Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

Οι βασανισμένες ψυχές.

Ψυχή μου, γιατί σε τυλίγουν τα όνειρα στην καταχνιά, γιατί η θλίψη σαν συγκάτοικος σε σέρνει σε μονοπάτια δύσβατα και σε απόκρημνα φαράγγια, γιατί τα μάτια σου είναι χαμηλωμένα σαν στάχυα στον αέρα και δεν σηκώνεται το βλέμμα πιο ψηλά από τις λάσπες του δρόμου, γιατί η βροχή δεν καταλαγιάζει, το σκοτάδι δεν τελειώνει, γιατί δεν σωπαίνουν οι κραυγές, που σου τρυπούν το σώμα, κι οι συντροφιές πάντα μακρινές και απρόσιτες;

Ψυχή μου, γιατί υπάρχεις μέσα από τους σκοτεινούς άλλους, γιατί κυλιέσαι στη ντροπή και αγριεμένη, ένοχη για όλα, πηγαινοέρχεσαι σκυμμένη, πάντα ανάμεσα, ποτέ επάνω, το πάθος γιατί σε καταλύει, γιατί η αγάπη και η καταστροφή σε συντροφεύουν αδιαίρετα, πάντα σε μίξη, γιατί ο πόνος σταλάζει αργά και βασανιστικά πάνω στις εκφορές σου, γιατί πολύ πριν έχασες τα είδωλα στον καθρέφτη του χρόνου, μαράθηκαν τα πέταλα των τραγουδιών σου;

Ψυχή μου, το πρόσωπο του κόσμου είναι κομματιασμένο, τα σταυροδρόμια του βάσανου αμέτρητα, κάθε στροφή και μία άγνωστη εικόνα, απειλητική, το συνεχές του χρόνου έχει διασπαστεί οριστικά, δεν συντρέχουν αιτίες ίασης των απέθαντων πληγών, εκεί στην άκρη του χώρου, στην αρχή του φόβου, όλα τέλειωσαν τότε, που χωρίς εγώ, χαθήκαμε στο διχασμό και στην άρνηση. Τώρα ας κινηθούμε με αξιοπρέπεια ανάμεσα στις ανόητες προκλήσεις των καιρών.

Εσύ διαβάτη που περνάς το δικό σου μονοπάτι, θα σε συντροφεύσει άραγε για λίγο το σώμα αυτής της οδύνης, θα διακρίνεις στα σκοτεινά πέπλα της σιωπής, την απουσία;

Το χθες μας αποκλείστηκε, το σήμερα μας απαρνήθηκε, στο αύριο θα φυτέψουμε ένα λουλούδι, κόκκινο, να λάμπει στο λιγοστό φως της ενήλικης καρδιάς μας.

Αθήνα 25/03/2010

18 σχόλια:

  1. Ποτέ μου δεν διάβασα κάτι που να είναι σαν να το έγραφα εγώ, σαν κάποιος να κρυφοκοίταξε στα μύχια της καρδιάς μου, σαν να άπλωσε μπροστά μου όλη την πραγματικότητα της ψυχής μου!
    Ποτέ μου δεν διάβασα κάτι που να μου ταιριάζει τόσο πολύ!
    Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συντροφεύει οπωσδήποτε..
    Μετριάζει επίσης τα .."συμπτώματα",
    αν και άλλοι νοιώθουν έτσι.
    Και εγώ αυτό τον καιρό, και συχνά πυκνά, κάνω ανακεφαλαίωση, αυτοκριτική, ερμηνεία,και επιστρέφω στην αφετηρία, μήπως και δεν προδικάσω το αποτέλεσμα, μήπως και δώσω άλλη έκβαση, κι αλλάξει κοίτη ο ποταμός..
    Δεν ξέρω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ρεγγίνα
    Έτσι μου βγήκε ξαφνικά, το πρωί, καθώς κύταζα εκστατικά την αντίπερα όχθη του κόσμου. Και χαίρομαι πολύ που σε άγγιξε και σένα.
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αναΐς
    Χρειάζεται ίσως κάθε τόσο να κυτάζει κανείς τριγύρω και να αναρωτιέται γιατί; Αν αλλάξει κοίτη ο ποταμός δεν ξέρω, αλλά δεν πρέπει; Χαλάσαμε τόσα παπούτσια στον ίδιο δρόμο, καιρός είναι!
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν έχω λόγια.......

    Να πω ότι το κατανοώ; Ναι το κατανοώ - είναι οικείο.....

    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό που γράψατε αντιπροσωπεύει πολλούς από εμάς,τις "βασανισμένες ψυχές" που βαδίζουμε στο δρόμο του αύριο (αλλά και του σήμερα θα έλεγα) φροντίζοντας να μην σβήσει το φως που αργοκαίει μέσα μας.........
    Να έχετε ένα υπέροχο απόγευμα και αναμένουμε και άλλες τέτοιες αναρτήσεις!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Βάσσια
    Αν μοιάζει οικείο, αν κάτι μας δονεί τότε μπορούμε να νιώσουμε, έστω με τα δικά μας μέτρα.
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΑΓΓΕΛΙΝΑ
    Αυτό το φαντάζομαι, οι περιπέτειες της ψυχής μπορεί να είναι κοινές και με άλλους ταξιδιώτες του κόσμου αυτού. Και το φως που σιγοκαίει πρέπει να το διατηρήσουμε οπωσδήποτε ζωντανό. Σε ευχαριστώ και καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ναι, στ αλήθεια χαλάσαμε παπούτσια στον ίδιο δρόμο, κι ενώ μάτωσαν τα πόδια και οι ψυχές, συνεχίζουμε να βαδίζουμε πάνω στα ίδια αγκάθια γιατί φοβόμαστε τον άγνωστο πόνο της αλλαγής. Αλλά ο πόνος αυτός είναι μεγάλος όσο και ο φόβος του..νομίζω.
    Ποιά στιγμή ο πόνος απο τ αγκάθια θα μας κάνει ν αλλάξουμε δρόμο έστω και ξυπόλητοι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ρεγγίνα
    Σωστό πολύ, ο φόβος των αλλαγών είναι δυνατός αλλά και η παρούσα οδύνη της ύπαρξής μας. Πρέπει να πάρουμε καινούριους δρόμους, κάποιος έλεγε πως αν δεν υπάρχουν καινούριοι δρόμοι τότε να τους φτιάξουμε.
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Όντως "πρέπει να τους φτιάξουμε"!
    Καλή Μεγάλη Εβδομάδα.
    Η Σταύρωση φαίνεται να οδηγεί πάντα στην Ανάσταση.
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ρεγγίνα
    Και από μένα καλές γιορτές και χρόνια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS
    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Oι βασανισμένες ψυχές έχουν ψυχή...
    Εύχομαι ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ και ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. 50fm
    Καλές Γιορτές και Χρόνια Πολλά και σε σένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Τι ειαι αραγε ψυχη ο καθενας μας εχει μα και ο καθενας αντιπροσωπευει κατι διαφορετικο ,βασανιστες και βασανιζμενοι ,θυτες και θυματα.Μοναχα το εγω μας μενει,ομορφα λογια καρδιας ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ Κωστα με υγεια .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΜΩΒ ~~~ΜΩΒ
    Φαίνεται πως η ψυχή αντιδρά με διαφορετικό τρόπο στους ανθρώπους.
    Χρόνια Πολλά και Καλό Πάσχα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. "Eκεί στην άκρη του χώρου, στην αρχή του φόβου, όλα τέλειωσαν τότε, που χωρίς εγώ, χαθήκαμε στο διχασμό και στην άρνηση. Τώρα ας κινηθούμε με αξιοπρέπεια ανάμεσα στις ανόητες προκλήσεις των καιρών.

    .....ένα λουλούδι, κόκκινο, να λάμπει στο λιγοστό φως της ενήλικης καρδιάς μας."

    Υπέροχο! Πόσο μας μοιάζει.
    Κάποιος είπε, πως τα καλύτερα ποιήματα, είναι πάντα οικία, σκιαγραφώντας όσα θέλαμε να ακούσουμε και ποτέ δεν τολμήσαμε να γράψουμε.

    Γιατί το λιγοστό φως, δε δυναμώνει.
    "όλα τέλειωσαν τότε, που χωρίς εγώ, χαθήκαμε στο διχασμό και στην άρνηση."
    Παραιτηθήκαμε..

    Τόσοι συμβιβασμοί ποιος τους αντέχει.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή