Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Τεστ - Έχω Κατάθλιψη; Γραμμή βοήθειας.

Του: Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (Ε.Π.Ι.Ψ.Υ.). Τηλέφωνο βοήθειας 210 - 6515600.

TEST
Έχω Κατάθλιψη;
Μπορείται στην παρακάτω διεύθυνση να κάνετε το Τέστ:
http://www.depressionanxiety.gr/98/article/greek/98/131/index.htm

258 σχόλια:

  1. Μια καλησπέρα και δώ!

    Πολύ ενδιαφέρον το μπλοκ αυτό θα έλεγα μπράβο σου..
    Έκανα το τέστ που αναφέρεις παραπάνω,αλλά δεν μου βγάζει αποτέλεσμα μήπως έχεις υπόψιν σου για κανένα άλλο τέτοιο τεστάκι?

    Ευχαριστώ προκαταβολικά!
    (Υ.Γ. Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου και στο μπλοκ μου.Σου απάντησα κιόλας :) )
    Καλό μεσημεράκι να περνάς όμορφα και να χαμογελάς! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΑΛΛΑ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΜΑΛΛΟΝ ΕΧΩ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ.ΕΧΩ ΓΙΝΕΙ ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΟΛΟΙ ΠΕΡΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΧΩ ΚΛΕΙΣΤΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΑ.ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΤΑΙΑ.ΕΧΩ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ ΕΚΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΔΕΧΟΜΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΜΩΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμε
    Ούτε και 'γώ είμαι ψυχολόγος αλλά έχω περάσει ανάλογα προβλήματα και έχω προσωπική εμπειρία και διαβάζω και πολύ σχετικά βιβλία. Το πως νιώθεις το ξέρω πάρα πολύ καλά. Το ότι δεν έχεις τάσεις αυτοκτονίας είναι πολύ θετικό. Μην χάνεις την ψυχραιμία σου. Σκέψου το σαν κάτι κακό για το οποίο πρέπει κάτι να κάνεις για να βοηθηθείς. Έλα να το κουβεντιάσουμε να σου αναφέρω ατνίστοιχες δικές μου εμπειρείες. Αυτό που πρέπει να κάνεις χωρίς δισταγμό είναι να απευθυνθείς σε κάποιο ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Η ψυχοθεραπεία κάνει καλό και βοηθά. Επίσης υπάρχουν τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα νέας γεννιάς που επίσης βοηθούν με λιγότερες παρενέργειες από τα παλιότερα. Μην το παραμελείς γιατί όπως εγώ μπορείς να βοηθηθείς. Είναι κρίμα να υποφέρει κανείς χωρίς να κάνει τίποτε και όταν υπάρχουν τρόποι να βοηθηθεί. Για ότι άλλο θέλεις μπορώ να σου πω. Αν έχεις κατάθλιψη (που αυτό θα στο πει ο ειδικός της ψυχικής υγείας) υπάρχει βοήθεια. Χαλάρωσε και δέξου το σαν κάτι κακό προσωρινό και περαστικό.
    Καλή μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. eimai foititria edo kai arketo kairo ola mou pane apo to kako sto heirotero kai ta prosipika akoma pio halia oli tin ora koimame, den vgeno opos ekana palia dokimasa na pao kapou me tis files mou alla mesa se mia ora eiha fugei giati aisthanomouna apesia. genikotera eho klistei ston eauto mou kai olo skeftomai oti kalitera tha itane na min upirha na min eiha genithei kai men enan magiko tropo na epava na zo. den xero an einai katathlipsei auto pou eho alla den mporo na skefto haroumena pragmata. den xero ti fteei alla auto pou mporo na katalavo einai oti i psuhologia mou einai polu ashimi oli tin ora koimame kai troo me apotelesma na perno kila kai na kourazomai me to paramikro. omos xero oti i zoi mou sumperiferete polu skarta kai den thelo na kano tpt pou na voithisei ton kosmo giati polu apla emena kaneis den me voithise....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν είμαι ειδικός αλλά μου μοιάζει για κατάθλιψη από τα όσα έχω διαβάσει ακούσει ζήσει.Τέτοιες στιγμές έχω περάσει πολλές φορές και η περιγραφή σου με ακρίβεια εκφράζει ορισμένα συναισθήματά. Μην αμελείς και ταλαιπωρείς τον εαυτό σου. Να ζητήσεις αμέσως βοήθεια από έναν ειδικό ψυχολόγο ή ψυχαναλυτή ή ψυχίατρο. Πολλοί άνθρωποι ταλαιπωρούνται χωρίς λόγο ενώ μπορεί να βοηθηθούν. Ζήτησε την βοήθεια ενός ειδικού οπωσδήποτε. Καλή μέρα και καλή τύχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος
    Επανέρχομαι και πάλι Ανώνυμε Νο2. Μην το βάζεις κάτω. Αυτά είναι πολύ δυσάρεστα πράγματα και μας καταστρέφουν την καθημερινότητά μας. Ζήτησε βοήθεια από ειδικό. Κάπως έστω θα ανακουφιστείς να μιλάς με κάποιον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ειμαι 22 ετων γενικα δν ξερω ακριβως τι αισθανομαι κ ο λογος ειναι επειδη πινω για να μην θυμαμαι κ να ξεχασω την αλλοκοτη ζωη ..συγνωμη...με βιασανε ειχα αλλκοικουσ γονεισ κ δν εχς οθτε εναν φιλο αμα εσεισ λετε για καταθλιψη εγω ειμαι απο χερι καμενος..ευχαριστο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος είπε
    Είναι πολύ τραυματική εμπειρεία και σε καταλαβαίνω (όσο μπορώ). Μην αφήνεσαι στην απελπισία. Μπορείς να βελτιώσεις έστω και λίγο την ζωή σου. Να επισκευθείς ένα ειδικό θεραπευτή (ψυχολόγο κλπ) και να ζητήσεις βοήθεια. Ξέρω πως πολλοί που το κάνανε βοηθήθηκαν πολύ. Με το πιοτό καταστρέφεις τον εαυτό σου. Σε παρακαλώ πολύ πήγενε σε έναν θεραπευτή. Αν δεν έχεις λεφτά να τον πληρώνεις τα κρατικά νοσοκομεία έχουν ειδικές κλινικές βοήθειας. Πήγαινε εκεί. Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μόλις είπα στην μητέρα μου ότι πάσχω από κατάθλιψη γιατί σίγουρα αυτό έχω. Θέλει να πάμε σε ψυχολόγο. Εγώ δεν θέλω. Δεν νομίζω ότι μπορεί να με βοηθήσει και θα χαλάσει τζάμπα τα λεφτά της. Επίσης νιώθω ότι δεν θέλω να βοηθήσω τον εαυτό μου και να αφήσω τα πράγματα όπως είναι. Πραγματικά δεν θέλω βοήθεια..Δεν με ενδιαφέρει να γίνω καλά.Και είμαι μόλις 22.Δεν αντιμετωπίζω κάποιο σοβαρό πρόβλημα και έχω δίπλα μου ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν. Απλά έχω κατάθλιψη χωρίς λόγο. Δεν ξέρω γιατί έγραψα εδώ. ΠΙστευώ έτσι κι αλλιώς ότι κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος
    Νομίζω ότι ένας καλός ψυχολόγος μπορεί να σε βοηθήσει. Η αντίστασή σου "ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει" είναι σύμπτωμα της κατάθλιψης. Ξέρω πολλούς φίλους και γνωστούς που πέρασαν ή περνάνε κατάθλιψη. Πίστεψέ με δεν είσαι καθόλου ο μοναδικός. Η αναζήτηση βοήθειας σε ψυχοθεραπευτή δεν είναι χαμένα λεφτά. Και στο κάτω κάτω αν δεις, σε λίγες συναντήσεις, ότι δεν σου πάει σταματάς, δεν θα έχεις χάσει και πολλά χρήματα. Αρκεί να βρεις καλό ψυχοθεραπευτή γιατί και σε αυτούς όπως σε όλους τους κλάδους υπάρχουν και άσχετοι. Στην κατάθλιψη έχει καλύτερα αποτελέσματα η ψυχανάλυση δυναμική ή όχι. Αν βρεις έναν καλό ψυχαναλυτή και τον εμπιστευτείς θα δεις μεγάλη διαφορά και πίστεψέ με αξίζει τον κόπο. Αν έχεις επιφυλάξεις ή θες να ρωτήσεις κάτι γράψε μου πάλι χωρίς δισταγμό. Ακόμα αν θέλεις μπορούμε να κάνουμε και μια συζήτηση μέσα από το μπλογκ. Εγώ δεν είμαι ψυχοθεραπευτής όμως κάνω ψυχανάλυση και διαβάζω πολύ. Με βοηθάει πολύ. Είναι κρίμα 22 χρονών να πάνε χαμένα τα καλύτερα χρόνια της ζωής σου. Καλό Σ/Κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος
    Σου παραθέτω στοιχεία από μία πολύ καλή εταιρεία ψυχικής βοήθειας. Υπάρχουν και άλλες.
    Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου
    Η Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφηβου (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε) ιδρύθηκε το 1991 στο πλαίσιο της προσπάθειας για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα.
    Είναι μη κυβερνητική οργάνωση με τη νομική μορφή του επιστημονικού μη κερδοσκοπικού Σωματείου.
    Επιστημονικός υπεύθυνος της Ε.Ψ.Υ.Π.Ε είναι ο κ. Ι.Τσιάντης Αν. Καθηγητής Παιδοψυχιατικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
    Στα μέλη της περιλαμβάνονται έγκριτοι επιστήμονες με πολύχρονη και διακεκριμένη θητεία στον τομέα της ψυχικής υγείας του παιδιού και του εφήβου, με μεγάλη κλινική εμπειρία και σημαντικό εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο.
    Η Ε.Ψ.Υ.Π.Ε αναπτύσσει δραστηριότητες στους τομείς της λειτουργίας νέων, πρότυπων υπηρεσιών (μονάδες ψυχοκοινωνικής αποκαταστάσης,) της υλοποίησης προγραμμάτων και παρεμβάσεων προαγωγής της ψυχικής υγειίας του παιδιού και του εφήβου, της διενέργειας, σχετικών ερευνων και ανάλογων εκπαιδευτικών προγραμμάτων, των εκδόσεν και της παραγωγής εκπαιδευτικών ταινιών. Επίσης, διοργανώνει επιστημονικές ημερίδες, συμπόσια και συνέδρια.
    H E.Ψ.Υ.Π.Ε. είναι μέλος των διεθνών οργανισμών:
    http://www.mhe-sme.org/Λογότυποhttp://www.mhe-sme.org/ http://www.eurochild.org/Λογότυποhttp://www.eurochild.org/ http://www.community-living.info/Λογότυποhttp://www.community-living.info/ http://www.childhelplineinternational.org/Λογότυποhttp://www.childhelplineinternational.org/

    Επικοινωνήστε μαζί μας:

    ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΓΡΑΦΕΙΑ:
    Αγ. Ιωάννου Θεολόγου 19, 155 61 Χολαργός
    Τηλ: 210 6546524, Fax: 210 6522396
    e-mail: info@epsype.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σας ευχαριστώ πολύ που μου απαντήσατε.Θα πάω σε ψυχολόγο τελικά αφού η μητέρα μου θέλει και νιώθει απελπισμένη ότι δεν μπορεί να με βοηθήσει κανείς άλλος. Απλά παρόλο που ξέρω ότι έχω πρόβλημα πηγαίνοντας σε ψυχολόγο θα είναι σαν να το παραδέχομαι και δεν ξέρω, μου φαίνομαι τρελή. Είναι μάλλον ένα κόμπλεξ που έχω μαζί με πολλά άλλα. Θα πάω αρχικά για την μητέρα μου και ελπίζω να βοηθηθώ. Πραγματικά δεν ξέρω τι έχω πάθει. Αισθάνομαι αχάριστη. Ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σας και για την προθυμία σας να με βοηθήσετε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Φυσικά πρέπει να πας και να κάνεις και εσύ προσωπικά προσπάθεια να τον/την βοηθήσεις στο έργο του. Όσο για την τρέλλα αν σου πω τι κυκλοφορεί στον κόσμο θα πεις πάλι καλά για σένα. Η μισή Ελλάδα κάνει κάποια μορφή ψυχοθεραπείας. Ούτε να το σκέφτεσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Σας ευχαριστω πολύ. Το πρώτο βήμα έγινε και έκλεισα ραντεβού.Η συνέχεια θα δείξει..Πάντως έχω αρχίσει και έχω ελπίδες.Άντε να δούμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανώνυμος
    Φυσικά να ελπίζεις. Όλος ο κόσμος είναι μπροστά σου αρκεί να το πιστέψεις (σιγά - σιγά).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλησπέρα..Παίρνω το θάρρος να κάνω μια ερώτηση..Τι κάνεις αν δεν σου αρέσει ο ψυχολόγος σου;;Πήγα σήμερα στο ραντεβού μου και δεν νομίζω ότι μπορεί να με βοηθήσει..Η μητέρα μου παρόλα αυτά επιμένει και λέει ότι είναι επαγγελματίας οπότε ξέρει τι κάνει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ανώνυμος
    Δεν είναι όλοι οι ψυχολόγοι ούτε έμπειροι ούτε ικανοί. Πριν πάμε σε ένα ψυχολόγο φροντίζουμε να μάθουμε αν είναι καλός. Τώρα αν με τη μητέρα σου διαλέξατε στην τύχη αυτό είναι πρόβλημα. Θα έλεγα να πας σε δυο - τρία ραντευού τουλάχιστον ακόμα, να της δώσεις μια ευκαιρία ακόμη, να την ρωτήσεις πως κάνει ψυχοθεραπεία (ποιας σχολής είναι, γνωστική ψυχοθεραπεία, φροϋδική κλπ) και να ενημερωθείς σχετικά. Έχεις κάθε δικαίωμα να ξέρεις γιαυτή που θα σε θεραπεύσει πως θα το κάνει. Μην βιάζεσαι να την καταδικάσεις αμέσως. Δείξε προθυμία και θετικό πνεύμα. Αν παρ' όλα αυτά δεν την πηγαίνεις και δεν αισθάνεσαι ότι θα σε βοηθήσει γνώμη μου είναι να απυθυνθείς στην Ε.Ψ.Υ.Π.Ε που είναι εγγυημένα πολύ σοβαρή εταιρεία στα τηλέφωνα που έχω στα παραπάνω σχόλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. kai gw antimetopizw provlima katathlipshs eksetias mia arrwstias pou perasa eixa kalohthi oggo omws to kseperasa twra palevw me thn katathlipsh kai elpizw na ta kataferw kai ekei..den paw se psuxologo
    pote den exw paei...eimai 27 xronon pantremenh xwrismenh me ena paidaki

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ανώνυμος 30 Μαΐου 2011 4:49 π.μ.
    Η κατάθλιψη είναι μια ύπουλη και πολλές φορές ανίκητη ασθένεια. Θέλει μεγάλο αγώνα για να ξεφύγεις. Τα φάρμακα δεν βοηθούν όλους αλλά λίγους, δυστυχώς. Ο ψυχολόγος αν είναι καλός μπορεί να βοηθήσει. Η άποψή μου είναι να απευθυνθείτε σε ένα καλό ψυχολόγο ή ψυχαναλυτή. Είναι αμαρτία να παιδευόμαστε όταν μορούμε να βοηθηθούμε. Κάντε το για το παιδάκι σας που σίγουρα κάτι θα νοιώθει και θα πληγώνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ανώνυμος 30 Μαΐου 2011 4:49 π.μ.
    Η κατάθλιψη είναι οδυνηρή και δύσκολη. Τα φάρμακα δεν βοηθούν όλους (ίσως τους λιγότερους). Η άποψή μου είναι να δείτε ένα ψυχολόγο ή ένα ψυχαναλυτή. Είναι κρίμα να παιδευόμαστε όταν μπορούμε να βοηθηθούμε. Κάντε το για το παιδάκι σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. exw idi kathetira sto nefro apo ta polla xapia (pausipona) den thelw na me plakosoun kai me alla...den empistevome kai polu tous giatrous pleon eksetias enos giatrou eftasa edw pou eftasa mou etrwge ta leuta kai mou elege oti den exw tipota kai eixa oloklhro oggo...an kati pou me thlivei hlikrina einai oti den mporw na empisteuto kanenan antrwpo kai auto me thlivei giati to exw kai gw anaggh einai krima..einai apisteutoi antrwpoi kai akoma pio apisteuth einai autoi pou pligonoun thn psuxh enos paidiou prhn kan megalosei kai apeuthinome stous goneis mou ...einai krima pou kapioi suzigoi kakopoioun k xtipoun tis gunaikes tou apeuthinome sto prwin antra mou...kanoun anepanorthoth zimia o enas antrwpos ston allon den uparxei anthrwpia..sugnwmh an ginome makavria ala vriskome sinexos se sinxisei....kai sinxaritiria gia thn selida sas pistevw oti vohthaei polu kosmo...kai thn antilipsh oti telika den eisai o monos alla oute monos kai pali sinxaritiria

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ανώνυμος 30 Μαΐου 2011 4:20 μ.μ.
    Εν τάξει δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Όλα αυτά που περιγράφεις δυστυχώς είναι πέρα για πέρα αληθινά και οδυνηρά. Κατ΄αρχή πρέπει να ανασάνεις γιατί υπάρχει και το παιδί στη μέση. Δεν είναι ευχάριστο να καταλαβαίνει ότι η μητέρα του υποφέρει. Και φάρμακα είναι όντως δύσκολο να πάρεις. Όμως αγώ επιμένω πως όλοι οι ψυχοθεραπευτές δεν είναι το ίδιο. Μπορεί να έχεις χάσει την εμπιστοσύνη σου γιαυτούς αλλά είναι η μόνη περίπτωση να βοηθηθείς. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να ψάξεις καλά για ένα ψυχολόγο, αφού ρωτήσεις και μάθεις ποιος είναι καλός και ανθρώπινος και να πας. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Πιο πάνω σε άνα σχόλιο αναφέρω και ένα κέντρο ψυχικής υγείας στο οποίο έχουν βοηθηθεί δυο φίλοι μου και το θεωρώ πολύ σοβαρό. Δεν είναι σωστό για σένα να κάθεσαι αβοήθητη. Και στο κάτω - κάτω αν δεις ότι δεν σου πάει σταματάς! Η χώρα και ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους με διάφορα ψυχικά προβλήματα. Σκέψου τις ψυχώσης ή τη σχιζοφρένεια. Η κατάθλιψη είναι πολύ δύσκολη κατάσταση. Ζει κανείς σε ένα συνεχές πένθος γιαυτά που πιστεύει ότι έχασε. Όπως και να έχει σου εύχομαι καλό κουράγιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ξερω κ εχω αποδεχτει το προβλημα μου κ ειμαι ετοιμη να το αντιμετωπσω.Θελω να παω σε ψυχολογο γιαυτο ζηταω τη βοηθεια σας.Σε περιπτωση που καποιος μενει στην επαρχια πως μπορει να θεραπευτει δωρεαν?Δυστυχως το κοστος ειναι μεγαλο...Τα θερμα μ συγχαρητηρια για την σελιδα σας¨)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ανώνυμος 22 Ιουνίου 2011 3:07 π.μ.
    Κατ΄ αρχήν πρέπει οπωσδήποτε να πάτε σε ψυχολόγο ή ψυχαναλυτή, αλλά αυτός πρέπει να είναι ανθρώπινος έμπειρος και καλός γιατί υπάρχουν και πολλοί που μπορούν να μας κάνουν ζημιά αντί να μας θεραπεύσουν. Θα πρέπει να ρωτήσετε αν στα νοσοκομεία της πόλης, που ευρίσκεστε (για δωρεάν περίθαλψη) υπάρχουν κλινικές ψυχοθεραπείας, να πάρετε πληροφορίες από γνωστούς σας γι΄ αυτές και να μάθετε προσωπικά για τον άνθρωπο που θα απευθυνθείτε. Επίσης υπάρχουν (στην Αθήνα τουλάχιστον ξέρω) αξιόπιστα ψυχοθεραπευτικά κέντρα στα οποία όμως ενδεχομένως πρέπει κανείς να πληρώνει. Πιο φθηνή είναι η ομαδική ψυχοθεραπεία που γίνεται θεραπεία σε γκρουπ των 6 έως 10 ατόμων αλλά δεν ξέρω αν σας ταιριάζει. Μην το αμελήσετε. Είναι σημαντικό! Γράψτε μου πιο συγκεκριμένα για να σας πω τη γνώμη μου. Δεν είμαι ειδικός του κλάδου της ψυχικής υγείας και γι΄ αυτό είμαι αρκετά επιφυλαχτικός στο τι γράφω. Υπάρχουν κυρίως δύο βασικά είδη ψυχοθεραπείας η ψυχαναλυτική - ψυχοδυναμική και η γνωστική και άλλες. Η ψυχαναλυτική θεραπεία είναι μακρόχρονη και ερευνά όλη σας τη ζωή και ιδίως την παιδική σας ηλικία και τα τραύματα. Η γνωστική θεραπεία ίναι ολιγόχρονη (6 μήνες ή κάτι τέτοιο) ερευνά κυρίως την συμπεριφορά στο παρόν και υπόσχεται πιο γρήγορα αποτελέσματα. Καλή μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Νομιζω οτι αυτο που μου ταιριαζει ειναι η ψυχαναλυτικη θεραπεια...Θελω τοσο πολυ να βοηθηθω κ εχω σκοπο να διευκολυνω οσο το δυνατον περισσοτερο τον ανθρωπο που θα αναλαβει την θεραπεια της ψυχης μου.Γνωριζω οτι δεν ειστε ειδικος ωστοσο το εργο που επιτελειτε ειναι μεγαλο και αξιεπαινο.Δυστυχως εδω που μενω εχουμε μονο εναν ψυχιατρο,οποτε η επιλογη μου ειναι μονοδρομος...:(Ευχαριστω παρα πολυ που μου απαντησατε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ανώνυμος 24 Ιουνίου 2011 10:47 μ.μ.
    Μια μικρή επισήμανση. Πολλοί ψυχίατροι δίνουν μόνο φάρμακα. Ιδανικότερη μορφή ψυχοθεραπείας είναι ίσως ο σωστός συνδιασμός φαρμάκων (αν απαιτούνται) και η ψυχοθεραπεία. Χρειάζεται να είναι κανείς λίγο υποψιασμένος με αυτό. Καλή εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. καλησπερα.ειμαι μολις 18 χρονων και τον τελευταιο καιρο αντιμετωπιζω συμπτωματα καταθλιψης οπως προβληματα στον υπνο, μειωμενη ορεξη,κουραση χωρις λογο και δεν θελω να βγαινω πια με φιλους,θελω μονο να καθομαι σπιτι και να μην κανω τιποτα.
    εχω χασει το ενδιαφερον μου για τη μουσικη για τη γυμναστικη που πριν λιγες εβδομαδες τρελαινομουν.θελω απλα να κλαιω κλπ.ολο αυτο ξεκινησε απο μια επειδηξη στο αθλημα με το οποιο ασχολουμαι.οι προπονητες μου νιωθω οτι με αγνοουν και με απορριπτουν συνεχεια.Στουσ αγωνεσ,στην επειδηξη,οταν εφθασαν καινουργια αλογα επελεξαν 2 αλλες κοπελες για να ασχοληθουν και σ εμενα δεν ειπαν τιποτα.Νιωθω αχρηστη.οτι με υποτιμουν κ ζηλευω αυτες γιατι πριν ερθουν τ εκανα εγω αυτα(ακομα το οτι ειμαι ερωτευμενη με τον βοηθο του προπονητη περιπλεκει τ συναισθηματα μου περισσοτερο γιατι παλι αυτες ειναι συνεχεια μαζι του οποτε παω για προπονηση κ υποψιαζομαι οτι εγιναν τοσο δημοφιλεις κ καταφεραν αυτα λογω του ευχαριστου χαρακτηρα τους.επειδη εχουν καλες σχεσεις με ολους.ενω εγω ειμαι πιο εσωστρεφεις ατομο και δεν τα καταφερνω τοσο καλα με τις κοινωνικες σχεσεις.διατηρω απλα τις τυπικες αθλητη-προπονητη).ξαφνικα ομως απ'οταν ηρθαν εχω γινει αορατη.
    προσπαθησα να μιλησω στην μια προπονητρια και μου ειπε οτι απλα ετυχε.προσπαθω να αποφευγω το οικογενειακο μου περιβαλλον επειδη εχουν αρχισει να υποψιαζονται οτι κατι συμβαινει.Θελω να αποφυγω την προσφυγη σε ψυχολογο και δεν θελω να μαθουν οι γονεις μου για την κατασταση την οποια βρισκομαι.Πως θα το ξεπερασω?βοηθηστε με

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ανώνυμος 26 Ιουνίου 2011 11:32 μ.μ.
    18 χρονών. Η ηλικία του ευμετάβλητου ψυχισμού. Τα συμπτώματα που αναφέρετε μπορεί αν είναι και περιοδικά λόγω της απογοήτευσης από τα συμβάντα. Δεν ξέρουμε αν είναι κατάθλιψη. Εν πάσει περιπτώσει νομίζω πως η υποτίμηση για τον εαυτό σας που δείχνετε είναι υπερβολική, στοιχείο όμως της φάσης που περνάτε. Το πιο πιθανό είναι ότι δεν σας έχουνε παραμερίσει και θα έλεγα να συνεχίσετε να συμπεριφέρεστε φυσιολογικά και ίσως κάποια πράγματα διορθωθούν. Το ότι είστε εσωστερφής είναι στοιχείο του χαρακτήρα σας και θα πρέπει να το παλέψετε για να βελτιωθείτε. Όμως αν τα συμπτώματά σας επιμένουν για κάποιους (ας πούμε μήνες) τότε η προσωπική σας μάχη δεν επαρκεί και θα χρειαστείτε βοήθεια από ψυχολόγο. Και το να πείτε στους γονείς σας ότι αντιμετωπίζετε κάποιες ψυχικές δυσκολίες δεν είναι (στην εποχή μας) και το τέλος του κόσμου. Νομίζω ότι θα καταλάβουν. Πάρα πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν ψυχικά προβλήματα, δεν μπορείτε να φαντασθείτε πόσοι, δεν είστε μόνη. Η λύση του ψυχολόγου είναι η πιο ενδεδειγμένη για την περίπτωση. Υπάρχουν και κέντρα παροχής ψυχολογικής βοήθειας στα οποία μπορείτε να κλείσετε ένα διερευνητικό ραντευού. Δεν χάνετε τίποτε. Μην υποφέρετε χωρίς βοήθεια. Αν πάλι αισθάνεστε δυνατή αρκετά για να το παλέψετε μόνη σας, τότε βάλτε κάτω τα πράγματα και πάρτε αποφάσεις με γνώμωνα την κοινή λογική. Δεν συνωμοτεί το σύμπαν εναντίον σας, εσείς μπορείτε και πρέπει να αλλάξετε και να συμπεριφερθείτε διαφορετικά. Διεκδικήστε ότι σαν αναλογεί στη ζωή δυναμικά, χωρίς εριστική διάθεση με ηρεμία και επιμονή. Συνήθως τα πράγματα βελτιώνονται όταν επιμένουμε. Αλλά θα σας το επαναλάβω μόνο η βοήθεια από ψυχολόγο μπορεί να είναι ουσιαστική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Ευχαριστω πολυ για την απαντηση σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Γεια σας! Ειμαι 17 χρονων και νομιζω πως πασχω απο καταθλιψη. Πριν απο δυο μηνες περιπου η μητερα μου μου ειχε προτεινει να επισκεπτω καποιον ψυχολογο αλλα εγω θεωρουσα οτι θα καταφερνα να το ξεπερασω μονη μου. Τωρα πια δεν μπορω να το κανω και αποφασισα να παω σε ψυχολογο, ομως πως να το πω στους γονεις μου ;; Ηταν πολυ στεναχωρημενοι και οι δυο οταν μου το ειχαν προτεινει....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Ανώνυμος 12 Ιουλίου 2011 5:55 μ.μ
    Από τη στιγμή που το έθεσαν και οι ίδιοι το θέμα έχουν καταλάβει ότι χρειάζεσαι βοήθεια. Θα στενοχωριούνται περισσότερο αν σε βλέπουν να υποφέρεις. Να το πεις στους γονείς σου και να πας σε ψυχολόγο, δεν ξέρω αν έχεις κατάθλιψη αλλά πολλές φορές δεν μπορούμε να βοηθηθούμε μόνοι μας. Είναι παράλογο να υποφερει κάποιος και να μην απευθύνεται στους ειδικούς. Μόνο να ρωτήσεις και να μάθεις να πας σε κάποιον καλό ψυχολόγο γιατί όπως συμβάινει με όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν καλοί αλλά και αναποτελεσματικοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. geia sas,
    kai gw nomizw oti exw katathlipsi alla drepomai na milisw se kapoion... de mou aresei na milaw gia mena stous allous akoma kai me tous goneis mou de niwthw arketa aneta wste na tous pw ti mou simvenei. den kserw ti na kanw

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Ανώνυμος 17 Ιουλίου 2011 12:09 π.μ.
    Δεν ξέρουμε αν έχεις κατάθλιψη, ίσως κάποιος ειδικός να μας πει. Η κατάθλιψη, αν υπάρχει και εαν έχουμε την δύναμη και την ικανότητα να την πολεμήσουμε έχει καλώς. Συνήθως όμως είναι κάτι που ξεπερνάει τις δυνατότητές μας και τότε χρειαζόμαστε βοήθεια. Και η μόνη που μπορεί να μας δοθεί και να μας βοηθήσει είναι από κάποιον καλό ειδικό του είδους. Η άποψή μου είναι να το πεις έξω έξω (αν ντρέπεσι τόσο πολύ) στους δικούς σου π.χ. μπορείς να τους πεις ότι έχεις κακή διάθεση, ανορεξία, κόπωση και αυπνία και ότι πιστεύεις ότι μπορεί να είναι ψυχολογικό. Η άποψή μου είναι ότι πρέπει με κάποιο τρόπο να το πεις στους γονείς σου και να επισκευτείς κάποιον ειδικό ψυχολόγο που θα σιγουρέψεις ότι είναι καλός. Οι κατευθύνσεις είναι κεντρικά δύο είτε η γνωστική είτε η ψυχαναλυτική. Διαλέγεις όποια σου ταιριάζει. Αν θες κάτι περισσότερο πές μου. Καλό κουράγιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. eimai 37 xronon.3ekinisa na douleuo apo ta 16 mou san mageiras kai sunexisa eos prin 2 xronia pou emeina anergos.dustixos to epagelma mou apetei polles ores ergasias me apotelesma xwris na to katalabo 3afnika na bretho xwris na exo kani tpt stin zoi mou.eixa upopsies pos eixa katathlipsi alla to 3epernousa ston xwro ergasias kathos oi apetisis tis douleias den me afunan na doso tin prepousa simasia.twra omos pou eime anergos kai prospatho na bro douleia arxizo na katalabeno pos exo sobari katathlipsi koimame polu klaio sunexeia skeftome pos ola gia mena exon teliosi,prospatho na zitiso boithia emesa apo tin oikogenia alla den mporoun na me katalanoun ,aloste exoun tis dikes tous zoes kai zoume se diaforwtikes perioxes.logo anergias den exo asfalusi gia na mporeso na zitiso boithia apo kapoio kratiko nosokomio kai oso to skeftome toso poio polu apelpuzome.ta perasmena xristougena eimoun sta prothura tis autoktonias...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Κατ' αρχή δεν είσαι μόνος. Πάρα πολλοί άνθρωποι πια δεν έχουν δουλειά και έχουν και οικογένειες να θρέψουν και βρίσκονται σε απελπισία. Μην σκεφτείς δηλαδή ότι η προσωπική σου μοίρα σου παίζει κάποιο κακό παιχνίδι γιατί και ένα εκατομμύριο Έλληνες (περίπου) είναι άνεργοι και απελπισμένοι. Πρέπει οποσδήποτε με κάποιον τρόπο να βρείς ψυχολογική στήριξη. Δεν είσαι ασφαλισμένος, δεν έχεις επίδομα ανεργίας; Υπάρχουν στα κρατικά νοσοκομεία μονάδες ψυχολογικής βοήθειας, ίσως πρέπει να αναζητήσεις κάποια λύση εκεί. Σκέψου ότι ψυχολογικά όλοι στο ίδιο τσουβάλι είμαστε. Χαμένοι στο διάστημα. Βγάλε την ιδέα της αυτοκτονίας από το μυαλό σου γιατί δεν είναι λύση. Διάβασε κανένα βιβλίο, προσπάθησε να χαλαρώσεις. Ζήτα βοήθεια από ψυχολόγο οπωσδήποτε, συζήτα το με ένα φίλο. Απευθύνσου πιο έντονα στην οικογένειά σου, παιδί τους είσαι δεν μπορούν να αδιαφορούν εντελώς. Ζήτα τους έστω μια μικρή οικονομική βοήθεια για να πληρώσεις ένα ψυχολόγο. Γράψε μου πάλι. Καλή μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Καλημέρα !!! Διάβασα αρκετές από τις αναρτήσεις του μπλοκ προσπαθώντας να καταλάβω εάν τα συμπτώματα που έχω παρατηρήσει στον εαυτό μου με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι έχω κάποιας μορφής κατάθλιψη. Επειδή όμως κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή θα σας περιγράψω αυτά που νοιώθω και θα ήθελα κάποιος να με καθοδηγήσει. Τα προβλήματα άρχισα να τα παρατηρώ πριν 7 μήνες που επέστρεψα στο πατρικό μου επειδή ξενοίκιασα από την πόλη που σπούδαζα λόγω οικονομικών δυσκολιών. Τα μαθήματα που μου υπολείπονται για πτυχίο είναι λίγα οπότε αυτό δεν αποτελεί ιδιαίτερο άγχος στην ζωή μου.
    Τα προβλήματα άρχισαν όταν έπρεπε να αποχωριστώ τις φιλές μου που τις αγαπούσα περισσότερο και από ξαδέρφες μου. Αυτό που πλήγωσε στην πορεία είναι πως παρατήρησα μια σχετική αδιαφορία για μένα, τα τηλεφωνήματα αραίωσαν και γενικά παρατήρησα πως εάν δεν πάρω εγώ τηλέφωνο δεν θα με αναζητήσουν να δουν εάν είμαι καλά. Προσπάθησα να το εκλογίκευση αυτό λέγοντας πως όλες μας γυρίσαμε στα σπίτια μας και πως οι ζωές μας άλλαξαν αλλά αυτό δεν με κάλυπτε.
    Στην συνεχεία παρατήρησα πως και οι φίλοι μου με τους οποίους είχα μεγαλώσει μαζί έδειξαν την ιδία αδιαφορία, είτε επέστρεψα είτε όχι δεν άλλαξε κάτι για αυτούς. Επίσης τα οικονομικά μου είναι ιδιαίτερα πιεσμένα καθώς δεν εργάζομαι και με συντηρούν οι γονείς μου. Και μετά από αυτά παράτησα να αλλάζει η ψυχολογία μου.
    Είμαι ιδιαίτερα ευερέθιστη, τσακώνομαι με το παραμικρό, δεν έχω καμία ερωτική διάθεση ( ούτε καν να φλερτάρω ), δεν έχω διάθεση να βγω από το σπίτι, όταν όμως βγω θα περάσω υπέροχα, χωρίς να έχω δευτέρες σκέψεις και προπαντός χωρίς να προσπαθώ να κρύψω την κακή μου διάθεση γιατί ως δια μαγείας δεν υπάρχει τότε. Μόλις όμως μπω σπίτι επιστρέφει και το ψυχοπλάκωμα !!!! επίσης αισθάνομαι πως τίποτα δεν με ευχαριστεί γύρω μου. αν και εκτιμώ ιδιαιτέρως την υγεία μου που παραλέγω να την χάσω προσφάτως χωρίς δική μου υπαιτιότητα, οδηγούσα και σε μια διασταύρωση ο άλλος παραβίασε το στοπ τόκοι με τράκαρε τόσο ώστε να αχρηστευθεί το αυτοκίνητο μου.
    Ενοχλούμε αρκετά που δεν έχω κοινωνική ζωή διότι όλα μου τα φοιτητικά χρόνια πέρασαν με όσες το δυνατόν περισσότερες δραστηριότητες μπορείτε να φανταστείτε. Από την άλλη όμως δεν έχω και την διάθεση να αποκτήσω.
    Η ειρωνεία είναι πως όποιος με γνωρίζει με θεώρει την χαρά της ζωής διότι συνέχεια γελώ και κάνω αστεία και πειράζω τον κόσμο. Γενικά προς τα έξω φαίνομαι άλλος άνθρωπος σε σχέση με όταν βρίσκομαι μέσα στο σπίτι. Αν και μέσα στο σπίτι δεν έχω συνεχεία μούτρα αλλά σπάνια έχω διάθεση για ενδοοικογενειακά πειράγματα !!!!
    Και με όλα αυτά παρατηρώ πως αν και είμαι εργασιομανής αυτήν την περίοδο δεν έχω καμία διάθεση να ψάξω για εργασία. Γενικά είναι ένας φαύλος κύκλος συναισθημάτων, δηλαδή με πειράζει που με συντηρούν οι γονείς μου αλλά από την άλλη δεν έχω διάθεση να ψάξω για δουλεία.
    Από αυτά που σας περιέγραψα ποια είναι τα συμπεράσματα σας ? Εάν χρειάζεστε διευκρινιστικές απαντήσεις ρωτήστε με. Σας ευχαριστώ πολύ που μου αφιερώσατε τον χρόνο σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. ΝΟΝΗ
    Ορισμένα συμπτώματα, συναισθήματα συνήθως υπάρχουν σε όλους σε όσους χωρίζουν από φίλους με τους οποίους είχαν κτίσει μια ζωή μαζί. Επίσης η επιστροφή στην οικογένεια λαμβάνεται πολλές φορές σαν μια υποχώρηση από την ανεξάρτητη ζωή. Όταν γύρισα από τον στρατό στην Αθήνα μετά από δύο χρόνια όλα είχαν αλλάξει. Φίλοι φύγανε, πιάσανε δουλιά, παντρευτήκανε, κάνανε παιδιά, αλλάξανε τρόπο ζωής ενώ εγώ είχα παραμείνει στα φοιτητικά. Αισθανόμουνα απαίσια όλη αυτή την περίοδο. Μόνος. μετά από καιρό προσαρμόστηκα και εγώ στα νέα δεδομένα και χαλάρωσα. Αυτό που είναι βασικό είναι να καταλάβεις ότι η ζωή δεν τα έβαλε ξαφνικά με σένα και στράφηκε εναντίον σου, απλώς είναι μια κακή περίοδος που ανατραπήκανε κάποια πράγματα δικά σου και άλλαξαν άλλα. Εγώ νομίζω ότι ζεις το σοκ της πολύπλευρης αλλαγής σε σένα συναισθήματα έντονα που μοιάζουν σε ορισμένα σημεία με την κατάθλιψη (δεν μου φαίνεται όμως για κατάθλιψη). Θα έλεγα (δεν είμαι γιατρός ούτε ψυχολόγος, απλώς τη γνώμη μου λέω), ότι πρέπει να οργανωθείς με συγκεκριμένες αποφάσεις, να καταλάβεις κατ΄αρχήν τι θέλεις να κάνεις. Θέλεις να κάνεις κάτι; Να δουλέψεις, να σπουδάσεις, να ζήσεις; Να βάλεις πλώρη να πάρεις το πτυχίο οπωσδήποτε (είναι και μια ηθική δικαίωση που την αξίζεις). Πρέπει να αντισταθείς σε όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και να αρχίσεις να βλέπεις τον κόσμο όπως είναι καλός και κακός.Σε όλους η ζωή στήνει παγίδες και φαίρεται αφιλόξενα. Σε όλους, απλώς πρέπει να είναι κανείς έτοιμος να πει ότι αυτό που μου έτυχε μπορώ να το παλέψω. Νομίζω πως μπορείς να τα βγάλεις πέρα αν ξεφύγεις από την παγίδα της αυτοκριτικής και της άρνησης. Προ πάντως ξεκίνα να φλερτάρεις μπορεί να κερδίσεις μια όμορφη σχέση που να σε βοηθήσει. Πάντως αν τα συμπτώματα συνεχίζονται πολύ ή επιδεινωθούν θα συνιστούσα να βρεις μια ψυχολόγο για υποστήριξη. Δεν είναι τίποτα κακό οι μισοί Έλληνες το κάνουν. Και σκέψου ότι η ζωή χρειάζεται τρέλλα, ζωντάνια, έρωτα. Καλό Σ/Κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Κώστα σε ευχαριστώ πολύ που μου απάντησες. Έχεις δίκιο όταν λες πως πρέπει να βάλω τα πράγματα σε μία τάξη και να αντιμετωπίζω στην πραγματική τους διάσταση. Πράγματι αισθάνομαι πως τα έχουν βάλει όλοι με ‘μένα και αυτό είναι κάτι που ήδη προσπαθώ να το αντισταθμίσω με την πραγματικότητα. Εννοείτε πως βασικός μου στόχος είναι το πτυχίο μου και δεν παρεκκλίνω διόλου απ’ αυτόν. Όσον αφορά το φλερτ καταλαβαίνω πως είναι υγειές αλλά από την άλλη όταν δεν έχω καλή ψυχολογία δεν είναι εύκολο να μπω σε αυτήν τη διαδικασία. Αντιλαμβάνομαι πως δεν είσαι ειδικός αλλά για μένα μετράει πολύ μια γνώμη ενός τρίτου που δεν εμπλέκεται στα όσα μου συμβαίνουν και μπορεί να μου πει ανεπηρέαστος την άποψή του.
    Αυτό που προβλημάτισε περισσότερο είναι πως έκανα τα διάφορα τεστ που κυκλοφορούν στο internet και όλα είχαν το ίδιο συμπέρασμα, δηλαδή ήπια κατάθλιψη. Αλλά επειδή αυτά τα τεστ είναι απρόσωπα ήθελα να μοιραστώ όσα νοιώθω με έναν άνθρωπο που δεν θα με κρίνει βάση των πόσων συχνά ή καθόλου απάντησα στις τυποποιημένες ερωτήσεις. Και εννοείτε πως δεν θα ντραπώ διόλου να απευθυνθώ σε έναν ψυχολόγο εάν παρατηρήσω πως επιδεινώνεται η κατάστασή μου. Ευτυχώς έχω μάθει να μην λειτουργώ με taboo στην ζωή μου. Επίσης θα ήθελα να σου πω πως γενικά η τελευταία σου φράση, μέχρι πρότινος, με αντιπροσώπευε πλήρως !!!! Ελπίζω να επιστρέψω σύντομα σε αυτήν την κατάσταση και πιστεύω πως μαζί κάναμε την αρχή της επιστροφής. Με βοήθησες να μετριάσω όσα μου έμοιαζαν δυσθεώρητα.
    Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου και σου εύχομαι πάντα να είσαι καλά και να προσφέρεις στους γύρο σου αυτήν την πολύτιμη σοφία .
    Με εκτίμηση και σεβασμό
    Νόνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Καλησπέρα, είμαι 16 χρονων και εχω πολυ μεγαλο προβλημα στο οποιο θελω να βοηθησετε! νιωθω τελειως χαμενη, καθε μερα. πολλες φορες της ημερας με πιανουν στιγμες που ειμαι μεσα στην τρελη χαρα και ξαφνικα πάλι πεφτω σε "καταθλιψη". εχω κανει πολλά τεστ στο ιντερνετ και μου εχουν βγει αποτελεσματα πανω κατω ιδια σε καθε σελιδα, οτι ισως εχω διπολικη διαταραχη ή καταθλιψη. Περα από αυτά που νιώθω πολλές φορες εχω τάσεις αυτοκτονίας, το βλέπω σαν τη μόνη λύση στ προβλήματα μου, και τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχω αρχίσει να ξεσπάω πάνω μου ότι πρόβλημα έχω, τις περισσοτερες φορές κόβοντας τα χέρια μου,οχι με σκοπο την αυτοκτονια αλλα γιατι μονο ετσι νιωθω καλυτερα! Δεν ξέρω τι να κάνω, σε ποιον να μιλήσω και πώς να τα πώ όλα αυτα! Ντρέπομαι να το πώ στον οποιονδηποτε. Νομίζω οτι θα με κατακρίνουνε, θα με λυπούνται και θα μείνω μόνη μου. Νομίζω οτι μονο σε καποιον ψυχολογο θα μπορουσα να ανοιχτω αλλα δεν ξέρω πως να πώ στους γονείς μου οτι θελω να επισκευτω εναν, γιατι ειμαι σιγουρη οτι θα θελουν να μαθουν τον λογο και εγω δεν ειμαι ετοιμη να τους το πω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εχω ακριβως τα ιδια συμπτωματα με την κοπελα πως μπορουμε ολα αυτα να τα ξεπερασουμε?

      Διαγραφή
  40. 16 χρονών είσαι σε μια πολύ ευαίσθητη ηλικία που πάρα πολλά παιδιά έχουν ψυχολογικά προβλήματα. Πίστεψέ με δεν είσαι μόνη. Πολλές φορές τα ψυχολογικά προβλήματα βασίζονται στην διαταραχή των ορμονών λόγω της ηλικίας ή σε κακή σχέση με τους γονείς. Η διπολική διαταραχή έχει περιόδους κατάθλιψης και περιόδους μανίας που δεν εναλλάσσονται μέσα σε μια μέρα. Θα έλεγα ότι οι αλλαγές διάθεσής σου οφείλονται σε μια έντονη κυκλοθυμία που έχεις αυτή την περίοδο. Το αν πάντως έχεις κατάθλιψη ή κάτι άλλο μόνο ένας ψυχοθεραπευτής μπορεί να το πει.
    Για τις τάσεις αυτοκτονίας πρέπει να προσπαθήσεις να τις βγάλεις από το μυαλό σου. Είσαι νέα, όλη η ζωή είναι μπροστά σου και αν υποφέρεις τώρα δεν σημαίνει ότι θα υποφέρεις για πάντα. Η αυτοκτονία δεν είναι λύση, είναι αποφυγή της λύσης.
    Το ότι κόβεις τα χέρια σου νομίζω ότι οφείλεται σε μια διάθεση αυτοτιμωρίας και επιστροφής της επιθετικότητας στον εαυτό σου. Αντί να κόβεις τα χέρια σου κάνε κάτι άλλο για να εκτονωθεί η απελπισία μέσα σου. Βρες το μόνη σου πιο είναι αυτό που σε βοηθάει. Έχεις κάποια φίλη καλή που μπορείς να της εμπιστευθείς κάποια πράγματα; Πολλές φορές όταν μιλάμε σε άλλους νιώθουμε ανακούφιση.
    Κανείς δεν θα σε κατακρίνει γιατί έχεις κάποια ψυχολογικά προβλήματα. Πάρα πολλοί άνθρωποι (δεν μπορείς να φανταστείς πόσοι) έχουν τέτοια προβλήματα και ο κάθε ένας τα αντιμετωπίζει με τον τρόπο του. Οι γονείς σου θα σου παρασταθούν αν έχεις καλές σχέσεις μαζί τους. Κανείς δεν θα σε κατακρίνει που θέλεις να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Και πίστεψέ με πιο πολλές πιθανότητες έχεις να μείνεις μόνη όταν υποφέρεις από όλα αυτά χωρίς να κάνεις τίποτε παρά αν βοηθηθείς. Τότε πιο εύκολα θα έχεις σχέσεις με τους φίλους σου.
    Θα έλεγα (δεν είμαι γιατρός ούτε ψυχολόγος, απλώς τη γνώμη μου λέω), ότι πρέπει να οργανωθείς με συγκεκριμένες αποφάσεις, να καταλάβεις κατ΄ αρχήν τι θέλεις να κάνεις. Θέλεις να κάνεις κάτι; Να δουλέψεις, να σπουδάσεις, να ζήσεις; Έχεις κάποια ερωτική σχέση που μπορεί να σε βοηθήσει; Πρέπει να αντισταθείς σε όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και να αρχίσεις να βλέπεις τον κόσμο όπως είναι καλός και κακός. Σε όλους η ζωή στήνει παγίδες και φέρεται αφιλόξενα. Ο κάθε ένας τραβά τον δικό του σταυρό. Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν βουβά ενώ μπορούν να ανακουφιστούν αν προσφύγουν σε έναν ψυχοθεραπευτή.
    Πως είναι η σχέση σου μες τους γονείς σου; Αν είναι καλή τότε μην φοβάσαι τίποτα. Θα τους πεις ότι έχεις κάποια ψυχολογικά προβλήματα, ότι στενοχωριέσαι εύκολα και απελπίζεσαι και ότι αισθάνεσαι άσχημα και ότι αισθάνεσαι επιτακτική την ανάγκη να το συζητήσεις με ένα ψυχοθεραπευτή. Δεν είναι ανάγκη, αν δεν θέλεις, να τα πεις όλα στους γονείς σου. Αλλά η Μόνη Λύση, στην περίπτωση που όπως μου λες δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα μόνη σου, είναι ένας ψυχοθεραπευτής (ψυχολόγος ή ψυχαναλυτής). Μόνο αυτός μπορεί να σε βοηθήσει πραγματικά γιατί έχει σπουδάσει και έχει εμπειρία.
    Μην παιδεύεσαι και μην το βάζεις κάτω. Είναι μια κακή περίοδος της ζωής σου. Αύριο θα είσαι πολύ καλύτερα. Και εγώ έχω περάσει στη ζωή μου δια πυρός και σιδήρου. Αλλά νομίζω πως δεν το έβαλα κάτω και με την κατάλληλη βοήθεια νομίζω πως το παλεύω με επιτυχία. Τα έχω περάσει αυτά γι’ αυτό σε καταλαβαίνω.
    Σκέψου και προστάτεψε τον εαυτό σου. Η ζωή είναι πολύτιμη για να την αφήσεις στη τύχη. Σκέψου μόνο ότι τυχαία γεννήθηκες και υπάρχεις μέσα σε ένα σύμπαν με δισεκατομμύρια άστρα και πλανήτες, με δισεκατομμύρια ανθρώπους πάνω στη γη, πόσο απίθανο είναι που υπάρχουμε και πόσο πολύτιμο.
    Καλό κουράγιο και καλή τύχη. Γράψε μου ξανά αν θέλεις. Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. γεια σας ειμαι 29 χρονων παντρεμενη με 4 παιδια μαλλον εχω καταθλιψη πολλα χρονια απο το 2000 που παντρευτικα αλλα λιγο καιρο καθε φορα τωρα δυο χρονια ειμαι π.χ δυο μερες ενταξι πεντε χαλια δεν αντεχω αλλο.ειμαι αναμεσα σε πολλους ανθρωπους αλλα νιωθω οτι δεν υπαρχει κανεις.εν εχω ορεξη να ασχολουμε με κανενα και με τιποτα ολα τα κανω εξαναγκαστικα.Εχω κανει τα τεστ καταθλιψης και ολες η ερωτησεις με αντιπροσοπευουν.θελω να παω σε γιατρο αλλα δεν το τολμω, ειμαι σε επαρχια και δεν θελω να με βλεπουν σε τετοιους γιατρους δεν θελω να ξερει κανεις τιποτα. τι μπορω να κανω υπαρχει ααλλος τροπος επικοινονιας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Ανώνυμος είπε... 23 Νοεμβρίου 2011 4:01 μ.μ
    Πρέπει να απευθυνθείτε άμεσα σε ψυχολόγο για να σας βοηθήσει. Δεν πρέπει να το βάζετε κάτω, πολλοί άνθρωποι υποφέρουν αλλά όλοι πρέπει να κάνουμε κάτι γιαυτό. Δεν λέω στην επαρχία τα πράγματα είναι πιο δύσκολα αλλά η επαφή με ένα ψυχολόγο δεν είναι και κάτι τραγικό που δεν μπορεί να δεχθεί η επαρχία. Αν δεν μπορείτε να ξεπεράσετε μόνη σας το πρόβλημα πιστέψτε με ότι χρειάζεσται μία επαφή με ψυχολόγο. Ρωτήστε καποια φίλη σας ή άνθρωπο της εμπιστοσύνης σας αν ξέρουν κανένα αξιόπιστο ψυχολόγο και πηγαίνετε να τον δείτε. Θα σας βοηθήσει, αλλιώς θα πεδεύεστε άδικα για καιρό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Χίλια ευχαριστώ για τις συμβουλές!
    Μίλησα πρόσφατα σε μια φίλη μου και ήδη νιώθω καλύτερα! Είχα ενα μήνα σχεδον να πειράξω τα χέρια μου μέχρι που τσακώθηκα με κάποιες από τις φίλες μου και έπαθε εγκεφαλικό η γιαγιά μου(ευτυχως είναι καλα τώρα!) και ένιωθα οτι επρεπε να το κανω..! Μετά απο αυτό με τις φιλες μου (και αυτό που έπαθε η γιαγιά μου, το οποίο ήταν πολύ απότομο και με σόκαρε!)αποφασισα να ασχολούμαι περισσότερο με τον εαυτό μου και να νοιάζομαι πιο πολυ για την δική μου ψυχική υγεία και έπειτα για όλους τους αλλους, κατι που δεν έκανα μεχρι τωρα! Άρχισα πάλι να ασχολούμαι με την μουσική, το οποίο είχα παραμελήσει τον τελευταίο καιρό, και να "ξεσπάω" περισσότερο γραφοντας τραγούδια, όπως παλια! Έχω αφοσιωθεί στα μαθήματα μου και στον μεγαλυτερο μου στόχο, να περάσω στην ιατρική(είμαι 2α λυκείου ακόμα βεβαια)! Άρχισα επιτελους να ξεπερνάω τον πρώην μου, ο οποίος ήταν ο πρώτος μου έρωτας και είμασταν μαζί 1,5 χρόνο. Γενικά είμαι πάαρα πολυ καλα, παρόλο που κάποια πράγματα δεν μου πάνε καλα! Είμαι καλα με τον εαυτό μου και αυτό μου αρκεί!
    Ευχαριστώ πάααρα πολυ πάντως! Ήταν πόλυ σωστα αυτά που μου είπες και εκτιμώ την κινησή σου!
    Θα σου ξαναγράψω! :) Πάω να διαβάσω τώρα... Τα λέμεε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Ανώνυμος είπε... 27 Νοεμβρίου 2011 1:48 μ.μ.
    Χαίρομαι πολύ. Αν γράφεις και τραγούδια είναι φοβερό. Έτσι σε θέλω αποφασιστική και αισιόδοξη. Όλα θα πάμε καλά. Στην ιατρική που μου αρέσει πολύ, αν και εγώ είμαι Μηχ/γος Ηλ/γος, μπορείς στο μέλλον αν θέλεις να γίνεις και ψυχαναλύτρια και να βοηθάς και συ με την σειρά σου τους ανθρώπους. Η ζωή είναι όλη μπροστά σου. Ξαναγράψε μου. Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. καλησπέρα.είμαι φοιτητής μεταπτυχιακός.είμαι 27 ετών και κατα περιόδους στη ζωή μου δεν αισθάνομαι καλα.Διανύω μία τέτοια περίοδο τον τελευταιο καιρό.Παρόλο που δεν μου λείπει τίποτα,και χρήματα έχω και εμφάνιση,δεν είμαι ευχαριστημένος με τίποτα και κανέναν.Παλιότερα έπασχα απο κοινονιοφοβία εχω επισκεφτεί αρκετούς ψυχολόγους αλλά τελικά δεν νομίζω ότι έχω βρει κάποια λύση εν τέλη..Τελευταία τα συμπτώματα έχουν ξανακάνει την εμφάνιση τους δίχως να το θέλω και για άγνωστο ακόμα λόγο άγχους για το μέλλον. Εκδηλώνονται με σωματικά ενοχλήματα που καταντούν ανηπόφορα μερικές φορές και δεν με αφήνουν να ζήσω ελεύθερα χωρίς το φόβο.Αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο είναι ότι δεν μου λείπει τίποτα και σώμα και εμφάνιση παρόλα αυτά δεν είναι τελικά αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης της κατάστασης καταλήγω..πολυ φοβάμαι οτι θα με ακολουθεί ολόκληρη μου τη ζωή....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Ανώνυμος, 3 Δεκεμβρίου 2011 10:05 μ.μ.
    Δεν ξέρω αν έχεις κατάθλιψη ή άγχος και κατάθλιψη, αυτό θα σου το πει ένας ειδικός (ψυχολόγος, ψυχαναλυτής κλπ). Πραγματικά πάντως το ότι έχεις πολλά και δεν είσαι ευχαριστημένος είναι ένα θέμα σοβαρό. Οι σωματικές ενοχλήσεις είναι προφανώς σωματοποιήσεις του άγχους σου και για να τις αντιμετωπίσεις θα πρέπει να λύσεις τα ψυχικά προβλήματα. 27 χρονών είναι μια θαυμάσια ηλικία για να τελειώσεςι το μεταπτυχιακό σου και να ξεκινήσεις την ενήλικη ζωή σου. Τα συμπτώματα όντως έρχονται και φεύγουν με ενδιάμεσα διαλείμματα. Τώρα θα σου απαντήσω και από εμεπιρείες που έχω ότι:
    Πολλές φορές τα ψυχικά προβλήματα ξεπερνιούνται από εμάς τους ίδιους με κάποιον αγώνα. Αυτό όμωε είναι μια ευνοϊκή περίπτωση που δεν συμβαίνει συχνά. Αν μπορείς να το αντιμετωπίσεις μόνος σου θα ήταν το καλύτερο. Αν όχι η καλύτερη λύση είναι κάποιος καλός ψυχολόγος. Δεν ξέρω σε τι ψυχολόγους πήγες μα πρέπει να ψάξεις σοβαρά να βρεις κάποιον πολύ καλό ψυχολόγο ή ψυνχαναλυτή. Θα σου συνιστούσα να δοκιμάσεις:
    Σου παραθέτω στοιχεία από μία πολύ καλή εταιρεία ψυχικής βοήθειας. Υπάρχουν και άλλες.
    Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου
    Η Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφηβου (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε) ιδρύθηκε το 1991 στο πλαίσιο της προσπάθειας για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα.
    Είναι μη κυβερνητική οργάνωση με τη νομική μορφή του επιστημονικού μη κερδοσκοπικού Σωματείου.
    Επιστημονικός υπεύθυνος της Ε.Ψ.Υ.Π.Ε είναι ο κ. Ι.Τσιάντης Αν. Καθηγητής Παιδοψυχιατικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
    Στα μέλη της περιλαμβάνονται έγκριτοι επιστήμονες με πολύχρονη και διακεκριμένη θητεία στον τομέα της ψυχικής υγείας του παιδιού και του εφήβου, με μεγάλη κλινική εμπειρία και σημαντικό εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο.
    Η Ε.Ψ.Υ.Π.Ε αναπτύσσει δραστηριότητες στους τομείς της λειτουργίας νέων, πρότυπων υπηρεσιών (μονάδες ψυχοκοινωνικής αποκαταστάσης,) της υλοποίησης προγραμμάτων και παρεμβάσεων προαγωγής της ψυχικής υγειίας του παιδιού και του εφήβου, της διενέργειας, σχετικών ερευνων και ανάλογων εκπαιδευτικών προγραμμάτων, των εκδόσεν και της παραγωγής εκπαιδευτικών ταινιών. Επίσης, διοργανώνει επιστημονικές ημερίδες, συμπόσια και συνέδρια.
    H E.Ψ.Υ.Π.Ε. είναι μέλος των διεθνών οργανισμών:
    http://www.mhe-sme.org/Λογότυποhttp://www.mhe-sme.org/ http://www.eurochild.org/Λογότυποhttp://www.eurochild.org/ http://www.community-living.info/Λογότυποhttp://www.community-living.info/ http://www.childhelplineinternational.org/Λογότυποhttp://www.childhelplineinternational.org/

    Επικοινωνήστε μαζί μας:

    ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΓΡΑΦΕΙΑ:
    Αγ. Ιωάννου Θεολόγου 19, 155 61 Χολαργός
    Τηλ: 210 6546524, Fax: 210 6522396
    e-mail: info@epsype.gr

    Ξέρω ότι είναι καλοί και με ενδιφέρον για όσους πηγαίνουν σε αυτούς. Υπάρχουν προφανώς και άλλες εταιρείες ή ψυχολόγοι που πρέπει να δείξεις εμπιστοσύνη και να διαθέσεις χρόνο. Αυτά τα πράγματα για να δεις βελτίωση μπορεί να πρέπει να περάσουν και μήνες.
    Εναλλακτικά, πράγμα που δεν σου το προτείνω με ενθουσιασμό, μπορείς να επισκευτείς ένα ψυχίατρο και να σου δώσει κάποια φαρμακευτική αγωγή. Τα αντικαταθλιπτικά νέας γεννιάς έχουν και λιγότερες παρενέργειες. Σκέψου τα και πάρε αποφάσεις. Δεν είναι κρίμα να ταλαιπωρείσαι έτσι; Γράψε μου πάλι. Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. μπορεις να κανεις ψυχοθεραπεια. δες αυτο το link www.psychotherapy.net.gr θα βρεις πληροφορίες που ισως να σε ενδιαφερουν. εγω παντως πηγα και βοηθηθηκα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. ειμαι 21 χρονων , και νομιζω πως πραγματικα χρειαζομαι πλεον ψυχιατρικη βοηθεια .. εχω περασει πολλα ασχημα πραγματα τα οποια πιστευα πως καποια μερα θα ξεχασω , μα οσο μεγαλωνω τοσο πιο πολυ με τρελαινουν. απο τα 12 αρχισα να εχω τασεις αυτοκτονιας και εκανα την πρωτη μου αποπειρα . εχω κανει πανω απο δεκα αποπειρες και αυτοτραυματιζομαι για να ξεσπασω την οργη μου καπου . ειμαι γεματη ουλες και ορισμενες φορες παθαινω καταγματα καθως χτυπαω με λυσσα τους τοιχους . στο παρελ8ον ειχα περασει καταθλιψη και παθαινα συνεχεια κρισεις , σε τετοιο βαθμο που το μονο που με ηρεμουσε ηταν να ξεσπαω στον ευατο μου . δεν εχω κανεναν για να με βοηθησει , ειμαι μονη μ σε ολα αυτα, καθως οι γονεις μου δνε με ηθελαν ποτε , εφοσον μου ειπαν πολλες φορες οτι θα προτιμουσαν να ειχα πεθανει , και παροτι νομιζα πως γλιτωσα , τον τελευταιο χρονο νιωθω ενα θυμο να με καιει .. απο εκει που ειμαι καλα και γελαω , μπορει να θελω να κανω κακο σε οποιον βρισκεται διπλα μου .. προσπαθω ομως .. βλαπτω μονο εμενα και κανεναν αλλον , ομως δεν αντεχω αλλο.. νιωθω πως αν συνεχισω ετσι δεν θα ζησω μεχρι τους επομενους μηνες η θα κανω κατι χχειροτερο απο το να σπασω η καψω το χερι μου η χαρακαθω ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Ανώνυμος Jan 30, 2012 01:07 PM

    Πολλοί άνθρωποι έχουνε περάσει άσχημα πράγματα στην παιδική και εφηβική ζωή τους, Κι εγώ δεν πέρασα καλά. Απορώ όμως που δεν έχεις ζητήσει ψυχιατρική βοήθεια ακόμα. Από τα 12 έως τα 21 είναι εννιά χρόνια πάρα πολλά για να ζεις αυτό τον εφιάλτη.
    Δεν γνωρίζω τις σχέσεις σου με τους γονείς σου, όντως μπορεί να μην σε βοηθούνε, υπάρχουν πολλοί γονείς ξεκομμένοι από τα παιδιά τους, αλλά μήπως δεν είναι τόσο ακραία τα πράγματα; Μίλησες ποτέ στα ίσια μαζί τους και σου αρνηθήκανε βοήθεια; Αν σου αρνηθήκανε όντως και σου συμπεριφέρθηκαν με άσχημο τρόπο λέγοντάς σου ότι θα «προτιμούσανε να είχες πεθάνει» δεν θα έπρεπε να τους δικαιώσεις αυτοκτονώντας η ίδια.
    Δεν ξέρω αν έχεις φίλους που μπορείς να τους εμπιστευθείς και να σε στηρίξουν. Αν ναι πρέπει να τους αφήσεις να σε βοηθήσουν.
    Υπάρχουν όμως άνθρωποι που δεν έχουν κανένα να τους συμπαρασταθεί, είναι ολομόναχοι και πρέπει οι ίδιοι να τραβήξουν το σταυρό του μαρτυρίου. Αν είσαι έτσι τότε θέλει να βάλεις όλες τις δυνάμεις σου και να νικήσεις τις αντιξοότητες και αντί να χαρακώνεσαι να σκέφτεσαι τι αξίζει για σένα στη ζωή, τι θα ήθελες να γίνεις ή να κάνεις και να βγάλεις από το μυαλό σου όσο μπορείς τις βασανιστικές σκέψεις σου.
    Γίνε δυνατή για σένα για μια ζωή που σου δόθηκε και δεν αξίζει να ρημάζεις. Δύσκολα μεν και μόνη σου προχώρα και γίνε πιο δυνατή. Δεν πειράζει αν όντως οι γονείς σου δεν σε θέλουν. Είναι δικό τους πρόβλημα μην το κάνεις δικό σου.
    Θα σου συνιστούσα να επισκεφτείς ένα ψυχολόγο (ή ψυχίατρο) για να σε βοηθήσουν. Χρειάζεσαι βοήθεια και πρέπει να την αναζητήσεις.
    Γράψε ένα ημερολόγιο όπου να μιλάς για όλα αυτά και μετά να τα ξαναδιαβάζεις και να βλέπεις αν άξιζαν τον κόπο. Ούτε εγώ πέρασα ευτυχισμένη ζωή. Το πάλεψα όμως και με βοήθεια τα φέρνω βόλτα.
    Ξεκίνα σήμερα μιαν άλλη ζωή με δραστηριότητες, φιλίες και περισσότερη ελπίδα. Είσαι ΠΟΛΥ ΝΕΑ ακόμα για να χαραμίσεις την πολύτιμη ζωή σου. Σκέψου πόσες πιθανότητες είχες να γεννηθείς σε ένα σύμπαν των τρισεκατομμυρίων άστρων, σχεδόν μηδενικές. Κι όμως βρέθηκες σε αυτή τη ζωή από τύχη και θα πρέπει να την παλέψεις!
    Πάρε βιβλία και προσπάθησε να διαβάσεις. Εγώ διαβάζω και βιβλία για ψυχανάλυση και λογοτεχνία.
    Σου εύχομαι καλό κουράγιο και καλή τύχη. Ξαναγράψε μου.

    Αν είσαι από Αθήνα σου παραθέτω στοιχεία από μία πολύ καλή εταιρεία ψυχικής βοήθειας. Υπάρχουν και άλλες.
    Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου
    Η Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφηβου (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε) ιδρύθηκε το 1991 στο πλαίσιο της προσπάθειας για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα.
    Είναι μη κυβερνητική οργάνωση με τη νομική μορφή του επιστημονικού μη κερδοσκοπικού Σωματείου.
    Επιστημονικός υπεύθυνος της Ε.Ψ.Υ.Π.Ε είναι ο κ. Ι.Τσιάντης Αν. Καθηγητής Παιδοψυχιατικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
    Στα μέλη της περιλαμβάνονται έγκριτοι επιστήμονες με πολύχρονη και διακεκριμένη θητεία στον τομέα της ψυχικής υγείας του παιδιού και του εφήβου, με μεγάλη κλινική εμπειρία και σημαντικό εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο.
    Η Ε.Ψ.Υ.Π.Ε αναπτύσσει δραστηριότητες στους τομείς της λειτουργίας νέων, πρότυπων υπηρεσιών (μονάδες ψυχοκοινωνικής αποκαταστάσης,) της υλοποίησης προγραμμάτων και παρεμβάσεων προαγωγής της ψυχικής υγειίας του παιδιού και του εφήβου, της διενέργειας, σχετικών ερευνων και ανάλογων εκπαιδευτικών προγραμμάτων, των εκδόσεν και της παραγωγής εκπαιδευτικών ταινιών. Επίσης, διοργανώνει επιστημονικές ημερίδες, συμπόσια και συνέδρια.
    H E.Ψ.Υ.Π.Ε. είναι μέλος των διεθνών οργανισμών:
    http://www.mhe-sme.org/Λογότυποhttp://www.mhe-sme.org/ http://www.eurochild.org/Λογότυποhttp://www.eurochild.org/ http://www.community-living.info/Λογότυποhttp://www.community-living.info/ http://www.childhelplineinternational.org/Λογότυποhttp://www.childhelplineinternational.org/

    Επικοινωνήστε μαζί μας:

    ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΓΡΑΦΕΙΑ:
    Αγ. Ιωάννου Θεολόγου 19, 155 61 Χολαργός
    Τηλ: 210 6546524, Fax: 210 6522396
    e-mail: info@epsype.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αρχικα να πω πως δεν ειμαι απο αθηνα .Τα δοκιμασα ολα αυτα , να κανω φιλιες και φτιαξω τη ζωη μ και τα καταφερα.περασα εκει που ηθελα,ασχοληθηκα με την ψυχιατρικη και την ψυχολογια , διαβασα βιβλια , ερευνες πανω σε αυτο το θεμα, ομως δεν με βοηθησαν.οι αναμνησεις απο τα οσα εζησα δεν με αφηνουν να ηρεμησω σχεδον ποτε, κακοποιηθηκα απο τα 8-9 μεχρι τα 14 μου , απο τους ιδιους μου τους γονεις .τοτε ξεκινησα να χαρακωνομαι και εκανα την πρωτη μου αποπειρα αυτοκτονιας.τοσα χρονια με επνιγε το μισος , ο θυμος για ολους οσους βρισκονταν γυρω μου. πλεον δεν μπορω να εμπιστευτω κανεναν,ολοι μου γυρισαν την πλατη και μου δηλωσαν ξελαθαρα πως δεν προκειται να ειναι διπλα μου σε οτιδηποτε. δεν τους αδικω,αν οι ιδοι σου οι γονεις σε θεωρουν καταρα και σου φερονται με το χειροτερο τροπο, γιατι να σε βοηθησουν οι ξενοι?δεν εχω ιδεα πως αντεχω ολα αυτα τα χρονια,ισως οφειλεται στο γεγονος πως ακομα δεν εχασα την λογικη μου.ομως ανησυχω για τον ευατο μου πλεον,υπαρχουν περιοδοι που δεν μπορω να κοιμηθω για μηνες , απο εκει που ειμαι καλα και γελαω,φαφνικα νιωθω το μισος να με πνιιγει και γινομαι επικινδυνη..νιωθω πως δεν ειμαι εγω εκειη την στιγμη ,μα ενας αλλος ανθρωπος μεσα μου, που διψαει για εκδικηση.. ξερω πως θα συνεχισω να παλευω μονη μου για οσο αντεξω..

      Διαγραφή
  50. ΑνώνυμοςJan 31, 2012 05:11 AM

    Το βαθύτερο συναίσθημα θυμού που έχεις μέσα σου και το μίσος δεν είναι κάτι κακό. Πρέπει να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας και να μην τα κρατούμε μέσα μας. Εσύ όμως επιτίθεσαι και κατά του εαυτού σου (χαρακώματα κλπ) με μεγάλη σφοδρότητα και αυτό έχει να κάνει με επιθετικότητα κατά του εαυτού σου. Πρέπει πρώτα να αγαπήσεις τον εαυτό σου για να μπορέσεις να ανεχτείς την αδικία που υπάρχει πάντα στη ζωή. Ίσως κάποια περίοδο ενοχοποίησες τον εαυτό σου για κάποια πράγματα. Ξέρεις ότι στον ψυχισμό ενός παιδιού δημιουργείται εύκολα η εντύπωση μιας ενοχής. Δεν φταις εσύ για το τι τράβηξες όταν ήσουν 12 χρονών. Δεν ξέρω αν στην πόλη που ζεις υπάρχει κάποιος καλός κι ανθρώπινος ψυχαναλυτής και αν μπορείς να σηκώσεις το οικονομικό θέμα θα έλεγα να τον επισκευθείς έστω και μια δυό φορές διερευνητικά και μετά αποφασίζεις. Αν δεν υπάρχει κανένας τότε πρέπει να το αντιμετωπίσεις μόνη σου ή αν μπορείς να έλθεις στην Αθήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. είμαι 36 χρονών. μέσα σε ένα χρόνο έκανα δεύτερη απόπειρα χωρίς επιτυχία(φανερό γιατί σας γράφω)Πέρνω φαρμακευτική αγωγή εδώ και2 1/2 χρόνια. Έχω αφήσει πίσω μου κάθε όνειρο για να κάνω παιδάκι. Δεν πιστεύω πως μου αξίζει τώρα ποια. Αντιμετωπίζω πάνω κάτω τα ίδια προβλήματα με όλους. Όμως δεν τα χειρίζομαι το ίδιο. στο γιατρό μου δεν τολμάω να πω τι έχω κάνει. φοβάμαι πως θα μου αλλάξει θεραπεία και ειλικρινά δεν το αντέχω. ξέχασα να πω πως έπαιρνα θεραπεία και πριν από άλλον γιατρό (διάρκεια 1 1/2 χρόνια). δεν ξέρω τι να κάνω. φοβάμαι πως είμαι μόνη μου και κανένας δεν με καταλαβαίνει. φοβάμαι πως με την συμπεριφορά μου αυτή θα χάσω ότι αγαπάω. Προσπαθώ και είμαι ευγενική, δεν φωνάζω, δεν διεκδικώ. Αντιμετωπίζω το πρόβλημα μόνη μου. φοβάμαι να το πω γιατί αν κάποιος δεν το βιώσει δεν μπορεί να σε καταλάβει. Ειλικρινά φοβάμαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. exo katathlipsi ton teleytauio kairo exo polla neyra den troo poly den thelo na milao kai genika den thelo na kano tpt.eimai mikrh kai den ksero ti na kano kai teleytaia bariemai poly dn thelo na tragoydhso na xorepso apla dn thelo na zo na mhn yparxo shmera exasa ena parti kai esthsa tis files moy epeidh bariomoyna.mhpos ola ayta ofeilontai sthn efhbeia?

      Διαγραφή
  52. ΑνώνυμοςFeb 17, 2012 12:24 PM
    Στην αρχή να είσαι σίγουρη πως σου αξίζουν όλα όσα αξίζουν στον καθένα. Δεν γνωρίζω αν είσαι από Αθήνα. Για να είσαι στην σημερινή κατάσταση πρέπει τα φάρμακα που παίρνεις να μην δουλεύουν για σένα. Υπάρχουν και ανθεκτικές στα φάρμακα καταθλίψεις. Αν δεν λες στο γιατρό σου τι σκέφτεσαι θα παίρνεις μια ζωή το λάθος φάρμακο και δεν θα βλέπεις βελτίωση. Υπάρχουν πολλά φάρμακα για την κατάθλιψη, ορισμένα νέας γεννιάς με λιγότερες παρενέργειες. Πρέπει να αφήσεις το γιατρό σου να δοκιμάσει και άλλα φάρμακα. Δεν πειράζει πολλές φορές αλλάζουμε και τρεις και τέσσερις φορές φάρμακα όσπου να βρούμε το κατάλληλο ή το κατάλληλο συνδυασμό. Αξίζει να γίνεις ευτυχισμένη και θα πρέπει να πάρεις απόφαση να μην αφήνεσαι και να το παλεύεις. Εκτός από το γιατρό σου αν έχεις φίλους μπορούν να βοηθήσουν ή αν τα πηγαίνεις καλά με τους γονείς σου να τους ζητήσεις να σε στηρίξουν. Όσο για το παιδάκι η γυναίκα μου γέννησε στα 42 χρόνια. Έχεις ακόμα λίγο καιρό. Κινητοποιήσου γιατί προλαβαίνεις. Να ξέρεις πάντως ότι η φαρμακευτική αγωγή έχει καλύτερα αποτελέσματα όταν συνδυάζεται με ψυχοθεραπεία. Μάθε για ένα καλό ψυχολόγο και δοκίμασε να βοηθηθείς από αυτόν. Καλή τύχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. ΑνώνυμοςFeb 18, 2012 06:58 AM
    Η εφηβία είναι μια περίοδος διαταραχής ορμονικής που μας κάνουν να υποφέρουμε πολλές φορές χωρίς λόγο. Φυσικά φταίει λοιπόν και η εφηβία που αισθάνεσαι έτσι. Ίσως λοιπόν υπάρχει κάποια κατάθλιψη. Είσαι μικρή και έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου. Μην αφήνεις την κατάθλιψη να ορίζει τη ζωή σου κινητοποιήσου και άρχισε να ζεις. Ζήτα βοήθεια από τους γονείς σου ή κάποιου φίλου σου. Αν δεν μπορείς να το ξεπεράσεις ίσως χρειαστείς τη βοήθεια κάποιου ψυχολόγου. Έχω περάσει και εγώ χάλια στην εφηβία μου αλλά σιγά - σιγά κατάφερα να βγώ! Στην ηλικία σου πολλά παιδιά έχουν κατάθλιψη. Δεν είσαι μόνη. Μην απελπίζεσαι και αν προσπαθήσεις θα τα καταφέρεις. Πήγαινε στα πάρτυ κι ας βαριέσαι. Αν βαριέσαι κουτσομπόλεψε με μια φίλη σου για τα αγόρια του πάρτυ ή κάτι άλλο. Γράψε με Ελληνικούς χαρακτήρες κι ας κάνεις λάθη. Καλή τύχη. (Γράψε μου ξανά αν θέλεις).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. emena mporei na me bohthisei kapoios giati exw ta idia symptwmata me esas??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Feb 21, 2012 01:00 PM
    Μπορείς να απευθυνθείς σε ένα ψυχολόγο (μάθε για κάποιον που να είναι καλός) να σε βοηθήσει γιατί μερικές φορές δεν τα καταφέρνουμε μόνοι μας. Μπορείς να αποτανθείς σε ένα ψυχίατρο να σου δόσει φαρμακευτική αγωγή, δεν είναι κάτι φοβερό πολύς κόσμος παίρνει φάρμακα.
    Καλύτερο είναι να κάνεις και τα δύο. Αν νομίζεις πάλι ότι μπορείς να το παλέψεις μόνος/η ακόμα καλύτερα. Πολέμησέ του μην αφήνεις να σε παίρνει από κάτω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. eimai 16 xronwn .. iparxoun meres pou eimai apisteuta xaroumeni kai meres pou i 8lipsi kai to sfiksimo dn len na figoun ... exw sxesi edw kai 4 mines tous prwtous 3 imoun kala alla teleutea dn borw na vrw tropo na ais8an8w kalitera ... 8a mou peite 16 xronwn nianiaro ti tis 8es tis sxeseis ? ki omws benontas se autin tin sxesi ola itan kala gia ena diastima kai to sinais8ima auto tis distixias eixe eksafanistei mexri prin miso mina ... exei meiw8ei i autopepoi8isi mou kai dn borw na perigrapsw gia to poso megali 8lipsi milame dn iparxei kati pou na me kanei na ais8an8w xaroumeni oute kan o stivos pou prin ligous mines ton latreva ... na tou to pw gia na me voi8isei kai na kserei pou ofeilete auti i siberifora mou i na min tou pw tipota kai as parameinw etsi mexri pia na min antexw allo kai to pw stous goneis mou ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. ΑνώνυμοςMar 16, 2012 06:48 AM
    Στην εφηβία που οι ορμόνες τρελλαίνονται πολλοί νέοι υποφέρουν από αυτό που υποφέρεις και εσύ. Η αλλαγή διάθεσης (κυκλοθυμία) είναι επίσης χαρακτηριστική. Κάνε υπομονή, προσπάθησε να αξιποποιήσεις τις σχέσεις σου, συνέχισε το στίβο έστω και με το ζόρι για κάποια περίοδο και οπωσδήποτε κουβέντιασε το θέμα με τον δικό σου στη σχέση. Αν η σχέση πιστεύεις ότι αξίζει να του μιλήσεις και να τον αφήσεις να σε βοηθήσει. Θα ήταν κρίμα η σχέση να τελειώσει από μια παρεξήγηση. Με τους γονείς σου πως είσαι; Μπορούν να βοηθήσουν; Άλλες φίλες; Όταν είσαι στις μαύρες σου σκέψου ότι υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που μπορείς να κάνεις σε μια ζωή που σχεδόν τώρα ξεκινάει. ίσως πάλι περνάς μια δύσκολη φάση που θα τελειώσει με λίγη προσπάθεια και λίγη τύχη. Μην το βάζεις κάτω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Καλησπέρα..Θαυμάζω το ενδιαφέρον και την ανθρωπιά σας με την ύπαρξη αυτού του μπλόγκ. Είμαι 19 ετών, φοιτήτρια. Ζώ σε ενα καταπιεστικό περιβάλλον (μαμά καταθλιπτική, μπαμπάς αδιάφορος..απο πάντα) και κατανοώ πως επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ψυχολογία μου. Παρόλαυτα κατάφερα να αγνοήσω τις κακές επιρροές σε μεγάλο βαθμό, να κάνω πολύ καλούς φίλους, να πετύχω τους στόχους μου και να μην χάνω την όρεξη για δημιουργία.Τους τελευταίους μήνες όμως,δεν είμαι καλά... Όχι σε μόνιμη βάση, απλά υπάρχουν κάποιες μέρες που πραγματικά ευχομαι να σταματήσω να σκέφτομαι! Να μπορούσα να απολαύσω κάτι άλλο και να πάψω να ανησυχώ! Γενικότερα δεν ξέρω αν έχω κατάθλιψη, συνήθως είμαι των άκρων, πολύ χαρούμενη ή πολύ λυπημένη και το αποδίδω σε κυκλοθυμία. Η κατάθλιψη και ως λέξη ακόμη με φοβίζει..Η ελλειψη οικονομικής ανεξαρτησίας με κρατάει μακριά απο ψυχολόγο,ψυχίατρο ( και λέω στον εαυτό μου πως αν πάω θα πάω περισσότερο για την εμπειρία και όχι επειδή έχω πρόβλημα!)και την αμέσως επόμενη στιγμή σκέφτομαι " έχω αρκετή δύναμη και θα το παλέψω", δυστυχώς απο την οικογένεια δεν υπάρχει καθόλου υποστήριξη και κατανόηση. Πριν ένα μήνα έχασα την καλύτερη μου φίλη. Με είχε προδώσει, μιλούσε άσχημα σε κοινούς φίλους για μένα και έδειχνε σημάδια ζήλιας. Αυτό το περιστατικό με έκανε να χάσω τις ισορροπιες μου. Αν είχα πέσει τόσο έξω για αυτό το άτομο πώς θα μπορώ να έιμαι σίγουρη για τα άτομα που έχω γύρω μου? Πόντάρω και πόνταρα ανέκαθεν στους φίλους μου πάρα πολύ καθώς οπως προανέφερα δεν είχα απο πούθενα άλλου αγάπη και κατανόηση και με αυτό που έγινε πληγώθηκα πολύ. Πλέον ενώ είμαι σχετικά αγαπητή και ευχάριστη παρέα, δυσκολεύομαι να επικοινωνήσω με τους φίλους και τους γνωστούς μου. Δεν ξέρω αν είναι κατάθλιψη αυτό, διάβασα πως είναι σύμπτωμα.. Το αγόρι μου και τα άτομα της δουλειάς μου είναι αντιθέτως τομείς στους οποίους έχω διαπρέψει!χαχα! βγάζω έναν άλλο εαυτό εκεί τον οποίο αγαπώ και βλέπω πως αγαπούν και οι άλλοι ( τους οποίους ανθ΄ρωπους απλά λατρεύω) όλα αλλάζουν οταν πατάω σπίτι η στην σχολή όμως... Μια γνώμη, θα την εκτιμούσα πολύ. Ελπίζοντας στην απάντηση σας, με εκτίμηση αναστασία. Καλό βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. ΑνώνυμοςMar 17, 2012 12:57 PM
    Αναστασία.
    Ένα οικογενειακό περιβάλλον καθόλου υποστηριχτικό και η ηλικία της εφηβίας είναι συνδιασμός που ευνοεί την κυκλοθυμική συμπεριφορά και δεν μου φαίνεται καθόλου παράξενο να έχεις αυτές τις μεταπτώσεις. Το γεγονός ότι κατάφερνες μέχρι τώρα να επιβιώνεις είναι πολύ θετικό γιατί δείχνει ένα χαρακτήρα που είναι αρκετά δυνατός και ικανός να αντιμετωπίσει τις αντιξοότητες. Δυστυχώς δεν μπορείς να κινητοποιήσεις τους γονείς σου να σε βοηθήσουν, αν και δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι αν απευθυνόσουνα σε αυτούς για λίγη βοήθεια θα σου κλείνανε την πόρτα. Ίσως αν μάθουνε ότι και συ σε κάποιο σημείο υποφέρεις να ξυπνήσουν. Τις αλλαγές της διάθεσής σου πρέπει να τις θεωρήσεις μαχητές και να επιδιώξεις να ξεπεράσεις τις δύσκολες στιγμές όταν έρχονται. Να απολαμβάνεις την καθημερινότητά σου όσο μπορείς περισσότερο είσαι ακόμα στο ξεκίνημα της ζωής σου και πρέπει να σχεδιάσεις το μέλλον σου. Κάνε όνειρα. Για την καλύτερή σου φίλη λυπάμαι αλλά τέτοια πράγματα γίνονται αλλά δεν πρέπει να σημαίνουν το τέλος του κόσμου. Θα γνωρίσεις πολλές φιλίες και θα χάσεις άλλες τόσες. Έτσι είναι η ζωή. Δεν πρέπει να χάνεις την εμπιστοσύνη σου στους φίλους σου μόνο και μόνο επειδή ατύχησε μια φιλική σχέση. Μπορεί να χάσεις και άλλες φιλίες στη ζωή σου, αλλά μπορεί και να κερδίσεις άλλες τόσες μη το βάζεις κάτω. Δεν γνωρίζω αν έχεις κατάθλιψη αν ναι θα είναι ελαφριάς μορφής και μπορείς με προσπάθεια να την ξεπεράσεις. Επιστράτευσε τον φίλο σου και τις άλλες φίλες σου για βοήθεια. Και κράτα και ένα κομμάτι του εαυτού σου αποκλειστικά για σένα. Πολλές φορές επενδύομε πολύ σε λάθους ανθρώπους και μετά στενοχωριόμαστε.
    Αν είχες καλύτερες σχέσεις με τους γονείς σου (για να σε βοηθήσουν οικονομικά) και διαπιστώσεις ότι τα συμπτώματα επιμένουν ίσως θα ήταν καλό να δεις κάποιον ψυχολόγο.
    Εγώ πιστεύω ότι σε λίγο καιρό θα είσαι καλύτερα και ότι θα καταφέρεις να ξεπεράσεις ορισμένα πράγματα που σε φρενάρουν. Πίστεψε στον εαυτό σου, πάλεψε και λίγο, μην αφήνεσαι να παρασύρεσαι σε αρνητικές σκέψεις και όλα θα πάνε καλά.
    Ο φίλος σου ξέρει για όσα μου γράφεις κι αν ναι τι λέει; Σου συμπαραστέκεται;
    Καλή τύχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Για τιν ακρίβεια όχι μόνο θα μου κλείσουν την πόρτα έτσι και αποπειραθώ μια συζήτηση, αλλα θα αρχίσουν να φωνάζουν, να με λένε υπερβολική και θα με στρέψουν προς την εκκλησία(άλλη κακιά ιστορία..) Δεν ήταν μια απλή φιλική σχέση..δυστυχώς..δεν είμαι προσαρμοστική σαν άτομο και οι φιλίες είναι ένας τομέας δύσκολος για μένα.. Ο φίλος μου γνωρίζει τα περισσότερα και είναι πολύ υποστηρικτικός! Οτι το νιώθω σωστό και θα με κάνει να νιώσω καλύτερα, είναι καλό, συνεχώς μου υπενθυμίζει και είναι δίπλα μου κάθε φορά. Και γενικότερα είναι το πιο υποστηρικτικό άτομο στο περιβάλλον μου, με παροτρύνει, με εμψυχώνει, πιστεύει σε μένα πάντα με χαμόγελο και αισιοδοξία( και υπομονή..)Το διάβασμα και η ενασχόληση με ψυχολογικά βιβλία είναι μια καλή ιδεα υποβοήθειας; Γνωρίζω πως δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα, αν αυτό υπάρχει..., μα μπορεί να προσφέρει μια μικρή ώθηση προς εκλογίκευση..?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. ΑνώνυμοςMar 19, 2012 12:42 AM
    Κρίμα που δεν μπορείς να στηριχτείς στους δικούς σου γονείς. Από την εκκλησία μακριά δεν είναι λύση απλώς παγιδεύεσαι σε ένα φανατισμό χωρίς τέλος. Να διαβάζεις ψυχολογικά και ψυχαναλυτικά βιβλία γιατί μπορεί να δεις μέσα σε αυτά περιπτώσεις που παρομοιάζουν με τις δικές σου δυσκολίες και να καταλάβεις λίγο τι σου συμβαίνει. Βασίσου στο φίλο σου, αλλά πάντα κράτα ένα κομμάτι του εαυτού σου για σένα. Να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους δεν είναι όλοι ίδιοι. Μην το βάζεις κάτω πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Ευχαριστώ πολύ..:) Εκτιμώ το χρόνο που διαθέσατε για μένα και τα όσα μου είπατε! Να περνάτε όμορφα και να έχετε πάντα επιτυχίες! Καλό σας βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Γεια σας . Σας ειχα γραψει πριν απο αρκετο καιρο και μπορω να πω πως με βοηθησατε εκεινη την περιοδο . Θα ηθελα να σας κανω μια γενικη ερωτηση.Εχω συνηθισει να ξεσπαω στον ευατο μου και να κονω τα χερια μου , εχω δοκιμασει να καψω τα χερια μου ,ειμαι γεματη ουλες και γενικα εχω προκαλεσει καταγματα στον ευατο μου λογω των οσων νιωθω! Λετε συνηθως πως αυτο σημαινει εχθρικη διαθεση προς τον ευατο μας...και πιστευω πως ειναι αληθεια . Μισω τον ευατο μου πιο πολυ απο οτι τους υπολοιπους. το να κοβω καθε χιλιοστο του δερματος μου με κανει να νιωθω καλα, αυτος ο πονος με κανει να νιωθω δυνατη και να νικαν την σκεψη του θανατου. πριν απο καποια χρονια ο γιατρος μου μου ειχε πει πως εχω μανιοκαταθλιψη και μου εδωσε χαπια τα οποια ομως οι γονεις μου δεν εμπιστευοταν με σκοπο να μην τελειωσω την αγωγη.Το ερωτημα μου ειναι πως ξερω τον ευατο μου. Μπορει το πρωι να ειμαι ο καλυτερος ανθρωπος ,και ολοι να λενε για μενα πως ειμαι η χαρα του καθε ανθρωπου ,πως ειμαι τελεια , κ.ο.κ και πραγματικα να κανω συνεχεια οτι χρειαζεται για να σωσω τους υπολοιπους με κινδυνο την ζωη μου. Ομως οταν ερχεται το βραδυ ας πουμε νιωθω οτι αλλαζω,αν καποιος με στραβοκοιταξει ή πει κατι που με προσβαλλει εστω και ελαχιστο ειμαι ικανη να του επιτεθω. Στην ηλικια μου πλεον ξερω πως δεν υπαρχει γυρισμος, σπαω τα δικα μου χερια και ξεσπαω σε μενα γιατι αλλιως θα ευθυνομαι για το κακο των υπολοιπων .Συνηθιζω να λεω στον ευατο μου πως αγαπαω τους ανθρωπους τοσο ωστε να μην τους κανω κακο. Κανονικα πρεπει να μπω σε κλινικη στην οικογενεια μου υπαρχουν ιστορικα βιας,μανιοκατθλιψης,σχιζοφρενειεας..καταλαβαινετε.Ολοι ξερουν οσα σας λεω ,με βλεπουν , και οταν τους λεω πως θα ηταν καλυτερα να μπω σε μια ψυχιατρικη κλινικη απλα γελανε..
    Δεν ξερω αν για παντα θα μπορω να κραταω το προφιλ μου αυτο ή αν καποια στιγμη θα ο αλλος μου ευατος . Παροτι ο θανατος φανταζει για μενα λυση καποιες φορες , πλεον τον απεχθανομαι , γλυτωσα απο πολλα ασχημα πραγματα για να πεθανω τωρα. Πιστευω πως εχω μια διπλη προσωπικοτητα που την μια στιγμη μπορει να και την αλλη να παει στην δουλεια της ηρεμη και να συνεχισει το εργο της.
    Ξερω οτι θα με περασετε για τρελη ..
    και ευχαριστω για τον χρονο σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Ανώνυμος Apr 9, 2012 05:31 AM
    Η επίθεση στον εαυτό μας με προσπάθειες να πληγωθούμε και να πονέσουμε είναι κάτι που συμβαίνει σε πολλούς νέους με τραυματική παιδική ηλικία. Συνήθως μισούμε τον εαυτό μας για να μην μισήσουμε άλλους ενδεχομένως πιο υπεύθυνους για την κατάστασή μας. Και η σύγκρουση με τους γονείς είναι η πιο συνηθισμένη περίπτωση. Όταν φτάνουμε σε απόγνωση τότε τραυματίζουμε τον εαυτό μας κόβοντας τα χέρια μας δραματοποιώντας τα συμπτώματά μας. Στις περισσότερες περιπτώσεις η σύγκρουση με τους γονείς είναι η βασική αιτία των ψυχικών μας διαταραχών. Η έλλειψη κατανόησης ή συμπαράστασης είναι παρούσα σε τέτοιες περιπτώσεις. Επίσης μερικές φορές είναι και η προκατάληψη που καταλαμβάνει τους γονείς και δεν μπορούν να βοηθήσουν. Υπάρχουν δυστυχώς ακόμα γονείς που δεν θέλουν να πιστέψουν ότι υπάρχουν ψυχικές διαταραχές κυρίως για να αποφύγουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
    Συνήθως επίσης πάσχουμε από ενοχές που έχουμε χρεώσει στους εαυτούς μας και νιώθουμε άσχημα, γι΄ αυτό θέλουμε και ανακουφιζόμαστε να τιμωρούμε τον εαυτό μας.
    Είναι πολύ κακό να σας υποχρεώσουν οι γονείς σας να διακόψετε την φαρμακευτική αγωγή που σας έδωσε ο γιατρός. Κανονικά θα έπρεπε να συνεχίσετε μέχρι να δείτε πιο οριστικά θετικά αποτελέσματα και θα έπρεπε οι γονείς σας να σας συμπαρασταθούν.
    Το οικογενειακό περιβάλλον σας που όπως λέτε είναι επιβαρημένο με ψυχικές ασθένειες αποτελεί αρνητικό δείκτη για την ψυχική σας ισορροπία.
    Πιστεύω πως χρειάζεστε ψυχοθεραπεία. Δεν χρειάζεται να μπείτε σε κλινική αλλά πρέπει να απευθυνθείτε σε κάποιο ψυχίατρο (υπάρχουν και σε δημόσια νοσοκομεία χωρίς κόστος οικονομικό) που να σας αναλάβει να σας βοηθήσει γιατί έχετε πελαγώσει και φοβάμαι πως μόνη σας δεν θα καταφέρετε σπουδαία πράγματα. Πιστεύω ότι το ιδανικό θα ήταν ψυχοθεραπεία μαζί με φαρμακευτική αγωγή. Βρείτε μέσω γνωστών σας κάποιο ψυχίατρο που να ακούσετε καλά λόγια γι΄ αυτόν και απευθυνθείτε σε αυτόν και ζητήστε βοήθεια. Μην εγκαταλείπετε τον εαυτό σας στον πόνο και στην αυτοτιμωρία. Δεν οδηγεί πουθενά. Πρέπει να καταλάβετε γιατί σας συμβαίνουν αυτά τα πράγματα και να βοηθηθείτε.
    Ο θάνατος δεν είναι λύση αλλά υπεκφυγή. Ο κάθε ένας μας έχει δικαίωμα σε μια ευτυχισμένη ζωή και το μόνο που χρειάζεται είναι να παλέψουμε γι΄ αυτό και να μην παραδοθούμε. Όσο για τους πολλούς εαυτούς εμείς που έχουμε ψυχικές αναταράξεις τους ζούμε καθημερινά και μας βασανίζουν.
    Άρα πρακτικά ηρεμήστε και με ψυχραιμία βρείτε έναν ψυχίατρο (ή ψυχολόγο) της εμπιστοσύνης σας. Ελάτε σε επαφή μαζί του και ζητήστε ψυχοθεραπεία και αν κρίνει αυτός απαραίτητο φαρμακευτική αγωγή. Τη φαρμακευτική αγωγή μπορούμε να την αλλάξουμε ώσπου να βρούμε αυτή που μας κάνει καλό αλλά δεν την διακόπτουμε με τίποτε αν δεν μας το πει ο γιατρός.
    Όσο για το αν ξέρετε τον εαυτό σας θα εκπλαγείτε με αυτά που θα ανακαλύψετε κάνοντας ψυχοθεραπεία. Η ζωή σας είναι και δεκάδες άλλα πράγματα εκτός από τα βάσανά σας. Η ζωή έχει ταξίδια, έχει οικογένειες με παιδιά, έχει έρωτες, φιλίες, χόμπυ δημιουργίες και επαγγέλματα που μας συγκινούν. Γιατί δεν ψάχνετε να βρείτε τι θα μπορούσατε να κάνετε επαγγελματικά για να γαληνέψετε;
    Υ.Γ. Δεν σας περνάω για τρελή γιατί αυτά που σας συμβαίνουν γίνονται σε πολλά άτομα και βλέπω πως όλη σας η επιχειρηματολογία είναι πάρα πολλή λογική! Όλοι μας υποφέρουμε λίγο ή πολύ ψυχικά και ο καθένας τραβά τον δικό του σταυρό του μαρτυρίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Σας ευχαριστω που μπηκατε στον κοπο να μου απαντησετε . Νομιζω πως ο μονος λογος που ακομα ειμαι λογικη αποδιδεται στο γεγονος πως το επαγγελμα μου σχετιζεται με την ψυχιατρικη . Μπορω να βοηθησω αλλους ανθρωπους οι οποιοι αντιμετωπιζουν ψυχολογικα προβληματα και να τους βοηθησω . αυτο ειναι που μου λειπει , εγω επιλεγω να ειμαι διπλα σε ολους απο την αρχη μεχρι το τελος , ενω οι υπολοιποι δεν το κανουν για μενα .Δεν με ενοχλει πλεον πραγματικα , απλα θα ηθελα να καταλαβουν ολοι για μια φορα οτι εξαιτιας τους ειμαι σε αυτη την οχθη της ζωης και δεν μπορω να βρω την γαληνη πραγματικα .Και επειτα ανησυχω πως δεν μπορω να εχω μια φυσιολογικη ζωη ..αν αυτα που επαθα εγω σε παιδικη ηλικια τα υποστει καποιος αλλος απο τον κυκλο μου δεν ξερω πως θα αντιδρασω. Καθε μερα φοβαμαι για αυτο και ντρεπομαι που το λεω αλλα κουραστηκα να τους βοηθω ολους μεχρι και αυτους που ευθυνονται για τον πονο μου . Θελω απλα μια φυσιολογικη ζωη που να μην κοιμαμαι κ να ξυπναω με εφιαλτες , που να μην ανησυχω αν αυτος που θα ειναι καποια μερα διπλα στο παιδι μου θα του κανει οτι εκαναν σε μενα ... Ειλικρινα δεν τα παραταω και παλευω ακομα ,γιατι σκεφτομαι πως υπαρχουν ανθρωποι που υποφερουν ακομα χειροτερα απο μενα ..
    Σας ευχαριστω και παλι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. ΑνώνυμοςApr 9, 2012 11:56 AM
    Χαίρομαι πραγματικά για τις προσπάθειες που κάνετε και για τον προσωπικό αγώνα που δίνετε. Μην τα παρατάτε ποτέ. Αξίζεται όπως όλοι μας ένα κομμάτι ευτυχίας. Καλή τύχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Καλησπέρα. Είναι υπέροχο που υπάρχει αυτό το blog. Είμαι 22 χρονών, φοιτήτρια. Πριν ένα χρόνο είχα διάφορα συμπτώματα και πήγα σε γιατρό και έκανα εξετάσεις. Οι εξετάσεις ευτυχώς δείξανε πως δεν ήταν τίποτα το παθολογικό και πως τα συμπτώματα ήταν μάλλον ψυχοσωματικά. Ο γιατρός μου υποστήριζε πως πάσχω από κατάθλιψη, με έβαλε να κάνω κάποια τεστ και συνέχισε να το υποστηρίζει και να προσπαθεί να με πείσει για την κατάθλιψη και πως θα πρέπει να κάνω κάτι άμεσα για να την αντιμετωπίσω. Εγώ δεν το δεχόμουν με τίποτα. Του είπα πως απλά ήταν το αποτέλεσμα βαρβάτης υπερκόπωσης και άγχους (λόγω του ότι ήμουν καλή φοιτήτρια και σε ξένη χώρα, σχεδόν μόνη της). Πριν από κάποιους μήνες πήγα σε άλλον γιατρό και μου είπε σχεδόν τα ίδια. Πολύ φοβάμαι πως αυτοί οι 2 γιατροί έχουν δίκιο, και πως έχω εδώ και χρόνια κατάθλιψη.

