Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

Τι είναι η Ψυχανάλυση;

Η ψυχανάλυση, που θεμελίωσε ο Sigmund Freud, είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας, που δίνει ιδιαίτερο βάρος στις παιδικές εμπειρίες και στα πρώϊμα ψυχικά τραύματα του ατόμου και αφορά την κατανόηση της ψυχικής ζωής του κάθε ατόμου.
Σημαντική σημασία έχουν, για την ψυχανάλυση, οι σχέσεις που ανέπτυξε ο κάθε άνθρωπος στην πρώϊμή του ηλικία (βρεφική – παιδική) με τους γονείς του (κυρίως με την μητέρα) και η λύση ή μη του Οιδιπόδειου Συμπλέγματος.
Η ανθρώπινη συμπεριφορά καθορίζεται, κυρίως, από ασυνείδητες δυνάμεις, που πηγάζουν από πρωτόγονες ορμές, ένστικτα και ανάγκες, πέρα από την κοινή λογική. Ο σχηματισμός της προσωπικότητας του ατόμου είναι αποτέλεσμα μιας σύνθεσης ή ενός συμβιβασμού των ασυνείδητων αυτών δυνάμεων και της πραγματικότητας του εξωτερικού κόσμου που περιβάλλει το άτομο.
Η κλασική θεωρία του Sigmund Freud έχει υποστεί πολλές αλλαγές από τους από τους επιγόνους του, οι κεντρικές ιδέες του όμως παρέμειναν σταθερές.
Η ψυχανάλυση κυρίως απευθύνεται σε άτομα με διαταραχές προσωπικότητας ή ενδοψυχικές συγκρούσεις στοιχεία που προκαλούν διάφορα συμπτώματα και δυσκολεύουν τις σχέσεις τους με το οικογενειακό περιβάλλον τους φίλους ή το περιβάλλον εργασίας και έτσι καθιστούν δύσκολη την ικανότητα τους να αγαπούν και να εργάζονται δημιουργικά.
Ο αναλυτής συναντάται με τον πάσχοντα μερικές φορές την εβδομάδα σε συνεδρίες (2 έως 4 την εβδομάδα) που μπορεί να κρατήσουν αρκετά χρόνια, ανάλογα με την ψυχική εξέλιξη του πάσχοντος. Από αυτό συνάγεται πως η ψυχανάλυση έχει και κάποιο σοβαρό κόστος.
Ο ψυχαναλυτής βασιζόμενος στην, σε βάθος, διερεύνηση του ασυνειδήτου, με την μέθοδο του ελεύθερου συνειρμού (επιτρέπεται στον ασθενή να λέει ό,τι του έρχεται στο μυαλό, χωρίς να λογοκρίνει τίποτε) προσπαθεί να επιτύχει να αναδυθούν στο τώρα του πάσχοντος, χρονίζουσες λανθάνουσες ασυνείδητες συγκρούσεις, απωθημένα και μηχανισμούς άμυνας.
Ο αναλυόμενος αρχίζει να ξεχωρίζει την εξωτερική από την εσωτερική πραγματικότητα, καταλαβαίνει ότι η αιτία της δυσφορίας του δεν είναι πάντα η εξωτερική πραγματικότητα αλλά ο πολλές φορές ο εσωτερικός του ψυχικός κόσμος και έτσι αποφορτίζεται και σιγά – σιγά ελευθερώνεται από τις ψυχικές συγκρούσεις.
Ο αναλυόμενος είναι ξαπλωμένος σε ένα ντιβάνι και ο αναλυτής κάθεται πίσω του, εκτός οπτικού πεδίου ή η συνεδρία μπορεί να είναι αντικριστή (ο ένας απέναντι από τον άλλο).
Υπάρχει πλήρης εχεμύθεια στην θεραπεία διότι ο αναλυόμενος μιλά για τις πλέον ιδιωτικές και ευαίσθητες πλευρές του εαυτού του.
Ο ψυχαναλυτής προέρχεται κυρίως από τους χώρους της ψυχιατρικής, της ψυχολογίας και των ανθρωπιστικών επιστημών και είναι κάποιος που έχει πραγματοποιήσει προσωπική ανάλυση και έχει κριθεί κατάλληλος γι’ αυτό το επάγγελμα.
Η Ψυχανάλυση είναι μία μορφή ψυχοθεραπείας όπου που αρκετές φορές σε κάποιους ανθρώπους και σε κάποια περίοδο της ζωής τους μπορεί να επιφέρει καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με άλλες μορφές ψυχοθεραπείας.

29 σχόλια:

  1. ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!Πάλι μας βάλατε σε σκέψεις....και αναρωτιέμαι(ίσως απλοικά και ανόητα):Θα φτάσουμε ποτέ στα άδυτα της ψυχής μας πραγματικά ,έστω και υποβοηθούμενοι;;;
    ΄Εχω την εντύπωση ότι ο δρόμος της ψυχανάλυσης(όσο αποτελεσματικός κι αν είναι)θα είναι πάντοτε μυστήριος,μακρύς και ατελείωτος!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΓΓΕΛΙΝΑ
    Ούτε οι ψυχαναλυτές ισχυρίζονται ότι μπορούμε να φθάσουμε στα άδυτα της ψυχής και μάλλον έχουν δίκαιο. Ο δρόμος όμως, της ψυχανάλυσης, για όποιον αποφασίσει να την ξεκινήσει, ακόμα και για αυτογνωσία, είναι μακρύς, δύσκολος και βασανιστικός, δυστυχώς νομίζω όσο περισσότερο καταλαβαίνει κανείς τον εαυτό του τόσο πιο πολύ ζορίζεται, αλλά το να ξέρει κανείς λίγο πιο βαθειά τον εαυτό του δεν είναι κέρδος; Εγώ θα ήθελα να καταλαβαίνω καλύτερα γιατί θυμώνω, είτε γιατί αγχώνομαι, είτε γιατί συμπεριφέρομαι με κάποιον τρόπο, θα με ενδιέφερε αυτή η γνώση. Για τίποτε πάντως δεν υπάρχει βεβαιότητα στην ζωή μας.
    Καλη σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας έτυχε ποτέ να θέλετε να πείτε σε κάποιον πράγματα που σε βασανιζουν συνέχεια και να νιώθετε ότι δεν μπορείτε ??? Αυτό νοιώθω... Και τον τελευταίο καιρό δεν κοιμάμαι πλέον καθόλου... Έγινα μια χοντρή..Θέλω να σταματήσω να τρώω και δεν μπορώ... Θέλω να σταματήσω να σκέφτομαι και πολλές φορές το φαγητό με βοηθάει... Μετά το μετανιώνω και νοιώθω αηδία για τον εαυτό μου... Κουραστηκα

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
  3. Διάβαζα την άποψη -σε βιβλίο του Πιντέρη- οτι είναι μύθος ή παιδικό πιστεύω το να θεωρούμε οτι άν ερμηνεύσουμε το γιατί κάνουμε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά ή έχουμε συγκεκριμένη ψυχική συνήθεια, θα μπορέσουμε να την αλλάξουμε. Καθώς χρόνια πίστευα ακριβώς οτι η ερμηνεία-αν την καταφέρουμε- είναι δρόμος αλλαγής, και ματαιοπονούσα, αναρωτιέμαι αν ισχύει τελικά αυτό.
    Υ.Γ. Πολύ ενδιαφέρον το blog σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πιστεύω οτι είναι πολύ σημαντική η ψυχαναλυτική προσέγγιση. Όμως ίσως όλες οι ψυχολογικές σχολές- θεωρίες μπορεί να κατέχουν μια πλευρά της αλήθειας, μία απο τις οπτικές, και όλες μαζί μπορεί και ν απαντήσουν σ ένα βαθμό στο θέμα της αυτογνωσίας. Ίσως δεν είναι αρκετή η ψυχανάλυση χωρίς τη συστημική ή τη συμπεριφορική ή τη γνωσιακή. Άλλά συμφωνώ με την Αριάδνη οτι κι αν ακόμη ερμηνεύσουμε, η αλλαγή είναι άλλο πραγμα. Καλό όμως είναι να μας απασχολεί ο εσωτερικός μας άνθρωπος και η φωνή του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αριάδνη
    Κατ' αρχή υπάρχουν διάφορες σχολές ψυχοθεραπείας όπου η κάθε μία υποστηρίζει ότι οι άλλες είναι αναποτελεσματικές. Ο Πιντερης (δεν έχω διαβάσει έργο του) μπορεί να είναι οπαδός κάποιας άποψης που διαφωνεί με την ψυχανάλυση. Επειδή δεν μου αρέσουν οι απόλυτες θέσεις ότι "μόνο εμείς έχουμε δίκαιο" ή η δικιά μας μέθοδος είναι αποτελεσματική ενώ η δικιά σας δεν είναι, θα ήθελα να πώ ότι εξαρτάται και από τον άνθρωπο. Σε άλλους ταιριάζει η ψυχανάλυση σε άλλους όχι. Έχω όμως ζωντανά παραδείγματα γνωστών και φίλων που η ψυχανάλυση τους βοήθησε πολύ. Και ίσως είναι σωστό ότι αν ανακαλύψουμε τα παιδικά μας τραύματα να μην γινόμαστε καλά ή όχι πάντα, δεν θα ήθελε όμως ο καθένας να ξέρει γιατί έχει την τάδε παράξενη συμπεριφορά και γιατί αντιδρά σε συγκεκριμένα ερεθίσματα με έναν δεδομένο τρόπο στο σήμερα; Για να καταλάβει κανείς σε βάθος αυτό που του συμβαίνει πρέπει να επενδύσει σε αυτό χρόνο, χρήμα και βάσανο. Ας πούμε ότι εγώ έχω κάνει, με καλή πίστη, τρεις φορές ομοιπαθητική θεραπεία και δεν είδα κανένα αποτέλεσμα. Άλλοι ιχυρίζονται πως είχαν καταπληκτικά αποτελέσματα. Δεν μπορώ να την απορρίψω. Στις ΗΠΑ ας πούμε η ψυχανάλυση δεν είναι διαδεδομένη πολύ σε αντίθεση με την Ευρώπη. Οι οπαδοί των σχολών της γνωσιακής ψυχοθεραπείας ισχυρίζονται ότι έχουν αποτελέσματα θετικά πολύ πιο γρήγορα και με μικρότερο σαφώς οικονομικό κόστος από την ψυχανάλυση και μπορεί από την πλευρά τους να έχουν δίκαιο. Εγώ, που πιστεύω ότι η ψυχανάλυση είναι μια σοβαρή προσπάθεια σε βάθος αυτογνωσίας, δεν αποκλείω κάποιους ανθρώπους να μην τους βοηθά καθόλου και να βοηθούνται από άλλες σχολές ψυχοθεραπείας ή από καμμία. Πάντως το σίγουρο είναι ότι όταν κάποιος έχει ψυχικές εντάσεις καλό είναι να προστρέχει σε βοήθεια κάποιου ειδικού γιατί μπορεί να βοηθηθεί. Είναι κρίμα να βασανίζεται κανείς χωρίς καμμιά προοπτική.
    Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αναΐς
    Λίγο - πολύ πιστεύω αυτά που απάντησα στην Αριάδνη. Αυτό που θα ήθελα να προσθέσω είναι ότι ένα τραύμα της παιδικής ηλικίας μπορεί να έχει αυτονομηθεί στο παρόν και να μην είναι καθόλου ευθύγραμμη η σχέση "βρίσκω το παιδικό τραύμα - το φέρνω στη συνείδηση - απαλλάσσομαι από τα συμπτώματα" να είναι δηλαδή πολύ απλουστευμένη η άποψη αυτή. Εγώ πιστεύω πως σε ένα βαθμό συμβαίνει και αυτό. Δεν αλλάζει όμως το γεγονός ότι όταν θέλω να ξέρω τι μου συμβαίνει, πρέπει να ψάξω και λίγο πιο βαθειά και λίγο πιό πίσω στη ζωή μου.
    Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τί θα πει: "να έχει αυτονομηθεί στο παρόν"
    Πώς μπορούμε να πούμε κάτι τέτοιο; Ποιά δεδομένα μας δίνουν το στίγμα γι αυτό; Μήπως το να επαναλαμβάνουμε ίδια μοτίβα συμπεριφορών;
    Καλό βράδυ, κι ευχαριστώ εκ των προτέρων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Βέβαια υπάρχει η εξατομίκευση. Καμιά περίπτωση δεν είναι ίδια με μιαν άλλη, ακόμη κι αν αντιμετωπίζουν την ίδια δυσλειτουργία.
    Έχω την αίσθηση, στο βαθμό που μπορώ να συνειδητοποιώ, ότι έχω τις απαντήσεις μου- και πάλι επαναλαμβάνω -στο βαθμό που τις αντέχω να τις ξέρω- για τα εν τω βάθει ερωτήματά μου, τα "γιατί" και τα "διότι" απο το βάθος της παιδικής ηλικίας ως τώρα. Βλέπω όμως τον εαυτό μου "απ έξω" να κάνει τους ίδιους κύκλους λες και η εμπειρία δεν διδάσκει. Ίσως γιατί ο γνώριμος δρόμος σε οδηγεί να τον ακολουθήσεις, ενώ το άγνωστο μονοπάτι σε απωθεί, ό,τι κι αν υπόσχεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αναΐς
    Να αυτονομηθεί σημαίνει για μένα να αποκτήσει μια ανεξάρτητη ζωή που να μην συνδέεται πια ξεκάθαρα με την αιτία που την προκάλεσε (το γεννεσιουργό γεγονός). Ο εξαναγκασμός επανάληψης, η επανάληψη δηλαδή συγκεκριμένων συμπεριφορών, είναι μια ενοχλητική κατάσταση και το ερώτημα που έχω και εγώ είναι, ότι αν βρεί κανείς την αρχή, την αιτία, την πηγή αυτών των συμπεριφορών θα μπορεί να απαλλαχθεί σε έναν βαθμό από αυτές ή πρέπει να μεσολαβήσουν και άλλες διαδικασίες. Αν βρίσκοντας τη γεννεσιουργό αιτία μιας συμπεριφοράς δεν ανακουφιστεί κανείς, τότε ίσως αυτή η συμπεριφορά έχει και δικιά της ζωή πιό πέρα από την αιτία που την γέννησε και θα πρέπει να ερευνηθούν και άλλοι παράγοντες. Αυτό εννοώ αυτονόμηση. Και θα ήθελα να συμπληρώσω πως η διαδικασία αυτογνωσίας μέσω της ψυχανάλυσης πιστεύω ότι είναι αρκετά δύσκολη και δεν ξέρω κατά πόσο κανείς μπορεί να την πετύχει και σε ποιό βαθμό. Είναι ένα ζητούμενο.
    Καλη μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αριάδνη
    Νομίζω πως θα συμφωνήσω μαζί σου. Οι βασανιστικές συμπεριφορές και τα προβλήματα στην ζωή μας δεν είναι εύκολο να εγκαταληφθούν, συνηθίσαμε να ζούμε με αυτά, με έναν τρόπο τα αγαπάμε, αγαπάμε τον πόνο που προκαλούν, έχουμε ένα περίεργο ώφελος συντηρώντας τα και αυτό, που στην ψυχανάλυση αποτελεί σοβαρό πρόβλημα, είναι η άρνηση να προχωρήσουμε η περίφημη "αντίσταση" που παρουσιάζουμε. Παρακολουθύσα πριν καιρό ένα μπλόγκ που κάποιος έκανε αναρτήσεις με παράπονα για τη ζωή του. Είχε πολλά σχόλια - απαντήσεις με συμβουλές διαφόρων ειδών κάθε φορά. Όμως εξακολουθούσε και αναρτούσε τα ίδια παράπονα σαν να μην ήθελε να διαβάσει αυτά που του έγραφαν. Πιστεύω ότι είναι χαρακτηριστική περίπτωση του υποφέρω, το λέω, αλλά δεν θέλω να αλλάξω τίποτα. Οι αλλαγές είναι και αυτές οδυνηρές.
    Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. όσο περισσότερο καταλαβαίνει κανείς τον εαυτό του τόσο πιο πολύ ζορίζεται, αλλά το να ξέρει κανείς λίγο πιο βαθειά τον εαυτό του δεν είναι κέρδος;
    ΠΟΛΥ ΑΞΙΟΛΟΓΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ.ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ.ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS
    Καλή εβδομάδα και σε σένα και ευχαριστώ για το σχόλιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι ο φόβος των ανθρώπων για το ψυχίατρο και τη ψυχανάλυση.
    Γιατί όταν πονάει το στομάχι μας πάμε στο γιατρό και όταν πονάει η ψυχή μας αδιαφορούμε;
    έχεις απόλυτο δίκιο οι αλλαγές είναι οδυνηρές!
    Μιλάω για ψυχανάλυση από σοβαρό ψυχίατρο και όχι από διάφορους μοδάτους ψυχολόγους.
    Γιατί και σε αυτό το θέμα υπάρχουν προβλήματα.
    Πολύ ενδιαφέρουσα η αναρτησή σου!
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. 50fm
    Υπάρχει μια προκατάληψη και όπως σωστά γράφεις οι άνθρωποι φοβούνται την ψυχοθεραπεία (όποιας μορφής μπορεί να ταιριάζει στον κάθε ένα).
    Δεν θα έπρεπε όμως, γιατί μπορούμε να αποφύγουμε πολύ δυσάρεστες καταστάσεις στον εαυτό μας και προστριβές στο περιβάλλον μας. Εγώ πιστεύω ότι αν κάποιος αισθάνεται ότι κάτι δεν του πάει καλά μπορεί άνετα να επισκεφθεί ένα ψυχολόγο ή έναν ψυχίατρο. Ξέρω δε πως ακόμα και φαρμακευτική αγωγή να του συστήσει ο ψυχίατρος, τα καινούρια φάρμακα της νέας γεννιάς δεν έχουν σχέση με τα παλιά φάρμακα που έχουν περισσότερες παρενέργειες. Συμφωνώ ότι τα φάρμακα δεν είναι πάντα η καλύτερη λύση και η πρώτη επιλογή. Αν είναι όμως απολύτως απαραίτητα;
    Καλή μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ποιό είναι λοιπόν το πρώτο βήμα αυτής της αλλαγής; Όταν κάποιος καταλάβει οτι του συμβαίνει ακριβώς αυτό, ποιό είναι το πρώτο μισό βήμα της αλλαγής που μπορεί να κάνει. Γιατί εκεί ακριβώς είναι η ελπίδα μετά το πρώτο μισό να κάνει κι ένα ολόκληρο. Καθώς έχω διαβάσει οτι μία μικρή αλλαγή φέρνει μια μεγάλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πώς μπορεί να ξέρει κάποιος όμως ποιας μορφής ψυχοθεραπεία του ταιριάζει?

    Κάποτε μου είχε πει κάποιος ψυχολόγος πως υπάρχει διαφορά μεταξύ ψυχολόγου και ψυχίατρου. Πως δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να πάει σε ψυχίατρο και ότι πρώτα θα πρέπει να εξεταστεί από ψυχολόγο και αν εκείνος το κρίνει απαραίτητο, τότε θα πρέπει να παρακολουθηθεί από ψυχίατρο. Ισχύει κάτι τέτοιο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Νεφέλη13 Αυγούστου 2013 - 10:07 π.μ.
    Ένας ψυχολόγος μπορεί να κάνει ψυχοθεραπεία είτε με την ψυχαναλυτική μέθοδο είτε με κάποια μέθοδο της κλινικής ψυχολογίας. Ο ψυχίατρος τα ίδια μόνο που μπορεί να δίνει και φάρμακα ή να συνδυάζει την ψυχοθεραπεία με την φαρμακευτική αγωγή. Δεν ισχύει ότι πρώτα πρέπει να πας σε ψυχολόγο και μετά σε ψυχίατρο. Αρκεί να βρεις κάποιον εγγυημένα καλό και είτε ψυχολόγος είναι είτε ψυχίατρος περίπου αν ανήκουν στην ίδια σχολή θα βιώσεις την ίδια διαδικασία. Για την ψυχοθεραπεία με την ψυχαναλυτική μέθοδο πρέπει να ξέρεις ότι κρατάει χρόνια και κοστίζει περισσότερο, είναι όμως αν σου πάει να ψάξεις τα εσώψυχά σου από την παιδική ηλικία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αυτό για την ψυχαναλυτική μέθοδο, το γνωρίζω..
    Δε νομίζω ότι θα μου πήγαινε πάντως.. Πιο πιθανό να "τρελενόταν" ο ίδιος ο γιατρός.. :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Νεφέλη21 Σεπτεμβρίου 2013 - 10:23 π.μ.
    Όντως πρέπει να σου πάει για να κάνεις ψυχανάλυση γιατί μεταξύ άλλων είναι και μια μακροχρόνια και επώδυνη διαδικασία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Το θέμα είναι ό,τι επιλέγεις να κάνεις, να σου βγει σε καλό. Συναρτήσει πάντα με κάποιον αξιόπιστο - μη επιτήδειο ειδικό.
    Πλέον, στην εποχή που βρισκόμαστε και με την κατάσταση που επικρατεί, τέτοιες "υπηρεσίες" θεωρούνται δυστυχώς, πολυτέλεια..
    Και είναι κρίμα γιατί όλο και περισσότερος κόσμος, χρήζει τέτοιας βοήθειας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Νεφέλη21 Σεπτεμβρίου 2013 - 1:45 μ.μ.
    Υπάρχουν σε διάφορα νοσοκομεία και εταιρείες ψυχιατρικές μονάδες που εξυπηρετούν δωρεάν τους έχοντες ανάγκη. Μπορεί κανείς αν δεν έχει χρήματα να απευθυνθεί εκεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Καλησπέρα σε ολους. Ονομάζονται Σάκης. Εμένα η γυναίκα μου υπέφερε τα τελευταία 7 χρόνια ψυχολογικά και μαζί της ζούσα μία παρανοϊκή κατάσταση συνεχούς τρόμου. Έχουμε δύο παιδιά και κουραστήκαμε, μαζί, αρκετά για να τα μεγαλώσουμε. Μετά άρχισαν τα προβλήματα. Κάποια στιγμή άρχισε την ψυχανάλυση και μου έλεγε ότι δεν ξέρει τι θα της βγάλει στην επιφάνεια. Τελικά μετά από δύο μήνες αποφάσισε να χωρίσει από εμένα διότι, από ότι κατάλαβα, είχε να κάνει μόνο με τον εαυτό της και όσο με εμένα. Καλώς. Όταν όμως το προσωπικό πρόβλημα μεταβιβάζεται στην οικογένεια τι γίνεται; Βέβαια τα γεγονότα των τελευταίων επτά χρόνων θα μπορούσαν να περιγραφούν σε 500 σελίδες το λιγότερο. Αλλά ερωτώ αν υπάρχει πιθανότητα το άτομο που υποβάλλεται σε ψυχαλάλυση να έχει έντονες αλλαγές στην προσωπικότητά του ή στο χαρακτήρα του; Καληνύχτα σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ανώνυμος3 Οκτωβρίου 2013 - 12:08 π.μ.
    Ένα άτομο μπορεί να έχει σημαντικές αλλαγές με την ψυχανάλυση, γιατί ψάχνει τον εαυτό του από τα παιδικά του χρόνια και μπορεί να ανακαλύψει απωθημένες αλήθειες που μπορούν να τον συγκλονήσουν. Δύσκολο όμως τέτοιες μεγάλες αλλαγές να γίνουν σε τρεις μήνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Καλημέρα σας! Με λένε Γεωργία και θα ήθελα πολύ να μάθω, εάν ένα παιδί 4-6 χρονών υπεστεί μια πολύ τραυματική εμπειρία, υπάρχει πιθανότητα να τη ξεχάσει? Και στα 30 του και μετά από ψυχανάληση να μπορέσει να θυμηθεί αυτή την τραυματική εμπειρία?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπορεί το παιδί να απωθήσει την δυσάρεστη εμπειρία και να μείνουν να την θυμίζουν μόνο συμπτώματα. Με ψυχοθεραπεία (κατάλληλη) μπορεί να ξαναβιώσει την εμπειρία και να βοηθηθεί να την επεξεργαστεί.

      Διαγραφή
    2. Καλημερα! Σαν τι συμπτώματα? Πως τη θυμίζουν δηλαδή? Σαν αίσθηση οτι κάτι του ετυχε οταν ήταν παιδί ή θυμάτε συγκεκριμένα τι έπαθε?
      Και επίσης, σας ευχαριστώ πάρα πολύ που παίρνετε το χρόνο για να μου απαντήσετε!

      Διαγραφή