuPCKY7TpjOB6cy9rdOXHBp3JS6NXAqD7XX6OFVSo2TajtipMaAnN0JUqtoX1b/s1600/1380373_10201564103975864_915661711_n.jpg" /> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 7.5pt; text-align: justify;">
<span style="color: red;"><span style="font-family: Arial; font-size: 14pt;">Συντάκτης Γιώργος Κουτσικάκης Χειρουργός Οδοντίατρος Μ.Sc., </span><a href="http://medlabnews.gr/" style="font-family: Arial; font-size: 14pt;"><span style="text-decoration: none;">medlabnews.gr</span></a></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">Παρ’
όλο που η σύγχρονη οδοντιατρική έχει εξελιχθεί πάρα πολύ σε γνώσεις και
τεχνικές και δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν, εξακολουθούν να
υπάρχουν άνθρωποι που φοβούν</span><span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">ται ακόμα τον οδοντίατρο. Οι λόγοι είναι
πολλοί. Αντιμετωπίζοντας τους φόβους σας θα εκπλαγείτε για το πόσο
ευχάριστη μπορεί να γίνει η οδοντιατρική εμπειρία.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">Εδώ θα αναφέρουμε τις συχνότερες αιτίες του φόβου και πώς να τις αντιμετωπίσετε. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; margin: 18.75pt 0cm 7.5pt; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">1. Πόνος</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">Η σκέψη ότι μπορεί να πονέσουμε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σίγουρα
προκαλεί φόβο στον καθένα από μας. Να είστε σίγουροι πως με τις νέες
μεθόδους και τεχνικές θα νοιώθετε πολύ καλύτερα απ’ ότι μπορείτε να
φανταστείτε κατά τη διάρκεια και μετά την οδοντιατρική θεραπεία. Ένα
είναι σίγουρο, όσο πιο έγκαιρα αντιμετωπιστεί ένα πρόβλημα τόσο πιο
άνετη η θεραπεία.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">Αν
είχατε στο παρελθόν μία δυσάρεστη εμπειρία έχετε κάθε λόγο να είστε
ανήσυχοι. Μιλήστε για την εμπειρία σας αυτή στον οδοντίατρο σας. Θα σας
ακούσει. Ξέρει τι πρέπει να κάνει. Εμπιστευτείτε τον.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXUnz1PGjxZnSjCGBDllK6jzxqkebsrzgq4eHkjTkNNENHbI6tcI_jTA3uvCsRd-VefO2U9or5VXMr4w0BgK01oFId6ByMxl1lPiFM-xS7GW3-PIQdK9rQUrpm5wHznB0u2iL9CkNAFpsL/s1600/1379419_10201564104375874_470380775_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXUnz1PGjxZnSjCGBDllK6jzxqkebsrzgq4eHkjTkNNENHbI6tcI_jTA3uvCsRd-VefO2U9or5VXMr4w0BgK01oFId6ByMxl1lPiFM-xS7GW3-PIQdK9rQUrpm5wHznB0u2iL9CkNAFpsL/s1600/1379419_10201564104375874_470380775_n.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; margin: 18.75pt 0cm 7.5pt; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">2. Ο φόβος του αγνώστου</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">Είναι
λογικό να ανησυχείτε για το τι έχετε να αντιμετωπίσετε. Κατ’ αρχήν
αναζητήστε πληροφορίες για τον οδοντίατρο από το διαδίκτυο ,τους φίλους
σας, συναδέλφους σας κ.λ.π .<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μπορεί το πρόβλημα να είναι σύνθετο και αυτό να σας δημιουργεί πρόσθετη ανησυχία. Ζητήστε από τον οδοντίατρο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σας
να σας εξηγήσει τη διάγνωση και τις εναλλακτικές λύσεις. Συζητήστε για
τη συχνότητα, τη διάρκεια και το συνολικό χρόνο των επισκέψεων. Ρωτήστε
ότι θέλετε να ξέρετε. Σε κάθε περίπτωση αντιμετωπίστε τους φόβους σας
όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα. Ασφαλώς και δεν είναι εύκολο, αλλά αν
αναβάλλετε θα είναι δυσκολότερο αν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στο μεταξύ η στοματική σας υγεία χειροτερέψει.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxSO2WL3J7L5SgZTrOJUZ312RD8akDgiUiXKv_JiX1i42u7ALyVep8y-FBd4SlTmnQ8wKuqx6jRTJx3zO4RES0MVTe9yil7uUD8KrgKiz4h6VXYb53zq2hTyjiETgpfZlNEWWIw0magUFG/s1600/249117_10201564104735883_672288591_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxSO2WL3J7L5SgZTrOJUZ312RD8akDgiUiXKv_JiX1i42u7ALyVep8y-FBd4SlTmnQ8wKuqx6jRTJx3zO4RES0MVTe9yil7uUD8KrgKiz4h6VXYb53zq2hTyjiETgpfZlNEWWIw0magUFG/s1600/249117_10201564104735883_672288591_n.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; margin: 18.75pt 0cm 7.5pt; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">3. Έλλειψη ελέγχου</span></b><span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-no-proof: yes; mso-themecolor: text2;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">Ξαπλωμένοι στην οδοντιατρική πολυθρόνα, με το στόμα ανοικτό, ακίνητοι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και
τον οδοντίατρο σας να πλησιάζει με το οδοντιατρικό καθρεφτάκι στα χέρια
μπορεί να νοιώθετε εκτός ελέγχου. Ζητήστε από τον οδοντίατρό σας, που
ασφαλώς θα δεχτεί, να σας δώσει τη δυνατότητα με ένα σήμα των χεριών σας
να σταματά την εργασία. Ακόμα κι αν θέλετε να σηκωθείτε. Έτσι ο έλεγχος
περνάει σε σας και με συνεργασία η εργασία προχωράει ομαλά.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioLbLqd32bfCSGSpIHzBQcsoW6nic4EYTgwM8tRAV-JYP28rRwa3PxyTJhvZW6bearHpqRpde8zej7NmC7YPwcXS8K2jmVOCtUFXobJgxpDvx6U4tSATamCKUL1659aEBS3JfkUNLZsW8J/s1600/1386001_10201564104895887_851653176_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="170" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioLbLqd32bfCSGSpIHzBQcsoW6nic4EYTgwM8tRAV-JYP28rRwa3PxyTJhvZW6bearHpqRpde8zej7NmC7YPwcXS8K2jmVOCtUFXobJgxpDvx6U4tSATamCKUL1659aEBS3JfkUNLZsW8J/s320/1386001_10201564104895887_851653176_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; margin: 18.75pt 0cm 7.5pt; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">4. Περιορισμένος χώρος</span></b><span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">Αν αισθάνεστε κλειστοφοβικά εκτός απ’ ότι αναφέραμε παραπάνω ένα ήπιο ηρεμιστικό θα σας χαλαρώσει.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEABkVog94NS3mlETB6T0SK4C0kypSo8AMneNyf_BlEI5JWJWdczR5w1FyL7mYqBt0ud1F31KE0kKOwliM66k1UomujdQQ-cW8ceAkYzmGcaswpR1WCnklKGk99VDRn6kxXQ3mXjQbjViz/s1600/1069229_10201564105535903_270855846_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="170" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEABkVog94NS3mlETB6T0SK4C0kypSo8AMneNyf_BlEI5JWJWdczR5w1FyL7mYqBt0ud1F31KE0kKOwliM66k1UomujdQQ-cW8ceAkYzmGcaswpR1WCnklKGk99VDRn6kxXQ3mXjQbjViz/s320/1069229_10201564105535903_270855846_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<b><span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;"><br />
</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<b><span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">5. Οδοντιατρικά εργαλεία</span></b><span style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14pt;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">Αν
η θέα των εργαλείων σας δημιουργεί ανησυχία ζητήστε από τον οδοντίατρό
σας να τα κρύβει κάπως ειδικά πριν το ξεκίνημα της εργασίας. Εσείς
ξέρετε αν θέλετε λεπτομερειακές εξηγήσεις για το τι κάνει ο οδοντίατρός
σας ή όχι. Ενημερώστε τον.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOBkL7KArFxcv_TY8BJD4dxcmKqPL1KI3SPLi13xi9LKwWQV-UaASjC2KeDYCvtbYLKgw4NEGS0vGAe_jFdN1b4ZuydNg2xcQ0TV9lH-Rc051N-yBb2JFoViVxrtSeYKhw30jVINmsP5ob/s1600/1383680_10201564106055916_1316075238_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOBkL7KArFxcv_TY8BJD4dxcmKqPL1KI3SPLi13xi9LKwWQV-UaASjC2KeDYCvtbYLKgw4NEGS0vGAe_jFdN1b4ZuydNg2xcQ0TV9lH-Rc051N-yBb2JFoViVxrtSeYKhw30jVINmsP5ob/s1600/1383680_10201564106055916_1316075238_n.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">6. Ο ήχος του τροχού</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">Ακόμα
κι αν στο ιατρείο υπάρχει ευχάριστη μουσική, ο ήχος του τροχού την
υπερκαλύπτει. Αν ενοχλείστε χρησιμοποιήστε ακουστικά για να ακούτε τη
μουσική σας. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsGw-5Czo9KBC5oasrC3CbhyphenhyphenVHSH8lHTHIektjPYpUhxupEc4a_O4cWJmDsAhOryGsejsxChozecMfky96payhHzO0H_vABcgkfAlfpuBkzTO7tblq4bNuN0iDb4ybXBTURet48XHWazaN/s1600/1377108_10201564106575929_240277991_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsGw-5Czo9KBC5oasrC3CbhyphenhyphenVHSH8lHTHIektjPYpUhxupEc4a_O4cWJmDsAhOryGsejsxChozecMfky96payhHzO0H_vABcgkfAlfpuBkzTO7tblq4bNuN0iDb4ybXBTURet48XHWazaN/s1600/1377108_10201564106575929_240277991_n.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; margin: 18.75pt 0cm 7.5pt; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">7. Αίσθημα πνιγμονής και έντονο αντανακλαστικό του εμέτου</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">Μερικοί
άνθρωποι δεν μπορούν να ανεχτούν τίποτα κοντά στον ουρανίσκο τους,
καμιά φορά ούτε την οδοντόβουρτσά τους. Αν ανήκετε σ΄αυτήν την κατηγορία
ενημερώστε τον οδοντίατρό σας για να το αντιμετωπίσει. Για παράδειγμα
το αντανακλαστικό αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο το πρωί, οπότε θα σας
κλείνει ραντεβού το απόγευμα. Αν δεν μπορείτε να αντέξετε τη μικρή
ενδοστοματική ακτινογραφία, θα σας συστήσει πανοραμική που λαμβάνεται
εξωστοματικά. Υπάρχουν τεχνικές χαλάρωσης, αναπνοής και μετάθεσης του
ενδιαφέροντος σε άλλα πράγματα. Υπάρχουν βέβαια και εξειδικευμένες
οδοντιατρικές τεχνικές που εφαρμόζονται αποτελεσματικά. Με λίγη καλή
διάθεση θα τα καταφέρετε.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHk5x30ut0-KercyNvgT4lEPtT6IfsL0-yf_o7Is9-72GkoWDQsHdveb_f5yfVeC62PKTCv343ejhXJGezVKW8YSQEe5IpLzPLZdzfL7Y6jOlw6eVExR135uvBnxjPQ5tNW3o9rxeWj3cO/s1600/1396068_10201564107135943_1598742378_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHk5x30ut0-KercyNvgT4lEPtT6IfsL0-yf_o7Is9-72GkoWDQsHdveb_f5yfVeC62PKTCv343ejhXJGezVKW8YSQEe5IpLzPLZdzfL7Y6jOlw6eVExR135uvBnxjPQ5tNW3o9rxeWj3cO/s1600/1396068_10201564107135943_1598742378_n.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">8. Κόστος</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">Δυστυχώς
το κόστος της οδοντιατρικής είναι υψηλό και για τον ίδιο τον
οδοντίατρο, ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό. Ένα μικρό μέρος του συνολικού
κόστους είναι η προσωπική του αμοιβή.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">Από την άλλη πλευρά η οδοντιατρική δεν καλύπτεται από τον ενιαίο τώρα ασφαλιστικό φορέα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;"><span style="mso-spacerun: yes;">Ε</span>πί
πλέον στη σημερινή δημοσιονομική συγκυρία τα εισοδήματα είναι μειωμένα.
Οι οδοντιατρικές ανάγκες όμως εξακολουθούν να υπάρχουν και έχετε κάθε
λόγο να είστε ανήσυχοι για το πώς θα τις χρηματοδοτήσετε.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">Συζητήστε
με τον οδοντίατρό σας τις οικονομικές δυνατότητες που έχετε. Ζητήστε
του διευκολύνσεις, αλλά ποτέ με ζητήσετε φθηνότερη ποιοτικά εργασία κάτι
που κανένας ευσυνείδητος οδοντίατρος δεν θα δεχθεί. Συζητήστε για
εναλλακτικά σχέδια θεραπείας. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">Ιεραρχήστε
από κοινού τα προβλήματα σας, σ’ αυτά που πρέπει να αντιμετωπιστούν
άμεσα, σ’ αυτά που η καθυστέρηση θα δημιουργήσει χειροτέρευση και σ΄
αυτά που μπορούν να μετατεθούν για λίγο αργότερα. Κάνετε προληπτική
αγωγή για να είστε καλά και να μην έχετε μελλοντικά προβλήματα. Ρωτήστε
τον οδοντίατρό σας αν μπορεί να κάνει άτοκες δόσεις με πιστωτική κάρτα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">Με καλή διάθεση θα βρεθεί οπωσδήποτε η κατάλληλη λύση.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqGKXW7DwAXW9grhIGJICgIYwC-SAhn8dowmAj-K9IMAjk9EePiLucFFRMB9Jiko13WZlGoWXs22SlVpJaqiiy6CX1S_MWp5JTFk433EXgqGbN05Mvt1fah7PF1tiOzEj6eLhFjt7Ol4bt/s1600/1382967_10201564108215970_262199295_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqGKXW7DwAXW9grhIGJICgIYwC-SAhn8dowmAj-K9IMAjk9EePiLucFFRMB9Jiko13WZlGoWXs22SlVpJaqiiy6CX1S_MWp5JTFk433EXgqGbN05Mvt1fah7PF1tiOzEj6eLhFjt7Ol4bt/s1600/1382967_10201564108215970_262199295_n.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: 7.5pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.75pt; mso-line-height-alt: 12.0pt; mso-outline-level: 2;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="background: none repeat scroll 0% 0% white; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text2;">Συμπερασματικά
μπορούμε να πούμε τα εξής: Αναγνωρίστε τις ανησυχίες σας και μιλήστε
ανοικτά και με ειλικρίνεια στον οδοντίατρό σας. Είναι εκεί για να σας
ακούσει και να σας βοηθήσει. Ναι,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μία άνετη και αποτελεσματική οδοντιατρική<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εμπειρία πάντοτε βασίζεται σε μία καλή επικοινωνία. Ναι, είναι εφικτό, γίνεται!!!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<b><span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-themecolor: text2;">Γιώργος Κουτσικάκης, </span></b><span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-themecolor: text2;">Χειρουργός Οδοντίατρος Μ.Sc.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<b><span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-themecolor: text2;"> τηλ 210-8056112</span></b><span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-themecolor: text2;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-themecolor: text2;"><a href="http://www.dentistpefki.gr/"><b><span style="color: #1f497d; mso-themecolor: text2; text-decoration: none; text-underline: none;">http://www.dentistpefki.gr</span></b></a></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<b><span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-themecolor: text2;">E-mail: <a href="mailto:gkoutsikakis@hotmail.com"><span style="color: #1f497d; mso-themecolor: text2; text-decoration: none; text-underline: none;">gkoutsikakis@hotmail.com</span></a></span></b><span lang="EL" style="color: #1f497d; font-family: Arial; font-size: 14.0pt; mso-themecolor: text2;"></span></div>
<br />Πηγή: <a href="http://medlabgr.blogspot.com/2013/10/blog-post_23.html#ixzz2idpgfSL0" style="color: #003399;">http://medlabgr.blogspot.com/2013/10/blog-post_23.html#ixzz2idpgfSL0</a></div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-59030901724168148902013-10-14T18:53:00.003+03:002013-10-14T18:53:35.346+03:00Sigmund Freud<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9gQk_j-h98wDn4ctqJwLdvdy1dbJvo-xL2naBu9BbNwpVHyCdZ42ETMX83W23_86ZP9L51aXEzt_gd8WnngRyZtMTmqWqCctTkQME4GoEPcXNL7m51VTwevoSCKhOJV6HxCsyAiuLx-vx/s1600/Freud.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="image" data-src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9gQk_j-h98wDn4ctqJwLdvdy1dbJvo-xL2naBu9BbNwpVHyCdZ42ETMX83W23_86ZP9L51aXEzt_gd8WnngRyZtMTmqWqCctTkQME4GoEPcXNL7m51VTwevoSCKhOJV6HxCsyAiuLx-vx/s1600/Freud.jpg" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9gQk_j-h98wDn4ctqJwLdvdy1dbJvo-xL2naBu9BbNwpVHyCdZ42ETMX83W23_86ZP9L51aXEzt_gd8WnngRyZtMTmqWqCctTkQME4GoEPcXNL7m51VTwevoSCKhOJV6HxCsyAiuLx-vx/s1600/Freud.jpg" style="opacity: 1; visibility: visible;" />
</a></div>
<div style="text-align: justify;">
O<span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">Sigmund</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">Freud</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">(1856-1939)
γεννήθηκε στην Αυστρία και σπούδασε Ιατρική με ειδίκευση στη
Νευρολογία και τη Ψυχιατρική. Μελέτησε επίσης την τεχνική της Ύπνωσης
στο Παρίσι, δίπλα στον διαπρεπέστατο Ψυχίατρο της εποχής, τον </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">Jean</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">Charcot</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">. Μαζί με τον διακεκριμένο γιατρό Γιόζεφ Μπρόιερ (1842-1925) έγραψε το κλασικό βιβλίο </span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-weight: normal; line-height: 126%;"><i>Μελέτες για την Υστερία </i></span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">(1895),
το οποίο απετέλεσε το σπερμογόνο έδαφος για τη γέννηση και ανάπτυξη
των φρουδικών-ψυχαναλυτικών θεωριών. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">Το 1899 εκδόθηκε ένα από τα
σημαντικά έργα στο χώρο της Ψυχολογίας, και για πολλούς το κορυφαίο
έργο του </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">Freud</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">, το κλασικό </span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-weight: normal; line-height: 126%;"><i>Η Ερμηνεία των Ονείρων,</i></span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">
με βασικό θέμα τη διιερεύνηση του ονειρικού περιεχομένου, ως εκπλήρωση
μιας απαγορευμένης και απωθημένης επιθυμίας. Κεντρική θέση στο
περίφημο αυτό βιβλίο κατέχει η άποψη ότι κάθε όνειρο (ακόμα και ο
εφιάλτης) αποτελεί πάντα την «υπόγεια» εκπλήρωση μιας ασυνείδητης
επιθυμίας. Γι’ αυτό και τα όνειρα κατά τον </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">Freud</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">αποτελούν «τη βασιλική οδό προς το ασυνείδητο». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">Άλλα σημαντικά έργα του υπήρξαν επίσης: </span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-weight: normal; line-height: 126%;"><i>Για την ψυχοπαθολογία της καθημερινής ζωής, </i></span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">δημοσιευμένο το 1904 ,</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">καθώς και οι</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-weight: normal; line-height: 126%;"><i> Τρεις πραγματείες για τη θεωρία της σεξουαλικότητας, </i></span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">δημοσιευμένο</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">το 1905, βιβλίο που προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση, ενισχύοντας σε μεγάλο βαθμό την αντιδημοτικότητα και αμφισβήτηση του</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">Freud</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">,
ειδικότερα για τον ισχυρισμό του πως σε κάθε παιδί από τη στιγμή της
γέννησης υπάρχουν σεξουαλικές ενορμήσεις. Σημαντικό έργο του θεωρείται
επίσης και το </span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-weight: normal; line-height: 126%;"><i>Πέραν της αρχής της Ηδονής, </i></span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">δημοσιευμένο το 1920, όπου ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">Freud</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">
εισάγει για πρώτη φορά τη θεωρία για την ύπαρξη του ενστίκτου του
Θανάτου και την ιδέα περί της εγγενούς ενστικτικής επιθετικότητας στον
άνθρωπο που αντιμάχεται το ένστικτο της Δημιουργίας, του Έρωτα και της
Ζωής. Αποκορύφωμα της δημιουργικής περιόδου του, υπήρξε το βιβλίο </span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-weight: normal; line-height: 126%;"><i>Το Εγώ και το Αυτό</i></span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">,
στο οποίο ανέπτυξε μία νέα θεωρία γύρω από την ψυχική δομή,
διαμορφώνοντας ένα ευρύτερο και πιο ολοκληρωμένο θεωρητικό σύστημα για
το σύνολο της ανθρώπινης προσωπικότητας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">Το Φεβρουάριο του 1923, ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">Freud</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 126%;">ανακάλυψε
έναν καρκινώδη όγκο στη δεξιά πλευρά του ουρανίσκου, τον οποίο
αφαίρεσε. Ακολούθησαν πρόσθετες θεραπείες και άλλες τριάντα δύο
εγχειρήσεις, στις οποίες υποβλήθηκε μέχρι το θάνατό του, υποφέροντας
για τα επόμενα δεκαέξι χρόνια από υποτροπές της κατάστασής του και
γενική καταπόνηση. Τους τελευταίους μήνες της ζωής του, η κατάσταση της
υγείας του επιδεινώθηκε, υπομένοντας μεγάλη σωματική καταπόνηση μέχρι
το θάνατό του τον Σεπτέμβριο του 1939.</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;"><b><i> </i></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;">O</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;"> Sigmund</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;"> Freud </span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;">υπήρξε
ο θεμελιωτής και πατέρας της Ψυχανάλυσης, μιας θεραπευτικής μεθόδου,
που τάραξε τα «καθαρά» επιστημονικά νερά της Πειραματικής και
Εφαρμοσμένης Ψυχολογίας, με τις θεωρίες περί Ασυνείδητου και
Υπερσυνειδητού, και τη βαθιά, ακλόνητη πεποίθησή του, ότι οι
καταπιεσμένες σεξουαλικές επιθυμίες και οι απωθημένες επώδυνες
αναμνήσεις αποτελούν την πηγή των προβλημάτων και των δυσκολιών στη ζωή
των ασθενών.
Η Ψυχανάλυση του </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;">Freud</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;"> έφερε
επίσης πραγματική επανάσταση στην τότε συντηρητική κοινωνία της
Αυστρίας αλλά και της Ευρώπης, με τις πρωτοποριακές ιδέες του γύρω από
την ανθρώπινη και παιδική σεξουαλικότητα. Ήταν ένας από τους πιο
βαθυστόχαστους μελετητές του 20<sup>ου</sup> αιώνα, και ο άνθρωπος που
στην κυριολεξία άλλαξε την κατεύθυνση της μέχρι τότε επιστημονικής και
πειραματικής Ψυχολογίας. Ωστόσο, οι ιδέες και οι θεωρίες του γνώρισαν
σφοδρή αμφισβήτηση και έντονη επίκριση, γεγονός που επέδρασε δυσμενώς
στην ήδη κλονισμένη υγεία του. Αρκετοί άλλωστε και από τους πρώιμους
οπαδούς και υποστηρικτές της θεωρίας του (όπως οι Ψυχίατροι </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;">Carl</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;">Jung</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;"> και ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;">Alfred</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;">Adler</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;">) αποσχίσθηκαν από το Ψυχαναλυτικό Κίνημα, καυτηριάζοντας τις ιδέες και τις θεωρίες του </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;">Freud</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;">. Παρ’όλα αυτά ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;">Sigmund</span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;">Freud</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;">παραμένει
μια εξέχουσα μορφή, ένα αληθινός πρωτοπόρος στο χώρο της Ψυχολογίας
και της Ψυχοθεραπείας, κι ένας από τους πρώτους επιστήμονες που
παρουσίασαν μια ολοκληρωμένη, αν και βιολογικά μηχανιστική, θεωρία και
εικόνα της ανθρώπινης προσωπικότητας και του ανθρώπινου ψυχισμού.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;">Αρθρογραφία: <i>Ευάγγελος Κουσιάδης ( Σύμβουλος ψυχικής υγείας - Συγγραφέας )</i></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;"><span style="color: red;">Πηγή:</span><a href="http://www.tnsite.gr/politismos/vivlio/12648-???????-??????????????-sigmund-freud.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FNRiMO+%28TNSite%29"> http://www.tnsite.gr/</a></span></div>
</div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-24281689133646635722013-10-14T11:04:00.000+03:002013-10-14T11:04:04.813+03:00Κλειστοφοβία: Τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUectM59OnKJaD1ElOu60hB3Z0B5rNSz38Wjq7x65k12ykOhDZbuGAAlKt3GHiky0aWzT5odoSfMiQJGQWXHx3Q_q7yhZqafP2V3jsTIOqg8doCeaJNA8s5UsOo5zbV1_wNyJN2rMoJNg/s400/antraszivago.jpg" width="400" />
</div>
<div style="background-color: #990000; color: white; text-align: justify;">
<b>ο χώρος όλο και στενεύει ή ότι το οξυγόνο δεν επαρκεί</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Φόβος, πανικός και παράλογο, ανεξέλεγκτο άγχος σε κλειστούς, στενούς
χώρους, που μπορεί να συνοδεύεται από την ψεύτικη αίσθηση ότι ο χώρος
όλο και στενεύει ή ότι το οξυγόνο δεν επαρκεί. Κάπως έτσι μπορούμε να
περιγράψουμε την κλειστοφοβία, μια από τις πιο συνηθισμένες φοβίες, η
οποία καταγράφηκε για πρώτη φορά το 1870. Όπως όλες οι αγχώδεις
διαταραχές, έχει γνωστά και άγνωστα αίτια αλλά και συγκεκριμένους
τρόπους αντιμετώπισης.<br />
<br />
<b>Οι αιτίες</b><br />
<br />
Η κλειστοφοβία συνήθως προκαλείται από μια έντονη και δυσάρεστη
εμπειρία του παρελθόντος. Μπορεί να αναπτυχθεί είτε μετά από ένα
τραυματικό συμβάν της παιδικής ηλικίας (π.χ. όταν κάποιος παγιδευτεί σε
έναν μικρό χώρο κατά τη διάρκεια παιχνιδιού ή τιμωρηθεί με κλείδωμα σε
ένα δωμάτιο) είτε πολύ αργότερα (π.χ. μετά από εγκλωβισμό σε χαλασμένο
ασανσέρ, ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα ή ένα πένθος). Όμως το μυαλό
έχει επίσης την ικανότητα να δημιουργήσει έναν τέτοιο φόβο χωρίς
φαινομενικά να υπάρχει κάποια βάση. Ακόμα έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχουν
άτομα που είναι πιο επιρρεπή στην κλειστοφοβία, όπως:</div>
<ul style="text-align: justify;">
<li>Όσοι έχουν γενικά τάση προς τον φόβο και το άγχος.</li>
<li>Όσοι χαρακτηρίζονται από μεγάλη νευρικότητα.</li>
<li>Όσοι διαθέτουν πλούσια φαντασία, ικανή να πλάθει ολοζώντανες εικόνες και φανταστικά σκηνικά με δυσάρεστες προεκτάσεις.</li>
<li>Όσοι πάσχουν από ανεπάρκεια των επινεφριδίων.</li>
</ul>
<div style="text-align: justify;">
Σύμφωνα πάντως με μια άλλη θεωρία η κλειστοφοβία βρίσκεται σε
λανθάνουσα μορφή μέσα στο μυαλό όλων μας, ίσως λόγω του αρχέγονου φόβου
του θανάτου ή της ανάμνησης του δύσκολου περάσματος μέσα από τη μήτρα
κατά τη γέννηση. Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας μας έχει κλειστοφοβία –
τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό. Κάποιοι υποστηρίζουν επίσης ότι το
φαινόμενο προέκυψε από τη ραγδαία αστικοποίηση, γιατί το να ζεις στις
μεγαλουπόλεις σε κάνει να αισθάνεσαι στενότητα.<br />
<br />
<b>Τα χαρακτηριστικά</b><br />
<br />
Γενικά το κλειστοφοβικό άτομο ψάχνει συνεχώς για μια έξοδο σε όποιον
κλειστό χώρο και αν βρεθεί, αποφεύγει τους ανελκυστήρες, τους
κινηματογράφους, τα δωμάτια χωρίς παράθυρα και πιθανόν το μετρό και το
αεροπλάνο. Επίσης δεν αντέχει να υποβληθεί σε αξονική ή μαγνητική
τομογραφία και διακατέχεται από μια ενστικτώδη τάση φυγής. Τα τούνελ,
οι σπηλιές και τα υπόγεια κελάρια είναι οι χειρότεροι εφιάλτες του, ενώ
ενδέχεται να νιώσει πανικό ακόμα και όταν κολλήσει στην κυκλοφορία,
βρεθεί σε μια υπερπλήρη αίθουσα χωρίς ορατή πρόσβαση στην έξοδο ή
φορέσει ρούχα που τον/την στενεύουν στον λαιμό.<br />
<br />
<b>Τα συμπτώματα</b><br />
<br />
Τα κλειστοφοβικά συμπτώματα είναι ψυχοσυναισθηματικά και σωματικά. Στα
πρώτα ανήκουν οι έμμονες ιδέες, ένα περίεργο αίσθημα ότι βγαίνεις έξω
από τον εαυτό σου, ο φόβος για απώλεια ελέγχου, τρέλα ή λιποθυμία καθώς
και η δημιουργία φανταστικών σεναρίων τρόμου, που διαδραματίζονται σε
περιορισμένους χώρους. Τα σωματικά συμπτώματα περιλαμβάνουν ένα ή
περισσότερα από τα εξής: ξηροστομία, ιδρωμένα χέρια, ταχυκαρδία, πόνο
στο στήθος, δυσφορία, δύσπνοια, αίσθημα αποπνικτικής ατμόσφαιρας,
ασφυξίας ή πνιγμού, ζαλάδα, αστάθεια, τρεμούλα, ρίγος, μυϊκούς
σπασμούς, ναυτία, αίσθημα παλμών, αύξηση της αρτηριακής πίεσης,
μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα, περιοδικό αίσθημα κρύου ή ζέστης.<br />
<br />
<b>Πώς ξεπερνιέται</b></div>
<ul style="text-align: justify;">
<li><b>Με νευρο-γλωσσικό προγραμματισμό (NLP)</b> : Είναι αλήθεια
ότι ο καθένας μας μπορεί να ελέγξει ασυνείδητα τα συναισθήματά του. Το
κλειδί λοιπόν είναι να σκάψει κάποιος βαθιά μέσα στις σκέψεις του, να
εντοπίσει την πηγή του προβλήματος και να αντικαταστήσει τους
αρνητικούς συνειρμούς που έχει κάνει για τους κλειστούς χώρους με
αντίστοιχους θετικούς: Η τεχνική αυτή εφαρμόζεται με την βοήθεια των
ειδικών. Στηρίζεται στο γεγονός ότι ο εγκέφαλος δημιουργεί πάντα έναν
ισχυρό σύνδεσμο (συνειρμό) ανάμεσα σε ένα δυνατό συναίσθημα και ένα
σωματικό ερέθισμα. Αν λοιπόν ο σύνδεσμος κλειστός χώρος = πανικός
αλλάξει και γίνει κλειστός χώρος = ευκαιρία για χαλάρωση, ηρεμία,
αυτοσυγκέντρωση και αισθήματα αυτοπεποίθησης, ο εγκέφαλος θα
κατασκευάσει έναν νέο χάρτη των συναισθημάτων που συσχετίζονται με τους
κλειστούς χώρους. Όπως έχει αποδειχτεί, ο πιο γρήγορος και
αποτελεσματικός τρόπος για να σταματήσει ο φόβος μέσα σε έναν κλειστό
χώρο, είναι να αλλάξει κάποιος ταχύτατα και χωρίς δεύτερη σκέψη ό,τι
κάνει εκείνη τη στιγμή: να αναπηδήσει και να αρχίσει να κινείται, να
τραγουδήσει το αγαπημένο του τραγούδι και να σκεφτεί μια δυναμική,
ευχάριστη προσωπική του στιγμή. </li>
<li><b>Με τη λεγόμενη γνωστική συμπεριφορική θεραπεία</b>, που
εφαρμόζεται με τη βοήθεια ειδικού ψυχολόγου-θεραπευτή. Η τεχνική
βασίζεται στην επεξεργασία διαφόρων σεναρίων κλειστοφοβίας, με σκοπό το
κλειστοφοβικό άτομο να συνειδητοποιήσει ότι δεν σκέπτεται ρεαλιστικά,
αλλά διαστρεβλώνει την αντίληψή του. Συνήθως συνοδεύεται από ασκήσεις
αναπνοής, χαλάρωσης ή γιόγκα και τεχνικές απεικόνισης για μείωση του
φόβου. Μπορεί να συνδυαστεί και με άλλες μεθόδους (συστηματική
απευαισθητοποίηση ή υπνοθεραπεία παλινδρόμησης).</li>
</ul>
<div style="text-align: justify;">
* Η φαρμακευτική αγωγή (κυρίως αντικαταθλιπτικά και ηρεμιστικά) δεν
ακουμπά τη ρίζα του προβλήματος, αλλά προσπαθεί να μειώσει τα
συμπτώματα. Η εναλλακτική ιατρική και η ομοιοπαθητική προσφέρουν
σκευάσματα για την καταπολέμηση του άγχους.<br />
<br />
<b>Τι έχει μεγάλη σημασία</b><br />
<br />
Σε κάθε περίπτωση η στήριξη, η αγάπη και η ενθάρρυνση από την
οικογένεια και τους φίλους είναι κριτικής σημασίας, γιατί οι βαθιές,
εξουθενωτικές ανησυχίες που φέρνει η κλειστοφοβία μπορούν να οδηγήσουν
σε κατάθλιψη ή αποκοινωνικοποίηση του ατόμου που υποφέρει.<br />
<br />
Η σωστή συμβουλή προς τον κλειστοφοβικό δεν είναι να μάθει να ζει με τη
φοβία του, αλλά να αναζητήσει (με αποφασιστικό τρόπο) βοήθεια για να
την εξαλείψει.</div>
<div style="text-align: justify;">
Πηγή: http://www.tampouloukia.gr/</div>
</div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-12878202285976366002013-10-14T11:03:00.004+03:002013-10-14T11:03:40.280+03:00Πρέπει οι γονείς να είναι τόσο αγχωτικοί με τα παιδιά;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img src="http://www.mother.gr/Thumbnail.ashx?url=/files/news/images/068D74F7-9DB2-4EE5-AF97-9CF258F2EA74.jpg&width=240" style="float: left; margin-bottom: 5px; margin-right: 10px; margin-top: 5px;" />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια,
που οι γονείς αφήναν τα παιδιά να χαρούν ανέμελα την παιδική τους
ηλικία, στις μέρες μας οι γονείς μοιάζουν να επιδίδονται σε έναν αγώνα
δρόμου, για να διδάξουν όσα περισσότερα μπορούν στα παιδιά τους από πολύ
μικρά. <br />
<br />
Είναι αλήθεια ότι οι εποχές και οι απαιτήσεις έχουν αλλάξει. Οι γονείς
οφείλουν να προσφέρουν ερεθίσματα και εμπειρίες στα παιδιά τους και να
τα βοηθούν να μαθαίνουν συνεχώς καινούρια πράγματα. Όμως, μήπως κάπου
μέσα σε όλα αυτά έχει χαθεί το μέτρο;<br />
<br />
4χρονα που μαθαίνουν αγγλικά, 5χρονα που τρέχουν τα απογεύματα από τη
μια δραστηριότητα στην άλλη, γονείς που προσπαθούν να μάθουν στο παιδί
τους να γράφει πριν καλά καλά μάθει να κρατά το μολύβι και αγχώνονται
όταν εκείνο δεν τα καταφέρνει. Μήπως κάτι δεν πάει καλά με αυτήν την
εικόνα; Μήπως τελικά η κοινωνία μας έχει γίνει τόσο ανταγωνιστική, που
το έχουμε περάσει και στα παιδιά μας; <br />
<br />
Κάθε παιδί μεγαλώνει και μαθαίνει στο δικό του χρόνο και η παιδική
ηλικία δεν θα πρέπει να είναι ένας αγώνας, αλλά ένα ταξίδι που το παιδί
θα απολαμβάνει. Αν το μικρό σας δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον να μάθει
τους αριθμούς ή τα χρώματα, μην το πιέζετε. Θα τα μάθει σε μια ανύποπτη
στιγμή, όταν θα προσπαθεί να βάλλει στη σειρά τρία αυτοκινητάκια ή όταν
μυρίσει ένα κόκκινο τριαντάφυλλο. Δεν πειράζει αν το συνομήλικο
ξαδερφάκι του τα ξέρει ήδη.<br />
<br />
<em><strong>Τα μικρά παιδιά πρέπει κυρίως να παίζουν, αφού το παιχνίδι
είναι το σπουδαιότερο εργαλείο μάθησης. Πρέπει να ενθαρρύνονται να
χρησιμοποιούν την φαντασία τους, να κάνουν χαζομάρες, να φτιάχνουν
φανταστικές ιστορίες και να γελάνε. Ή απλά να είναι παιδιά.</strong></em></div>
<div style="text-align: justify;">
<em><strong><span style="color: red;">Πηγή: <a href="http://www.mother.gr/displayarticle.asp?articleId=4464">http://www.mother.gr/displayarticle.asp?articleId=4464 </a></span></strong></em></div>
</div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-87410317398917475952013-10-10T10:37:00.001+03:002013-10-10T10:37:23.600+03:00Σε παγκόσμια επιδημία εξελίσσονται τα ψυχικά νοσήματα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span id="ctl00_ContentPlaceHolder_ArticleFormView_articleBodyLabel"><img align="left" alt="" height="250" hspace="10" src="http://www.capitalhealth.gr/images/articles/health/2011/10.2013/mental-health-2150.jpg" vspace="5" width="79" />Σε
παγκόσμια επιδημία εξελίσσονται τα ψυχικά νοσήματα καθώς το 10% του
ενήλικου πληθυσμού παρουσιάζει κάποιου είδους ψυχική διαταραχή στην
διάρκεια της ζωής του. </span><br /><span id="ctl00_ContentPlaceHolder_ArticleFormView_articleBodyLabel">
</span><br /><span id="ctl00_ContentPlaceHolder_ArticleFormView_articleBodyLabel">
Περισσότεροι από 450 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πάσχουν από
ψυχικές διαταραχές ενώ, κάθε χρόνο, σχεδόν 165 εκατομμύρια Ευρωπαίοι
(38,2%) εμφανίζουν κάποιο είδος ψυχικής διαταραχής. Το υψηλότερο ποσοστό
έχουν οι αγχώδεις διαταραχές (14%) και ακολουθούν η αϋπνία (7%), η
μείζονα κατάθλιψη (6,9%), οι σωματομορφικές διαταραχές (6,3%,) και η
άνοια στους υπερήλικες, που φθάνει το 30% στα άτομα άνω των 85 ετών.</span><br /><span id="ctl00_ContentPlaceHolder_ArticleFormView_articleBodyLabel">
</span><br /><span id="ctl00_ContentPlaceHolder_ArticleFormView_articleBodyLabel">
Τα στοιχεία αυτά ανακοινώθηκαν με αφορμή τη 10η Οκτωβρίου -Παγκόσμια
Ημέρα Ψυχικής Υγείας, από το Τμήμα Πρόληψης και Προαγωγής Υγείας της
Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Το θέμα
φετινής Παγκόσμιας Ημέρας Ψυχικής Υγείας είναι «Η ψυχική υγεία στους
ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας».</span><br /><span id="ctl00_ContentPlaceHolder_ArticleFormView_articleBodyLabel">
</span><br /><span id="ctl00_ContentPlaceHolder_ArticleFormView_articleBodyLabel">
Ο ορισμός που δίνει για την ψυχική υγεία ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας,
είναι: «η κατάσταση της υγείας, κατά την οποία ένα άτομο συνειδητοποιεί
τις δυνατότητές του, μπορεί να αντεπεξέρχεται στο άγχος που προκύπτει
από την καθημερινότητα, είναι παραγωγικό και συνεισφέρει στο κοινωνικό
σύνολο».</span><br /><span id="ctl00_ContentPlaceHolder_ArticleFormView_articleBodyLabel"></span><span id="ctl00_ContentPlaceHolder_ArticleFormView_articleBodyLabel">
<br />
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ</span></div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-66044040722531311302013-10-08T12:58:00.002+03:002013-10-08T12:58:26.350+03:00Το χρόνιο στρες μπορεί να αποβεί θανατηφόρο <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name" style="text-align: justify;">
</h3>
<div class="post-header" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDWENitxmYb9a_-QxYOWOV4oA4xOf1VFu8X7vxTnnWYLStNXr-1HbHkWZSD_QScuGDC1Dai6vhrjHn5xwsr8J8xDTegzhpwyx_BDCYLzNod9MfBtmQ0mLqxu7spicp000FxlkAoCKkqv4D/s1600/stress4.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDWENitxmYb9a_-QxYOWOV4oA4xOf1VFu8X7vxTnnWYLStNXr-1HbHkWZSD_QScuGDC1Dai6vhrjHn5xwsr8J8xDTegzhpwyx_BDCYLzNod9MfBtmQ0mLqxu7spicp000FxlkAoCKkqv4D/s320/stress4.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Το στρες είναι ένα φυσικό φαινόμενο και όχι μια αρρώστια της ψυχής.
Είναι μια πρωτόγνωρη αντίδραση που προετοιμάζει να δώσει μάχη με το κακό
ή την απειλή. Το οξύ στρες προκαλείται από πράγματα που συμβαίνουν
ξαφνικά, ενώ το χρόνιο στρες ο άνθρωπος το συνηθίζει και μπορεί να γίνει
θανατηφόρο. Οι συνέπειες μπορεί να είναι καταστροφικές...<a href="http://www.blogger.com/null" name="more"></a></div>
<div style="text-align: justify;">
όπως στο να οδηγήσει το άτομο στην αυτοκτονία, τη βία και το έμφραγμα.
Είναι δύσκολο να θεραπευτεί και μπορεί να απαιτήσει ιατρική προσέγγιση,
τόνισε στη διάρκεια ημερίδας που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του
ευρωπαϊκού έργου INTERSTRESS, workshop με θέμα: </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Οι επιπτώσεις του στρες στις Μεταφορές, ο επικεφαλής του ΙΜΕΤ/ΕΚΕΤΑ
Ευάγγελος Μπεκιάρης και συνέχισε αναλύοντας περισσότερο το θέμα: Πάντα
υπάρχει μια ισορροπία ανάμεσα στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος όπως τις
αντιλαμβανόμαστε με τις ανάγκες του καθενός. Αυτό προκαλεί πολύ συχνά
άγχος, χαρά λύπη και άλλα συναισθήματα. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Από την άλλη το καλό στρες μπορεί να είναι συναρπαστικό, αλλά και
εξουθενωτικό. Μπορεί να οριστεί ως συναίσθημα, αλλά και ως κατάσταση
φόβου, απαραίτητο φυσικό φαινόμενο που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε
αρρώστια. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Το στρες και η κούραση μπορεί να θεωρηθούν ως αιτίες αϋπνίας, ενώ το
επαγγελματικό άγχος είναι προφητικό του διαταραγμένου ύπνου. Τέλος, το
παρατεταμένο στρες είναι πολύ έντονο, μπορεί να επηρεάσει την απόδοση
και να καταστρέψει την προσοχή και την μνήμη.<br /><br />Σημειώνεται ότι το
έργο INTERSTRESS: Η διαπραγματικότητα (interreality) στη διαχείριση και
θεραπεία διαταραχών άγχους έχει στόχο το σχεδιασμό, την ανάπτυξη και τη
δοκιμή ενός εξελιγμένου συστήματος πληροφορικής για τη διάγνωση και
θεραπεία του ψυχολογικού άγχους.<br /><br />Το άγχος είναι μια μοντέρνα
πανδημία και την συναντάμε τόσο πριν την εργασία όσο και μετά από αυτήν.
Το άγχος συμβάλλει σε πολλές χρόνιες παθήσεις από τις οποίες πάσχουν
πολλοί πολίτες. Οι πιθανές αρνητικές καταστάσεις μπορεί να έχουν άμεσες
συνέπειες στην συμπεριφορά μας και στις βιολογικές λειτουργίες
αυξάνοντας έτσι τους κινδύνους για διάφορες παθήσεις. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Παράλληλα μπορεί να χειροτερέψει ασθένειες και αρρώστιες όπως η
κατάθλιψη, ο διαβήτης και καρδιαγγειακές παθήσεις, ανέφερε μεταξύ άλλων ο
Παύλος Σπανίδης, ένας εκ των μελών που συμμετείχε στην έρευνα για να
συμπληρώσει ο συνάδελφός του, Αναστάσιος Δρόσος. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Ένας άνθρωπος μπορεί να καταλάβει έναν άλλο άνθρωπο αποκλειστικά και
μόνο από τις κινήσεις του. Το ίδιο συμβαίνει και με τον εαυτό του όταν
τον βλέπει στο βίντεο. Παράλληλα οι κινήσεις του ανθρώπου μπορεί να
δείξουν και τα συναισθήματά του. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Ενώ παλιότερα οι ταυτοποιήσεις γίνονταν αποκλειστικά και μόνο με τα
στατικά στοιχεία, εντούτοις σήμερα σε αυτά εντάχθηκαν και οι κινήσεις
του σώματος, με βάση το δημοσίευμα της Καθημερινής.</div>
<div style="text-align: justify;">
Πηγή: <a href="http://ksipnistere.blogspot.gr/2013/10/blog-post_8621.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+blogspot/ksipnistere+%28%CE%9E%CF%85%CF%80%CE%BD%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%B5+%CF%81%CE%B5+!++____+%CE%A4%CE%BF+%CE%A0%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF+%CE%95%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BF++%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C+%CE%9C%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BA+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%A7%CF%8E%CF%81%CE%B1%CF%82%29">http://ksipnistere.blogspot.gr/ </a></div>
</div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-7995178902363312013-10-07T12:34:00.000+03:002013-10-07T12:36:28.600+03:00Τα 7 σημάδια της ανδρικής κατάθλιψης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h2 id="MainContent_dvStorySummary" style="text-align: justify;">
<span style="color: red;"><span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;">Μπορεί ένας χρόνιος πόνος στο
στομάχι να «κρύβει» κατάθλιψη; Φυσικά και ναι, απαντά η επιστήμη και μας
παρουσιάζει μερικά από τα συνηθέστερα σημάδια ανδρικής κατάθλιψης.
Διαβάστε ποια είναι και μην τα αγνοήσετε την επόμενη φορά που θα σας
χτυπήσουν την πόρτα.</span></span><b> </b></span></h2>
<h2 id="MainContent_dvStorySummary" style="text-align: justify;">
<span style="color: red;"><span style="font-size: small;"><b>Κούραση</b></span></span> </h2>
<h2 id="MainContent_dvStorySummary" style="text-align: justify;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;">Αν νιώθετε διαρκώς κουρασμένοι ακόμη και μετά από πολλές ώρες ύπνου τότε
είτε αντιμετωπίζετε κάποιο πρόβλημα υγείας (π.χ. έλλειψη σιδήρου) είτε
βρίσκεστε στα πρώτα στάδια της κατάθλιψης. Σύμφωνα με έρευνα του
Πανεπιστημίου της Αλαμπάμα των ΗΠΑ, οι άνδρες στα πρώτα στάδια της
κατάθλιψης διαμαρτύρονται για συμπτώματα κούρασης πολύ πιο συχνά από τις
γυναίκες.</span></span></h2>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red;"><b>Λίγες ή πολλές ώρες ύπνου αντίστοιχα</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι διαταραχές ύπνου, όπως η αϋπνία, το ξύπνημα πολύ πολύ πρωί ή ο
ανήσυχος ύπνος, υποδηλώνουν πολύ περισσότερα από όσα νομίζουμε. Και ενώ
μπορεί να οφείλονται και αλλού, οι γιατροί πιστεύουν, πώς οι διαταραχές
ύπνου μπορεί να αποτελούν σημάδια κατάθλιψης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red;"><b>Συχνοί πονοκέφαλοι ή στομαχόπονοι</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
Κατάθλιψη δεν σημαίνει μόνο κάθομαι στο σπίτι και κοιτάζω το ταβάνι. Μια
σειρά από ψυχοσωματικές διαταραχές είναι πιθανόν να εκδηλωθούν (όπως
π.χ. πονοκέφαλοι, διάρροια, πόνοι στη μέση ή στο στομάχι κ.α.).</div>
<div style="text-align: justify;">
Ωστόσο, πολλοί άνδρες δεν συνδέουν έναν χρόνιο πόνο που τους ταλαιπωρεί
με την κατάθλιψη και έτσι δεν αναζητούν ιατρική βοήθεια έγκαιρα. </div>
<table style="margin-bottom: 5px; margin-right: 10px; width: 10px;"><tbody>
<tr><td><img src="http://downloads.naftemporiki.gr.edgesuite.net/static/11/09/07/stress.jpg?TA%207%20SHMADIA%20THS%20ANDRIKHS%20KATAULICHS" /></td></tr>
<tr><td valign="top"><span style="font-size: 11px;"></span><br /></td></tr>
</tbody></table>
<span style="color: red;"><b>Αδυναμία συγκέντρωσης</b></span><br />
Αν βρίσκετε μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή σας στο γραφείο και δεν
μπορείτε να συγκεντρωθείτε για να δουλέψετε, μάλλον θα πρέπει να
προβληματιστείτε, ειδικά αν αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα συχνά. Αρνητικές
σκέψεις μπορεί να πλημμυρίζουν το μυαλό καθιστώντας αδύνατη την όποια
προσπάθεια συγκέντρωσης. Μήπως η κατάθλιψη βρίσκεται προ των πυλών;<br />
<span style="color: red;"><b>Ανεξήγητος θυμός</b></span><br />
Για κάποια άγνωστη αιτία νιώθετε διαρκώς θυμωμένοι. Τα βάζετε με όλους
και με όλα, τα νεύρα σας είναι «τσιτωμένα» και δεν μπορείτε να
εντοπίσετε τον πραγματικό λόγο του ανεξήγητου θυμού σας. Ταυτόχρονα, αν
νιώθετε πίεση από φίλους ή οικογένεια να επιστρέψετε στους «ρυθμούς» σας
τότε μάλλον κάτι δεν πάει καλά…<br />
<span style="color: red;"><b>Σεξουαλική δυσλειτουργία</b></span><br />
Ένα από τα πρώτα και ιδιαίτερα ηχηρά σημάδια ανδρικής κατάθλιψης είναι η
σεξουαλική δυσλειτουργία. Αν δεν υπάρχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας
που να την δικαιολογεί ή κάποια συγκεκριμένη πηγή άγχους, τότε η
κατάθλιψη ενδέχεται να είναι ο πραγματικός λόγος της δυσλειτουργίας
αυτής.<br />
<table style="margin-bottom: 5px; margin-right: 10px; width: 10px;"><tbody>
<tr><td><img src="http://downloads.naftemporiki.gr.edgesuite.net/static/11/09/07/bored.jpg?TA%207%20SHMADIA%20THS%20ANDRIKHS%20KATAULICHS" /></td></tr>
<tr><td valign="top"><span style="font-size: 11px;"></span><br /></td></tr>
</tbody></table>
<span style="color: red;"><b>Αναποφασιστικότητα</b></span><br />
Αν ακόμη και για τα πιο απλά πράγματα δυσκολεύεστε να πάρετε μια
απόφαση, τότε θα πρέπει να αναζητήσετε την πραγματική αιτία. Ωστόσο, αν
ανέκαθεν δυσκολευόσασταν να πάρετε αποφάσεις, αυτό προφανώς αποτελεί
στοιχείο του χαρακτήρα σας και μάλλον δεν χρειάζεται περαιτέρω
διερεύνηση. Θα πρέπει μόνο να σας προβληματίσει σε περίπτωση που
πρόκειται για κάτι που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό και μάλιστα χωρίς
προφανή αιτία. <br />
<h2 id="MainContent_dvStorySummary" style="text-align: justify;">
<img src="http://downloads.naftemporiki.gr.edgesuite.net/static/11/09/07/dep1.jpg?TA%207%20SHMADIA%20THS%20ANDRIKHS%20KATAULICHS" /></h2>
<h2 id="MainContent_dvStorySummary" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">
</span><span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;">Πηγή: <a href="http://www.clickatlife.gr/">http://www.clickatlife.gr/</a></span></span></h2>
</div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-840229584771453642013-10-07T10:59:00.001+03:002013-10-07T10:59:38.212+03:00Τι σημαίνει όταν τρως συνέχεια τα νύχια σου; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="post-body entry-content" id="post-body-3949459982511640302" itemprop="description articleBody">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmmlBIfKMIZJyrMXjPFwpeJaHAtlSn03pcRCS_yE359nZ1j-Gul_7fx9Azh3XOfotp2YDT4-Gld2Qla55gEA9ErVNuPAy6y5ECW6TMun0DZ9bLeoIvUU4ZyPj1gMBesmTumKxyhqQV9lzd/s1600/erotimatiko.jpg" /> </div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-3949459982511640302" itemprop="description articleBody">
Ανήκεις στους ανθρώπους που τρώνε τα νύχια τους από τότε που ήταν παιδιά;<br />
<br />
Μάθε λοιπόν πως..η συμπεριφορά σου αυτή δεν αποτελεί μια ακόμα κακιά
συνήθεια. Η ονυχοφαγία θεωρείται από τους ειδικούς η πιο ήπια, αλλά και η
πιο διαδεδομένη μορφή «ακρωτηριασμού» του εαυτού μας. Ουσιαστικά
πρόκειται για το σύμπτωμα μιας υποβόσκουσας αγχώδους συναισθηματικής
διαταραχής που συνδέεται άμεσα με την παιδική ηλικία.<br />
<br />
Πολύ συχνά οι γονείς κατηγορούνε και μαλώνουνε τα παιδιά όταν τρώνε τα
νύχια τους. Αυτό που όμως ίσως δε γνωρίζουμε είναι πως μια τέτοια
συμπεριφορά δεν είναι τυχαία και πως αποτελεί ασυνείδητη εκτόνωση μιας
διαρκούς εσωτερικής έντασης στη βάση μιας αδυναμίας έκφρασης των
συναισθημάτων.<br />
<br />
Σε ένα πιο βαθύ επίπεδο η ονυχοφαγία μπορεί να συνδέεται με ένα
τραυματικό γεγονός ή με οτιδήποτε άλλο προκαλεί ένταση και άγχος. Με µια
ψυχαναγκαστική μητέρα, με την υποτίμηση του παιδιού στο σπίτι ή στο
σχολείο. Συμβαίνει συχνά τα παιδιά να μη μπορούν να εκφράσουν τα
συναισθήματα τους και την ανησυχία τους µε τα λόγια και εκτονώνονται µε
το να τρώνε τα νύχια τους.<br />
<br />
Η ονυχοφαγία σε πολλές περιπτώσεις κάποια στιγμή σταματά. Πολύ συχνά
όμως εξελίσσεται και γίνεται χαρακτηριστικό ενός αγχώδους ενήλικα, ο
οποίος τρώει τα νύχια του ακριβώς επειδή δεν έχει μάθει να εκφράζει τα
συναισθήματα του. Σε πολλές περιπτώσεις η ονυχοφαγία εμφανίζεται μαζί με
συμπτώματα διαταραχών ύπνου, λόγου, ακόμα και συχνουρίας με τα οποία
συνδέεται μαζί τους ή και όχι. <br />
<br />
<span style="color: red;">(c) briefingnews.gr
</span></div>
<span style="color: red;">
</span><span class="post-author vcard"><span style="color: red;">
Αναρτήθηκε από
</span><span class="fn" itemprop="author" itemscope="itemscope" itemtype="http://schema.org/Person">
<a class="g-profile" data-gapiattached="true" data-gapiscan="true" data-onload="true" href="https://plus.google.com/117384469874889907995" rel="author" title="author profile">
<span itemprop="name">ASSOS GREEK</span>
</a>
</span>
</span></div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-34265538359520584112013-10-02T14:27:00.002+03:002013-10-02T14:42:42.887+03:00Αύξηση κατά 50% της μείζονος κατάθλιψης στον ελληνικό πληθυσμό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="itemIntroText" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;">
<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;">
<img alt="Αύξηση κατά 50% της μείζονος κατάθλιψης στον ελληνικό πληθυσμό" height="225" src="http://www.hprt.gr/media/k2/items/cache/22eff201141f8aa2dea88fd7e1f6f09d_L.jpg?t=-62169984000" style="height: auto; width: 420px;" width="400" /> Η οικονομική κρίση "εκτόξευσε" τον αριθμό των κλινικών περιπτώσεων κατάθλιψης </div>
</div>
<br />
<div class="itemFullText" style="text-align: justify;">
Προοδευτική αύξηση της κατάθλιψης, η οποία παίρνει ανησυχητικές
διαστάσεις, παρατηρείται από την έναρξη της οικονομικής κρίσης έως
σήμερα (2008-2013), όπως προκύπτει από έρευνα του Ερευνητικού
Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ).Αναλυτικά:<br />
<br />
•
Το 2013 η μηνιαία επικράτηση της μείζονος κατάθλιψης, εκείνης δηλαδή
της κλινικής οντότητας που χρήζει άμεσα θεραπείας, ανέρχεται σε ποσοστό
12,3% του ελληνικού πληθυσμού. Το εύρημα αυτό υποδηλώνει ότι κατά το
μήνα που προηγήθηκε της έρευνας περίπου 12 στους 100 κατοίκους της χώρας
βρέθηκαν να πληρούν τα κλινικά κριτήρια της μείζονος κατάθλιψης.<br />
•
Σε σύγκριση με το αντίστοιχο ποσοστό του 2011 (8,2%), το ποσοστό του
2013 (12,3%) παρουσιάζει ποσοστιαία αύξηση 50%, υποδεικνύοντας ότι η
κλινική μείζων κατάθλιψη σημειώνει ανοδική πορεία στη χώρα μας,
παράλληλα με την εντεινόμενη οικονομική κρίση.<br />
<br />
Τα ευρήματα αυτής
της μελέτης έρχονται να προστεθούν σε στοιχεία των προηγούμενων μελετών
του ΕΠΙΨΥ, στα οποία αποτυπώνεται μια συνεχής και εντυπωσιακή αύξηση της
επικράτησης της μείζονος κατάθλιψης στον ελληνικό πληθυσμό, από 3,3% το
2008 σε 6,8% το 2009 και 8,2% το 2011.<br />
Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί
ότι ευρήματα επιδημιολογικής μελέτης το 1984 παρουσιάζουν παρόμοια
επικράτηση της μείζονος κατάθλιψης με ευρήματα της πρόσφατης περιόδου
πριν την κρίση. Φαίνεται δηλαδή ότι τις τελευταίες δεκαετίες μέχρι και
το 2008 τα ποσοστά της μείζονος κατάθλιψης δεν παρουσίαζαν σημαντικές
αποκλίσεις.<br />
<br />
<b>Προφίλ των Ατόμων που παρουσιάζουν Μείζονα Κατάθλιψη</b><br />
<br />
Από
τα δεδομένα της έρευνας του 2013 προκύπτει ότι οι ομάδες του πληθυσμού
στις οποίες καταγράφηκε μεγαλύτερη επικράτηση της κλινικής μείζονος
κατάθλιψης ήταν οι γυναίκες, οι ηλικιακές ομάδες των 35-44 και των 55-64
ετών, τα άτομα με χαμηλό εκπαιδευτικό επίπεδο, τα άτομα με εισόδημα
0-400 ευρώ, οι άνεργοι και οι υποαπασχολούμενοι. Πιο αναλυτικά:<br />
<br />
•
Αναφορικά με το φύλο, οι γυναίκες φαίνεται πως πλήττονται από κατάθλιψη
σε μεγαλύτερο ποσοστό (15,6%) σε σχέση με τους άνδρες (9%), εύρημα όμως
που είναι σε συμφωνία με την κλασσική επιδημιολογία της κατάθλιψης και
εξηγείται πιθανώς τόσο από βιολογικούς παράγοντες όσο και από την
πολυπλοκότητα των κοινωνικών ρόλων της σύγχρονης γυναίκας.<br />
•
Αναφορικά με το εκπαιδευτικό επίπεδο, η επικράτηση της κατάθλιψης
παρουσιάζεται υψηλότερη στα άτομα με χαμηλό εκπαιδευτικό επίπεδο (20,9%)
και μικρότερη σε αυτά με ανώτερο/ανώτατο εκπαιδευτικό επίπεδο (7,2%). Η
τάση αυτή μπορεί να ερμηνευθεί ως απόρροια των μειωμένων επαγγελματικών
προσόντων όσων έχουν χαμηλότερο εκπαιδευτικό επίπεδο, τα οποία τους
καθιστούν αφ' ενός ιδιαιτέρως ευάλωτους σε μια επικείμενη απόλυση, αφ'
ετέρου λιγότερο ελκυστικούς υποψηφίους για ανεύρεση εργασίας.<br />
•
Αναφορικά με το εισόδημα, ο ένας στους δύο Έλληνες (50%) με οικογενειακό
εισόδημα χαμηλότερο των 400 ευρώ πληροί τα κριτήρια της μείζονος
κατάθλιψης. Το ανησυχητικό αυτό εύρημα υπογραμμίζει τη σύνδεση ανάμεσα
στην κατάθλιψη και το χαμηλό εισόδημα.<br />
• Αναφορικά με την εργασιακή
κατάσταση, οι άνεργοι σε ποσοστό 19,8% βρέθηκαν να πληρούν τα
διαγνωστικά κριτήρια της μείζονος κατάθλιψης, ποσοστό υπερδιπλάσιο από
το αντίστοιχο των ατόμων που εργάζονται (9,8%).<br />
• Αναφορικά με τις
ώρες εργασιακής απασχόλησης, το 16,9% αυτών που εργάζονται σε καθεστώς
υποαπασχόλησης παρουσιάζουν μείζονα κατάθλιψη, ποσοστό μεγαλύτερο από
αυτό όσων εργάζονται με κανονικό ωράριο (7,2%), καθώς και εκείνων που
εργάζονται περισσότερες από 40 ώρες την εβδομάδα (8,1%). Το γεγονός αυτό
πιθανώς οφείλεται στις μειωμένες οικονομικές απολαβές που συνδέονται με
την υποαπασχόληση αλλά και το άγχος ανεύρεσης συμπληρωματικής εργασίας.<br />
<br />
<b>Βαθμός Οικονομικής Δυσχέρειας</b><br />
<br />
Υψηλό
ποσοστό του πληθυσμού (35%, δηλαδή 1 στους 3 Έλληνες) έχει αναγκαστεί
να περιορίσει δραστικά τα έξοδά του ακόμα και για είδη απολύτως αναγκαία
για τη διαβίωσή του και ένα επίσης υψηλό ποσοστό (28,3%) έχει ήδη
ξοδέψει μέρος ή και το σύνολο των αποταμιεύσεών του προκειμένου να
διαχειριστεί τις δυσκολίες που απορρέουν από την οικονομική κρίση.<br />
<br />
Βασικές
οικονομικές δυσκολίες του πληθυσμού εντοπίζονται κατά κύριο λόγο στην
αποπληρωμή της δόσης κάποιου δανείου, στην εξόφληση λογαριασμών και την
πληρωμή της ελάχιστης δόσης κάποιας πιστωτικής κάρτας αλλά πολύ
σημαντικά ποσοστά δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα με τη δόση του
αυτοκινήτου, τα έξοδα ένδυσης και υπόδησης, τα δίδακτρα των
φροντιστηρίων, το ενοίκιο της κατοικίας ακόμη και τα ψώνια στο σούπερ
μάρκετ.<br />
<br />
Το 2013, σημαντικά περισσότεροι Έλληνες σε σχέση με το
2011 δυσκολεύονται να πληρώσουν τη δόση του αυτοκινήτου τους (μεταβολή
της τάξης του 201,9%), το ενοίκιο της κατοικίας τους (μεταβολή της τάξης
του 198,9%), τη δόση κάποιου δανείου (μεταβολή της τάξης του 160,5%),
ενώ σε ποσοστιαία μεταβολή που ξεπερνά το 120% παρατηρείται αύξηση στα
ποσοστά του πληθυσμού που δυσκολεύονται να πληρώσουν τα δίδακτρα των
φροντιστηρίων και τους τρέχοντες λογαριασμούς.<br />
<br />
<b>Συμπερασματικά</b><br />
<br />
Από
τα συγκριτικά στοιχεία της έρευνας του 2011 και του 2013 αναφορικά με
τη συσχέτιση της επικράτησης της κατάθλιψης και της οικονομικής
δυσχέρειας, προκύπτει παρόμοια αύξηση της επικράτησης της κατάθλιψης
τόσο για αυτούς που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα (από
20,9% σε 33,8%), όσο και για αυτούς με λιγότερα (από 6,2% σε 10,7%).<br />
<br />
Η
σημαντικότητα των ευρημάτων αυτής της έρευνας στοιχειοθετεί
επιστημονικά αυτό που αποτελεί καθημερινό βίωμα των Ελλήνων, δηλαδή τις
σοβαρές έως δραματικές επιπτώσεις της εντεινόμενης οικονομικής κρίσης
στην ψυχική υγεία του πληθυσμού. Σήμερα, περίπου πέντε χρόνια από την
έναρξη της κρίσης, ο καταγραφόμενος ψυχικός της αντίκτυπος δεν μπορεί να
θεωρηθεί πια ως ένα πρώτο «σοκ» απέναντι στη βίαιη ανατροπή των
πρότερων συνθηκών. Αντίθετα, τα σχετικά ευρήματα φαίνονται να
αντικατοπτρίζουν περισσότερο πάγιες επιδράσεις της οικονομικής
δυσπραγίας στην ψυχική υγεία, που θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη.<br />
<span style="color: red;">Πηγή: <a href="http://www.hprt.gr/eidiseis/epistimi/bioepistimes/story/167783/ayksisi-kata-50-tis-meizonos-katathlipsis-ston-elliniko-plithysmo#.UkwFCxAU4g8">http://www.hprt.gr/ </a></span><br />
</div>
</div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-20760319777799351282013-09-30T15:21:00.004+03:002013-09-30T15:21:58.448+03:00Ελαιόλαδο κατά της κατάθλιψης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5568681802797928098" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbbmTxEHhJ_L9Fkv5QZh32dQpNI0hFg33mizVseQ4mWd4ik36b5F4XTHf1a-oszlR7vhxjSEwGNFC-q3qPDM1MzqM1-h54Kq5ClodF5esUrvYIs3NJy5JDlnGOd6BbJXqmeBhiY5MhbV5G/s200/3608olive_oil.jpg" style="cursor: pointer; float: left; height: 206px; margin: 0pt 10px 10px 0pt; width: 136px;" />Όσα περισσότερα τρανς λιπαρά (κορεσμένα) καταναλώνει κάποιος, όχι μόνο
κάνει κακό στην καρδιά του, αλλά και στην ψυχική του υγεία, σύμφωνα με
νέα έρευνα. Αντίθετα, μη κορεσμένα λίπη όπως είναι το ελαιόλαδο, δρουν
κατά της κατάθλιψης. Ειδικοί από τα Πανεπιστήμια της Ναβάρα και της Λας
Πάλμας στα Κανάρια νησιά, με επικεφαλής τον καθηγητή προληπτικής
ιατρικής, Αλμουδένα Σάντσεζ, διαπίστωσαν στο πλαίσιο της μελέτης πως
κάποιες μεσογειακές τροφές, όπως το ελαιόλαδο, που έχουν πολλά ωμέγα-9
λιπαρά οξέα, μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο της κατάθλιψης. Οι
επιστήμονες μελέτησαν για έξι χρόνια τη διατροφή, τον τρόπο ζωής και την
κατάσταση της υγείας περισσότερων από 12.000 εθελοντών, από τους
οποίους κανείς δεν είχε κατάθλιψη στην αρχή της έρευνας. Μετά από έξι
χρόνια 657 άτομα είχαν διαγνωστεί με κατάθλιψη. Όπως φάνηκε, όσοι
κατανάλωναν συχνά fastfood και γλυκά βιομηχανικής παραγωγής, πλούσια σε
υδρογονωμένα τρανς λιπαρά, εμφάνιζαν σημαντική αύξηση έως και 48% του
κινδύνου εμφάνισης κατάθλιψης. Όσο περισσότερα λιπαρά κατανάλωνε
κάποιος, τόσο φαινόταν να επιβαρύνει την ψυχική υγεία του, σύμφωνα με
τους ερευνητές. Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι τα πολυακόρεστα που υπάρχουν
στα ιχθυέλαια και στα φυτικά έλαια, όπως το ελαιόλαδο, «σχετίζονται με
μείωση του κινδύνου εμφάνισης κατάθλιψης», όπως υπογραμμίζουν στην
έρευνά τους. Η μελέτη επισημαίνει ότι σε όλο τον κόσμο περίπου 150 εκατ.
άνθρωποι υποφέρουν από συμπτώματα κατάθλιψης, ενώ σε ορισμένες χώρες,
όπως στις ΗΠΑ και τη βόρεια Ευρώπη (σε αντίθεση με τις μεσογειακές
ευρωπαϊκές χώρες) είναι αυξημένο το ποσοστό κατανάλωσης ανθυγιεινών
κορεσμένων και τρανς λιπαρών, που υπάρχουν σε κρέατα, βούτυρα, μαζικά
παραγόμενα γλυκά και φαγητά fast food.<br />Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση PLoS ONE.<br /><br /><span style="color: #990000;">Πηγή: Τα Νέα
</span></div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-90132331658832920832013-09-06T13:02:00.004+03:002013-09-06T13:02:39.231+03:00Ψυχίατρο ή ψυχολόγο; Ποιον ειδικό πρέπει να διαλέξω; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red;">Πώς επιλέγουμε επαγγελματία ψυχικής υγείας;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.blogger.com/null" name="more"></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Ειδικότητα: στο εξωτερικό ένα βασικό πτυχίο ψυχολογίας δεν αρκεί ώστε να
μπορεί κάποιος να ασκήσει το επάγγελμα. Στην Ελλάδα όμως οι άδειες
δίνονται και στους απόφοιτους γενικής ψυχολογίας χωρίς ειδικότητα.
Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια υπάρχουν άνθρωποι με μεταπτυχιακά ή
μετεκπαίδευση που τους εφοδιάζει με τα απαραίτητα προσόντα. Ιδανικά, ο
κάθε συνάδελφος αναλαμβάνει μόνο όσα περιστατικά εμπίπτουν στην
ειδικότητά του. Έτσι, ο σχολικός ψυχολόγος δε θα αναλάβει σχιζοφρενή
ασθενή, ούτε ο κλινικός θα αναλάβει επαγγελματικό προσανατολισμό. Αν
γνωρίζουμε τι ακριβώς επιθυμούμε από την επίσκεψή μας στον ειδικό (π.χ.
αξιολόγηση δυσλεξίας), καλό θα είναι να επιλέξουμε κάποιον με την
ανάλογη εξειδίκευση. Βέβαια συχνότατα προκύπτουν στην ψυχοθεραπεία
θέματα τα οποία δεν τα γνωρίζαμε οι ίδιοι. Ή άλλες φορές μπορεί από την
αρχική μας επίσκεψη να μη γνωρίζουμε ακριβώς τι μας ενοχλεί, ώστε να
επιλέξουμε την κατάλληλη ειδικότητα. Τότε, επιλέγουμε έναν επαγγελματία,
συζητάμε μαζί του τους προβληματισμούς μας και σε συνεργασία με αυτόν
θα γίνει η αντίστοιχη παραπομπή, αν συμπεράνουμε μαζί του ότι το
πρόβλημα αφορά κάτι εκτός των δικών του αρμοδιοτήτων.<br /><br />
<span style="color: red;">Γράφει η εκπαιδευτική, συμβουλευτική ψυχολόγος, Δρ Καλλιόπη Εμμανουηλίδου. </span><br />
Μέθοδος και εργαλεία ψυχοθεραπείας: Υπάρχουν πολλές "σχολές"-μέθοδοι
ψυχοθεραπείας (ίσως να έχετε ακούσει για την ψυχανάλυτική, αντλεριανή,
Γκεστάλτ, προσωποκεντρική, γνωσιακή/συμπεριφοριστική, κτλ) που
διδάσκονται σε διάφορα σχετικά ινστιτούτα. Οι περισσότερες"σχολές"
βασίζονται σε μια δική τους θεωρητική προσέγγιση για την προσωπικότητα
και τη συμπεριφορά του ανθρώπου- κάποιες είναι πολύ διαφορετικές και
κάποιες έχουν αρκετά κοινά μεταξύ τους. Συνήθως προϋποθέτουν το να έχει
κάνει στην εκπαίδευσή του ψυχοθεραπεία και ο ίδιος ο επαγγελματίας.
Σχετικά με τα "εργαλεία", λέγεται εύστοχα ότι το βασικότερο "εργαλείο"
είναι ο ίδιος ο ψυχοθεραπευτής και η ψυχοθεραπευτική σχέση που θα
αναπτυχθεί. Από εκεί και πέρα, ανάλογα με την εκπαίδευσή τους κάποιοι
επαγγελματίες θα βασιστούν στο λόγο (να μιλάει ο θεραπευόμενος), άλλοι
χρησιμοποιούν ασκήσεις, δραστηριότητες, τέχνες, Μερικές φορές ωφέλιμο
είναι ο πελάτης/ασθενής να έχει κάποια ενημέρωση σχετικά, ώστε να
αντιστοιχίσει τις δικές του προτιμήσεις με την ειδίκευση του θεραπευτή-
χωρίς όμως αυτό να είναι απαραίτητο. Π.χ. κάποιος που επιλέγει έναν
ψυχαναλυτή, οφείλει να είναι προετοιμασμένος για μακροπρόθεσμη χρονικά
θεραπεία ή κάποιος που επιλέγει γνωστική-συμπεριφοριστική θεραπεία, να
προετοιμαστεί για την έννοια των ασκήσεων.<br /><br />
Εξειδίκευση: Υπάρχουν επαγγελματίες που εξειδικεύονται πέρα από τη
μέθοδο και στο είδος του προβλήματος. Κάποιος μπορεί να έχει
εξειδικευτεί κατόπιν σπουδών (κάποιοι άλλοι κατόπιν επαγγελματικής
εμπειρίας) σε θέματα όπως είναι οι μαθησιακές δυσκολίες, θέματα γάμου,
ομαδική συμβουλευτική, εξαρτήσεις, διαταραχές πρόσληψης τροφής,
οικογενειακή θεραπεία, επαγγελματικός προσανατολισμός κτλ. Μπορείτε σε
αυτήν την περίπτωση να ρωτήσετε πώς απέκτησε την εξειδίκευση αυτή ο
επαγγελματίας. Κάτι τέτοιο ίσως να βοηθήσει στην επιλογή, γιατί κάποιες
φορές υπάρχουν επαγγελματίες που αναρτούν στις ταμπέλες τους μια πλειάδα
περιστατικών που αναλαμβάνουν, χωρίς να τη δικαιολογεί η εμπειρία και/ή
οι σπουδές τους (ακολουθώντας με ανευθυνότητα το «ό,τι δηλώσεις
είσαι»).<br /><br />
Ψυχολόγος ή ψυχίατρος; Μια συχνή απορία αφορά τη διαφορά ανάμεσα σε
διάφορους επαγγελματίες του χώρου της ψυχικής υγείας. Ο ψυχολόγος είναι
απόφοιτος σχολής ψυχολογίας. Ο ψυχίατρος είναι γιατρός με ειδικότητα την
ψυχιατρική. Η μεγαλύτερη σύγχυση όμως απαντάται στη θεραπευτική
προσέγγιση. Έχουμε την φαρμακοθεραπευτική και την ψυχοθεραπευτική
προσέγγιση. Φαρμακοθεραπεία (χορήγηση φαρμάκων όπως είναι τα αγχολυτικά,
αντικαταθλιπτικά, αντιψυχωσικά κτλ.) μπορεί να χορηγήσει μόνο ο
ψυχίατρος. Ψυχοθεραπεία μπορούν να κάνουν και οι δύο, εφόσον όμως έχουν
εκπαιδευτεί σχετικά σε μια μέθοδο ψυχοθεραπείας και εφόσον έχουν και οι
ίδιοι κάνει προσωπική θεραπεία. <br /><br />
Ο ψυχαναλυτής τώρα είναι ο ειδικός (ψυχολόγος ή ψυχίατρος) που έχει
επιλέξει να εκπαιδευτεί στην ψυχοθεραπευτική μέθοδο της ψυχανάλυσης (η
οποία γεννήθηκε από τον γνωστό Φρόυντ). <br />
Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται και η λέξη "σύμβουλος", συνήθως για
να αποδώσει τη λέξη counsellor/counselor.[Σημείωση: τους όρους
"σύμβουλος, συμβουλευτική" εδώ δεν τους χρησιμοποιούμε ως κάτι
αντίστοιχο του consulting (π.χ. σύμβουλος επιχειρήσεων) αλλά για θέματα
ψυχικής υγείας].Άλλες φορές θα συναντήσουμε και τη φράση "σύμβουλος
ψυχικής υγείας". Μπορεί αυτοί οι τίτλοι να αντιστοιχούν σε συστηματικές
σπουδές πάνω στη συμβουλευτική πράξη- μπορεί όμως και να μην
αντιστοιχούν σε κάτι το αρκετά αξιόπιστο. Στη δεύτερη περίπτωση θα
πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σχετικά με τα προσόντα του επαγγελματία
που χρησιμοποιεί έναν τέτοιον τίτλο. Η διαφορά ανάμεσα στη
συμβουλευτική και την ψυχοθεραπεία είναι ότι η πρώτη είναι γενικότερη,
δεν προϋποθέτει απαραίτητα βασικές σπουδές ψυχολογίας ή ψυχιατρικής, δε
διεισδύει σε βάθος στην ανθρώπινη συμπεριφορά και συχνά σχετίζεται με
τον επαγγελματικό προσανατολισμό ή τη γενική παρακολούθηση μιας
κατάστασης (π.χ. σύμβουλος σε θέματα οικογένειας).<br /></div>
<span style="color: red;"> Πηγή: </span><a href="http://trelogaidouri.blogspot.gr/2013/09/blog-post_7151.html"> Τρελό Γαϊδούρι</a><div class="sidebar section" id="sidebartop">
<br /><div class="widget Navbar" id="Navbar1">
</div>
</div>
<div class="span-8 last">
<div id="sidebar">
</div>
</div>
</div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-81370991004468375232013-09-04T20:23:00.002+03:002013-09-04T20:27:09.319+03:00Κατάθλιψη: Πώς αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες στη δουλειά;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtRdGAr2Qwm57r9LZj7iRhLVfkWH9jnHjJK3yKhc9jN12VotVM2GA28pf8qNBtqt8W1JH6RQ7oAUXOA1jX4q-mSQ7gEmz4QAPjeEWZiDZruYYMUd7ErS24H78sZE-ANy2i-QxWY2OHVhc-/s400/p.jpg" width="400" /><br />
Εάν πάσχετε από κατάθλιψη, η σχέση σας με τους συναδέλφους σας μπορεί να
επηρεαστεί σοβαρά. Δεν είναι δικό σας σφάλμα. Εξάλλου, το γεγονός ότι
πάσχετε από κατάθλιψη δεν είναι δικό σας λάθος. Παρόλα αυτά, δυστυχώς, η
κατάθλιψη μπορεί να επηρεάσει και την εργασία σας. Μπορεί να
υπονομεύσει την ικανότητά σας να κάνετε τη δουλειά σας.<br />
<br />
<span style="color: red;">Γράφει ο Επίκουρος Καθηγητής Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, κύριος Πέτρος Σκαπινάκης</span><br />
<br />
Η
κατάθλιψη μπορεί να επηρεάσει τόσο τη σχέση σας με τους συναδέλφους σας
όσο και την ικανότητά σας να εργαστείτε. Υπάρχει μια τάση τα άτομα που
πάσχουν από κατάθλιψη να τίθενται σε μακροχρόνια αναρρωτική άδεια.
Πολλοί άνθρωποι, όμως, ωφελούνται από την παραμονή τους στην εργασία,
ενδεχομένως και για μερική απασχόληση. Θα σας είναι έτσι πιο εύκολο να
επιταχύνετε και πάλι μετά την πλήρη ανάρρωσή σας.<br />
<br />
Η κατάθλιψη
μπορεί να βλάψει ή να καταστρέψει προσωπικές σχέσεις. Ίσως να σκέπτεστε
ότι θα επηρεάσει μόνο τα άτομα που βρίσκονται κοντά σας αλλά δε
συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι συνάδελφοί σας μπορεί να αντιδράσουν έντονα
στα συμπτώματα και ενδεχομένως να σας κάνουν να αισθανθείτε χειρότερα
εάν δεν μπορούν να καταλάβουν ή να αποδεχθούν την κατάστασή σας ενώ
πάσχετε από κατάθλιψη.<br />
<br />
Ευτυχώς, οι περισσότεροι εργοδότες είναι
διακριτικοί όταν οι υπάλληλοί τους ασθενούν. Δικαιούστε αναρρωτική
άδεια. Εάν πάρετε αναρρωτική άδεια, συνήθως ακολουθείται μια σαφής
διαδικασία και το ίδιο ισχύει και για τις ψυχικές ασθένειες. Δυστυχώς,
στην πράξη τα πράγματα συνήθως διαφέρουν από τη θεωρητική αυτή
διαδικασία και είναι καλύτερα να μιλήσετε στο αφεντικό σας για τα
προβλήματά σας. Δεν είστε υποχρεωμένος να του πείτε για την κατάθλιψη ή
τη θεραπεία σας, αλλά για πολλούς ανθρώπους, αυτή είναι η καλύτερη λύση.<br />
<br />
Εάν
είστε τυχερός, οι άνθρωποι θα δουν την ασθένειά σας με σωστό μάτι. Τα
άτομα που βασίζονται πάνω σας για να βγει η δουλειά θα δείξουν υπομονή
και κατανόηση. Όταν, όμως, μιλάτε για την κατάθλιψη ή τη θεραπεία σας,
διακινδυνεύετε κάποια άτομα να απομακρυνθούν ή να μην αντιληφθούν σωστά
τα πράγματα.<br />
<br />
Όταν πάσχετε από κατάθλιψη, μπορεί να σας είναι
δύσκολο να προστατεύσετε τον εαυτό σας. Προστατεύετε τον εαυτό σας όταν
ενεργείτε σαν «καλός γονέας, ο οποίος προστατεύει τα παιδιά του».Αυτό
σημαίνει ότι πρέπει να δώσετε στον εαυτό σας συμβουλές και οδηγίες, οι
οποίες σας προστατεύουν. Δε θα μπορείτε να προστατεύσετε τον εαυτό σας
εάν μπαίνετε σε καταστάσεις, τις οποίες αδυνατείτε να αντέξετε. Δε θα
προστατεύσετε, επίσης, τον εαυτό σας εάν δε γνωρίζετε τι είναι καλό ή
κακό.<br />
<br />
Προτού πάρετε αναρρωτική άδεια, πρέπει να σκεφθείτε αν θα
ήταν δυνατό και καλύτερο να μειώσετε απλώς τις ώρες εργασίας έτσι ώστε
να διατηρήσετε το σύνδεσμο με τη δουλειά σας και να μπορέσετε να
ξεκινήσετε και πάλι πιο εύκολα.<br />
Συγκρούσεις<br />
<br />
Η κατάθλιψη μπορεί
να οδηγήσει σε συγκρούσεις με τον έξω κόσμο. Οι συγκρούσεις αυτές δε θα
προκύψουν εάν είστε υγιής. Ως άτομο που πάσχει από κατάθλιψη, μπορεί να
εκφράσετε έντονα συναισθήματα όπως εκνευρισμό, θυμό, άγχος και δάκρυα.
Οι αντιδράσεις αυτές θα εμφανίζονται συχνά σε καταστάσεις όπου
φυσιολογικά θα είχατε καταστείλει τα συναισθήματά σας. Δεν υπάρχει
τίποτα κακό με τα συναισθήματα αυτά, αλλά θα ήταν καλύτερα εάν
μπορούσατε να τα ελέγξετε ανάλογα με την περίσταση.<br />
<br />
Μπορεί να
νοιώθετε κουρασμένος και τόσο νωθρός ώστε να επηρεάζεται η ποιότητα της
δουλειάς σας. Είναι, επομένως, σημαντικό να προστατευθείτε. Εάν δεν
μπορείτε να το κάνετε στο χώρο της εργασίας, πρέπει να σκεφθείτε την
αναρρωτική άδεια.<br />
<br />
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες, οι οποίοι μπορεί να καταστήσουν απαραίτητη την αναρρωτική άδεια:<br />
Εάν οι σχέσεις σας με τα άλλα άτομα επηρεάζονται έντονα από συναισθήματα όπως θυμός ή εκνευρισμός <br />
Εάν ο ρυθμός της δουλειάς σας επηρεάζεται έντονα<br />
Εάν αδυνατείτε να συγκεντρωθείτε και η μνήμη σας δεν είναι τόσο καλή<br />
Εάν σας κυριεύουν εύκολα τα συναισθήματά σας στη δουλειά και κλαίτε πολύ<br />
Εάν μπορείτε να εργαστείτε μόνο όταν βρίσκεστε υπό την επήρεια αλκοόλ<br />
Ανοικτός και ειλικρινής<br />
<br />
Είναι
συχνά καλύτερα να είστε ανοικτός και ειλικρινής. Οι άνθρωποι μπορεί
τότε να σας δείξουν συμπάθεια, κατανόηση, εμπάθεια και ανακούφιση, καθώς
μπορούν να σας καταλάβουν και να σας προστατεύσουν.Είναι ζωτικής
σημασίας να μη φοβάστε ότι «θα σας ανακαλύψουν». Αποτελεί, επίσης,
πλεονέκτημα εάν δε φοβάστε τι σκέφτονται οι συνάδελφοί σας για εσάς.
Όταν λέτε κάτι στους άλλους ανθρώπους, συχνά ανακαλύπτετε ότι
καταλαβαίνουν περισσότερα από όσα είχατε αντιληφθεί.<br />
<br />
Εάν ζυγίσατε
τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα και δεν είστε ακόμα βέβαιος,
μιλήστε σε κάποιον που εμπιστεύεστε, όπως ένα καλό φίλο ή το γιατρό ή
τον ψυχολόγο σας. Θα βρεθείτε τότε σε θέση να αποφασίσετε από μόνος σας.
Να θυμάστε ότι εκείνος που αποφασίζει πάντα είστε εσείς!<br />
Τα δικαιώματα σας<br />
<br />
Εάν πάσχετε από κατάθλιψη, και δε μπορείτε, να εργαστείτε φυσιολογικά, πιθανώς να χρειαστείτε βοήθεια από το κράτος.<br />
<br />
Παρακάτω
μπορείτε να βρείτε μερικούς χρήσιμους σύνδεσμους για να βρείτε
πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία χορήγησης αναρρωτικής άδειας, τη
βοήθεια που μπορεί να λάβετε σε περίπτωση ανεργίας, τη δυνατότητα
πρόωρης συνταξιοδότησης, την οικονομική σας συμμετοχή στη θεραπεία, τη
δυνατότητα βοήθειας στο σπίτι και άλλες κοινωνικές παροχές που μπορεί να
χρειαστείτε. <br />
<br />
<a href="http://www.ika.gr/" target="_blank">www.ika.gr</a>: Δικτυακός Τόπος Ενιαίου Ταμείου Ασφάλισης Μισθωτών<br />
<br />
<a href="http://www.oaed.gr/" target="_blank">www.oaed.gr</a>: Δικτυακός Τόπος Οργανισμού Απασχολήσεως Εργατικού Δυναμικού<br />
<br />
<a href="http://www.mohaw.gr/" target="_blank">www.mohaw.gr</a> : Δικτυακός Τόπος του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης<br />
<br />
<a href="http://www.dpa.gr/" target="_blank">www.dpa.gr</a>: Δικτυακός Τόπος της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα<br />
<br />
<a href="http://www.synigoros.gr/" target="_blank">www.synigoros.gr</a>: Δικτυακός Τόπος της Ανεξάρτητης Αρχής «Συνήγορος του Πολίτη»<br />
<br />
<a href="http://www.elinyae.gr/" target="_blank">www.elinyae.gr</a>: Δικτυακός Τόπος του Ελληνικού Ινστιτούτου Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας<br />
<br />
<a href="http://www.fsa.gr/" target="_blank">www.fsa.gr</a>:Δικτυακός Τόπος Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής<br />
<span style="color: red;">Πηγή: www.boro.gr </span></div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-87816935371550271932013-09-01T11:40:00.000+03:002013-09-01T11:41:08.221+03:00Η σοβαρή ψυχική νόσος συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<img class="mainphoto" src="http://www.iatronet.gr/photos/enimerosi/oldlady225.jpg" /></div>
<div style="text-align: justify;">
Άνθρωποι με σοβαρή ψυχική νόσο, όπως σχιζοφρένεια και διπολική
διαταραχή, έχουν 2,6 φορές αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου, αναφέρει
νέα έρευνα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Τα ευρήματα προκαλούν ερωτήματα αν οι άνθρωποι με σοβαρές ψυχικές
νόσους λαμβάνουν κατάλληλες εξετάσεις για τον καρκίνο και προληπτική
φροντίδα για να βοηθηθούν να αποφύγουν παράγοντες κινδύνου για καρκίνο
όπως το κάπνισμα, δήλωσαν οι ερευνητές.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η ερευνήτρια Dr. Gail Daumit, του Johns Hopkins University School of
Medicine, δήλωσε ότι ο αυξημένος κίνδυνος υπάρχει αλλά δεν είναι ακριβώς
σίγουρη γιατί και αν αυτοί οι άνθρωποι εξετάζονται και ακολουθούν
αγωγή.</div>
<div style="text-align: justify;">
Οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία 3.300 ανθρώπων με σχιζοφρένεια και
διπολική διαταραχή, για να διαπιστώσουν πόσοι από αυτούς διαγνώστηκαν με
καρκίνο μεταξύ του 1994 και 2004.</div>
<div style="text-align: justify;">
Σε σύγκριση με ανθρώπους στο γενικό πληθυσμό, ασθενείς με
σχιζοφρένεια είχαν περισσότερες από 4, 5φορές την πιθανότητα εμφάνισης
καρκίνου στον πνεύμονα, 3,5 φορές στο παχύ έντερο και σχεδόν 3 φορές στο
μαστό, ανακάλυψαν οι ερευνητές.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ασθενείς με διπολική διαταραχή είχαν παρόμοια αυξημένο κίνδυνο για 3
είδη καρκίνου, σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό
<span style="font-style: italic;">Psychiatric </span>
<span style="font-style: italic;">Services</span>.</div>
<div style="text-align: justify;">
Οι άνθρωποι με σοβαρές ψυχικές νόσους είναι περισσότερο πιθανό να
καπνίζουν, γεγονός που θα μπορούσε να εξηγήσει τον αυξημένο κίνδυνο για
καρκίνο του πνεύμονα, δήλωσε η Daumit. Σημείωσε επίσης ότι γυναίκες με
σχιζοφρένεια και διπολική διαταραχή είναι λιγότερο πιθανό να έχουν
παιδιά και ότι η ύπαρξη παιδιών εκτιμάται ότι μειώνει τον κίνδυνο για
καρκίνο στο μαστό.</div>
<div style="text-align: justify;">
Επιπλέον, ορισμένα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση
της ψυχικής νόσου μπορούν να αυξήσουν την ορμόνη προλακτίνη, παράγοντα
που έχει συνδεθεί με τον καρκίνο μαστού.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο αυξημένος κίνδυνος για καρκίνο παχέος εντέρου μπορεί ενδεχομένως να
αποδοθεί σε θέματα του τρόπου ζωής, όπως κάπνισμα, έλλειψη άσκησης και
διατροφή ελλιπή σε φρούτα και λαχανικά, δήλωσε η Daumit.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ενώ η έρευνα ανακάλυψε σχέση μεταξύ της ψυχικής νόσου και του κινδύνου για καρκίνο, δεν απέδειξε ότι η μια προκαλεί την άλλη.</div>
<div style="text-align: justify;">
Σε χωριστή έρευνα που δημοσιεύτηκε τον προηγούμενο μήνα, η Daumit
ανακάλυψε ότι άνθρωποι με σοβαρές ψυχικές νόσους είχαν σχεδόν 2 φορές
αυξημένες πιθανότητες να απευθυνθούν στο τμήμα επειγόντων ή να
νοσηλευτούν για τραυματισμό, σε σχέση με το γενικό πληθυσμό και 4,5
φορές να πεθάνουν λόγω αυτών.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η έρευνα δημοσιεύεται στη διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού
<span style="font-style: italic;">Injury </span>
<span style="font-style: italic;">Prevention</span>.</div>
<div class="grey" style="text-align: justify;">
<span style="color: red;">Πηγές: Psychiatric Services, Injury Prevention. http://www.iatronet.gr/</span></div>
</div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-91947116153318902222013-06-08T14:04:00.004+03:002013-06-08T14:05:33.478+03:00Η κυκλοθυμία είναι σημάδι διπολικής διαταραχής;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h1 class="post-title">
</h1>
<div style="text-align: justify;">
<a class="no-eff img-link lightbox" href="http://boro.gr/wp-content/uploads/2013/04/bipolarDis.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-24813" height="464" src="http://boro.gr/wp-content/uploads/2013/04/bipolarDis.jpg" title="bipolarDis" width="450" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Η Διπολική Διαταραχή, γνωστή στο παρελθόν και ως μανιοκατάθλιψη, είναι μια χρόνια, <b>υποτροπιάζουσα ψυχική νόσος που χαρακτηρίζεται από την ακραία διακύμανση της διάθεσης.</b>
Πρόκειται για μια διαταραχή της λειτουργίας του εγκεφάλου –έχει δηλαδή
νευροβιολογική κυρίως βάση- που αντανακλάται πρωτίστως στο συναίσθημα,
αλλά και στη σκέψη, τη δραστηριότητα και τη γενικότερη λειτουργικότητα
του ατόμου.</div>
Γράφει η <b>Μαρίνα Οικονόμου- Λαλιώτη, Ψυχίατρος, Επίκουρη Καθηγήτρια Ψυχιατρικής</b><br />
<b></b><b>Επιστημονικά Υπεύθυνη του Προγράμματος «Αντι-στίγμα» του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (Ε.Π.Ι.Ψ.Υ.)</b><br />
<a class="no-eff img-link lightbox" href="http://boro.gr/wp-content/uploads/2013/02/oikonomou.jpg"><img alt="" class="alignnone size-thumbnail wp-image-14394" height="150" src="http://boro.gr/wp-content/uploads/2013/02/oikonomou-150x150.jpg" title="oikonomou" width="150" /></a><br />
<b>Διπολική διαταραχή και διακυμάνσεις της διάθεσης </b><br />
<div style="text-align: justify;">
<b>Στη διπολική διαταραχή η
διακύμανση της διάθεσης είναι πολύ εντονότερη από τη συνήθη
μεταβλητότητα του συναισθήματος που ο καθένας μας βιώνει και που
εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος.</b>
Οι φάσεις της μανίας και της κατάθλιψης, που χαρακτηρίζουν τη διπολική
διαταραχή στην τυπική μορφή της, είναι διακριτές περίοδοι υπερβολικά
ευφορικής ή καταθλιπτικής διάθεσης, όπου<b> η ένταση του
συναισθήματος -συμπαρασύροντας τη σκέψη και τη συμπεριφορά- έχει σοβαρές
επιπτώσεις στο διαπροσωπικό, κοινωνικό ή επαγγελματικό πεδίο.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Πώς εκδηλώνεται η διπολική διαταραχή; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η διπολική διαταραχή δεν εκδηλώνεται με τον ίδιο τρόπο σε όλους όσους πάσχουν από αυτή· υπάρχουν διαφορετικοί τύποι της νόσου.</b> Συγκεκριμένα, <b>η Διπολική Διαταραχή τύπου Ι</b>
χαρακτηρίζεται από την εναλλαγή επεισοδίων μανίας και κατάθλιψης,
μεταξύ των οποίων παρεμβάλλονται περίοδοι φυσιολογικής διάθεσης
(νορμοθυμία).</div>
<div style="text-align: justify;">
Στη <b>Διπολική Διαταραχή τύπου ΙΙ</b>
στη θέση των επεισοδίων μανίας ο ασθενής παρουσιάζει επεισόδια
υπομανίας -μια ήπια μορφή μανίας-, τα οποία εναλλάσσονται με
καταθλιπτικά επεισόδια. Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις ασθενών που μέσα σε
διάστημα 12 μηνών εκδηλώνουν 4 ή περισσότερα επεισόδια διαταραχής της
διάθεσης (Διπολική Διαταραχή Ταχείας Εναλλαγής Φάσεων). <b>Μια
διαφορετική έκφανση της νόσου αποτελούν τα μεικτά επεισόδια, στα οποία
παρουσιάζονται ταυτόχρονα συμπτώματα μανίας και κατάθλιψης.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Τέλος, στις διαταραχές του
διπολικού φάσματος εντάσσεται και η κυκλοθυμία, η οποία χαρακτηρίζεται
επίσης από την εναλλαγή περιόδων «ανεβασμένης» και «πεσμένης» διάθεσης
χωρίς ωστόσο οι ψυχο-συμπεριφορικές εκδηλώσεις να φτάνουν στα άκρα.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Γιατί είναι δύσκολο να διαγνωστεί η διπολική διαταραχή; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ποικιλία των μορφών και των εκδηλώσεων
που περιλαμβάνει η διπολική διαταραχή είναι και ένας από τους λόγους
που πολλές φορές διαφεύγει της διάγνωσης. Η έγκαιρη και σωστή διάγνωση
είναι κρίσιμης σημασίας για την περαιτέρω πορεία της ασθένειας: ακόμα
και αν το τρέχον επεισόδιο μανίας ή κατάθλιψης παρέλθει, ο ασθενής είναι
ευάλωτος στην υποτροπή και μόνο η κατάλληλη σταθεροποιητική αγωγή
μπορεί να ανακόψει την κυκλική εναλλαγή των επεισοδίων και να παρατείνει
το διάστημα της νορμοθυμίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Πώς αντιμετωπίζεται η διπολική διαταραχή;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Η φαρμακευτική αγωγή αποτελεί τον
ακρογωνιαίο λίθο στην αντιμετώπιση της διπολικής διαταραχής. Ωστόσο, –σε
συνδυασμό πάντα με τη φαρμακοθεραπεία- σημαντικά μπορούν να συμβάλλουν
και οι ψυχοκοινωνικές θεραπείες, με την ψυχοεκπαίδευση να αποτελεί μια
από τις πλέον ενδεδειγμένες παρεμβάσεις για τον ασθενή και την
οικογένειά του. <b>Ο σημαντικός ρόλος των στενών συγγενών στη διαχείριση μιας σοβαρής και χρόνιας ψυχικής νόσου</b>
δεν μπορεί να παραβλεφθεί: τα μέλη της οικογένειας χρειάζονται και αυτά
κατάλληλη υποστήριξη και εκπαίδευση, ώστε να κατανοήσουν τη νόσο και τη
θεραπεία της, να ανταπεξέλθουν στις προκλήσεις της και να βοηθήσουν, εν
τέλει, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον πάσχοντα συγγενή τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red;">Πηγή: </span><a href="http://boro.gr/%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%B1/">Boro</a></div>
</div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-15490972666493600582013-02-16T20:47:00.001+02:002013-02-16T20:50:26.401+02:00Γιατί φοβόμαστε τον θάνατο;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="hide-for-print" style="text-align: justify;">
<div class="hide-for-print" style="margin: 40px auto 10px; width: 600px;">
<img alt="" src="http://www.iatropedia.gr/images/cache/6dc56f73a0ec9282287bdaa0cc49bed6.w600.h340.z1.jpg" /> <b>Του Δημήτρη Κούκη</b><b> παιδοψυχολόγου, ψυχοθεραπευτή</b><br />
<b>Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί η σκέψη του θανάτου μας παγώνει;
Γιατί η σκέψη ότι μπορεί να χάσουμε αγαπημένα πρόσωπα μας τσακίζει;
Γιατί η σκέψη ότι εμείς μπορεί να πεθάνουμε και να μην ξαναδούμε
ανθρώπους που αγαπάμε, μας μουδιάζει; Γιατί ο θάνατος σαν έννοια μας
φοβίζει, μας τρομοκρατεί; Στο επιστημονικό άρθρο που θα διαβάσετε θα
κατανοήσετε πλήρως γιατί μας καταλαμβάνει ο φόβος του θανάτου, γιατί
αναρωτιόμαστε εάν υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο και ποιος ο ρόλος της
θρησκείας και των φιλοσόφων σε αυτό....</b><br />
Ο βασικότερος αντίπαλος της πίστης και της εμπιστοσύνης είναι ο φόβος.
Ένας φοβισμένος άνθρωπος βιώνει επώδυνα το συναίσθημα της απόγνωσης και
στην προσπάθειά του να αποφύγει τις φοβίες του, συχνά απομακρύνεται από
τον πυρήνα της ύπαρξής του.<br />
Ο πιο σημαντικός φόβος ίσως είναι αυτός του θανάτου, που αποτελεί
πανανθρώπινο κι οικουμενικό φαινόμενο και είναι διαρκώς παρών στη σκέψη
των ανθρώπων καραδοκώντας σε σκοτεινές πλευρές του μυαλού τους. Η
τρομακτική σκέψη του αναπόφευκτου του θανάτου μας εμποδίζει να
απολαύσουμε τη ζωή και συχνά πυροδοτεί εκδηλώσεις ψυχοπαθολογικής
συμπεριφοράς, όπως η κατάθλιψη ή οι κρίσεις πανικού. Κάποιοι φτάνουν στο
σημείο να μισήσουν την ίδια τη ζωή, λόγω της απειλής του θανάτου.Οι άνθρωποι βιώνουμε το θάνατο άλλοτε ως προσωπική αποτυχία ή ως
αδικία, άλλοτε ως χρεοκοπία της ιατρικής και της επιστήμης, άλλοτε ως
αδυναμία να κρατήσουμε στη ζωή αυτούς, που αγαπάμε με τρόπο μαγικό.<br />
Ο φόβος του θανάτου πολλές φορές καταλαμβάνει τόσο χώρο και χρόνο στη
ζωή μας, ώστε αδυνατούμε να ζήσουμε την ίδια τη ζωή. Είναι τόσο έντονη η
παρουσία του, που αποτελεί μια διαρκή απειλή. Κάποιοι πιστεύουν ότι
πάσχουν από αμέτρητες αρρώστιες.... Κάποιοι προσπαθούν να προβλέψουν το
τέλος της ζωής, για να εμποδίσουν τον ερχομό του ή γίνονται ατρόμητοι
για να φοβίσουν το θάνατο... Κάποιοι αναζητούν την αιωνιότητα μέσα από
την υστεροφημία, την κοινωνική καταξίωση, την απόκτηση πλούτου και
δύναμης… Κάποιοι στρέφονται σε «υπερφυσικές» θρησκευτικές δοξασίες και
αστρολογικές προβλέψεις…<br />
Παρ’ όλα αυτά η οδύνη του θανάτου κυριεύει τη ζωή των περισσοτέρων
ανθρώπων κι αναστατώνει τη σκέψη και τη συμπεριφορά τους. Η πλήρης
άρνηση του επερχόμενου τέλους της ζωής, όπως και η εμμονή σε σκέψεις για
το θάνατο, φανερώνουν τον ίδιο ακριβώς φόβο: να κοιτάξουμε κατάματα το
θάνατο.<br />
Ο φόβος του θανάτου υπάρχει πάντα κάτω από την επιφάνεια. Μας κυνηγάει
σε όλη μας τη ζωή και εμείς χτίζουμε αμυντικούς μηχανισμούς, για να
μπορέσουμε να χειριστούμε την επίγνωση του θανάτου. Δεν μπορούμε όμως να
τον βγάλουμε απ' το μυαλό μας. Ξεσπάει σε κάθε εφιάλτη μας. «Προτιμάμε
καλύτερα να πεθαίνουμε κάθε ώρα από το φόβο του θανάτου, παρά να
πεθάνουμε μια φορά» αναφέρει ο Σαίξπηρ.<br />
Αλλά το ζήτημα του θανάτου απασχολούσε έντονα τους ανθρώπους ήδη από
πολύ παλιά. Ο Σωκράτης ζητούσε από τους ανθρώπους να σκεφτούν και να
φιλοσοφήσουν πάνω σε θέματα ζωής και θανάτου και να τα αποδεχτούν, ενώ ο
Επίκουρος πίστευε, ότι η αποστολή της φιλοσοφίας είναι να ανακουφίσει
την ανθρώπινη δυστυχία και θεωρούσε βασικότερη αιτία δυστυχίας τον
πανταχού παρόντα φόβο μας για το θάνατο.<br />
Η Αγία Γραφή, ως έκφραση της Θείας Αποκάλυψης τού Θεού στον άνθρωπο,
αναφέρεται σε ισόβιους δούλους για το φόβο του θανάτου "και απαλλάξη
τούτους, όσοι φόβω θανάτου δια παντός του ζην ένοχοι ήσαν δουλείας"
(Εβραίους 2/β: 14,15).<br />
Όσο για την σύγχρονη επιστήμη, κατάφερε μεν να εμποδίζει την έναρξη της ζωής, δε μπόρεσε ωστόσο να νικήσει το τέλος της.<br />
Κι ο Γούντι Αλεν ευφυολογώντας ανέφερε ενδεικτικά: «Δεν φοβάμαι το θάνατο, απλώς δεν θέλω να είμαι εκεί όταν θα έρθει»!<br />
Ο σημαντικότερος εν ζωή υπαρξιακός ψυχοθεραπευτής, ο Irvin Yalom, μας
προσκαλεί να μην αγνοήσουμε το θάνατο, ούτε να τον ξορκίσουμε, αλλά να
πετύχουμε το δυσκολότερο: να συμφιλιωθούμε μαζί του και να αναμετρηθούμε
με το μεγαλύτερο ανθρώπινο φόβο.<br />
Αν κάτι καταλαβαίνουμε από τα παραπάνω, είναι ότι τελικά ο φόβος του
τέλους της ζωής αγγίζει σε υπαρξιακό επίπεδο ευαίσθητες και κρίσιμες
πτυχές της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης, κι όχι μόνο του τέλους της. Ο
θάνατος και η εσωτερική επεξεργασία του θανάτου αναδεικνύει ξεκάθαρα τη
συνολικότερη θεώρηση του καθενός μας για το νόημα της ζωής, για τις
σχέσεις με τον εαυτό μας, τους άλλους και τον κόσμο, για το πεπερασμένο
της ύπαρξης. Είναι πραγματικά μια βιαιότητα η εμπειρία του πένθους,
είναι όμως σημαντικό να αναγνωρίσουμε, ότι η ύπαρξη του θανάτου μάς
βοηθά να ζήσουμε καλύτερα. Η χαρά, η νοηματοδότηση της ζωής, οι
αναμνήσεις και οι εγγραφές από το παρελθόν, η μοναξιά, η απόγνωση, η
ελευθερία, η φθορά, η αρρώστεια... μας οδηγούν να αναμετρηθούμε με τα
δεδομένα της ύπαρξης και συνταράσσουν ενδότερες δομές της ψυχής μας. Η
επεξεργασία του θανάτου αποτελεί την πιο σκοτεινή πλευρά της ύπαρξής
μας, καθώς ο τρόπος με τον οποίο βιώνουμε το επερχόμενο τέλος, εξαρτάται
από το πώς βιώνουμε την ίδια τη ζωή μας. Και τελικώς, όταν κάποιος δεν
συλλαμβάνει το μεγαλείο της ζωής, γιατί να τον απασχολεί ο θάνατος;<br />
Αν προχωρήσουμε ένα βήμα πιο πέρα τον συλλογισμό μας, θα καταλάβουμε
ότι ο άνθρωπος φοβάται το χρόνο, καθώς αναζητά απεγνωσμένα να ανακαλύψει
το μέλλον του, αντί να προσπαθεί να το διαμορφώσει. Και η αδυναμία του
να ελέγξει τη ζωή του, τον κρατά καθηλωμένο στο ίδιο σημείο, σταματημένο
και στατικό. Ο φόβος υπερτερεί μπροστά στην προσωπική ανάληψη ευθύνης
κι ακολουθεί η πλήρης απουσία προσωπικής ελευθερίας. Συνεπώς η μελέτη
του θανάτου από αδυναμία μπορεί να γίνει ανάληψη ευθύνης και κατάκτηση
ελευθερίας.<br />
Με λίγα λόγια, μιλώντας για το θάνατο, ουσιαστικά μιλάμε για τη ζωή.
Και η επεξεργασία του θανάτου μπορεί να χαρίσει στη ζωή ένα νόημα που
δεν είχε πριν, αν μετακινηθούμε εσωτερικά από την άρνηση του θανάτου
στην αποδοχή της ζωής κι από την απελπισία για το αύριο στη φροντίδα για
το τώρα. Αντ’ αυτού, μερικές φορές αναβάλλουμε την ίδια μας τη ζωή,
επειδή νοιώθουμε πολύ απασχολημένοι με τα μικρά θέματα που εμφανίζονται.<br />
Η συνάντηση με το θάνατο, άρα, δεν καταλήγει υποχρεωτικά σε απόγνωση,
που στερεί τη ζωή από κάθε σκοπό. Αντίθετα, είναι μία εμπειρία που θα
μας ξυπνήσει και θα μας οδηγήσει σε μια ζωή πιο πλήρη. Ο φόβος του
θανάτου είναι στην ουσία ο φόβος του ανεκπλήρωτου. Γι αυτό και
αρπαζόμαστε απ’ τη ζωή, γιατί βιώνουμε τη ζωή μας ως κάτι ανεκπλήρωτο.<br />
Η αγωνία του θανάτου επισκέπτεται κάθε ψυχοθεραπευτική συνεδρία. Η
ψυχοθεραπεία αποτελεί βαθιά και περιεκτική εξερεύνηση της πορείας του
νοήματος της ζωής ενός ανθρώπου. Και δεδομένου ότι ο θάνατος κατέχει
τόσο κεντρική θέση στην ύπαρξη μας και ότι ζωή και θάνατος
αλληλοεξαρτώνται, δεν είναι δυνατόν να τον αγνοήσουμε. Ο θεραπευτής
στοχεύει να συνδεθεί βαθιά κι αυθεντικά με τους ασθενείς του και
καλείται πάντοτε, όχι απλώς να διαχειριστεί τη συμπτωματολογία των
περιστατικών, αλλά να αναδείξει και να επεξεργαστεί τη συνολικότερη
θεώρηση του θεραπευόμενου για το νόημα της ζωής, για τις έσχατες έγνοιες
της ύπαρξης, όπως η φθορά, η ελευθερία, η υπαρξιακή απομόνωση, για τις
διαπροσωπικές του σχέσεις, για το πεπερασμένο της ύπαρξης… Κι ασφαλώς
κάθε θεραπευτής μέσα από μία τέτοια διαδικασία, μοιραία αναμετράται και ο
ίδιος με τα δικά του υπαρξιακά σκοτεινά σημεία περί ζωής και θανάτου.<br />
Όλα τα παραπάνω συνοψίζονται στο αγωνιώδες νεανικό μήνυμα που συναντάμε
σε γκράφιτι γραμμένο στους τοίχους της πόλης: «Υπάρχει ζωή πριν το
θάνατο;». Τελικά η ανθρώπινη απόγνωση δεν πηγάζει μόνο από απωθημένα
ένστικτα, διαταραγμένους τρόπους σκέψης ή τραυματικές μνήμες… αλλά
κυρίως από μια κατά πρόσωπο συνάντηση με την ύπαρξή μας, που αξίζει να
την δούμε με χαρά.<br />
Δημήτρης Κούκης<br />
παιδοψυχολόγος (BA, MSc) – ψυχοθεραπευτής<br />
<a href="http://www.dkoukis.gr/">www.dkoykis.gr</a> </div>
</div>
</div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5007917706083993809.post-33724873872351001172013-02-03T13:29:00.003+02:002013-02-03T13:29:30.522+02:00Ο φόβος για τα φάρμακα της κατάθλιψης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="-moz-font-feature-settings: normal; -moz-font-language-override: normal; color: #f3a766; float: left; font-family: Arial; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; padding-top: 5px; text-align: right; width: 100%;">
<span style="font-size: small;"><i>Της Μυρσίνης Κωστοπούλου</i></span></div>
<a href="http://assets.tanea.gr/ygeia/files/Xapia%20xeri%20nero.jpg" rel="lightbox" title=""><img align="left" alt="" border="0" src="http://assets.tanea.gr/ygeia/files/thumbs/Xapia%20xeri%20nero_200x100.jpg" style="margin-right: 8px;" /></a>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i>Πάσχω από κατάθλιψη αλλά δεν έχω το θάρρος να
πάω σε γιατρό. Φοβάμαι ότι θα μου δώσει χάπια και θα τρελαθώ. Άλλωστε με
αυτά τα χάπια πλουτίζουν οι φαρμακευτικές και οι γιατροί</i>. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Μόνο
ένας ψυχίατρος μπορεί να αξιολογήσει την ένταση της κατάθλιψής σας και
ανάλογα να χορηγήσει την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, με ή χωρίς
ψυχοθεραπεία.<br /><br />Η διάρκεια της αγωγής είναι τουλάχιστον έξι μήνες
ενώ τα αποτελέσματα, ανάλογα πάντα με το είδος του φαρμάκου, θα φανούν
μετά από τον πρώτο μήνα σε ό,τι αφορά στην μείωση της καταθλιπτικής
συμπτωματολογίας. <br /><br />Τα νέα αντικαταθλιπτικά φάρμακα που δρουν
στους υποδοχείς της σεροτονίνης ή της νοραδρεναλίνης (SSRI, SNRI)
εξισορροπούν την διάθεση, μειώνουν τις αρνητικές σκέψεις, βελτιώνουν τα
σωματοποιητικά συμπτώματα της κατάθλιψης και ενισχύουν την
ενεργητικότητα και τη βούληση που απουσιάζουν σε ένα καταθλιπτικό άτομο.
<br /><br />Σε γενικές γραμμές είναι ασφαλή φάρμακα και έχουν ελάχιστες
παρενέργειες, οι οποίες πάντα θα πρέπει να ζυγίζονται έναντι του
θεραπευτικού τους οφέλους. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να προκαλέσουν
«τρέλα», όπως φοβάστε. <br /><br />Οι καινοτομίες και οι εξελίξεις στον
χώρο της φαρμακολογίας έχουν άλλωστε μειώσει σημαντικά τα κρούσματα και
τις υποτροπές των ανθρώπων με σοβαρές ψυχικές ασθένειες, που σε άλλες
εποχές θα έμεναν έγκλειστοι στα ψυχιατρικά ιδρύματα. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: red;"><i><strong>Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας-ψυχοθεραπεύτρια, email </strong><a href="mailto:myrsi@hol.gr"><strong>myrsi@hol.gr</strong></a><strong> , </strong><strong>twitter @myrsi1</strong></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: red;"><i><strong>Πηγή: <a href="http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=8&ct=11&articleID=16558&la=1">ΝΕΑ</a> </strong></i></span></div>
</div>
KOSTAS PAPhttp://www.blogger.com/profile/17620396087872810437noreply@blogger.com0