    Δυστυχώς, βλέπω πως κλιμακώνεται ραγδαία τα τελευταία 2 χρόνια. Τα προσωπικά, επαγγελματικά και οικονομικά προβλήματα και ζητήματα συνεχώς αυξάνονται και δεν μπορώ να τα αντιμετωπίσω. Έχω χρόνια σχέση με κάποιον που πραγματικά λατρεύω και κάναμε προσπάθειες να είμαστε μαζί αλλά πάντα μας χωρίζει η απόσταση. Νιώθω πως οι γονείς περισσότερο κακό μου κάνουν παρά βοηθάνε. Όσον αφορά τις σπουδές, τη δουλειά και τα οικονομικά.. βλέπω πως δεν καρποφορούν οι κόποι των τόσων χρόνων, δε βρίσκω δουλειά πουθενά, και πιστεύω πως τα χέρια μου είναι δεμένα γιατί δεν μπορώ να κάνω απολύτως τίποτα λόγω του οικονομικού. Είναι σα να είμαι απλά θεατής σε μία καταθλιπτική ταινία και κάθομαι συνέχεια και κλαίω.

    Υπάρχει τρόπος να συμβουλευτώ κάποιον ειδικό εφόσον δεν έχω χρήματα; Υπάρχουν τηλεφωνικές γραμμές υποστήριξης;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειμαι και εγω στην ηληκια σου ,φοιτητρια και μου ειχαν διαγνωσει μανιοκαταθλιψη στα 17 μου.εγω βεβαια ηξερα πως κατι δεν πηγαινε καλα με μενα την ιδια , ομως θα ηθελα να σου πω μονο να το παλεψεις . να βρεις εναν καλο γιατρο που να μπορεις να εμπιστευτεις και να μιλησεις για οσα νιωθεις . επισης προσπαθησε να διασκεδασεις τον ευατο σου . καταλαβαινω οσα γραφεις γιατι τα περναω κ εγω αυτη τη στιγμη, ομως μην τα παρατας.οταν αποδεχθεις ενα προβλημα,τοτε μπορεις να το νικησεις . εαν θελεις βεβαια.
      ευχομαι να εισαι καλα .

      Διαγραφή
  68. Ανώνυμος8 Ιουνίου 2012 9:27 μ.μ.
    Το να καταλάβει κανείς αν έχει κατάθλίψη έχοντας μια συμπτωματολογία που προϊδεάζει γι' αυτήν πρέπει να απευθυνθούν κάποιον ειδικό Ψυχίατρο ή ψυχολόγο. Απλά να ξέρεις ότι συμπώματα άγχους και κατάθλιψης έχουν πάρα πολλοί νέοι. Σχετικά με κάποιον ειδικό πρέπει να απευθυνθείς σε κάποιο κέντρο ψυχικής θεραπείας που έχουν και δωρεάν τμήματα ομαδικής θεραπείας. Βέβαι το να κάνεις προσωπική ψυχοθεραπεία είναι καλύτερο αλλά δεν γίνεται χωρίς χρήματα. Βάλε στο ιντερνέτ "Κέντρα Ψυχικής Υγείας και πάρε τηλέφωνα να δεις ποιο έχει και δωρεάν τμήματα ομαδικής ψυχοθεραπείας. Ένα τέτοιο αν δεν κάνω λάθος είναι το Κέντρο ψυχικής Υγείας "ΒΥΡΩΝΑ - ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ" Δήλου 14 Καισαριανή Τ.Κ. 16121, Τηλ. 210-7644705, 7262247. Παράλληλα πάλεψέ το και εσύ βάλε μικρούς στοχους βραχυοπρόθεσμους (ας έχεις και μακροπρόθεσμους)που να σου αρέσουν. Σκέψου την σχέση με τους γονείς σου από τα μικρά παιδικά σου χρόνια και δες μήπως κάποια συμπεριφορά τους σε πλήγωσε. θα σε βοηθήσει. Καλή τύχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. δεν 3ερω αν εχω κταθλι4η αλλα τον τελευταιο καιρο νομιζω οτι κανεισ δεν με παιρνει σοβαρα και ολοι με γραφουν και οτι αν παθαινα κατι κανενασ δε υα τον ενοιαζε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. Ανώνυμος20 Ιουνίου 2012 6:51 μ.μ.
    Καμμιά φορά όταν είμαστε στα κάτω μας μας φαίνεται ότι όλοι μας αποφεύγουν. Δεν είναι εντελώς έτσι. Φαντάζομαι ότι θα έχεις κάποιους γονείς, αδέλφια, φίλους που μπορείς σε κάποιον να μιλήσεις. Αν τα συμπτώματα επιμένουν και έχουν διάρκεια και δεν μπορείς να τα αντιμετωπίσεις μόνος σου θα χρειαστεί να επισκευτείς κάποια καλή ψυχολόγο για βοήθεια.
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. egw de kserw ti exw.... den exw oreksh na vgw, exw apokeistei apo olus... vgainw ap to spiti mono gia na paw sth duleia,k kei de vlepw poly kosmo giati einai grafeio.. exw ypnhlia, enw den eimai swmatika kurasmenh.. den exw kefi gia tipota, h mama mu leei de mporw na kanw tipota sth zwh mu..k eimai molis 21...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καποιες φορες ειναι φυσιολογικο να μην νιωθουμε καλα για διαφορους λογους και αυτο να εμφανιζεται ψυχοσωματικα . προσωπικη μου αποψη προσπαθησε να βγαινεις εστω και λιγο με τους φιλους σου, αν εχεις καποιο προβλημα ,μιλησε με εναν ανθρωπο απο το περιβαλλον σου και μην αγχωνεσαι.η ηληκια δεν παιζει ρολο. τελος δεν χρειαζεται να ακουμε παντα τις γνωμες των υπολοιπων,μονο εσυ ξερεις τι μπορεις να κανεις και ποτε .
      καλη τυχη .

      Διαγραφή
  73. ειμαι 15 χρονων σημερα ειχα παρτυ και αλλεσ φορες που εχω παρτυ δεν3ερω το γιατι αλλα ντρεπομαι να πηγαινω ειπειδη δεν 3ερω να χορευω και ειμαι πολυ κλειστος ανθρωπος δεν 3ερω να ανοιγω συζητησεισ και θελω να το πολεμησω αυτο.με τουσ δικουσ μου ανθρωπουσ ειμαι πολυ διαφορετικη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eιναι φυσιολογικο στην ηληκια σου να αισθανεσαι ορισμενες φορες αγχος για τετοια θεματα. θα σου προτεινα αρχικα να βρεις καποιον φιλο ή φιλη και να πας μαζι του στο παρτυ ,ωστε να αποβαλλεις το αισθημα της και να νιωσεις λιγο πιο ανετα . οσο για το θεμα του χορου, μην αγχωνεσαι, δεν ειναι ολοι καλοι χορευτες και επιπλεον ο χορος ειναι πηγη χαρας και δεσιμου αναμεσα στους ανθθρωπους . τελος θα σου προτεινα τον πραγματικο σου ευατο να τον δειξεις και στους γυρω σου .με μικρα καθημερινα βηματα .προσπαθησε να ανοιξεις συζητησεις για θεματα της ηληκιας σου .ολα ειναι θεμα των πρωτων λεπτων,μετα θα δεις που δεν θα υπαρχει προβλημα.
      δεν ξερω αν σε βοηθησα ,μα καλη τυχη.

      Διαγραφή
    2. μα δεν μπορω να τουσ πω αυτο που νοιωθω γιατι ντρεπομαι

      Διαγραφή
  74. μα εχω φιλουσ αλλα εκεινοι ειναι κοινωνικοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. Κοιτα το οτι οι φιλοι μας ειναι κοινωνικοι δεν σημαινει πως ειμαστε και εμεις . αν παρατηρησεις σε ολες τις παρεες παντα υπαρχει και καποιος ντροπαλος , ή αλλιως κλεισμενος στο καβουκι του . Το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να αφησεις τον ευατο σου ελευθερο . αρχισε να μιλας με ολους,να παιρνεις μερος σε ομαδικα πραγματα..στην αρχη θα ειναι δυσκολο ,κανεις δεν αλλαζει απο την μια μερα στην αλλη. και τελος μην συγκρινεις τον ευατο σου με τους φιλους σου . μπορει απλα να χρειαζεσαι περισσοτερο χρονο για να κοινωνικοποιηθεις. δεν χρειαζεται να ανησυχεις ή να αγχωνεσαι ακομα στην ηληκια σου . εχεις πολλα χρονια μπροστα σου για κανεις πολλους φιλους ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. καλησπερα..κ εγω νιωθω πως εχω καταθλιψη.ειμαι 19.δεν εχω ορεξη να βγαινω.ειμαι ολη μερα στο σπιτι.κλαιω καθε μερα,σιγουρα μια φορα τη μερα.συγκινουμαι πολυ ευκολα με ταινιες ,η οταν βλεπω φιλες μαζι εξω,η μια χαρουμενη οικογενεια,μια γιαγια στο δρομο με σακουλες π δυσκολευεται να τις σηκωσει κ γενικα κλαιω με το παραμικρο.εχω τσακωθει με τις φιλες μου κ δεν υπαρχει περιπτωση να ξανακανουμε παρεα.ετσι νιωθω πολυ μονη μου.με το αγορι μου μαλωνουμε συνεχεια γιατι ειναι πολυ νευρικος κ μου μιλαει ασχημα..δεν καταλαβαινει πως νιωθω.κ γενικα κανεις δεν με καταλαβαινει.ακομη κ οι φιλες μου με προδοσαν που τις ενιωθα σαν αδερφες μου.δεν εχω ορεξη να κανω καινουριες φιλες,δεν θα εμπιστευτω ξανα κανεναν μετα απ αυτο.τουλαχιστον με νοιαζονται οι γονεις μου.δεν θελω να με βλεπουν ετσι ολη μερα,αλλα δεν εχω ορεξη να βγω,ουτε παρεα.δουλεια δεν εχω.εχω ψαξει αλλα δεν βρηκα κατι.νιωθω ασχημα κ γι αυτο.πφφ..καμια φορα παιρνω κρυφα ηρεμηστικα της μητερας μου γιατι δεν μπορω να κοιμηθω.κ μερικες φορες σκεφτομαι τροπους να αυτοκτονησω.κ μετα μου φευγει παλι.θα ηθελα να παω ενα ταξιδι,θα με εκανε να αισθανθω καλυτερα,αλλα δεν ειμαστε καλα οικονομικα σαν οικογενεια.αυτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Γεια σου .αρχικα θελω να πω πως η καταθλιψη ειναι υπουλη,μπορει να ξεκινησει σαν ενα απλο αισθημα θλιψης και να καταληξει σε πολλα προβληματα. Υποθετω πως λογω των καταστασεων αναμεσα στις φιλες και το αγορι σου ,η ψυχολογια σου αρχισε να μεταβαλλεται ,και για αυτο τον λογο αντιδρας με το κλαμα..συνηθως οταν κλαιμε προσπαθουμε να ελευθερωσουμε τον ευατο μας απο το αγχος ή απο οτι αρνητικο μας κανει κακο. δεν ειμαι σιγουρη ποιες καταστασεις μεσολαβησαν το τελευταιο διαστημα στην ζωη σου ,ομως το γεγονος πως οι γονεις σου σε στηριζουν ειναι πολυ σημαντικο . ισως θα μπορουσες να μιλησεις σε καποιον απο τους δυο για τα αισθηματα σου ,τους προβληματισμους σου ,ωστε να ανακουφιστεις.οσο για τις φιλιες ,παντα θα υπαρχουν ανθρωποι που θα μας πληγωνουν ,το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να προχωρησεις σε νεες φιλιες ,να αρχισεις καποια δραστηριοτητα ,οτιδηποτε θα σε κανει να νιωσεις καλυτερα.Θυμησου πως οι αυτοκτονικες σκεψεις δεν ειναι η λυση στα προβληματα σου.τελος ,θα σου προτεινα να επισκεφτεις ενα ψυχολογο αν δεις πως τα συναισθηματα που εχεις δεν αλλαζουν ,ωστε να σου προσφερει μια καλυτερη βοηθεια .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. σ'ευχαριστω που μου απαντησες.ελπιζω να φτιαξουν ολα και να ειμαι καλα σε λιγο καιρο.να σου πω την αληθεια ντρεπομαι να παω σε ψυχολογο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δεν χρειαζεται να με ευχαριστεις,ειμαι σιγουρη πως ολα θα πανε καλα ,και δεν υπαρχει κανενας λογος να ντρεπεσαι να πας σε ψυχολογο.μπορω να σου πω πως θα ειναι η καλυτερη αποφαση που θα παρεις καθως εκεινος θα σε βοηθησει σιγουρα να διαχειριστεις ολα οσα αισθανεσαι ! σου ευχομαι να εισαι καλα και οτι χρειαστεις εγω εδω ειμαι !

      Διαγραφή
  79. ΓΙΑ ΣΑΣ,καταλαβα οτι ολοι με θεωρουν δεδομενη και κανενας δεν περνει σοβαρα.Επισης καταλαβα οτι ειμαι τσουρακι των αλλων (φιλες) οπου αυτες με κανουν οτι θελουν και χωρις αυτεσ δεν θα γνωριζα τουσ λιγοστουσ ανθρωπουσ που 3ερω ετσι λεει η μαμα μου και εχει δικαιο το καταλαμβαινω και εγω η ιδια .νοιωθω οτι κανεισ δεν με εμπιστευεται και οταν κανω φιλιεσ παραμενω με την μια φιλη και δεν πολομιλω με του αλλουσ.ειμαι ακοινωνητη προσπαθω να το 3επερασω αλλα παντα δεν τα καταφερνω γιατι σκαιφτομαι πωσ τελειωσε δημιουργησα τον χαρακτηρα που δειχνω στουσ αλλουσ γιατι σπιτι ειμαι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ .οταν ειμαστε στισ γιαγιαδεσ και εκει ειναι οι θειοι οι 3αδερφεσ μου μιλανε αστιευουν ειναι κοινωνικεσ ενω εγω καθομαι και δεν λεω τιποτε .ειλεικριναα δεν 3ερω τι να κανω πων να γινω κοινωνικη οχι high class κοινωνικη .ειμαι σιγουρη οτι οι ολοι με θεωρουν βαρετοι γιατι δεν με γνωριζουν καλα .ντρεπομαιι και αυτο ειναι ηληθιο και φαινομαι εγω ακομα πιο ηληθια .στα ιδιαιτερα υπηρχαν καποια παιδια που δεν τα συμπαθουσα και αυτα ηταν 'famou' δεν η3ερα τι να τουσ πω και πωσ να ανοι3β συζητηση και εναν ολοκληρο χρονο δεν μιλουσα στα ιδιαιετεραα .τι να κανω τα αριστεια και τα πρωτεια οταν δεν 3ερω να ανοι3ω μια συζητηση .καποτε σκαιφτομαι οταν παιθανουμε και δεν θα μετρουν αυτα .προσφατα ακουσα καποιουσ την γνωμη που ειχαν για μενα και καταλαβαα πολλα αλλα θα προσπαθησωω να μην ειμαι καληη που τουσ χαιρεταα και να γελαα μονοοο.οχι μονο στα ιδιαιετερα με θεωρουσαν 4ιλομυτα αλλα μετα απο αυτο που εκανε η φιλη μου με θεωρουν οτι λεω οτι λενε στην τα3η και παρακατωω .ειλικρινα ΒΑΡΑΘΗΚΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. ΓΙΑ ΣΑΣ,καταλαβα οτι ολοι με θεωρουν δεδομενη και κανενας δεν περνει σοβαρα.Επισης καταλαβα οτι ειμαι τσουρακι των αλλων (φιλες) οπου αυτες με κανουν οτι θελουν και χωρις αυτεσ δεν θα γνωριζα τουσ λιγοστουσ ανθρωπουσ που 3ερω ετσι λεει η μαμα μου και εχει δικαιο το καταλαμβαινω και εγω η ιδια .νοιωθω οτι κανεισ δεν με εμπιστευεται και οταν κανω φιλιεσ παραμενω με την μια φιλη και δεν πολομιλω με του αλλουσ.ειμαι ακοινωνητη προσπαθω να το 3επερασω αλλα παντα δεν τα καταφερνω γιατι σκαιφτομαι πωσ τελειωσε δημιουργησα τον χαρακτηρα που δειχνω στουσ αλλουσ γιατι σπιτι ειμαι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ .οταν ειμαστε στισ γιαγιαδεσ και εκει ειναι οι θειοι οι 3αδερφεσ μου μιλανε αστιευουν ειναι κοινωνικεσ ενω εγω καθομαι και δεν λεω τιποτε .ειλεικριναα δεν 3ερω τι να κανω πων να γινω κοινωνικη οχι high class κοινωνικη .ειμαι σιγουρη οτι οι ολοι με θεωρουν βαρετοι γιατι δεν με γνωριζουν καλα .ντρεπομαιι και αυτο ειναι ηληθιο και φαινομαι εγω ακομα πιο ηληθια .στα ιδιαιτερα υπηρχαν καποια παιδια που δεν τα συμπαθουσα και αυτα ηταν 'famou' δεν η3ερα τι να τουσ πω και πωσ να ανοι3β συζητηση και εναν ολοκληρο χρονο δεν μιλουσα στα ιδιαιετεραα .τι να κανω τα αριστεια και τα πρωτεια οταν δεν 3ερω να ανοι3ω μια συζητηση .καποτε σκαιφτομαι οταν παιθανουμε και δεν θα μετρουν αυτα .προσφατα ακουσα καποιουσ την γνωμη που ειχαν για μενα και καταλαβαα πολλα αλλα θα προσπαθησωω να μην ειμαι καληη που τουσ χαιρεταα και να γελαα μονοοο.οχι μονο στα ιδιαιετερα με θεωρουσαν 4ιλομυτα αλλα μετα απο αυτο που εκανε η φιλη μου με θεωρουν οτι λεω οτι λενε στην τα3η και παρακατωω .ειλικρινα ΒΑΡΑΘΗΚΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. gia sas.. eimai 15 xronon.. ton telefteo kairo sta 3afnika arxisa na exo fantasiosis me antres.. mallon eimai gay.. molis skeftika afto to endexomeno arxisa na agxonome , na min exo ore3i gia tipota stin zoi mou.. nio8o agxristos afou stin zoi m kata tin periptosi tis sxolikis xronias ipirxan 3 atoma pou m epiveveonnan to poso asximos eimai.. to 3ero oti eimai asximos alla otan mou to lene(oxi ef8is alla me ironiko tropo) nio8o poli xirotera.. 8eoro ton eafto mou axristo kai pos dn a3izi na exei tetious kalous goneis kai filous.. Dn 3ro kan ti eimai.. an eimai gay tote 8a xaso olous tous an8ropous pou exo dipla mou.. 3ero oti kapioi apo edo 8a antidrasoun ratsistika mono me tin idea oti imai gay.. dn fteo omos ego gia afto.. dn 3ero ti na kano pia vare8ika tin zoi mou kai 8elo na pe8ano.. skeftome ka8imerina tn 8anato mou alla xoris aftoktonia.. dn exo to 8aros.. exo apelpisti toso p parakalo ton 8eo na mou pari tn 4ixi mou.. dn antexo allo...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. Ανώνυμος29 Αυγούστου 2012 8:29 π.μ.
    Έχεις ανάγκη από ψυχολογικη βοηθεια. Απευθύνσου στο κέντρο ψυχοθεραπείας εφήβων ΕΠΣΥΠΕ

    ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΓΡΑΦΕΙΑ:
    Αγ. Ιωάννου Θεολόγου 19, 155 61 Χολαργός
    Τηλ: 210 6546524, Fax: 210 6522396
    e-mail: info@epsype.gr

    ΤΟΜΕΑΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΧΟΡΗΓΙΩΝ:
    Τηλ/Fax: 210 6545402
    e-mail: zabaki@epsype.gr

    Μην πανικοβάλλεσε! Το αν είσαι ομοφιλόφιλος δεν είναι σίγουρο η ανακάλυψη της σεξουαλικής σου ταυτότητας είναι πολύπλοκη και επώδυνη. Κι αν είσαι και ομοφιλόφιλος πάλι δεν είναι κάτι τρομερό σήμερα υπάρχουν δικαιώματα και ελευθερίες στην σεξουαλική μας επιλογή. Το ζήτημα είναι να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Το ότι σου αρέσουν τα αγόρια σε αυτή την ηλικία μπορεί να σημαίνει πολλά αλλά και τίποτα. Το όσο για το άσχημος είναι τόσο σχετική η ομορφιά που θα έλεγα να το βγάλεις από το μυαλό σου και να τραβήξεις μπροστά. Άσχημοι όμορφοι τι θα πει. Αυτοπεπείθηση χρειάζεται και όχι ομορφιά. Κοίτα να αναδείξεις άλλες πλευρες της προσώπικότητάς σου.
    Καλή τύχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. efharisto poli gia tn apantisi s.. exis dikio.. prepi na to 4a3o... exo akomi kero na do ti ginete k an ime omofilofilos i oxi.. efharisto poli pou asxoli8ikes mazi m.. elpizo na pane ola kla..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. geia sas.eimai 34 xronon kai ton teleftaio kairo exo polla provlimata kai exo pathi katathlipsi.Na sas po tora merika pragmata gia ton eafto mou.proerxomai apo mia mikri komopoli tis makedonias kai eimai monaxopedi.genithika sti germania kai irthame ellada otan imoun 6xr gia na pao sto sxoleio.De leo mexri ta 28 mou olla ta pragmata pigenenai poli kala.san monaxopaidi oi goneis mou dn mou xalousane kanena xatiri.episis prepi na sas po oti oi goneis mou me kanane se megali ilikia kai tora einai kai oi 2 konta sta 70.Apo filous den exo kanena.teleftea pethane k o monos mou filos pou eixa se mia kontini poli.ton telefteo xrono epatha akomi ena peristatiko katathlipsis egina kalitera opos ilpiza alla tora pali xana ta idia.epidi den boro na vro douleia kai exetias tis genikis katastasis pou epikrati apofasisame me tous goneis mou na pame xana germania.Alla kai eki ta pragmata poli dyskola,exoume sygeneis alla den ta pame poly kala.ekana eki oti itan telos panton na gini kati(Psaxnoume akomi spiti kai douleia).entometaxy eki arostisa kai epidi den eixame asfaleia alla kai gia na ertho na do ti mitera mou pou eixe fygi ento metaxy apo germania kai gyreisi ellada.Olla kala tis protes meres alla tora me exi piasi mia katathlispsi,den mporo na koimitho,den exo orexi gia tipota akoma kai gia pragmata pou me efxaristousan,oli tin mera klaio kai den boro na miliso kai stin mitera mou gia to pos aisthanome,otan me vlepi s afti tin katastasi mou lei tha me pethanis kai mena kai tote na doume ti tha kaneis kai tetia.opote den mporo na ekfrasto ops thelo,apo tin alli o pateras mou einai germania opos sas eipa kai meni akomi se mia pansion eki pou mename mazi.stenoxorieme pou thelo k na fygo kiollas kai afto ta kanei xeirotera,opos sas anefera kai pio pano den exo kai fylous exo klisti ston eafto mou oli mera sto spiti kai den boro na pao kai pouthena,amaxi den exo kai ta pragmata eitan kapos ta eidia kai stin germania xenos mesa se xenous kai alo o kairos kalokairi dn ekane katholou ekio pano ollo vroxes kai synefia kai krio,den xero ti na kano pleon apo ti mia thelo na xanafygo gia na vro mia douleia eki kai kanena spitaki mpas kai arxiso kainourgio kefaleo sti zoi mou.alla kai eki sxedon ta idia einai ta pragmata,o pateras mou me fonazi kai mou lei "den me vlepis kai emena arostos eimai"kai tetoia.pios tha me akousei,esthanomai toso monos kai fovame...fovamai oti m afta k m afta tha pethani i mitera mou giati afti einai pou asxolite perisotero m emena o pateras mou....me synepeia ta pragmata na ginontai xeirotera.epipleon sti komopoli pou zoume den einai na mathoun alloi oti kapios exi provlimata.amesos ton perithoriopioun kai ton koroideuoun,opote kai apo sygeneis kai filous tis oikogenias den mporoume na poume tipota.den xero ti na kano pleon aisthanomai oti i zoi mou teliose i oti tha teliosi syntoma kai ama pethani k i mitera mou....den mporo na vro ti xara se tipota pleon den mporo na koimitho kai otan koimame koimame ligo kai xypnao idromenos.exo akousi gia psyxologous alla exo akousi kai gia ta xapia kai fovame gia parenergeies alla episis fovamai min to mathei kapos i mitera mou kai pathi tpt.to mono pou den skeftomai ine i aftoktonia.alla den boro na synexiso etsi.se mia dyo vdomades einai na fygo pali gia germania kai fovamai mipos eki me piasi xirotera...giti kai eki i zoi mou kapos idia einai me to diaforetiko oti eki boro na vgaino exo gia voltes alla oxi se bar kai tpt tetia apla voltes kai eki aisthanome perisotero xenos oli mera tin prnao sti pansion me ton patera mou kai gia tis douleies pou prepi na kanoume exi poli psaximo alla mou fenete oti kai eki sto telos tipota den tha gini kai etsi apogoitevomai akomi perisotero.sas parakalo den xero pleon ti na kano.vlepo gyro mou ollous me to xamogelo me tis oikogeneies tous xaroumenous kai mourxete na klapso..den xero ti na kano pleon fovamaio na min exo k kati sovaro.afto tha eitan to teliotiko xtypima gia mena kai tous goneis mou.den xero pleon ti na kano....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. geia sas!eimai aftos pou exi grapsi to parapano sxolio kai tha ithela na sas parakaleso na epikinonisete mazi mou ean boreite vevea!exo tora 3 vdomades pou aisthanome asxima,nomiza oti tha mou perasei ean kano ypomoni alla pao apo to kako sto xeirotero.Opos sas egrapsa kai parapano dn exo filous gia na syzitiso to provlima mou alla oute k boro na to syzitiso me tous goneis mou giati 1)einai megaloi kai exoun k alla provlimata.2)o pateras mou einai germania k perimeni na pao k ego gia na vro kamia douleia k afto einai pou ton kei perisotero.3)i mitera mou prospathi na ta feri volta sto spiti mas stin ellada(xaratsia,forous k.t.l.)kai mou leei na min tis vazo k alla pragmata sto kefali tis kai oti prepi na xekoliso kai na pao germania na vro mia douleia k na min tin nevriazo giati tha tin pethano....I katathlipsi parousiazei k somatika symptomata?Sas rotao giati exo merika opos syxnoouria,xyniles sto stomaxi k taseis gia emeto,rigos kirios to proi molis xypnao kai idrono ston ipno mou akomi kai me kanoniki thermokrasia episis nomizo oti me pianei k piretos.I katathlipsi mou einai xeiroteri to proi molis sykotho,meta kapos iremo alla pali ta idia to epomeno proi.Episis fovamai na pao se psyxologo alla dn exo k ta lefta k den mporo na po k tis miteras mou na mou dosi.Eimaste se arketa asximi oikonomiki katastasi ops tha exete katalavi idi.Einai k na fygo gia germania se 1 vdomada k oso erxete pio konta i mera...Den enoo oti dn thelo na pao germania to antitheto malista alla to leo gia to oti dn tha prolavo na kano tpt gia tin katastasi mou k mipos eki gino xeirotera,vlepete tha mou lipoun kapia pragmata eki pou ta exo edo...Sas parakalo loipon na mou apantisete giati pleon nomizo oti i zoi mou opos tin ixera(me ta kala k ta kaka tis)tha teliosei.Katalaveno monos mou oti dn prepi na skeftomai etsi alla dn boro,to proi ta pragmata ginontai pali xeirotera.Episis xero oti me afta pou ginontai tora polis kosmos exei psyxologika k oti dn prepei na kano etsi.Omos fovamai na pao se psyxologo k fovamai k ta farmaka!Telos panton sas epryxa...Aplos sas parakalo ean ginete apantiste mou k elpizo na sas akouso syntoma!Efxaristo gia tin ypomoni sas!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. Μήπως μπορείτε να μου συστήσετε που μπορώ να κάνω ομαδική θεραραπεία χωρίς να ξοδέψω πάνω από 40-50 ευρώ, λόγω οικονομικής κρίσης; Γράψτε μου στο nglnop2003@yahoo.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. Ανώνυμος11 Σεπτεμβρίου 2012 3:53 μ.μ.
    Συγνώμη που δεν απάντησα στο προηγούμενο σχόλιό σου αλλά δεν μπορώ να διαβάζω γκρίκλις. Λοιπόν ψυχραιμία. Δεν ήλθε το τέλος του κόσμου. Χιλιάδες άλλοι έχουν χειρότερα ψυχικά προβλήματα και έτσι πρέπει να το δεις. Τα συμπτώματά σου παραπέμπουν μάλλον σε κατάθλιψη αλλά για σίγουρα μόνο γιατρός ή ψυχολόγος μπορεί να σου πει. Τα σωματικά συμπτώματα είναι μάλλον από την κατάθλιψη και έτσι δεν πρέπει να φοβάσαι για κάτι άλλο. Για το πρόβλημά σου εφ΄ όσον δεν μπορείς να το λύσεις μόνος χρειάζεται κάποιος ψυχολόγος ή ψυχίατρος. Αν δεν έχεις χρήματα μπορείς να αποταθείς σε κάποιο κέντρο ψυχικής υγείας ή σε ψυχιατρική μονάδα νοσοκομείου. Όλα τα μεγάλα νοσοκομεία έχουν ψυχιατρικές μονάδες. Βάλε στο Google «Κέντρα ψυχικής υγείας» και δες ποιο είναι κοντά σου. Το καλό με την ψυχιατρική μονάδα είναι ότι μπορεί αν χρειαστείς φαρμακευτική αγωγή να σου την δώσουν. Εφ’ όσον πρέπει να φύγεις σε μια εβδομάδα μόνο έτσι μπορείς να βοηθηθείς. Πάντως μην πανικοβάλλεσαι. Μπορεί αν πας Γερμανία να αλλάξεις περιβάλλον με τόσα καινούρια πράγματα που θα δεις και να σου περάσει. Αν όχι μπορεί και στην Γερμανία να ζητήσεις σε νοσοκομείο ψυχική υποστήριξη. Μην φοβάσαι τα φάρμακα. Τα αντικαταθλιπτικά νέας γενιάς δεν έχουν τόσες παρενέργειες και τα παίρνει τόσος κόσμος. Στην Αμερική τα παίρνουν για πλάκα για να βελτιώσουν την προσωπικότητά τους. Πολλοί βοηθούνται από τα φάρμακα. Επίσης μη φοβάσαι τον ψυχολόγο ή τον ψυχίατρο. Δεν είναι μπαμπούλες. Απλώς να βρεις κάποιον καλό. Ξαναγράψε μου. Καλή τύχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. γεια σας ειμαι 15 χρονων καταλαβα οτι ολοι με θεωρουν δεδομενη και κανενας δεν περνει σοβαρα.Επισης καταλαβα οτι ειμαι τσουρακι των αλλων (φιλες) οπου αυτες με κανουν οτι θελουν και χωρις αυτεσ δεν θα γνωριζα τουσ λιγοστουσ ανθρωπουσ που 3ερω ετσι λεει η μαμα μου και εχει δικαιο το καταλαμβαινω και εγω η ιδια .νοιωθω οτι κανεισ δεν με εμπιστευεται και οταν κανω φιλιεσ παραμενω με την μια φιλη και δεν πολομιλω με του αλλουσ.ειμαι ακοινωνητη προσπαθω να το 3επερασω αλλα παντα δεν τα καταφερνω γιατι σκαιφτομαι πωσ τελειωσε δημιουργησα τον χαρακτηρα που δειχνω στουσ αλλουσ γιατι σπιτι ειμαι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ .οταν ειμαστε στισ γιαγιαδεσ και εκει ειναι οι θειοι οι 3αδερφεσ μου μιλανε αστιευουν ειναι κοινωνικεσ ενω εγω καθομαι και δεν λεω τιποτε .ειλεικριναα δεν 3ερω τι να κανω πων να γινω κοινωνικη οχι high class κοινωνικη .ειμαι σιγουρη οτι οι ολοι με θεωρουν βαρετοι γιατι δεν με γνωριζουν καλα .ντρεπομαιι και αυτο ειναι ηληθιο και φαινομαι εγω ακομα πιο ηληθια .στα ιδιαιτερα υπηρχαν καποια παιδια που δεν τα συμπαθουσα και αυτα ηταν 'famou' δεν η3ερα τι να τουσ πω και πωσ να ανοι3β συζητηση και εναν ολοκληρο χρονο δεν μιλουσα στα ιδιαιετεραα .τι να κανω τα αριστεια και τα πρωτεια οταν δεν 3ερω να ανοι3ω μια συζητηση .καποτε σκαιφτομαι οταν παιθανουμε και δεν θα μετρουν αυτα .προσφατα ακουσα καποιουσ την γνωμη που ειχαν για μενα και καταλαβαα πολλα αλλα θα προσπαθησωω να μην ειμαι καληη που τουσ χαιρεταα και να γελαα μονοοο.οχι μονο στα ιδιαιετερα με θεωρουσαν 4ιλομυτα αλλα μετα απο αυτο που εκανε η φιλη μου με θεωρουν οτι λεω οτι λενε στην τα3η και παρακατωω .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. Ανώνυμος13 Σεπτεμβρίου 2012 7:06 μ.μ.
    Γεια σου 15 χρονών. Κατ’ αρχήν οι γονείς πολλές φορές έχουν διαστρεβλωμένη γνώμη για τους φίλους μας και πρέπει να εξετάζουμε τη γνώμη τους με επιφύλαξη και προσοχή. Οι γονείς πιστεύουν ότι για τα προβλήματα στις σχέσεις των φίλων φταίνε πάντα οι άλλοι και όχι τα παιδιά τους. Πολλές φορές «προβάλλουμε» στους άλλους ότι είμαστε εμείς και αυτό είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Καμιά φίλη δεν θα σε κάνει ότι θέλει αν δεν την αφήσεις ΕΣΥ να σε κάνει ότι θέλει. Νοιώθεις ότι κανείς δεν σε εμπιστεύεται! Εσύ εμπιστεύεσαι κανένα; Αν ναι τότε δεν θα μου έγραφες ότι σε εκμεταλλεύονται!!! Στην ηλικία σου πολλές φορές όλα μας φταίνε και θα πρέπει να σκεφτείς περισσότερο τις σχέσεις σου με τις φίλες σου. Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι ιδιαίτερο για να γίνεις κοινωνική. Να είσαι απλώς ειλικρινής με τον εαυτό σου και με τους άλλους. Να είσαι ο εαυτός σου! Καις τις συζητήσεις να μην αγχώνεσαι αλλά να συμμετέχεις εκεί που ξέρεις και εκεί που μπορείς. Κι η σιωπή είναι ένας τρόπος έκφρασης δεν χρειάζεται να μιλούμε συνεχώς. Δεν ξέρω τι έκανες στη φίλη σου αλλά για να σε λένε ψηλομύτα θα πρέπει να δίνεις αυτή την εντύπωση με την συμπεριφορά σου. Άλλαξε συμπεριφορά γίνε πιο καταδεκτική και μη σνομπάρεις τους άλλους.
    Είσαι σε μια ηλικία που πολλά πράγματα είναι ασταθή και θα πρέπει πάντα να είσαι alert και να μη δίνεις λάθος μηνύματα. Χαλάρωσε και συμπεριφέρσου φυσικά και θα αποκτήσεις φίλες καλές. Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. Γεια σας . Σας ειχα ξαναγραψει πριν απο αρκετο καιρο..δεν ξερω απο που να ξεκινησω καθως στο μυαλο μου ειναι ολα λιγο μπερδεμενα .. Πιστευα πως ειχα γινει λιγο καλυτερα,και πως ισως να καταφερνα να νικησω μονη μου οτι υπαρχει στο μυαλο μου. Το θεμα ειναι πως σε λιγες μερες ξεκιναει η σχολη μου και αρχιζω παλι την πρακτικη μου στο νοσοκομειο και αυτη την φρα νιωθω πιο νευρικη απο ποτε. δεν μπορω να ελεγξω τα αισθηματα μου,την οργη μου ,τιποτα.. καθε μερα ειναι σαν μαρτυριο για μενα πλεον,με πιανουν συνεχεια κρισεις και πανω στο θυμο μου νιωθω πως γινομαι επικινδυνη. Τοσα χρονια ειχα καταφερει να ηρεμω τον ευατο μου,και να ζω αρμονικα με οποιον ειναι γυρω μου,μα στην προσπαθεια μου να ξεχασω οσα εγιναν στην ζωη μου,να κανω στην ακρη το γεγονος πως ειμαι μονη πλεον ,καπου το μυαλο μου αρχισε να διαστρεβλωνει τα παντα.Νιωθω μισος για ολους,νιωθω καθε μερα φρικτους πονους,και καποιες στιγμες δεν με αναγνωριζω..σκεφτομαι φρικτα πραγματα που πλεον με ανησυχουν.Η οικογενεια μου ξερει πως ειμαι,για τις αυτοκτονικες μου τασεις ,αλλα δεν ενδιαφερονται,και εγω δεν εχω πλεον κουραγιο να παλευω τα παντα . Δεν με ενδιαφερει να κανω κακο στον ευατο μου..φοβαμαι ομως καποιες στιγμες πως οποιος ειναι διπλα μου κινδυνευει.Μερα με την μερα ,χανω τελειως την λογικη μου..και το γεγονος πως πρεπει να δουλεψω σε ενα νοσοκομειο αυξανει τα αισθηματα μου αυτα .
    Σας ευχαριστω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. Ανώνυμος27 Σεπτεμβρίου 2012 2:25 μ.μ.
    Το νοσοκομείο έχει πολύ ενδιαφέρον και η ενασχόλησή σου με ασθενείς μάλλον θα σε βοηθήσει να χαλαρώσεις. Υπάρχουν περίοδοι που είμαστε καλύτερα και στιγμές που είμαστε χειρότερα. Κρίμα που οι γονείς σου γνωρίζουν ότι κάτι σου συμβαίνει και αδιαφορούν. Μήπως κάποιοι φίλοι μπορούν να βοηθήσουν αν υπάρχουν; Έχεις κάποια σχέση που μπορεί να βοηθήσει; Δε νομίζω να κάνεις κακό στους γύρω σου. Στον εαυτό σου όμως σίγουρα κάνεις κακό με όλη αυτή την ταλαιπωρία που περνάς. Γιατί δεν βάζεις στην πάντα το μίσος σου για τον εαυτό σου και για τους άλλους και να αρχίσεις μια νέα ζωή μέσα από την εξάσκησή σου στο νοσοκομείο. Το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον και αγχολυτικό. Θα δώσει και ένα σκοπό στη ζωή σου που χρειάζεσαι. Αφιερώσου στους ασθενείς. Σιγά σιγά αν χαλαρώσεις θα έλθουν και άλλα ευχάριστα. Είσαι νέα και σε μια ηλικία που όλες και όλοι λίγο πολύ έχουν ψυχολογικά προβλήματα. Μην απελπίζεσαι. Πάλεψέ το συνεχώς και κάθε στιγμή να είσαι έτοιμη για να νικήσεις τις κακές σκέψεις σου. Όπως λες και η ίδια κάποτε ζούσες αρμονικά με τον εαυτό σου και τους δίπλα σου. Αυτό να επιδιώξεις να ξαναπετύχεις. Ξαναγράψε μου. Καλή τύχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. Γεια σας!Ειμαι ο Ανωνυμος 11 Σεπτεμβριου που σας ειχα γραπση τα παραπανω σχολια.Σας παρακαλω πως γινεται να επικοινονισω μαζι σας.Ειναι αναγκη σας παρακαλω παω απο το κακο στο χειροτερο,πλεον δεν ξερω τι να κανω.Εχω παει σε ψυχολογο αλλα μονο 1 ραντεβου και δεν ειδα καμια βελτιωση.Επισης ειχα μια συζητηση χθες με τη μητερα μου και δεν με βοηθαει καθολου λεει οτι ετσι οπως με βλεπει να κανω στενοχορειεται κ αυτη και οτι θα την πεθανω.Σας παρακαλω αισθανομαι τοσο μονος και δεν ξερω τη να κανω.Φοβαμαι οτι θα πεθανω τους γονεις μου και θα πεθανω και εγω στο τελος.Το σαβατο φευγω και για γερμανεια και απο οτι ακουω τον πατερα μου που μας τηλεφωνει εχει χασει πασα ιδεα; για την γερμανεια.Τα πραγματα φενονται πολι δυσκολα κ εκει.Εκτος απο τους γονεις μου δεν εχω κανεναν αλλο σ αυτο τον κοσμο,ειμαι τελιος μονος.Με τουσ συγγενεις μας δεν τα παμε καλα αλλα κ αυτοι δεν μας δινουν σημασεια.Φιλους δεν εχω κανενα και ενοιτε ουτε κ κοπελα.Η μητερα μου μου ελεγε χθες ετσι οπως κανεις θα πας στο τρελοκομειο και θα πεθανω κ εγω.Οπως σας ειπα ειναι και οι 2 πολυ μεγαλοι πια.Ανυσυχω οτι πια δεν εχω ελπιδες να ξαναχαρω.Θα πεθανω τους γονεις μου και εμενα η θα με κλεισουν σε τρελοκομειο η θα πεθανω.Σας παρακαλω βοηθηστε με.Ειναι επειγον.Αν σας ειναι ευκολο στηλτε μου ενα τηλ η να σας δωσω το δικο μου.Σας ευχαριστω παρα πολυ που με ακουσατε την προηγουμενη φωρα και ελπιζω να σας ακουσω πριν φυγω για γερμανεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Ανώνυμος2 Οκτωβρίου 2012 3:41 μ.μ.
    Στην αρχή θέλω να σου πω πως το ότι πήγες στον ψυχολόγο μόνο μία φορά δεν είναι τίποτε. Για να έχεις αποτελέσματα από την συνεργασία με ψυχολόγο χρειάζονται εβδομάδες, μήνες και καμιά φορά χρόνια. Καλά θα κάνεις να πας Γερμανία και αν χρειαστεί να ζητήσεις εκεί βοήθεια από ψυχολόγο. Νομίζω ότι η μετάβασή σου στη Γερμανία σε έχει αναστατώσει πολύ και σε αυτό οφείλεται ένα μέρος της κατάστασής σου. Βέβαια στην ηλικία σου διακαιολογούνται ανάλογα συναισθήματα γιατί οι ορμόνες στην εφηβεία τρελλαίνονται. Τι νομίζεις ότι θα κερδίσεις με ένα τηλεφώνημα σε μένα όταν δεν κέρδισες τίποτε από την συνάντησή σου με τον ψυχολόγο ο οποίος στο κάτω κάτω είναι επαγγελματίας; Πήγαινε στη Γερμανία το ότι θα αλλάξεις ζωή έχει τους φόβους αλλά και τις ευχάριστες εκπλήξεις. Γιατί δεν σκέφτεσαι ότι θα πας σε μια νέα χώρα κοντά στον πατέρα σου με νέες εμπειρείες; Μπορεί εκεί να συνέλθεις. Και μην ακούω ότι θα πεθάνεις την μητέρα σου γιατί όλες οι μητέρες τα ίδια λένε όταν προκύπτουν δυσκολίες με τα παιδιά τους. Κανονικά χρειάζεσαι μία μόνιμη επαφή με ένα καλό ψυχολόγο. Κάντο στη Γερμανία. Και στο τρελλοκομείο δεν θα πας από μια διαταραχή της εφηβείας ούτε θα τρελλαθείς. Μην ανησυχείς και χαλάρωσε. Είναι μια δύσκολη περίοδος θα περάσει. Κάνε υπομονή. Αν έχεις e-mail γράψτο μου για να σου δώσω σε αυτό το τηλέφωνό μου. Καλή τύχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. Γεια σας.Ειμαι 19 χρονων και τα τηλευταια χρονια εχω ολο και περρισοτερο την υποψια οτι πασχω απο καταθλιψη.Δεν θυμαμαι καν τη εποχη οπου ημουν ευτχισμενος η τουλαχιστον χαρουμενο,πολλες φορες βαζω τη "μασκα της χαρας μου" και το παιζω πως ειμαι καλα.Η οικογενεια μου δεν μπορει να με βοηθησει καθως πιστευω πως το προβλημα ξεκινησε εξαιτιας τους.ΟΙ γονεις μου ειναι χωρισμενοι και πιστευω πως κανενας τους δεν με εχει βοηθησει κατα τη διαρκεια της εφηβειας μου,ο αδερφος μου (9 χρονια μεγαλυτερος) το μονο που κανει ειναι να με κανει να νιωθω χειροτερα για τον εαυτο μου και εχω αρχισει να τον μισω με ολο μου το ειναι..ολα αυτα τα χρονια ημουν σχεδον μονος μου αφου ο πατερας μου δεν μενει μαζι μας και τον βλεπω σπανια,η μανα μου το μονο που κανει ειναι να μενει αδραναης και να μην κανει τπτ!Τουλαχιστον ο αδερφος μου δεν εμενε μαζι μας αλλα λογω οικονομικων τωρα ηρθε στο σπιτι μας και παλι.Πιστευα πως αμα παω φοιτητης τα πραγματα θα καλυτερεψουν αλλα εγιναν χειροτερα παρολλο που προσπαθησα.Βρηκα καλους φιλους βρηκα καινουργια χομπι αλλα δεν με ενδιαφερουν πια..ουτε με ενθουσιαζουν οπως παλια!Σιχαινομαι την οικογενεια μου για την αχρηστεια τους!!ο πατερας μου πολλες φορες επινε και με εκανε να νιωθω σκατα.το παιζει πως νοιαζεται αλλα απο οτι εχω καταλαβει ολα αυτα τα χρονια δεν δινει δεκαρα!!δεν μπορω να πω πως εχω σκεφτει σοβαρα την αυτοκτονια αλλα πολλες φορες που ειμαι στις μαυρες την σκεφτομαι σαν ευκολη λυση!δεν ξερω τι νΑ κανω πια..Λευτα για ψυχολογο δεν εχω,η οικογενεια το μονο που κανει ειναι να με κανει να νιωθω χειροτερα..δεν εχω ανοιχτει σε καποιον ολα αυτα τα χρονια και αυτη ειναι η πρωτη φορα που "μιλαω"! Ευχαρσιτω και συγνωμη αν εγινα κουραστκος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. Ανώνυμος29 Οκτωβρίου 2012 1:03 π.μ.
    Η ηλικία σου είναι αυτή που βοηθάει να εκδηλώνονται συμπτώματα που μοιάζουν με κατάθλιψη. Δεν ξέρω αν πάσχεις από κατάθλιψη ή απλώς περνάς μια δύσκολη περίοδο αφ’ ενός λόγω της ηλικίας αφ’ ετέρου λόγω των οικογενειακών προβλημάτων. Και εγώ είμαι παιδί χωρισμένων γονιών που ο πατέρας είχε εξαφανιστεί και τον έβλεπα μια δυο φορές τον χρόνο και σε καταλαβαίνω. Κάνε κουράγιο και προσπάθησε να ξαναγυρίσεις στα φοιτητικά και να ξεφύγεις λίγο από τα του σπιτιού. Χρειάζεσαι ίσως τη βοήθεια ενός ψυχολόγου. Στην ΕΨΥΠΕ μπορείς να δεις αν μπορείς να κάνεις κάποιες συνεδρίες δωρεάν. Η διεύθυνση είναι αυτή που γράφω πολλές φορές σε παραπάνω σχόλια, ψάξε τα σχόλιά μου και θα το βρεις. Δες αν μπορούν να σε βοηθήσουν οι φίλοι σου γιατί είναι σημαντικό να έχεις κάποια συμπαράσταση. Ξανασχολήσου με τις σπουδές σου γιατί είναι το μέλλον σου και δείξε δύναμη σε αυτά που σου συμβαίνουν στο σπίτι. Τους γονείς και τον αδελφό δεν τους διαλέγουμε, αυτοί σου έτυχαν δυστυχώς και έτσι πρέπει να πορευτείς. Ανοίξου σε κάποιον φίλο που μπορεί να σου συμπαρασταθεί. Είναι καλό να έχεις κάποιον να λες τον πόνο σου. Εγώ δεν είχα κανένα και αυτό μου στοίχισε πολύ. Δες τη ζωή πιο αισιόδοξα γιατί είναι η δικιά σου ζωή που ζεις μια φορά μόνο και δεν πρέπει να την σπαταλήσεις. Σκέψου μέσα στα δισεκατομμύρια των ανθρώπων την τύχη που είχες να γεννηθείς εσύ. Μην το μηδενίζεις αυτό. Ψύχραιμα και λογικά δέξου τις αναποδιές που σου έτυχαν και ξεπέρασέ τες. Καλό κουράγιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. Είμαι 38 ετών και ήμουν για 17 χρόνια χρήστης ναρκωτικών ουσιών. Με την βοήθεια του ΚΕΘΕΑ κατάφερα να "καθαρίσω" εδώ και 6 χρόνια. Αντιμετωπίζω όμως μία πολύ έντονη μορφή κατάθλιψης, όπως διαβάζω και σήμερα σε διάφορα sites για τα συμπτώματα και σιγουρεύομαι όλο και περισότερο. Εδώ και καιρό βέβαια μου το τονίζουν κάποιοι φίλοι οτι πάσχω αλλά δεν θέλω να το παραδεχτώ. Είχα στο παρελθόν 3 απόπειρες αυτοκτονίας αλλά ήταν απλά για να τραβήξω το ενδιαφέρον. Αυτή την φορά πήρα την απόφαση να "τελειώνω" μιά και καλή και όρισα σαν ημερομηνία την Δευτέρα. Πήρα με την σειρά τους φίλους και άρχισα να τους χαιρετάω, χωρίς να αναφέρω κάτι για αυτοκτονία. Ερχόμενος στην καλύτερη μου φίλη μου σύστησε να ζητήσω βοήθεια απο ειδικούς, καθώς ανησύχησε και με τα πολλά μου κίνησε το συναίσθημα να ψιλοψαχτώ. Ψάχνωντας στο ίντερνετ έφτασα κι εδώ χωρίς να γνωρίζω πραγματικά για ποιόν λόγο γράφω. Δεν περιμένω απάντηση απλά... δεν ξέρω. Θα δω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. Ανώνυμος31 Οκτωβρίου 2012 10:37 π.μ.
    Για το όνομα του Θεού, ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων πάσχουν από κατάθλιψη, δεν είσαι μόνος. Σκέψου ότι μέσα στα δισσεκατομύρια των γαλαξιών, στα τρισεκατομύρια των άστρων, στα δισεκατομμύρια των κατοίκων της γης έτσι τυχαία γεννήθηκες ΕΣΥ. Αυτό για να καταλάβεις πόσο σπάνια είναι η ζωή σου και πόσο πολύτιμε για να σκέφτεσαι την αυτοκτονία. Μην κάνεις τίποτε κακό στον εαυτό σου αλλά προσπάθησε να το ξεπεράσεις. Δες ένα ψυχολόγο να σε βοηθήσει, ρώτα να βρεις κάποιον καλό και πήγαινε. Δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτε στους φίλους σου, αυτό που πρέπει είναι να τους δείξεις ότι έχεις τη δύναμη να το παλέψεις και να το ξεπεράσεις. Σκέψου πράγματα που όταν είμαστε σε κατάθλιψη δεν δίνουμε σημασία που είναι τόσο όμορφα και πολύτιμα. Πάλεψε την κατάθλιψή σου και ζήτα βοήθεια από ψυχολόγο. Υπάρχουν και τμήματα ψυχολογικής υποστήριξης ακόμα και στα νοσοκομεία δωρεάν αν δεν έχεις λεφτά. Αν πάλι μπορείς να διαθέσεις κάποια χρήματα διάλεξε μία καλή ψυχολόγο και πήγαινε θα σε βοηθήσει (ή ψυχίατρο ο οποίος μπορεί να σου δώσει και φάρμακα, τα νέας γενιάς έχουν πολύ λιγότερες παρενέργειες). Γράψε μου πάλι αν είσαι παντρεμένος ή αν έχεις σχέση που μπορεί να σε βοηθήσει ή αν εκμυστηρευτείς σε κάποιον κολλητό σου φίλο τι σου συμβαίνει και σε στηρίξει. Γράψε μου περισσότερα πάλι οπωσδήποτε. Και μην κάνεις καμιά βλακεία. Θα είναι κρίμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  98. Θέλω να σου δώσω συγχαρητήρια που έχεις ανοίξει αυτό το blok. Είχα κι εγώ κατάθλιψη , κρίσεις πανικού(οι οποίες κρατούσαν μήνες) , και φυσικά τις περισσότερες φορές έχω φόβο ότι θα πάθω κρίσεις πανικού με οποιδήποτε αλαγή συμβαίνει στη ζωή μου.Τις τελευταίες 3 μέρες όμως έχω καταθλιπτικές τάσεις πάλι τις οποίες προσπαθώ με κόπο να τις ξεπεράσω , ειμαι 29 χρονών , απόφητη πανεπηστημίου , άνεργη , ανασφάλιστη και πάντα ηθελα να κάνω ψθχοθεραπεία αλλά λόγω οικονομικών προβλημάτων δε μπορώ.
    Για να γίνω πιο κατανοητή...τη πρώτη μοθ κατάθλιψη την έπαθα στα 21 , ύστερα απο χωρισμό(5 χρόνων σχέση),μετά έμπλεξα με ναρκωντικά και ήρθαν και οι κρίσεις πανικου , οι οποίες κράτησαν μήνες...τις ξεπέρασα , και όταν ξαναήρθαν έμαθα να τις ξεπερνάω, ήξερα ότι όλα είναι περαστικά, σταμάτησα τα ναρκωντικά,δούλευα για να τελειώσω το πανεπηστήμιο, τα κατάφερα και τελείωσα(αν και αργησα)...και γενικα απο τοτε ποτε νιώθω πολυ ευτυχισμένη και πότε δυστυχισμένη, τη παλεύω πάντα προσπαθώ να επιβιώνω.
    Το θέμα είναι το εξής , πέρασα από πολλά λούκια για να επιβιώσω μέχρι σημερα...είχα φρίκες και παράλληλα δούλευα για να πάρω ένα πτυχίο , να φιάξω τη ζωή μου, να κάνω κατι για μένα που να αξίζει πραγματικά, και είναι όλες οι πόρτες κλιστές , οι γονείς μου ειναι πολυ φτωχοί ,ούτε καν ασφάλεια για την υγεία μου δεν έχω , με ζει το αγόρι μου και πολλές φορές ντρέπομαι γι αυτό...ξέρω είναι κι άλοι άνθρωποι στη δικη μου κατάσταση , ίσως και χειρότερα , αλλά όταν είσαι μέσα στο πρόβλημα δε το σκέφτεσαι έτσι.ΕΓΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΟΜΟΡΦΑ ΗΘΕΛΑ, ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΟ ΣΤΕΡΟΥΝ.
    Αλλά δυστυχως το τέρας τις κατάθλιψης θέλει να με επισκεφτεί και παλι.θα ήθελα να σε ρωτήσω(γιατι για γιατρους το ξεχνάμε)αν έχεις κάποιο καλό βιβλίο να μου προτήνεις, ξέρω θπάρχουν πολλά για τέτοια θέματα αλλά δε θέλω να κάνω πειράματα , διότι δεν έχω χρήματα να πάρω κάτι που θα είναι άχρηστο και μετά να χρειαστώ κι άλο.
    Ευχαριστώ εκ των προτέρων και ιλικρικα συγχαριτήρια που βοηθάς τον κόσμο έστω και ετσι..!!
    Υ.Γ συγνώμη για τυχών ορθογραφικά λάθη , έχω δυσλεξία και με κόπο προσπαθώ να γράψω σωστά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  99. Ανώνυμος2 Νοεμβρίου 2012 2:37 π.μ.
    Κατ’ αρχήν να σε ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια. Έχεις περάσει από το ότι μου γράφεις και συ των παθών σου τον τάραχο. Όπως και εγώ από φτωχή οικογένεια. Έχεις παρόλα αυτά κάνει πολλά πράγματα στη ζωή σου. Το ότι κατάφερες και τέλειωσες το πανεπιστήμιο είναι κάτι πολύ σημαντικό. Ξέρω ότι δίνεις καθημερινό αγώνα να ξεπεράσεις την κατάθλιψη και τις κρίσεις πανικού. Φαίνεται όμως ότι είσαι αρκετά δυνατή για να παλεύεις τα προβλήματά σου. Δεν πειράζει που σε ζει το αγόρι σου. Η κοινωνία μας περνάει αυτή την περίοδο βαθιά κρίση και όλοι οι άνθρωποι έχουν κατάθλιψη και άγχος. Θα ήταν χρήσιμο αν μπορούσες να κάνεις ψυχοθεραπεία. Πιο πάνω στα σχόλιά μου γράφω στοιχεία για μια εταιρεία την ΕΨΥΠΕ που μπορεί πιθανόν αν μπορείς να κάνεις ψυχοθεραπεία δωρεάν. Επίσης θα μπορούσες να απευθυνθείς στην μονάδες ψυχιατρικής υποστήριξης στα νοσοκομεία που έχουν τέτοιες μονάδες. Η φαρμακευτική αγωγή με φάρμακα νέας γενιάς που έχουν λιγότερες παρενέργειες μπορεί επίσης να είναι χρήσιμη. Ας πούμε ότι το φάρμακο Xanax είναι φάρμακο καλό για τις κρίσεις πανικού αλλά πρέπει να στο γράψει γιατρός. Αντίστοιχα υπάρχουν φάρμακα για την κατάθλιψη. Έχεις κάθε δικαίωμα να ζήσεις όμορφα αλλά δυστυχώς όλοι περνάμε δύσκολη περίοδο. Όταν σε επισκέπτεται το τέρας της κατάθλιψης να το παλεύεις σκεπτόμενη ότι και άλλοτε το έχεις νικήσει. Προσπάθησε να περνάς όμορφα με τα λίγα που έχεις γιατί η οικονομική κρίση θα μας αφήσει όλους με λίγα. Υπάρχουν 1.500.000 άνεργοι και καταλαβαίνω τη δυσκολία σου να βρεις δουλειά. Βιβλία μπορείς να πάρεις του Ίρβιν Γιάλομ τα βιβλία «Ο Δήμιος του Έρωτα» και το «Στο Ντιβάνι». Και της Κατερίνα Μάτσα το βιβλίο «Το αδύνατο πένθος και η κρύπτη» που αναφέρεται στην τοξικομανία. Όταν διαβάσεις αυτά γράψε μου να σου πω και άλλα. Το αγόρι σου σε συμπαραστέκεται ψυχικά; Όποτε θέλεις προφανώς μου γράφεις. Καλό κουράγιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  100. Γειάσου και πάλι , η κοπέλα πιο πάνω είμαι, μπορείς να με λες Φαίη.Θα μπαίνω συχνά στο blok σου..!!
    Με το αγόρι μου έχουμε περάσεο πολλά μέσα στη σχέση, είναι φορές που φρικάρει και αυτός και έχουμε πολλές φασαρίες για το οικονομικό κατά βαση , αλλά τις περισσότερες φορές είναι πολύ καλός μαζί μου. Εγώ από την άλη, πολλές φορές νιώθω πως δεν αγαπάω τίποτα και κανέναν,φορές που πνίγομε που είμαι μαζί του και ας με προσέχει, τότε του λέω να χωρίσουμε και γίνομε η πιο δυστυχισμένη γυναίκα....
    Αυτό είναι το χειρότερο πρόβλημα,ότι έτσι όπως είμαστε κάνουμε δυστυχισμένους και τους γύρω μας, τους ανθρώπους που μας αγαπάνε...είναι φορές που φοβάμαι μη κάνω κακό, στον εαφτό μου,στο φίλο μου, στο σκυλάκι μου...και με τρομάζει και μόνο που περνάνε τέτοιες σκέψεις από το μυαλό μου...στον ύπνο μου βλέπω εφιάλτες ότι χάνω αγαπημένα μου πρόσωπα, όπως τους γονείς μου, και μετά σκέφτομαι πως αν γίνει κάτι τέτοιο στη ζωή μου, ιλικρίνά δε ξέρω να θα το αντέξω...φυσικά όλα αυτά δε τα νιώθω πάντα , τα νιώθω όταν δεν είμαι καλά ψυχολογικα(που δυστυχως είναι συχνά)...
    Ξερεις κάτι?
    Σου είπα ότι για να πάρω το πτυχίο μου δούλευα, πολλές ώρες την ημέρα,σε μπαρ, σε καφετέριες,στα goodies έχω δουλέψει, σε πατσατζίδικα ,με ωράρια 10 το βράδυ με 7 το πρωί,σε κακόφημα μπαρ(ποτέ όμως δεν είχα κάνει κάτι που να προσβάλει τις αρχές μου)...τότε λοιπόν, ένα πράγμα έλεγα μέσα μου, να καταφέρω μα πάρω το πτυχίο μου, να ηρεμίσει η ψυχή μου,να κάνω μια δουλειά φυσιολογική,να μένω σε ένα όμορφο σπίτι,να έχω ένα αμάξι, να βοηθήσω και τους γονείς μου οικονομικά(άκόμα μενουν στο νοίκι και φοβάμαι πολυ γιαυτους, φοβάμαι ότι κάποια στιγμή θα χρειαστούν την ανάγκη μου και δε θα μπορώ να τους προσφέρω τίποτα) και γενικά είχα φιάξει ένα όμορφο παραμύθι, τώρα ούτε οικογένεια δε μπορω να κάνω και το βλέπω. Και υπάρχουν και άλοι άνεργοι ναι, έχω γνωρίσει πολούς, δεν είναι ευχάριστο θέαμα όμως, και έχουν και κάπου να πιαστούν, εγώ νιώθω την απόλυτη μοναξιά, αν χωρίσω με το αγόρι μου τελείωσα.ΓΙΑΥΤΟ ΠΕΡΑΣΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ , ΟΛ΄ΑΥΤΑ?ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΤΑΘΩ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ ΜΟΝΗ, ΣΑΝ ΕΝΗΛΙΚΑΣ?ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΟΗΘΙΣΩ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ?ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ?
    Και η ειρωνεία είναι ότι στους γύρω μου δείχνω ευτυχισμένη,μόνο το αγόρι μου ξέρει αθτα που περνάω μέσα μου, σε αυτόν δε θέλω να κρίβομε, ακόμα και οι φρίκες που έχουν να κάνουν με αθτόν του τις λέω...θέλω να ζήσω όμως καλά μαζίτου δε του αξίζει όλο αυτό, χειρότερο άτομο δε θα μπορούσε να βρει.
    Παρατήρισα ότι μου κάνει καλό που σου γράφω, κλαίω όταν σου γράφω, ίσως ξεσπάω γιαυτό...με το που βρω χρήματα θα πάω να πάρω κάποιο απο τα βιβλία σου...
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΠΑΛΙ...ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  101. Αγαπητή Φαίη
    Φύλαξε τη σχέση σου καλά γιατί σε βοηθάει πολύ, κάνε κουράγιο και πάλεψέ το. Δυστυχώς η περίοδος που ζούμε είναι πολύ δύσκολη, με ανέργους, άστεγους και νεόπτωχους. Γιαυτό είναι δύσκολο να βρει κανείς δουλειά. Υπάρχουν 1.500.000 άνεργοι, πολλοί έχουνε δάνεια που δεν μπορούνε να απολπληρώσουνε και βρίσκονται σε άθλια κατάσταση. Μην πικραίνεσαι ξέρω ότι είναι δύσκολο, και εγώ έχω οικονομική ανασφάλεια αλλά το παλεύω. Προσπάθησε με αυτά που έχεις και τη σχέση σου που σε στηρίζει. Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  102. εμςνα δν μ βγηκαν τα αποτελεσματα του τεστ οταν πατησα "αποτελεσματα" γιατι????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  103. Γεια σας
    είμαι φοιτήτρια 20 χρονών και αυτό το χρόνο αποφάσισα να έρθω Αθήνα για σπουδές με κάποιες φίλες μου.Κατά την άποψη μου είμαι χαρούμενος άνθρωπος,πάντα έβλεπα τα θετικά στοιχεία των πραγμάτων και ανυπομονούσα πολύ για αυτή την αλλαγή στη ζωή μου,να μείνω μόνη μου,έκανα σχέδια και ήμουν γενικά ενθουσιασμένη.Αυτός ο χρόνος όμως δεν είναι όπως τον περίμενα ή απλά τον βλέπω διαφορετικά.Το προηγούμενο εξάμηνο περνούσα ωραία όποτε έβγαινα,δεν έκανα καινούργιους φίλους γιατί είμαι κλειστός και δύσκολος άνθρωπος,αλλά έζησα στιγμές που θα θυμάμαι.Όταν ήρθα ξανά πίσω Αθήνα έγινα άλλος άνθρωπος.Δεν ενθουσιάζομαι με τίποτα,δεν με ενθουσιάζει η ιδέα του να βγω,είμαι στο σπίτι σαν ένα φυτό,είναι και η εξεταστική μου τώρα που παίζει κάποιο ρόλο αλλά πρώτη φορά με βλέπω σε τέτοια κατάσταση.Θέλω να φύγω αλλά δεν μπορώ και επίσης δεν θέλω γιατί νοιώθω πως θα το βάλω κάτω σε μια δυσκολία που βρέθηκε.Θέλω να είμαι συνέχεια μόνη μου,δεν μπορώ να ακούω άλλο τις συγκατοίκους μου και νοιώθω συνεχώς πως με βγάζουν έξω από την παρέα ενώ δείχνουν πως ενδιαφέρονται με κάποια λόγια τους και έχουν καταλάβει πως έχω αλλάξει.Δεν θυμάμαι πως ήμουνα πριν,έχω κλειστεί ακόμα περισσότερο στον εαυτό μου,δεν τολμώ να πω αυτό που σκέφτομαι γιατί νομίζω θα με κρίνουν,δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα.Όταν βγαίνω από σπίτι τα πρωινά μόνο έχω καλή διάθεση θέλω να κάνω βόλτες μόνη μου και να μην γυρίσω σπίτι για να μην μπω πάλι στην ρουτίνα.Δεν θέλω να δω κάποιον ειδικό θέλω ότι αλλάξει να το κάνω μόνη μου(δεν έχω κάτι με ψυχολόγους αντίθετα πήγαινα σε ψυχολόγο πιο παλιά και με βοήθησε αρκετά)αλλά σε αυτή τη φάση δεν θέλω να μάθει κανείς πως χρειάζομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  104. Κατά την άποψή μου πρέπει να ξαναδείς ψυχολόγο. Στο βαθμό που είχες βοηθηθεί και στο παρελθόν είναι ένα συν για την επιλογή αυτή. Δεν πειράζει αν κάτι δεν μπορούμε να το αλλάξουμε μόνοι μας και χρειαζόμαστε βοήθεια. Χιλιάδες άνθρωποι (δεν μπορείς να φαντασθείς πόσοι) ζητάνε βοήθεια από ψυχολόγο. Και δεν χρειάζεται να το κοινοποιήσεις παντού. Μπορεί εξ άλλου να είναι αυτά που περνάς περιστασιακά και να εξαφανιστούν σε λίγο καιρό. Περνάς ίσως μια άσχημη φάση. 'Αλλαξε παρέες, κάνε κάποια σχέση, και σκέψου ότι πλεονεκτείς γιατί είσαι πολύ νέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  105. Geia se olous,signomi gia ta greeklish alla dn boro na grapso me eykolia sta ellinika k ayti tin stigmi viazome...elpizo na boresete na katalavete.Xreiazome voithia den exo xrono na analiso tin katastasi mou apla den adexo allo eimai 14 kai pigeno trti gimnasiou apo triti dimotikou pasxo apo emmones...den adexo allo ton perisotero kero boro kai tis agnoo alla tous teleyteous 3 mines einai anipofori katastasi den adexo...apofasisa na pao akoma kai se psixologo krifa apo tous goneis mou exo kani 2 sinedries alla den vlepo veltiosi makari kapios na borousse na katalavi tin sovarotita tou provlimatos kai ta asxima sinesthimata pou niotho.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  106. Γεια σας εδω και τρια χρονια καθως γεννησα εχω καποιο προβλημα.Εχω παρει πολλα κιλα εχω νευρα και το κυριοτερο δεν εχω διαθεση για ερωτικη επαφη με τον αντρα μου.ΕΧΩ ΚΛΕΙΣΤΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ!Βοηθηστε με σας παρακαλω τι να κανω?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  107. exw kanei poles apopires alla den ta katafera . sas parakalw bohthisteme na ta kataferw telika . den antexw alo .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  108. Ανώνυμος11 Φεβρουαρίου 2013 - 11:34 π.μ.
    Το καλύτερο που πρέπει να κάνετε είναι να προσφύγετε σε κάποιο καλό ψυχολόγο. Θα σας βοηθήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  109. Ανώνυμος12 Φεβρουαρίου 2013 - 4:03 μ.μ.
    Το καλύτερο είναι να προσφύγετε σε ένα καλό ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Υπάρχουν και ειδικές ψυχοθεραπευτικές ,μονάδες στα κρατικά νοσοκομεία. Είναι ο μόνος τρόπος να βοηθείτε αφού δεν μπορείτε να ξεπεράσετε το πρόβλημα αλλιώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  110. geia sas..eimai 17 xrwnon kai ton teleuteo kairo niwtho poli monh mou,kai pws den exw kanenan na me katalabei..klaiw sinexeia xwris kapion sigekrimeno logo kai anisixo:/ ta pragmata genika pane apo to kako sto xeirotero! eimai poli apomonomenh kai den mou aresei sxedon tpt..pws mporw na ais8an8w kalitera? eimai se apognwsh!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  111. Ανώνυμος21 Φεβρουαρίου 2013 - 5:39 μ.μ.
    Όπως ανέφερα και παραπάνω το καλύτερο είναι να προσφύγετε σε ένα καλό ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Υπάρχουν και ειδικές ψυχοθεραπευτικές ,μονάδες στα κρατικά νοσοκομεία. Είναι ο μόνος τρόπος να βοηθείτε αφού δεν μπορείτε να ξεπεράσετε το πρόβλημα αλλιώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  112. Στέλνω την αγάπη μου σε όλες τις πονεμένες ψυχές-οδοιπόρους ζωής που έχουν πληγωθεί στο ταξίδι.Είμαι 42 ετών,8 χρόνια έγγαμος και πατέρας ενός γιου 4 ετών, ζώ στην επαρχία και είμαι ελεύθερος επαγγελματίας σε ένα απο τα πιο ψυχοφθόρα επαγγέλματα.Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ένοιωθα να έχω άγχος!! Αιτίες ; Το οικογενειακό περιβάλλον; Κληρονομικότητα;.Ασθενέστατη κράση,πάντα ασθενής,νοσηλείες σε νοσοκομεία, χειρουργεία μέχρι τα 8 μου. Πανεπιστήμιο: 17 έως και 23 ετών περνάω και ξεπερνάω μόνος μου: αγχώδεις διαταραχές, κρίσεις πανικού σοβαρές, οι οποίες δεν ήξερα καν τί ήταν,εσωτερική ταραχή, φοβίες αδιανόητες, άγχος αξεπέραστο, φρικτές σκέψεις, αϋπνια τραγική, δυσθυμία και μετά βαριά κατάθλιψη. Αποτέλεσμα: Γνωρίζω ότι δεν είμαι σαν τους "άλλους", έχω πρόβλημα, αλλά δεν να ξέρω τί είναι ακριβώς. Και το γνωρίζω μόνο εγώ. Στην παρέα θεωρούν ότι είμαι ο ορισμός της ισορροπίας !! . Κι εγώ να πεθαίνω χρόνια ολόκληρα και να προσποιούμαι σε όλους. Έχω ξεχάσει πώς είναι να είσαι καλά. Να νοιώθεις ήρεμος, χαρούμενος. Είμαι καλά, όταν δεν είμαι χάλια. Κι αυτό "εκπαίδευσα¨τον εαυτό μου να μου αρκεί.Στρατός. Γίνομαι έφεδρος αξιωματικός. Περνάω μια φρικτή περίοδο 2 μηνών με τα συμπτώματα σε έξαρση τρελλή, αλλά αντέχω. Μου είχε γίνει συνήθεια. Και είχα μάθει να το διαχειρίζομαι. Απολύομαι και ξεκινάω από το μηδέν επαγγελματικά με δικό μου γραφείο. Πηγαίνω πολύ καλά. Είμαι μέσα σε όλα. Για όλους τους άλλους; Ευτυχισμένος. Δεν μου λείπει τίποτα. Τί λέω εγώ όμως για όλα αυτά; Νοιώθω ένα μόνιμο τεράστιο κενό μέσα μου. Δεν γεμίζει με τίποτα .Κανείς δεν με καταλαβαίνει. Σχέση σοβαρή καμμία. Φοβάμαι.Άσε, καλύτερα επιπόλαιες σχέσεις με ημερομηνία λήξης. Να περνάει αυτή καλά κι εγώ χειρότερα !! Και κάπου εκεί γνωρίζω τη γυναίκα μου, που μου περιγράφει το χάος που έχω μέσα μου, πώς το πέρασε και αυτή για χρόνια. Μόνο που εγώ δεν της λέω για το δικό μου χάος. Το παίζω υγιής και δυνατός. Γάμος, παιδί (η δύναμή μου)κι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΠΙΕΣΗ ΤΟΣΩΝ ΕΤΩΝ ΑΠΟΔΙΔΕΙ. ΣΤΑ 41 ΜΟΥ ΚΑΤΑΡΡΕΩ. ΛΥΤΡΩΣΗ .Η διάγνωση: Γενικευμένη αγχώδης διαταραχή, με όλα τα παραπάνω αξεσουάρ. Μέσα μου υπάρχει ένα βαθύ, αδιαπέραστο σκοτάδι που με έχει τυλίξει και με ρουφά. Κι εγώ; Εκεί. Να αρνούμαι να δεχθώ βοήθεια. Θα τα καταφέρω. Τα έχω ξαναπεράσει. Ευτυχώς όμως δεν άντεξα. Η γυναίκα μου με "ξεσκέπασε". Με έπεισε να δεχθώ βοήθεια.Πλέον είμαι σε φαρμακευτική αγωγή αντικαταθλιπτικών εδώ κι ένα χρόνο κι επιτέλους για πρώτη φορά από την ηλικία των 2 ετών αναπνέω. Η αγωγή άργησε να με "πιάσει". Μετά τους 3 μήνες. Μην αρνείστε τη βοήθεια. Οι γιατροί που ξέρουν τη δουλειά τους βοηθάνε πολύ. Μην καθυστερείτε όπως εγώ 39 χρόνια !! ζητήστε και βρείτε βοήθεια. Θα συνέλθετε. Ναι ξέρω. Λόγια. Εγώ ήμουν τυχερός. Μ΄εσας δεν θα γίνει τίποτα και άλλα τέτοια. Κι εγω τα έλεγα. Σας κούρασα. Ελάχιστα έγραψα από όσα ένοιωθα. Υπήρχαν μεγάλα χρονικά διαστήματα που έλεγα ότι η κόλαση δεν μπορεί να είναι χειρότερα απο αυτό που βιώνω.Και άντεχα. Εγωιστικά; Δεν ξέρω. Ήμουν πολύ δυνατός;Πολύ σκλήρός μέσα στην ευαισθησία μου; Πιθανόν. Ευτυχώς όμως που λύγισα, γιατί σε λίγο θα έσπαζα και θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να συνέλθω. Ψυχοθεραπεία δεν έκανα. Πιστεύω πως θα με βοηθούσε παραπάνω από τα φάρμακα. ΕΙΜΑΙ ΟΜΩΣ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ. Είμαι σίγουρος ότι όλοι μπορείτε να τα καταφέρετε. Κάντε την αρχή. Τελειώνοντας σας αναφέρω απλώς, ότι εμένα με βοήθησε πολύ στο να "αντέχω", το γεγονός ότι είχα κι έχω πίστη στο Θεό και στη δύναμη της προσευχής, θέλει όμως προσοχή άλλη η δουλειά του Πνευματικού, άλλη η δουλειά του Ψυχιάτρου. Σας φιλώ. Όλους. Σας σκέφτομαι και σας αγαπώ. Μην εγκαταλείπετε, μπόρα είναι και θα περάσει. Μην την αφήσετε όμως να κρατήσει 39 χρόνια. Ανοίξτε ομπρέλα.Σας φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρε φίλε δεν σε γνωρίζω αλλα πραγματικά χαίρομαι για σενα, ξέρω οτι είναι περίεργο γιατί θα μου πεις δεν με ξέρεις 'πως χαίρεσαι';
      Δίαβασα τί περνούσες και ήταν λες και έγραφες εσύ για μένα, ήταν σαν να περίγραφες εμενα.
      Κοιτα εγώ πλέον δεν εχω διάθεση για τίποτα και οπως έλεγε και κάποια κοπέλλα πιο πάνω δεν εμπιστεύομαι ούτε την μάνα μου πλεον. Ειναι κάτι σαν ΑΔΡΑΝΕΙΑ, ΑΠΑΘΕΙΑ, ΑΧΡΩΜΑ κ.τ.λ
      συγνώμη για το θάρρος

      Διαγραφή
    2. Καλέ μου φίλε,
      είμαι ο ανώνυμος της 1/4/2013...λοιπόν.....,σ΄ευχαριστώ που χαίρεσαι για μένα. Αυτό δείχνει, ότι αντίθετα με τις φωνές της εποχής παραμένεις "ΑΝΘΡΩΠΟΣ". Δεν γράφεις πολλά, εικάζω ότι είσαι κι εσύ από τους "τυχερούς" της ζωής. Πιστεύω, πως κάθε άνθρωπος κουβαλά ένα σταυρό στη ζωή. Κάθε σπίτι και τ΄αγκάθι του. Ωστόσο, πιστεύω ότι ο σταυρός αυτός είναι ζυγισμένος για τον καθένα χωριστά και ανάλογα με τις δυνάμεις του, ώστε να μπορεί να τον σηκώσει. Είτε μόνος, είτε με τη βοήθεια κάποιου Σίμωνα Κηρυναίου. Και ο Χριστός που Θεός ήταν λύγισε κάποια στιγμή. Δεν άντεξε. Απελπίστηκε. Το ίδιο συμβαίνει και μ΄εμάς. Καθένας έχει δική του ψυχοσύνθεση και νευρική διάρθρωση. Μας "έλαχε", αυτό το πρόβλημα. Θα το αντιμετωπίσουμε ρε φιλαράκι. Πώς; Πρώτα, παραδεχόμαστε ότι υπάρχει πρόβλημα (εμένα μου πήρε 39 χρόνια!!!). Μετά γνωρίζουμε τη φύση του προβλήματος σε όλες τις εκδοχές του. Αναλύουμε τον εχθρό. Αν τον γνωρίσεις τον εχθρό-ασθένεια, αρχίζεις δειλά δειλά να μην τον φοβάσε τόσο. Το πάλευες τότε που δεν ήξερες..τώρα που ξέρεις; Και μετά, επειδή δεν την παλεύεις μόνος σου, ζητάς τη βοήθεια και από το γιατρό και από το φίλο και από τη γυναίκα και από τη μάνα και από το Θεό. Και τη ζητάς, γιατί ρε φίλε σου αξίζει να στη δώσουν για όλα που έχεις υποφέρει και θα στη δώσουν, έστω κάποιοι από αυτούς. Και σιγά σιγά σιγά θα ρθει πάλι το φως..σιγά σιγά. Δεν γίνονται όλα σε μια στιγμή. Ασθένειες ετών δεν θεραπεύονται αμέσως. Θα αρχίσεις να βελτιώνεσαι λίγο λίγο και θα παίρνεις θάρρος. Γιατρός δεν είμαι. Ασθενής είμαι. Και ξέρω πόσο υποφέρεις. Όμως δεν θα είναι έτσι για πάντα. Κι εγώ, μη με ζηλεύεις. Μη νομίζεις ότι έγινε το θαύμα και σφύζω από χαρά και υγεία. Αυτό δε γίνεται και δεν θα γίνει ποτέ. Το ξέρω. Έχω κατά καιρούς πολλές ας τις πούμε αστάθειες: διάθεση που πηγαινοέρχεται, συμπτωματολογία που ξαναεμφανίζεται, μέρες κατάθλιψης, στιγμές πανικού, κακές σκέψεις κ.λ.π. όμως προσπαθώ να μένω απαθής, να μη φοβάμαι ή καλύτερα να μη φοβάμαι το φόβο. Θα φύγουν, θα ξανάρθουν και πάλι και πάλι. Κρατιέμαι όμως από τις καλές στιγμές. όταν είμαι χάλια λέω σε λίγο θα είμαι πάλι καλά. Και γίνομαι. Το λίγο μπορεί να είναι και μια βδομάδα. Ξεκίνησα να κάνω και κάτι άλλο. Να με "φυλάω" και να με "πονάω". 42 χρόνια δεν το έκανα. Παντού μπροστά. Να βοηθώ τους πάντες. Να τρέχω για όλα. Νόμιζα ότι είμαι ατσαλένιος, καίτοι είχα τα χάλια μου. Έλεγα τί άλλο να πάθω, αφού έτσι κι άλλιως χάλια νοιώθω. Και δεν με προστάτευα. Δεν κράταγα τίποτα για μένα. Και ήμουν ο καλύτερος φίλος πολλών, μόνο που εγώ δεν είχα έναν "καλύτερο" φίλο, γιατί όλοι θεωρούσαν ότι είμαι αυτάρκης. Δεν έχω ανάγκη. Τέλοσπάντων.Δε μου λές και τί γίνεται στην προσωπική σου ζωή. Κάπου υπάρχει μια καρδιά για να ακουμπήσεις πάνω της. Κάνε υπομονή, αν δεν έχει έλθει ακόμη. Θα έρθει. Μείνε όσο μπορείς με ανθρώπους που ξέρεις ότι σε αγαπούν. Είσαι ευάλωτος και το έχεις ανάγκη. Κάνε κάτι που σε ευχαριστούσε παλιά έστω κι αν τώρα το βαριέσαι. Υπάρχουν μνήμες μέσα στο νευρικό σύστημα και θα ενεργοποιηθούν και πάλι. Και το να νοιώθεις χάλια μεσα στη ζωή είναι. Δείχνει ότι δεν έχεις γίνει αναίσθητος.Κάνε και λάθη. Δεν πειράζει. Και για να κάνεις λάθος πάλι μυαλό χρειάζεται. Δέξου βοήθεια και από κάποιον γιατρό. Κανείς δεν πεθαίνει υγιής. όλοι από κάτι θα πάμε. όλοι θα τα πιούμε τα χάπια μας !!!!!! Εμείς αυτά. Άλλοι εκείνα και πάει λέγοντας. Σου έγραψα αυτόματα, χωρίς να σκέφτομαι, ελπίζω να βγαίνει νόημα. Αυτά.Πάω να πιω τα χάπια μου !!! Ααααααα, ξέχασα και κάτι βασικό. Να προσεύχεσαι για σένα, για μένα, για όλους. Και ποιος με ακούει ρε φίλε θα μου πεις. Ξεκίνα εσύ και θα δεις. Τον αέρα δεν τον βλέπεις κι όμως υπάρχει. Κάπως έτσι είναι, νομίζω και με το Θεό. Τον αντιλαμβάνεσαι από τις ενέργειες. Δεν τον βλέπεις. Ξέχασα και κάτι άλλο: KOSTAS PAP, ευχαριστώ για τη φιλοξενία, να σαι καλά και μπράβο για το κουράγιο και την αγάπη σου.

      Διαγραφή
  113. Kalispera sas!!legomai maria kai edw kai tria xronia biwnw kriseis panikou!kathe mera skeftomai oti tha pethanw,tha pathw anakopi k tetoies blakies.exo kanei ekato exetaseis k den exw tipota.exw pathei katathlipsi.den paw pouthena giati fobamai oti kati tha pathw.einai martirio.thelei dimpnami psixis!!!!exete biwsei kati paromeio??exw paei k se psixologo.xapia den thelw na parw.ti na kanw?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  114. Ανώνυμος26 Μαΐου 2013 - 2:55 μ.μ.
    Πρέπει να βρεις ένα καλό ψυχίατρο και να σου δώσει και χάπια κατά των κρίσεων πανικού και να σου κάνει και υποστηριχτική ψυχιθεραπεία. Το δεν παίρνω χάπια δεν είναι σωστό γιατί βοηθούν πολύ. Καλή τύχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  115. Νομιζω οτι και χωρισ χαπια μπορεισ να το ξεπερασεισ.εγω τα καταφερα.θελει αγωνα με την ψυχη σου.περασα πολλεσ εφιαλτικεσ μερεσ ομωσ τα καταφερα χωριρ χαπια κ ψιχολογουσ.παλεψε.αν δ μπορεισ να σηκωθεισ ζητα βοηθεια.μονο αν εξαντλησεισ ολεσ τισ πιιθανοτητεσ του να τα καταφερεισ μονοσ.σηκω.στασου στα ποδια σου.εσυ επιλεγεισ τι θα παιζει η οθονη του μυαλου σου.εσεισ τι τι λετε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  116. καλέ μου φίλε, όχι, δυστυχώς δεν επιλέγεις πάντα εσύ τί θα παίξει η οθόνη του μυαλού σου. Το νευρικό σύστημα του ανθρώπου είναι ένας "ζωντανός οργανισμός" και ασθενεί, όπως και άλλα μέλη του σώματος. Εφόσον διαταραχθεί η χημική ισορροπία του οργανισμού, πρέπει να αποκατασταθεί χημικά. Δηλα΄δ με τη χρήση των κατάλληλων φαρμάκων που βοηθούν πολύ. Όταν είναι διαταραγμένη η χημική αυτή ισορροπία η οθόνη του μυαλού σου, παίζει ότι της δείχνει το ξεχαρβαλωμένο νευρικό σου σύστημα. Κι επειδή διανοητικά αντέχεις, αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι δεν πάει καλά. Τώρα γιατί δημιουργείται η χημική αυτή ανισορροπία η απαντήσεις είναι πολλές: κληρονομικότητα, οργανικές παθήσεις, άγχος, άσχημα βιώματα κ.λ.π. Το καλύτερο είναι, αφού αποκατασταθεί η χημική ισορροπία στον οργανισμό και ο άνθρωπος είναι πλέον "λειτουργικό" να κάνει και ψυχοθεραπεία σε ένα ειδικευμένο ιατρό και κατά προτίμηση ψυχίατρο-ψυχοθεραπευτή, που θα πρέπει να ψάξει αρκετά, γιατί ταμπέλες υπάρχουν πολλές, αλλά την επιστήμη την ξέρουν πραγματικά λίγοι. Καλό είναι να αποφευχθού οι ψυχολόγοι, αφού στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ουσιαστικά κλινικοί ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι εφόσον δεν έχουν ειδίκευση στη ψυχοθεραπεία. Αυτά. Από προσωπική πείρα. Ελπίζω να βοήθησα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  117. Diafonw plirws!!!!!!to exoume paraxesei me kati psixologous.simfwnw me to paidi.vreite dinami.eleos me tous psixologous.oti exoume trexoume ekei.anthropakia aboula eimaste?exw ipoferei polu apo katathlipsi.exw paei se poly kalous psixologous.ok voithane.egw gurisa moni mou selida!!!!auta.elpizw na voithisa

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  118. Γεια σας . Ειμαι 13 ετων και εχω καταθλιψη . Εχω κανει ολα τα τεστ καταθλιψης και αγχους που υπαρχουν στο internet . Δεν εχω μιλησει στη μητερα μου για το πως νιωθω ουτε για τα τεστ . Οι γονεις μου ειναι χωρισμενοι και ο πατερας μου ζει στην Αυστραλια . Δεν επικοινωνω συχνα με τον πατερα μου και δεν τα παμε καλα . Οι μονοι ανθρωποι που ξερουν για την καταθλιψηη και τα τεστ ειναι δυο πολυ καλες μου φιλες οι οποιες δεν ξερουν πως να με βοηθησουν . Εγω θελω να το πω στην μητερα μου αλλα δεν ξερω πως . Μηπως θα μπορουσατε να με συμβουλεψετε ; Ευχαριστω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  119. Elena Kaulitz8 Ιουνίου 2013 - 8:48 μ.μ.
    Αν δεν καταφέρνετε μόνη σας να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα πρέπει να το πείτε στην μητερα σας έστω με κάποιον έμμεσο τρόπο και πιστεύω ότι θα σας συμπαρασταθεί. Το πιο πιθανό είναι να χρεισταεί να επισκευτείται ένα καλό ψυχολόγο και να ζητήσετε βοήθεια. Η μισή Ελλάδα κάνει ψυχοθεραπεία ιδιαίτερα τώρα με την κριση όλοι έχουν πρόβλημα. Η ψυχοθεραπεία δεν είναι τίποτε κακό. Θα σας βοηθήσει. Αρκεί να ζητήσετε και να μάθετε για κάποιον καλό ψυχολόγο γιατί είναι σημαντικό να είναι καλός. Σε σχόλιό μου παραπάνω αναφέρω και μια ψυχολογική εταιρεία στην οποία μπορείτε να απευθυνθείτε για βοήθεια. Πείτε το όμως πρώτα στη μητέρα σας. Πείτε της "Μητέρα θέλω να σου εκμυστηρευτώ κάτι, δεν αισθάνομαι καλά και χρειάζομαι βοήθεια. Τι να κάνω;"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. geia sas exw kai egw katathlixei pou mou to exoun dhmiourgisei oi goneis

      Διαγραφή
    2. h katathlixei pou epatha kai mou exoun dhmiourgisei oi idioi eixa sxesei m ena paidi 6 xronia loipon kai emeina egkuos eimai 3 mhnwn oi goneis ferane antirisoi kai mou eipan na kanw ektrwsei alla egw den thelw na skotwso mia xuxoula.alla den to katalavenoune ti mpwro na kanw bohthhsteme se parakalw eimai xalia xuxologika

      Διαγραφή
    3. afou den me katalavenoun pote oi goneis mou mia zwh ekana afto pou theloun den eixa pote gnwmh to ti tha kane egw sthn zwh mou exw ftasei na eimai 30 xronon kai ntrepomai polu pou anakateuontai ti tha kanw sthn zwh mou

      Διαγραφή
    4. Σας ευχαριστώ πολυ ... Ακόμα δεν της εχω μιλήσει γιατί δεν ξέρω πως να της το "φέρω" !! Θα προσπαθήσω αρχικά να το αντιμετωπίσω μόνη μου ... Ήδη έχω ξεκινήσει να βγαίνω περισσότερο με τις φίλες μου και να κάνω συνεχώς πράγματα ... κυρίως για τον εαυτό μου . Αν δεν τα καταφέρω μόνη μου , τότε θα το πω στην μητέρα μου ... Σας ευχαριστώ πάντως παρα πολύ . Με βοηθήσατε αρκετα .

      Διαγραφή
  120. katalavenete se ti katastash vriskomai pantos sas euxaristw polu gia tis sumvoules sas

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  121. Ανώνυμος10 Ιουνίου 2013 - 12:16 π.μ.
    Η απόφαση αν κρατήσετε το παιδί είναι δικιά σας και του πατέρα του παιδιού. Αν αισθάνεστε άσχημα και σε αδιέξοδο καλό είναι να συζητήσετε το πρόβλημα με κάποιον ψυχολόγο, εφ όσον οι γονείς σας δεν σας καταλαβαίνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  122. gia sas i aderfii ta teleftea xronia alla3e den itan opos palia .ta pigeni xalia sto sxolioo ke kani oti thelii an ke oi gonois mas vriskonte se antirisi .eine 17,5 xronoo ke theli na pai agia napa apo tis 8 ke 30 ti nixta mexri ti 5ke 3o to proi ke na girisi me leoforioo .tin varethikaa oti tis leme ta leei sto malaka to filooo ti varethikaaa.3eroo oti den yparxi sxesi me to block sas aftapou sas leoo allaa den 3eroo se pioo na ta pooo varethikaaaa exo kourasti m'afti tin katastasi.an den mu apantisete den tha me pira3i toulaxiston tha 3ero oti to eipa se kapion

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  123. Xriazome boi8ia ,edo ke kero exo xasi ti sinidisi m to xiumor m ke ta sines8imata diladi agapi ,erota ,lipi ,thymo ,Thelo na gnoriso kenourius filus ala den mporo ,nio8o pos i psixi m ine kenni ,kapies fores otan klino ta matia m k akuo ti ginete ekso niotho pos sinerxome ala mono gia ena deyterolepto,nio8o pos iparxi ena giali mprosta m ke mono me tin boi8ia kapiu psixologou mporo na to spaso an mporeso ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  124. kalhspera,,eimai 26 kai exw katathlipsh. eimai anergos kai prosfata phga se psuxologo monos m. ksekinhsame na kanoume kalh douleia eida oti exw polla provlimata...diakopsame omws tis sunedries logo diakopwn kai twra exw terasties taseis autoktonias, thelw na mpw se klinikh h na parw xapia alla den kserw pws na to kanw

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  125. εγώ σκέφτομαι τον θάνατο,αλλά χωρίς υστερίες
    έχω περάσει άσχημα γεγονότα και φτώχεια κι έχω κουραστεί
    ο θάνατος θα μου δώσει ηρεμία
    ελπίζω να πάρω επιτέλους την απόφαση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  126. Ανώνυμος5 Σεπτεμβρίου 2013 - 3:41 μ.μ.
    Και εγώ έχω περάσει άσχημα γεγονότα, πολύ φτώχεια, χωρισμός γονέων κλπ αλλά δεν νομίζω ότι ο θάνατος είναι λύση τελικά. Βλέπεις με τον θάνατο δεν θα καταλαβαίνεις ότι είσαι ήρεμος, ενώ αν το παλέψεις ζωντανός υπάρχει έστω μικρή ελπίδα να ανακάμψεις κάποτε και τότε θα αισθάνεσαι ότι είσαι καλύτερα και θα απολαμβάνεις τη ζωή αυτή τουλάχιστον που σου αναλογεί. Αν δεν μπορείς μόνος σου ζήτα βοήθεια από ένα ψυχολόγο καλό ή ένα καλό ψυχίατρο. Μπορεί να σου δώσει και φαρμακευτική αγωγή με νέα φάρμακα τελευταίας γενιάς και να σε ανακουφίσει. Έχεις πολλά να κάνεις ακόμα και η ζωή σε χρειάζεται. Κάνε υπομονή δείξε δύναμη και κουράγιο. Γράψε μου πιο πολλά για σένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  127. γεια σας και συγνωμη για την ενοχληση..πιστευω οτι εχω καταθλιψη και απλα θα ηθελα να το συζητησω λιγο! δεν το εχω πει σε κανεναν και δνε θελω γενικως ειμαι κλειστο ατομο.απλα επειδη εχω τωρα τελευτεα (περιπου χρονο) αλλαξει καπως και ψυχολογικα κλπ και εχω διαφορα συπμπτωματα αποφασησα να κανω καποια τεστ καταθλιψης.μερικα μου εβγαλαν ηπια και μερικα σοβαρη.δεν ξερω τι να πιστεψω! δεν θα παω σε ψυχολογο ουτε θα το πω σε κανεναν δεν ειμαι αλλοστε και πολυ μεγαλη/μεγαλος δεν ξερω κατα ποσο θα με παρουν στα σοβαρα! απο το προκλειθηκε δεν ειμαι σγρη παντος γνωριζω αρκετους παραγοντε οπου συμβαλλουν στην αυξηση του προβληματος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  128. Ανώνυμος19 Σεπτεμβρίου 2013 - 2:30 π.μ.
    Εάν έχεις κατάθλιψη είναι αρκετά σοβαρό και πρέπει να ζητήσεις βοήθεια από ψυχολόγο. Φυσικά και θα σε καταλάβει γιατί αυτή είναι η δουλιά του να καταλαβαίνει και να βοηθάει. Είναι κρίμα να υποφέρει κανείς ενώ υπάρχει δυνατότητα να βοηθηθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. το θεμα ειναι δεν εχω το κουραγιο να το πω σε κανεναν..δεν ξερω αν φταιει αυτο ή οτι ειμαι κλειστος σαν χαρακτηρας..ή και δεν ξερω αλλα τρελενομαι και μοναχα στην ιδεα οτι πρεπει να το πω...δεν ξερω νιωθω οτι ειναι ασχημπ

      Διαγραφή
    2. Πολλοί άνθρωποι στους δύσκολους καιρούς μας έχουν ψυχικά προβλήματα και αρκετοί απευθύνονται στους ειδικούς για βοήθεια. Δεν είναι κάτι τραγικό αλλά είναι απαραίτητο για να σταματήσει κανείς να υποφέρει.

      Διαγραφή
    3. πφφ..απλα δεν ξερω γτ μου ειναι τοσο δυσκολο δεν υπαρχει τροποσ να νιωσεις καλυτεραα χωρις καππια βοηθεια?

      Διαγραφή
  129. Καλησπέρα,

    Είμαι 26 χρονών και έχω αρκετά από τα συμπτώματα της κατάθλιψης. Έχω τεράστιο άγχος, το οποίο κατευθύνεται κυρίως προς τον σύζυγό μου, είμαι στενοχωρημένη και κλαίω συχνά και έχω χάσει την όρεξη για πράγματα που κάποτε με ευχαριστούσαν. Να σημιώσω οτι παντρεύτηκα πρόσφατα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  130. Επίσης είμαι σε αναζήτηση νέας εργασίας και μένω σε μια πόλη στο εξωτερικό μακριά απο γονείς και φίλους. Δεν ξέρω τι νε κάνω καθώς λεφτά για ψυχοθεραπεία δεν υπάρχουν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  131. Ανώνυμος20 Σεπτεμβρίου 2013 - 11:58 μ.μ.
    Η κατάθλιψη θεραπεύεται με ψυχοθεραπεία και φάρμακα. Τα φάρμακα είναι νέας γεννιάς με λίγες παρενέργειες. Αν δεν μπορείται να πληρώσεται ψυχοθεραπεία τότε να πάτε σε ένα ψυχίατρο να σας γράψει φάρμακα. Αν και ψυχοθεραπεία θα μπορούσε κανείς να κάνει σε δημόσια νοσοκομεία που έχουν ψυχιατρική πτέρυγα. Κουράγιο γιατί βρίσκεστε σε δύσκολη θέση, το καταλαβαίνω, μακρυά από φίλους νιόπαντρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  132. εκανα καποιους μηνες στρατιωτικη εκπαιδευση ειδηκων δυναμεων ΛΟΚ(Λοχος Ορεινων Καταδρομων)και πηγα στο ιρακ ως μισθοφοροςγια 6 μηνες και απο εκει μπορεσα και μπηκα λογο ικανωτητων και φυσικα επι την θεληση μου σε χωρα οπου εχει πολλα χρονια εμφυλιο(Μπουρμα ειναι κοντα στο βιετναμ).το παραδεχομαι οτι ημουν πορομενος,στρατοκαυλος,με δημιουργησανε σαν μια μηχανη για να σκοτωνει και δεν ειναι κατι απλο,δεν κλεινη απο την μια στιγμη στην αλλη..απο 18 και 8 μηνων ειμουν εκτος ελλαδας..για 6 μηνες ιρακ και 2 χρονων μπουρμα..σοβαρα αυτα που ειδα στο ιρακ ηταν μια απλη εισαγωγη στην ζωη..του πολεμου.με σκοτωσα,τραυματιστηκα,με απαγαγανε,δραπετευσα καθε μερα σκοτωμοι..μονο κεφαλια απο χαμενα σωματα μονο τα κεφαλια εθαβαν..καθε πρωη ξυπναω και δεν ξερω που βρισκομαι δεν μιλαω σε ανθρωπους για μερες,εβδομαδες..ειμαι 23 και ακομα νιωθω σαν να μην περασε μια μερα.ο στρατος ολες αυτες οι καταστασεις νιωθω οτι ειναι το ωαρκοτικο μου η πρςζα μου..δεν μπορω να το αποφυγω το νιωθω συνεχεια να με καλει να γυρισω.για εμενα η πολιτικη ζωη ειναι ενα τιποτα.στον στρατο ειχαμε ηθικους κωδικες και εδω δεν υπαρχει τιποτα τετοιο..εκει διαχειριζομουνα μηχανιματα εκατομυριων και εδω δεν μπορω να βρω μια δουλεια ουτε σε βενζιναδικο για 500 ευρω.!!!τι να κανω που μπορω να απευθηνθω για τετοια θεματα?βοηθηστεμε αν μπορειτε.ευχαριστω πολυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  133. Ανώνυμος23 Οκτωβρίου 2013 - 2:57 π.μ.
    Καλό θα είναι να απευθυνθείς σε ένα ψυχολόγο και μάλιστα αφού δεν έχεις και δουλιά να απευθυνθείς σε κάποιο κέντρο ψυχικής υγείας ή στο ψυχιατρικό τμήμα κάποιου δημόσιου νοσοκομείου για βοήθεια. όσο για το ότι δεν μπορείς να βρεις δουλιά αυτό συμβαίνει σε ενάμισυ εκατομμύριο Έλληνες δυστυχώς. Καλό κουράγιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  134. ηλπιζα πως θα υπηρχε καποιο δημοσιο κεντρο για στηριξει οπως υπαρχει στις περισσοτερες χωρες,κεντρο βετερανων στρατιωτων πολεμιστων,για την υγεια την ψυχολογικη βοηθεια στεγαση και τροφη αλλα αποτι καταλαβα δεν υπρχει τιποτα..αφησα τη χωρα πονεμενη και γυρισα και την βρηκα μισογκρεμισμενη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  135. geia sas exw 1 xrono peripou pou exw klisti ston eauto mou... to provlima mou einai oti den milaw poli oxi wpos palia... san kati na me komplari kai nevriazw me ton eauto mou... den kserw ti einai auto pou mou simvenei alla me exei katastrepei eswterika..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάποια ελαφριά κατάθλιψη θα είναι. Δες έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο να σε βοηθήσει. Τμήματα ψυχολογικής βοήθειας έχουν και τα νοσοκομεία. Καλή τύχη.

      Διαγραφή
  136. βοήθεια και εγώ τα ίδια αισθάνομαι τι κάνω βρίσκομαι σ΄ενα κύκλο και δεν μπορώ να βγώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  137. ειμαι 30 χρονων και ειμαι ηδη 3 χρονια σε κατασταση βαθιας μελαγχολιας...δεν βγαινω απο το σπιτι παρα μονο για δουλεια, δεν εχω κοινωνικες επαφες, εχω χασει ολους τους λιγοστους φιλους π ειχα, οταν βρισκομαι λογω ανωτερας βιας μπροστα σε κοσμο η στον εργασιακο μ χωρο, ειμαι ιδιαιτερα προσχαρη κ οσο κ αν προσπαθω να μην προσποιουμαι μ βγαινει υποσυνειδητα. Ειμαι σαν κλοουν κ ισως για αυτο ολοι αδυνατουν να καταλαβουν τι νιωθω. Παράλληλα, επειδη δεν μπορω να εξηγω σε ολους τι μ συμβαινει γτ πολυ απλα δεν με καταλαβαινουν, ειμαι σε φαση π αγωνιω συνεχως να βρισκω διακιολογιες για την κατασταση μ, προφανως το να λεω την αληθεια δε τους καλυπτει, δε θεωρουν την καταθλιψη κατι σοβαρο, εφοσον ειναι μονο μεσα στο μυαλο μ κ δεν μπορουν να αντιληφθουν τη μαχη π γινεται μεσα μ. Υπαρχουν μερες π "Σερνομαι" για να σηκωθω απο το κρεβατι και να κανω δουλεια, τρομερες αυπνιες αλλα απο την αλλη και φασεις που κοιμαμαιι υπερβολικα, δεν υπαρχει επαφη με κανεναν ανθρωπο και δεν εχω κανεναν να μιλησω. ουτε κ θελω. Η πρωτη φορα π το αντιμετωπισα ολο αυτο ηταν γυρω στα 17 μ αλλα κρατησε μικρο χρονικο διαστημα. Την δευτερη φορα ηταν γυρω στα 20 ενω ημουν φοιτητρια για πειρπου ενα χρονο που ειχα κλειστει κυριολεκτικα στο διαμερισμα μ. Τα τελευταια 3 χρονια ομως η κατασταση μ εχει ξεφυγει. Επηρεαζεται εκτος απο την ψυχολογια μ, και η δουλεια μ, οχι γτ δεν αποδιδω αλλα γτ ζω σε κλειστη κοινωνια και η μη συναναστροφη μ με τον περιγυρο μ εχει κοστισει πολυ.Παράλληλα, πρεπει να πασχω απο καποιο ειδος διατροφικης διαταραχης καθως εχει αυξηθει το βαρος μ λογω της υπερβολικης καταναλωσης γλυκων ειδικα τις βραδινες ωρες. Αν δεν φαω, δεν μπορω να κοιμηθω, κι οταν φαω παλι εχω τυψεις κ καταληγω να ξαναφαω γτ αισθανομαι απαισια...φαυλος κυκλος...θα μ πειτε πηγαινε σε εναν ειδικο...θα το ηθελα πολυ αλλα λογω συνθηκων, κ οχι λογω ταμπου, ειναι αδυνατον. Οικονομικα δεν εχω τετοια δυνατοτητα καθως επισης και το γεγονος οτι ζω σε περιοχη π δεν εχει τετοιες παροχες και η μετακινηση ειναι παλι αδυνατη λογω οικονομικων κυριως. Προφανως μεσα σε ολα, η αλλαγη της εξωτερικης μ εμφανισης με βασανιζει εξισου αφου περα απο ανικανη ειμαι πλεον και 25 κιλα πανω απο το κανονικο μ βαρος...Κοινως για λυπηση. Θα ηθελα αν μπορειτε να μ προτεινετε εστω καποιο φορουμ οπου να μπορω να συζηταω με ανθρωπους π εχουν αντιστοιχο προβλημα. Καπου πρεπει να βρω να πιαστω γτ καθε μερα βουλιαζω ολο κ περισσοτερο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  138. ειμαι 25 ετων, εδω κ αρκετο καιρο νιωθω τα παντα γυρω μ ματαια ειμαι κλεισμενη σε ενα σπιτι ολη μερα δ εχω κανεναν να μιλησω , κανενασ π να μπορει να με καταλαβει δ βγαινω παρα μον αν ειναι αναγκαστικο εχω παρει πολλα κιλα .. κοιμαμαι 12 ωρεσ την ημερα δ εχω πια φιλουσ, πολλεσ φορεσ σκευτομαι κ παρακαλαω να τελειωσει ολο αυτο τ μαρτυριο με καποιο τροπο... φοβαμαι τον ευατο μ για το ποσο θα αντεξω... εχω κανει 1 αποτυχημενη αποπειρα στο παρελθον... δ ξερω τι να κανω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρέπει να δειτε επειγόντως έναν ψυχίατρο ή ψυχολόγο για βοήθεια ψυχολογική. Αν χρειαστεί να λάβετε για λίγο καιρό ακόμη και φαρμακευτική βοήθεια. Υπάρχουν και στα δημόσια νοσοκομεία κλινικές ψυχολογικής στήριξης.

      Διαγραφή
  139. Geia sas! To ksero tha fanei klassiko kai provlepsimo alla nomizo oti exo ki ego mia morfi katathlipsis. Ola arxisan peripou prin 1misi xrono otan arxisa ya ena parakseno logo na asxolume ipervolika me tn emfanisi mu. Ime agori pleon 19 xronon, onomazomai Giorgos kai spoudazo agglika kai ksenes gloses. Apo tote mexri tora ti mia niotho omorfos tin ali niotho asximos theoro oti ime ena teras oti exo poli asxima xaraktiristika oti den vlepomai kai tetia. kata kairous akouo apo tus giro mu thetikotata sxolia pu me kanun xarumeno kai niotho kala alla ligo argotera pali ta idia. akuo oti ime omorfos oti exo omorfo prosopo ousiastika den me exi pi kanenas asximo alla sta dika mu matia ime ena teras. den ksero an oloi autoi to lene ya na to poune apla alla ego theoro oti ime antikimenika asximos. teras. den ksero ti na kano. to ksero isos sas fani ilithio na asxolithi kanis me tin periptosi mu ti stigmi pu iparxun xiroteres periptoseis alla pragmatika an den bi kapios sti thesi tu alou den katalavaini. ine poli asximo sinesthima exo xasi kathe endiaferon de boro alo sinexia skeftome pos na dixno pio omorfos kai ti tropo na vro pu na ine aplos kai anodinos ya na doso ena telos se ola. pragmatika niotho apelipsia den ksero ti na kano kai den thelo na miliso se kanenan diko mu giati niotho ntropi ya kati tetio. sas ekliparo voithiste me kapos opos kai na einai ego tha to ektimiso! euxaristo ek ton proteron!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να επισκευθείς ένα ψυχολόγο ή ένα ψυχίατρο να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις το πρόβλημα. Ακόμα και δημόσια νοσοκομεία έχουν κλινικές ψυχολογικής στήρηξης και μπορούν να σε βοηθήσουν. Τώρα για να λένε όλοι οι άλλοι ότι είσαι μια χαρά μάλλον θα έχουν δίκαιο αλλά εσύ προφανώς δεν πείθεσαι. Εγώ δεν μπορώ να σε πείσω για κάτι που σου έχει κολλήσει. Ελπίζω σε ένα καλό ψυχολόγο ή ψυχίατρο θα βρεις ανταπόκριση.

      Διαγραφή
    2. Sas euxaristo pou asxolithikate na eiste kala kai kali xronia to ektimo!!

      Διαγραφή
    3. Έχω ακριβώς τα ίδια συμπτώματα. Είμαι 20 χρονών και αισθάνομαι κακάσχημη. Προσπαθώ να αποφεύγω να βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη, αλλά ασχολούμαι υπερβολικά πολύ με την ιδέα ότι δεν είμαι όμορφη, λες και όλο το σύμπαν κρέμεται από το πως θα με αντιληφθούν. Ακόμη και να πει κάποιος ότι είμαι όμορφη εγώ θα νομίζω ότι ψεύδεται... Δεν αντέχω τον εαυτό μου και τον μισώ, θέλω να βγω από το δέρμα μου και να είμαι αόρατη. Η ψυχική αρρώστια αυτή λέγεται body dysmorphic disorder, αλλά δεν νομίζω ότι εδώ στην Ελλάδα υπάρχουν κατάλληλα κέντρα που γνωρίζουν για αυτή την ασθένεια... Στεναχωριέμαι που δεν τολμάω να βγω έξω και να χαρώ την ηλικία μου... Κι όταν είμαι έξω με πιάνει μια απέραντη δυσφορία, θέλω να κρυφτώ και να μην υπάρχω...

      Διαγραφή
  140. Γεια...29 ειμαι, μενω Εξωτερικο, εδω και 2 χρονια, μεταναστης...εχω και την μανα μ που δεν με καταλαβαινει...ολα θα περασουν...ναι καλα...Ολοι οι....φιλοι μου Ελλαδα κ εδω λιγα πραγματα εως καθολου, δεν γελαω δεν κοιμαμαι καλα...ειμαι μονος, νιωθω μονος, σκεφτομαι την αυτοκτονια και να χαρακωθω ασχημα..Προς το παρον μονο τσιγαρα εχω σβησει πανω μου αλλα εφτασα σε σημειο να μην νιωθω...θελω να νιωσω πονο!Εχω να κλαψω πολλα χρονια, δεν μπορω να κλαψω, να ξεσπασω...Καταθλιψη....μοναξια...ερωτας που δεν ξερω πως θα παει και επαιρνα δυναμη απο εκει...οχι πια...δεν βρισκω λογους να ζησω εκτος την μανα κ τον αδερφο...να μην τους βαλω σε εξοδα.Ψυχιατρο δεν μπορω να παω την τελευταια φορα μου ειπαν σε κανα χρονο θα μα στε ελευθεροι.δεν ξερω καν που θα μαι σε κανα χρονο...Δεν μιλαω με κανεναν, δεν βγαινω εκτος αν πρεπει, δουλεια με τρελενει...δεν πιστευω οτι κ εδω θα απαντησει κανενας...δεν θελω να μ πει καποιος τραβα σε ψυχολογο χαιρω πολυ...δεν ξερω καν αν θα ξαναμπω βασικα...τραγικο ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ότι έφυγες στο εξωτερικό και δεν έχεις τους φίλους σου σε μιαν άλλη χώρα είναι λογικό να έχεις στριμωχτεί ψυχολογικά. Την αυτοκτονία ξέχνα την γιατί δεν θα βάλεις μόνο σε έξοδα την μητέρα σου αλλά και σε άφατο πόνο την μητέρα σου και τον αδελφόσου. Λένε πως δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από τον γονιό που χάνει το παιδί του. Ηρέμησε και ψάξε να βρεις έναν καλό ιδιώτη ψυχολόγο η ψυχίατρο για να σε βοηθήσει. Υπάρχουν και τα δημόσια Νοσοκομεία που έχουν πτέρυγες ψυχιατρικής βοήθειας και αν τους πεις ότι είναι επείγον θα σε δεχτούν σύντομα. Καλό κουράγιο και όταν βρεις τον δρόμο σου θα καταλάβεις πόσο αναντικατάστατη είναι η πολύτιμη ζωή που ζούμε. Καλό κουράγιο.

      Διαγραφή
  141. Καλησπέρα σας,
    Τον τελευταίο ένα μήνα αντιμετωπίζω έντονο άγχος και κάνω άσχημες σκέψεις, φοβάμαι, δηλαδή, ότι θα πεθάνει ο ένας από τους γονείς μου και θα μείνει ο αλλος μόνος του, φοβάμαι μήπως μείνω για πάντα έτσι και αντιμετωπίζω πάντα τις καταστάσεις τόσο συναισθηματικά, φοβάμαι μην είμαι αδύναμη και δεν μπορώ να στηρίξω τους ανθρώπους που με χρειάζονται ή μήπως καταλήξω να παίρνω χάπια σε όλη μου τη ζωή ή μήπως αποκτήσω τάσεις αυτοκτονίας... Γενικά, δηλαδή, φοβάμαι. Δεν έχω περάσει ποτέ ξανά στη ζωή μου τέτοια φάση και γι'αυτό με φοβίζει. Πάντα αντιμετώπιζα τα πράγματα ψύχραιμα και με δυναμικότητα, αλλά τους τελευταίους μήνες πιέστηκα και στενοχωρήθηκα λόγω μιας σχέσης, που ενώ το παιδί είναι πολύ καλός άνθρωπος και ακόμα με στηρίζει, απλά δεν ταιριάξαμε. Έχω μιλήσει και στους γονείς μου και στους φίλους μου που με στηρίζουν πάρα πολύ, μου λένε ότι είναι άγχος, ότι είναι φυσιολογικό να περνάμε φάσεις που δεν είμαστε καλά και δε χρειάζεται να πιέζουμε τον εαυτό μας για να γίνουμε καλά και απλά να του δίνουμε χρόνο. Έκανα την πρώτη μου συνεδρία σ έναν ψυχοθεραπευτή που ακολουθεί τη γνωστική συμπεριφοριστική μέθοδο, και μου είπε ότι έχω απλά ένα γενικό άγχος που με φέρνει σε αυτή την καταθλιπτικοειδή κατάσταση. Μόνο το να είμαι με δικούς μου ανθρώπους και να παρακολουθώ μαθήματα και να διαβάζω για τη σχολή μου με κάνει να νιώθω καλύτερα. Πιστεύετε ότι είναι κάτι που μπορώ να ξεπεράσω συνεχίζοντας και τις συνεδρίες στον ψυχοθεραπευτή μου; Έχω βάλει και στο πρόγραμμά μου καθημερινά μισή ώρα τουλάχιστον περπάτημα, γιατί μου είπε ότι θα με βοηθήσει πολύ.
    Ευχαριστώ πάρα πολύ, νομίζω ότι οι απαντήσεις σας και το μπλογκ σας βοηθούν πραγματικα πολύ και δίνουν πολύ κουράγιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πιστεύω το ότι ξεκινήσατε κάποια ψυχοθεραπεία είναι πολύ θετικό και θα βοηθηθείτε. Μπορεί και η πίεση που νοιώθετε να είναι κάτι περαστικό, πολλές φορές περνάμε όλοι δύσκολες περιοόδους στη ζωή μας. Εάν ο ψυχοθεραπευτής σας είναι καλός (γιατί και αυτό παίζει ρόλο) δείξτε του επμιστοσύνη θα σας βοηθήσει. Καλό κουράγιο.

      Διαγραφή
  142. Καλησπέρα σας κι από εμενα. Δεν ξέρω γιατι γράφω εδώ απλώς ειναι κατι που καιρό τωρα σκεφτομαι...οτι θελω να τα πω σε κάποιον πιο ειδικό. Περνάω πολύ δύσκολα τελευταία. Ευτυχώς έχω βέβαια φίλες για να μιλήσω αλλά και πάλι νιώθω ότι με καταλαβαίνουν έως ένα σημειο. Είμαι φοιτήτρια τα τελευταία τρία χρόνια σε μία μεγάλη πόλη. και στενοχωριέμαι που δεν εχω αρπάξει τη ζωή από τα χέρια και που δεν ζω ξέφρενα έτσι όπως θα ήθελα πραγματικά. Αλλά παρηγορώ τον εαυτό μου λέγοντας ότι του χρόνου δεν θα είναι ετσι, όταν τελειώσω τη σχολή μου θα έχω καταφέρει αυτα..αλλα αν ξέρατε μόνο πόσα χρόνια ψεύδομαι προς τον εαυτό μου...αφού ποτέ δεν τα κάνω αυτά που λέω. Συχνά κατηγορώ τους γονείς μου για το πώς έγινα, πράγμα που ξέρω πως είναι λάθος αλλα από την άλλη πόσο ρόλο έχει παίξει στην προσωπικότητα μου ο άσχημος χωρισμός τους, οι καταστάσεις που έχω βιώσει. Και ορκίζομαι οτι αν κάνω εγω οικογένεια δεν θα είναι σαν τη δικιά μου. Αλλά πώς; αφου δεν ζω..θέλω τόσο πολύ να κάνω τόσα πράγματα, αλλά ποτε δεν τα καταφέρνω. Είμαι σε απόγνωση. Κλείνομαι σπίτι και δεν κάνω τίποτα. Εξαφανίζομαι από τον κόσμο και λέω ένα σωρο δικαιολογίες για να καλυφτώ. βαρέθηκα τα πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  143. Το ποιό δύσκολο πράγμα είναι να σε καταλάβουν οι άνθρωποί σου. όπως είναι δύσκολο να το παραδεχτούμε εμείς που έχουμε τα συμπτώματα άλλο τόσο είναι δύσκόλο να το συνειδητοποιήσουν και όσοι βρίσκονται στο περιβάλλον μας. Εγώ είμαι 31 ετών. Πριν από 6 χρόνια πήγα σε ψυχολόγο και πραγματικά μετά την 3η επίσκεψη ημουν πολύ πολύ καλύτερα. Να τονίσω οτι στην 1η επισκεψη θεώρησα οτι είναι ανουσιο να ... δώσω χρήματα.... Πήγα μόνο 3 φορές για οικονομικούς λόγους ομως κατάλαβα οτι το πιο καλό για μένα ήταν να αλλάξω τρόπο σκέψης. όλοι αλλάζουμε, δεν είναι κακό αυτό. Τώρα κάθε φορά που δεν είμαι καλά πιέζω τον εαυτό μου να κάνω κάτι, να σχοληθώ με οτιδήποτε είτε είναι μαγειρική ή δουλειές στο σπίτι ή να ασχοληθώ με κάποια κατασκευή. Πραγματικά η αρχή είναι δύσκολη. όση ώρα όμως θα μμείνω απασχολημένη το μυαλό ξεφευγει οπότε προσπαθώ να κάνω όσα περισσότερα μπορώ κάθε μέρα. ό,τι μπορείς να κάνεις σήμερα μην το αφήνεις για αύριο. Αυτό με κάνει να μην παραδοθώ στην καταθλιψη. Καλή δύναμη σε όλους!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  144. Γεια σας, ειμαι 17 ετων μαθητρια της δευτερας λυκειου.Ειμαι πολυ μικρη για να καταλαβω αν εχω κατάθλιψη ή οχι γιαυτο πηρα το θάρρος να ζητησω την βοηθεια σας. Οπως ειπα, ειμαι πολυ μικρη ακομα ομως εχω αρκετα προβληματα για την ηλικία μου. Ενα απο τα σημαντικοτερα(για να μην τα αναλύσω ολα) ειναι οτι εδω και τρια χρονια δεν μιλαω με τον αδερφο μου.Ειμασταν πολυ αγαπημενα αδερφια αλλα μετα απο ενα περιστατικό που του συνέβη σταματησε να μιλαει. Μιλαει πολυ λιγο κ εχει κλειστει στον εαυτο του. Εδω και εναν χρονο κλειστηκα και εγω στον εαυτο μου. Οι φιλοι μου απομακρυνθηκαν επιδεινωνοντας την κατασταση μου. Αργοτερα απομακρυνθηκαν και οι συγγενείς μου και ειχα φτασει σε σημείο να κλαιω καθε μερα με λιγμους για περισσοτερο απο τρεις μηνες, ακομα κ αν δεν υπηρχε λογος. Εχει λιγο καιρο που αρχισα να κανω παλι παρεα με τους φιλους μου ομως συνεχιζω να ειμαι κλειστει. Δεν θυμαμαι την τελευταια φορα που γελασα, σιγουρα εχει παραπανω απο ενα χρονο.
    Δεν ξερω αν ειναι καταθλιψη ή απλα μια δυσκολη φαση που παιρνανε τα παιδια στην εφηβεία. Οι μερες που κλαιω εχουν μειωθει ομως εξακολουθω να τα βλεπω ολα ασχημα και να κλαιω χωρις λογο. Δεν πιστευω στον εαυτο μου πια. Υπηρχαν στιγμες που σκεφτηκα να παρατήσω το σχολειο και να κλειδωθω στο σπιτι. Περπαταω στους διαδρομους του σχολειου κ νομιζω πως ολοι με σχολιάζουν. Φοβαμαι να πω την γνωμη μου και δεν νιωθω καλα με τον εαυτο μου. Δεν βρίσκω βοηθεια σε κανεναν κοντινο μου ανθρωπο και δεν ξερω τι να κανω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω ότι δεν έχεις κατάθλιψη αλλά είναι οι αντιδράσεις της εφηβείας. Αυτά που νομίζεις ότι σου συμβαίνουν, όπως ότι σε σχολιάζουν όλοι δεν πρέπει να είναι αλήθεια, απλώς εσύ είσαι κάτω και τα βλέπεις όλα μαύρα. Βγες από το σπίτι, ξαναβρές τους φίλους σου και νομίζω πως σε λίγο καιρό θα είασαι καλύτερα.

      Διαγραφή
  145. καλησπέρα! πάσχω από κατάθλιψη και πλέον είμαι σίγουρη γι'αυτό . Μέτα από έναν χωρίσμο σχέσεις τεσσάρων χρόνων μου πάνε όλα άθλια . Έιμαι φοιτήτρια ένα χρόνο τώρα και δεν περνάω καθόλου καλά . Από σχολή σπίτι και απο σπίτι σχολή .Ακόμη και όταν τυχει να βγώ δεν περάσω καλά συν ότι θα με ποιάσουν τα κλαματα . Ίσως φταίει μια δεύτερη απογοήτευση που βίωσα αυτόν τον καίρο . Θέλω όλη μέρα να κλαίω . Δεν θέλω να βλέπω κανέναν . Δεν μπορώ να κοιμηθώ πια κοιμάμαι ελάχιστα λεπτα και ξυπνάω , αυτό συμβαινει καθε βράδυ εδώ και τέσσερις μήνες . Δεν έχω κανέναν δίπλα μου και δεν είμαι υπερβολική πραγματικά δεν έχω ούτε καν φίλη . Τι να κάνω ? και το αγόρι που είμαι ερωτευμενη δεν τον έχω . Που μπορώ να πω πως αυτός είναι η αιτια για την κατάσταση μου .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  146. καλησπερα ειμαι 25 ετων ειμαι εδω στην ελλαδα με τον συντροφο μου (εμενα εξωτερικο ειμαι ομογενης δλδ.) αλλα για τον συντροφο μου τα παρατησα ολα κ ηρθα εδω.εδω που ειμαι νιωθω μονη μου ειμαι μονη μου ασχετα αν ειναι διπλα μου κ ειναι ενας υπεροχος ανθρωπος.δυστηχως εγω δεν δουλευω και ετσι νιωθω οτι ειμαι ενα τιποτα , οτι δεν αξιζω τιποτα , οτι δεν του αξιζω , δεν θα κατεφερω τιποτα θεωρω τον εαυτο μου αχρηστο.νιωθω ενα κενο μεσα μου βεβαια ο ιδιος δεν γνωριζει τιποτα απ ολα αυτα γιατι φοραω καθημερινα την μασκα με το χαμογελο τις ευτιχισμενης κοπελας.με εχει πληγωσει πολλες φορες και η μαμα του πεταει κακιες και βλεπω οτι δεν ειμαι και η συμπαθεια τις.εχω πληγωθει παρα πολυ.δεν εχω μιλησει σε κανεναν ουτε φιλες εχω εδω.νιωθω μια πιεση μεσα μου μερικες φορες σαν να εχω εναν κομπο στο λαιμο.κλαιω συνεχεια,ειμαι απογοιτευμενη κ μονιμως στεναχωριμενη.νιωθω οτι πνιγομαι οτι θα εκραγω καποια στιγμη.δεν εχω πει τιποτα στους γονεις μου για ολα αυτα που νιωθω.δεν ξερω αν εχω καταθλιψη και δεν ξερω τι να κανω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτά τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις είναι πραγματικά και αληθινά οπότε δεν νομίζω ότι έχεις κατάθλιψη. Περισσότερο είναι ότι αλλάξανε πολλά πράγματα και δυσκολεύεσαι να προσαρμοστείς. Γιατί δεν ψάχνεις και συ κάποια δουλιά; Οτιδήποτε αρκεί να αισθάνεσαι ότι κάτι κάνεις. Τη μαμά του δικού σου πρέπει να μάθειις να την ανέχεσαι και αν χρειαστεί να την αγνοείς. Μίλα στον δικό σου για τα προβλήματά σου στο κάτω κάτω ζευγάρι είστε και πρέπει να καταλάβει και αυτός ότι υπάρχουν κάποια προβλήματα και να βοηθήσει. Δεν χρειάζεται να τα περνάς όλα αυτά μόνη. Καλή τύχη και καλό κουράγιο.

      Διαγραφή
    2. ειναι καλο παιδι αλλα μερικες φορες νιωθω οτι πιεζομαι ειδικα οταν μου ζηταει κατι να κανω π.χ να βρω κατι στον υπολογιστει κ δεν το βρισκω αμεσως η καθολου με φωναζει (μαλωνει) εννοιτε οτι μετα καθομαι κ κλαιω απο τον πονο που νιωθω πολλες φορες σκεφτομαι οτι δεν θελω αλλο να υπαρχω κουραστικα ολα αυτα νιωθω οτι θα σπασει το κεφαλι μου.

      Διαγραφή
    3. Πρέπει να το συζητήσετε σοβαρά και το θέμα να μπει επί τάπητος. Το να ζεις με αυτό χωρίς να το θέτεις σαν θέμα είναι ότι χειρότερο. ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να το βάλεις για συζήτηση και να ζητήσεις να αλλάξει συμπεριφορά.

      Διαγραφή
  147. Καλησπέρα! Εδω και πολλούς μήνες έχω κλείστει στον εαυτό μου! Έδινα και πανελλήνιες φέτος και το ''πρόβλημα'' ξεκίνησε μέτα τα Χριστούγεννα πιστεύω! Γενικά είμαι πολύ κλείστος άνθρωπος.. Αρχισα να πιστευώ οτι κάτι δεν πάει καλά, όταν δεν ήθελα να σηκωθώ να πάω ούτε σχολείο, ούτε φροντηστήριο. Καθόμουν και έκλαιγα. Δεν ήθελα να βλέπω κανέναν. Με έπαιρναν και με παίρνουν τηλέφωνο και δεν θέλω να το σηκώσω. Οταν έρχονται οι φίλοι μου σπίτι μου, έλεγα στην αδερφή μου πες ότι λείπω, ότι κοιμάμαι.. Είχε αυξηθεί και το βάρος μου. Και όλο αυτό δεν με βοήθησε να αποδώσω και στις πανελλήνιες. Ενα διάστημα μολις τελείωσαν οι Πανελλήνιες, πίστεψα πως ήταν μία κρλίση και πέρασε. Τωρα όμως βλέπω ότι με έχει πιάσει όλο αυτό.. Κ δεν μου είναι καθόλου εύκολο να μιλήσω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ίσως έχεις κάποια ήπια κατάθλιψη. Αν τα συπτώματα επιμένουν καλύτερα να δεις ένα καλό ψυχολόγο για να σε βοηθήσει. Σε κάποιους πρέπει να μιλήσεις, δεν μπορεί να το κρατάς όλο αυτό το βάρος κρυφό και να υποφέρεις.

      Διαγραφή
  148. γεια σας ειμαι μολις 10 ετων μου πανε ολα στραυα πρωτον δεν θα παω διακοπες πεθανε ο σκυλος μου μου εκλεψαν τη θεση μου στο θεατρο μαλωσα με εναν λεγομενο φιλο μου στα αγγλικα φετος δεν τα πηγα καλα ολο παχαινω δεν αντεχω πια δεν ξερω τι να κανω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ όταν ήμουνα 10 ετών δεν είχα ούτε σκύλο, ούτε λεφτά για διακοπές και αυτός που θεωρούσα φίλο με παράτησε στην είσοδο του σινεμά για να πάει σε κάποιο άλλο έργο με κάποιον φίλο του. Πράγματα τέτοια συμβαίνουν μην το παίρνεις κατάκαρδα. Είσαι ακόμα 10 χρονών προλαβαίνεις να τα φτιάξεις όλα αν θέλεις δηλαδή.
      Πρώτον κάνε λίγη δίαιτα και κάνε κινητικά παιχνίδια (παίξε μπάλα) νγια να πάψεις να παχαίνεις. Δεύτερον θα βρεις άλλους φίλους αν είσαι ανοιχτός και διαθέσιμος γιαυτούς. Τρίτον αν μεγαλώσεις ακόμα λίγο ζήτα από τους γονείς σου να σου κάνουν δώρο ένα σκύλο. Έχεις πολύ χρόνο μπροστα σου. να τον εκμεταλλευτείς και να μην γκρινιάζεις. Καλή τύχη.

      Διαγραφή
    2. Σασ παρακαλω απαντηστε στα ερωτηματα μας. Ευχαριστω

      Διαγραφή
  149. Καλησπερα και απο μενα..Παλαιωτερα ειχα διαγνωστη με αγχδης διαταραχη ο γιατρος μου εδωσε φαρμακα τα επινα για περιπου ενα χρονο και κατη μηνες και τα σταματησα πριν κανενα χρονο..ολα αρχισαν να κυλανε σε καλους ρυθμμους ειχα που και που καπιες ιδεοληψιες αλωτε ηταν δυνατες και αλοτε τις ξεπερνουσα ευκολα..τις τελευτες μερες ομως μετα απο διαφορους λογους επαθα μια κριση πανικου ξανα μετα απο αρκετο καιρο και μου θυμισε παλιες καταστασεις και γεγονοτα αυτο το αρνητικο συναισθημα και με εχει πιασει καταθληψη και απελπισια και μου περνανε απο το νου τασεις αυτοκτονιας λογο της απελπισιας..δεν θελω να κανω αυτην την πραξη αλα μονο στην ιδεα με φοβιζει τρεμο..Εχω ενα χαρακτηρα αρκετα εγωιστικο και δνε θελω να το παραδεχθω οτι αντιμετοπιζω ιδεοψυχαναγκασμους..θελω να δειχνω στους αλους οτι δεν λυγιζω ευκολα..καποιες φορες το καταφερνω γιατι με διαφορους τροπους ξεφευγω κανοντας πραγματα αλα τωρα τα πραγματα δυσκολεψαν και κληστικα στον εαυτο μου και εχω κουραστει να αγωνιζομαι συνεχος με αυτο το πραγμα νιωθω οτι με εγκαταλειπουν οι δυναμεις μου τα βλεπω ολα μαυρα πραγματα που με ευχαριστουσαν με κρατανε πισο..σας ευχαριστω καλο κουραγιο και δυναμη σε ολους να σας εχει ο Θεος καλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ίσως πρέπει να επισκευτείς κάποιον ψυχολόγο ή και ψυχίατρο και ίσως χρειαστεί να ξαναπάρεις για μια περίοδο πάλι φάρμακα. Δες τι σου ταιριάζει και πράξε ανάλογα. Μην το βάζεις κάτω, πάλεψέ το και θα το νικήσεις. Μη μένεις όμως αδρανής. Κάνε κάτι. Καλό κουράγιο.

      Διαγραφή
  150. μπορει καποιος να πεσει σε καταθλιψη λογω της εμφανισης του??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συνήθως η εμφάνιση είναι η αφορμή αλλά οι αιτίες της κατάθλιψης είναι βαθύτερες. Υπάρχουν άνθρωποι όχι τόσο ελκυστικοί στην εμφάνιση που τα πηγαίνουν πολύ καλά στη ζωή τους. Άσε που η εμφάνιση έχει πολλούς υποκειμενικούς παράγοντες.

      Διαγραφή
  151. εγω δεν ξερω ακριβως τι εχω..εχω καποια προβλήματα με το αγορι μου (πολύ μπερδεμένα πραγματα) και όλα αυτά με οδηγησαν στο να χαρακώνομαι όταν κατι μου παει στραβα και να κλαιω κάθε μερα.ειμαι μικρη και οι γονεις μου δεν ξερουν και πολλα στο τι μου συμβαινει(βασικα σχεδόν τιποτα δεν ξερουν) δεν ξερω αν υπαρχει καποια βοηθεια για αυτό.μην μου προτείνετε να μιλησω στους γονεις μου γιατι είναι αυστηροι και θα γινουν χειροτερα τα πραγματα. απλα αμα εχει καποιος το ιδιο πρόβλημα με μενα θα μπορεσει να με καταλαβει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρέπει να δεις κάποιον καλό ψυχολόγο να σε βοηθήσει γιατί η αυστηρότητα των γονιών σου επιτείνει το πρόβλημα. Πρέπει να βρεις το κουράγιο να μιλήσεις στους γονείς σου και να πας σε ψυχολόγο για βοήθεια. Τώρα πόσο χειρότερα μπορεί να γίνουν τα πράγματα από του να χαρακώνεσαι αν το πεις στους γονείς σου δεν νομίζω.

      Διαγραφή
  152. Π Α δεν εχω να γραψω πολλα πραγματα στεναχωριεμαι μονο που βλεπω τους συγγενεις μου οτι εχουν πολα πραγματα που εγω δεν τα εχω. αυτο εινα ζηλια; ευχαριστω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλές φορές ζηλεύουμε για πράγματα που έχουν οι άλλοι δικαίως αλλά η ευτυχία δεν κρύβεται στο έχω αλλά στο είμαι καλά με τον εαυτό μου. Είναι υπερβολή να ζηλεύεις βέβαια τους συγγενείς σου για πράγματα που έχουν και τι πράγματα είναι αυτά. Αξίζουν τον κόπο ή είναι καταναλωτικά προϊόντα και μόνο;

      Διαγραφή
  153. Καλημερα. Πληγωσα μια φιλη με κατι που εκανα. Το μετανοιοσα. Περασαν φυσικα και 3 χρονια. Απο τοτε δεν εχουμε επαφη. Ντρεπομαι και ετσι δεν θελω να εχω σχεση μαζι της ουτε και με καποιον απο την οικογενεια της. Ομως απο τις τυψεις ειμαι χαλια. Δεν ειμαι σταθερη. Φταιω για οτι εγινε και ειμαι εδω και τρια χρονια σε αθλια κατασταση. Συνεχεια γυριζουν στο μυαλο μου οσα εγιναν. Φοβαμαι αγχονομαι και θα προτιμουσα να μην ζουσα. Για καποιους μπορει να ταν κατι ασημαντο. Για μενα ειναι πονος. Δεν περναει μερα π να μην σκεφτομαι. Θελω να ξεχασω.... βοηθεια:-(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι μόνοι τρόποι να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα είναι ή να πας για βοήθεια σε ένα καλό ψυχολόγο ή που είναι και το σπυδαιότερο να βάλεις τα δυνατά σου και να βρεις την ψυχική δύναμη και το κουράγιο να μιλήσεις στη φίλη σου και να της εξηγήσεις πως αισθάνεσαι και να της ζητήσεις συγνώμη. Δεν έχει σημασία πόσος καιρός πέρασε από την στιγμή που το σκέφτεσαι συνεχώς είναι σαν να το ζεις κάθε στιγμή. Μίλα στη φίλη σου, εξήγησέ της και ελαφρύνσου από τις τύψεις. Αν δεν το κάνεις θα συνεχίσεις να αισθάνεσαι συνεχώς το ίδιο άσχημα.

      Διαγραφή
    2. Το σκεφτηκα να την βρω αλλα δεν θελω απο την αλλη. Και ετσι το εβαλα στην ακρη. Δεν θελω ποτε μου να εχω επαφες ξανα. Να νε καλα να εχει την υγεια της και αυτη και η οικογενεια της και δεν θελω με τιποτα να εχω επαφες. Απλα θελω να ξεχασω να διαγραφη απο το μυαλο μου. Εχω τρια μωρακια και ενα συζυγο που με λατρευει και γω κανω το αντιθετο. Δεν μπορω να ξεκολησω απο το παρελθον και δεν μπορω να χαρω την ζωη μου και τα μωρα μου. Απλα να ξεχασω και να μην σκεφτομαι. Ξερω ειμαι παραλογη απλα δεν θελω να την δω ποτε μπροστα μου. Την πληγωσα αλλα και αυτη δεν ηταν σωστη. Η αληθεια δεν φταιω εγω μονο αλλα επειδη ειμαι τοσο χαμηλων τονον που δεν μιλαω τραβηξα ολη την ευθηνη πανω μου και τωρα τρεμω στην ιδεα το να παω καπου και να την συναντησω. Δεν θελω. Καιπαντα αν παω καπουκανω την προσευχει μου να μην εμφανιστη κανενας απο αυτους μπροστα μου. Συγνωμη αν ειμαι υπερβολικη. Απλα θελω να κανω ενα delet. Τιποτα παραπανω. Ουτε συγνωμες ουτε μοιρολογια. Να ζησω μια ηρεμη ζωη με την οικογενια μου και να χουμε την υγεια μας..

      Διαγραφή
    3. Μπορει να πληγωσα αλλα πληγωθηκα και γω. Κριμα γιατι εγωδεν ημουν ετσι. Και εγιναν ολα αυτα γιατι ηθελα να νοιωσω καποια. Λαθος μου:((Δεν θελω να πω τι ακριβως συνεβηκε απλα εκει που θελω να καταληξω ειναι οτι ξερω ναι εκανα λαθος οπως και αλλοι ομως και μλπεχτικαν κουβεντες και συζητησης και εγινε οτι εγινε. Θελω γαληνη. Φυσικα εκτος αυτου ειναι και λιγο αταχτουτσικα τα μικρα μου και ολη αυτη η ρουτινα με πηρε απο κατω. Θελωνα ξυπνω χαρουμενη. Και χωρις να νοιωθω ολι αυτο το βαρος στο στηθος. Οτι εγινε εγινε απλα δεν γινετε να βγουν απο το μυαλο μου και να μην θυμαμε ΤΙΠΟΤΑ.. Σας ευχαριστω νοιωθω ανακουφισμενη που σας ειπα εστο και αυτα γιατι ποτε μου δεν μιλησα σε κανενα γιατι δεν θελω να το συζητο.

      Διαγραφή
  154. καλησπερα ειμαι 22 χρονων και αντιμετωπιζω καποια προβληματ οποτε και ζητησα βοηθεια απο καποιον ειδικο. δοθηκε αγωγη αλλα το προβλημα ειναι τοι βρισκομαι σε αρνηση να παρω κατι. και βασικα καθε φορα που προσπαθω να κανω κατι αυτο γινεται. νιωθω οτι θα τα χασω αν δεν το εχω κανει ηδη. δεν υπαρχει χειροτερο απο την αρνηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η γνώμη μου είναι να ακολουθήσεις τη βοήθεια από τον ειδικό και να δεις αν έχει αποτελέσματα και μετά κρίνεις. Η άρνηση όντως είναι πολύ κακή αντίδραση και δεν βοηθάει καθόλου.

      Διαγραφή
    2. Σας ευχασριστω πολυ για την απαντηση σας, ξερετε πηρα το πρωτο φαρμακο και ενιωθα πολυ ωραια και ανυπομονουσα για το επομενο. μετα ομςσ στην διρκεια αυτη ειχα νευρα καια ρχισα να τα αναλυω αρχισα να σκεφτομαι οτι ολοι μ φταινε και τους εβλεπα ολους εχθρους και αρχισα να σκεφτομαι μηπως επειδη δεν ηθελα πραγματικα να τα παρω για αυτο εγινε αυτο. καπως σα να σαμποταρω τον εαυτο μ. Και η αληθεια ειναι οτι καθε φορα που προσπαθω να διορθωσω κατι τοσα λιγοτερα αποδιδουν. Υπαρχει κατι που μπορω να κανω για να την ξεπερασω?

      Διαγραφή
  155. Γεια σας! Θα ήθελα τη γνώμη σας σε κάτι. Δε νιώθω ότι έχω κατάθλιψη αλλά σκέφτομαι αρκετές φορές το θάνατο, όχι με την έννοια της αυτοκτονίας, αλλά πότε θα πεθάνω, πως θα επηρέαζε ο θάνατός μου τους δικούς μου ανθρώπους κλπ. Είναι φυσιολογικό λοιπόν ένα παιδί σε αυτή την ηλικία να σκέφτεται έτσι; (είμαι 16,5). Μήπως έχω όντως κατάθλιψη και δε το ξέρω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλές φορές παιδιά της ηλικίας σου σκέφτονται τον θάνατο και αναρωτιούνται τι θα σημαίνει για τους άλλους. Σε διάφορες περιόδους της ζωής μας σκεφτόμαστε τον θάνατο αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε κατάθλιψη αλλά ότι περνούμε μια συγκεκριμένη φάση της ζωής μας. Αλλά για σένα θα γράψω τους στίχους του Σαββόπουλου: "Είμαι δεκαεξάρης σας γαμώ τα Λύκεια". Άνοιξε τα πανιά σου λοιπόν γιατί έχεις μια ολόκληρη πολύτιμη ζωή μπροστά σου και σταμάτα να σκέφτεσαι τον θάνατο.

      Διαγραφή
  156. Ίσως ευθύνεται κατά πολύ το άγχος και η πίεση και νιώθω έτσι αυτή την περίοδο...Σας ευχαριστώ πολύ πάντως και σίγουρα θα ακολουθήσω τη συμβουλή σας γιατί μονό κακή διάθεση μου προκαλεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  157. καλημερα ..ειμαι 25χρονων εχω ενα πτυχιο στα χερια μου καλο ,αλλα στην Ελλαδα του σημερα δυσκολα να το χρησιμοποιησω και να εργαστω πανω σε αυτο...ειχα μια σχεση 4χρονια και χωρισα βασικα με χωρισε και ενω εχουν περασει 3χρονια σχεδον(μεσα στα οποια παντρευτηκε και εχει και παιδι)εγω δεν εχω προχωρησει βημα,ουτε επαγγελματικα ουτε αισθηματικα ουτε τιποτα...εχω αγχος,φοβιες και καταθλιψη συνεπεια αυτου να εχω τριχοπτωση και ενω εχω παει σε πολλους γιατρους δεν μου βρισκουν κανενα προβλημα...ειμαι να πεθανω..βλεπω τον εαυτο μου και αισθανομαι αεχθεια ...η εικονα μου,το ειναι μου ολα μου ειναι απογοητευτικα..και δεν ξερω αν υπαρχει η πρεπει να υπαρχει αυριο για εμανα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή