Οι βασανισμένες ψυχές.

Ψυχή μου, γιατί σε τυλίγουν τα όνειρα στην καταχνιά, γιατί η θλίψη σαν συγκάτοικος σε σέρνει σε μονοπάτια δύσβατα και σε απόκρημνα φαράγγια, γιατί τα μάτια σου είναι χαμηλωμένα σαν στάχυα στον αέρα και δεν σηκώνεται το βλέμμα πιο ψηλά από τις λάσπες του δρόμου, γιατί η βροχή δεν καταλαγιάζει, το σκοτάδι δεν τελειώνει, γιατί δεν σωπαίνουν οι κραυγές, που σου τρυπούν το σώμα, κι οι συντροφιές πάντα μακρινές και απρόσιτες;

Ψυχή μου, γιατί υπάρχεις μέσα από τους σκοτεινούς άλλους, γιατί κυλιέσαι στη ντροπή και αγριεμένη, ένοχη για όλα, πηγαινοέρχεσαι σκυμμένη, πάντα ανάμεσα, ποτέ επάνω, το πάθος γιατί σε καταλύει, γιατί η αγάπη και η καταστροφή σε συντροφεύουν αδιαίρετα, πάντα σε μίξη, γιατί ο πόνος σταλάζει αργά και βασανιστικά πάνω στις εκφορές σου, γιατί πολύ πριν έχασες τα είδωλα στον καθρέφτη του χρόνου, μαράθηκαν τα πέταλα των τραγουδιών σου;

Ψυχή μου, το πρόσωπο του κόσμου είναι κομματιασμένο, τα σταυροδρόμια του βάσανου αμέτρητα, κάθε στροφή και μία άγνωστη εικόνα, απειλητική, το συνεχές του χρόνου έχει διασπαστεί οριστικά, δεν συντρέχουν αιτίες ίασης των απέθαντων πληγών, εκεί στην άκρη του χώρου, στην αρχή του φόβου, όλα τέλειωσαν τότε, που χωρίς εγώ, χαθήκαμε στο διχασμό και στην άρνηση. Τώρα ας κινηθούμε με αξιοπρέπεια ανάμεσα στις ανόητες προκλήσεις των καιρών.

Εσύ διαβάτη που περνάς το δικό σου μονοπάτι, θα σε συντροφεύσει άραγε για λίγο το σώμα αυτής της οδύνης, θα διακρίνεις στα σκοτεινά πέπλα της σιωπής, την απουσία;

Το χθες μας αποκλείστηκε, το σήμερα μας απαρνήθηκε, στο αύριο θα φυτέψουμε ένα λουλούδι, κόκκινο, να λάμπει στο λιγοστό φως της ενήλικης καρδιάς μας.

Αθήνα 25/03/2010

Τι είναι άγχος.

Το άγχος είναι κομμάτι της καθημερινής ζωής μας ειδικότερα στην σημερινή κοινωνία και αποτελεί μία φυσιολογική αντίδραση των ανθρώπων. Η λειτουργία του αποβλέπει στην προετοιμασία του οργανισμού, ώστε να είναι σε θέση να αντιδράσει σε περιπτώσεις όταν υπάρχει κίνδυνος ή απειλή και να μπορέσει να τα αντιμετωπίσει.

Το άγχος είναι ένας αυτόματος μηχανισμός, ένα συναίσθημα στο οποίο ο άνθρωπος πιθανόν οφείλει την ύπαρξή του σήμερα, διότι με αυτό μπόρεσε να ανταπεξέλθει σε διάφορες επικίνδυνες καταστάσεις στην ζωή του κατά την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Προετοίμαζε τον άνθρωπο στο να πολεμήσει ή να τρέξει ή για να αμυνθεί. Το σύστημα αυτό ελέγχεται από το τμήμα του οργανισμού που ονομάζεται αυτόνομο νευρικό σύστημα και είναι η περιοχή που δεν ελέγχεται από την ατομική μας θέληση.

Μπορούμε να χωρίσουμε το άγχος σε δύο κατηγορίες, το φυσιολογικό άγχος και το παθολογικό άγχος.

Πολλές φορές προκύπτει από τον τρόπο ζωής που κάνουμε και είναι η καθημερινή έντονη εμπειρία της υπερέντασης, της πίεσης του χρόνου και της προσπάθειας που καταβάλλουμε για να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις που μας επιβάλλονται κυρίως στη εργασία και στην οικογένεια.

Το φυσιολογικό άγχος, που αισθάνονται όλοι οι άνθρωποι συχνά στη ζωή τους, είναι μια εντελώς φυσιολογική αντίδραση που προετοιμάζει τον ανθρώπινο οργανισμό, όπως παραπάνω αναφέρθηκε, να αντιμετωπίσει μια επικείμενη απειλή. Επιπροσθέτως υπάρχει και το λεγόμενο «δημιουργικό άγχος» μια χρήσιμη και φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού μας κατά την διάρκεια υλοποίησης κάποιων εργασιών.

Το παθολογικό άγχος αντίθετα είναι μια υπερβολική αντίδραση σε σχέση με την ένταση του ερεθίσματος που το προκαλεί. Συνήθως δεν υπάρχει φανερός λόγος για την έκκληση αυτού του άγχους. Έχει τις ρίζες του σε μια εσωτερική ψυχική ανασφάλεια και πολύ λιγότερο στις αντικειμενικές δυσκολίες του περιβάλλοντος.
Το είδος του άγχους αυτού μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στην καθημερινή λειτουργικότητα των ατόμων.

Άσχημα τα νέα για την ψυχική υγεία των εργαζομένων της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Κάθε 9 λεπτά αυτοκτονεί ένας εργαζόμενος εξαιτίας της κατάθλιψης σύμφωνα με νέα έρευνα. Ειδικότερα περισσότερο από το ένα τέταρτο των εργαζομένων υποφέρει από υψηλά επίπεδα στρες ενώ μέχρι το 2020 οι αγχώδεις διαταραχές και η κατάθλιψη αναμένεται να γίνουν η δεύτερη και τρίτη, αντίστοιχα, συνηθέστερη ασθένεια στον ευρωπαίο εργαζόμενο. Σήμερα, σχεδόν 50 εκατομμύρια άνθρωποι ( 11% του πληθυσμού) υπολογίζεται ότι αντιμετωπίζει κάποια ψυχική νόσο. Η κατάθλιψη είναι ήδη ένα κυρίαρχο πρόβλημα υγείας σε πολλά κράτη – μέλη. Το 28% των εργαζομένων στην Ε.Ε. αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας σχετιζόμενα με την εργασία τους, ποσοστό που μεταφράζεται σε 56 εκατομμύρια ανθρώπους. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας, το 14% των εργαζομένων υποφέρει συγκεκριμένα από στρες, κατάθλιψη ή αγχώδεις διαταραχές. Κάθε χρόνο, η κατάθλιψη επηρεάζει το 4,5% του ευρωπαϊκού πληθυσμού ενώ σύμφωνα με ευρήματα μελετών, το άγχος ευθύνεται για περίπου το 50% των χαμένων εργάσιμων ημερών το χρόνο. Η κατάθλιψη είναι μία από τις συνηθέστερες και πιο σοβαρές ψυχικές νόσους καθώς αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για αυτοκτονικές συμπεριφορές.
Για συνέχεια βλεπε στην παρακάτω διεύθυνση:
http://www.inews.gr/20/aschima-ta-nea-gia-tin-psychiki-ygeia-ton-ergazomenon-tis-evropaikis-enosis.htm

Τεστ - Έχω Κατάθλιψη; Γραμμή βοήθειας.

Του: Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (Ε.Π.Ι.Ψ.Υ.). Τηλέφωνο βοήθειας 210 - 6515600.

TEST
Έχω Κατάθλιψη;
Μπορείται στην παρακάτω διεύθυνση να κάνετε το Τέστ:
http://www.depressionanxiety.gr/98/article/greek/98/131/index.htm

Τι είναι η Ψυχανάλυση;

Η ψυχανάλυση, που θεμελίωσε ο Sigmund Freud, είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας, που δίνει ιδιαίτερο βάρος στις παιδικές εμπειρίες και στα πρώϊμα ψυχικά τραύματα του ατόμου και αφορά την κατανόηση της ψυχικής ζωής του κάθε ατόμου.
Σημαντική σημασία έχουν, για την ψυχανάλυση, οι σχέσεις που ανέπτυξε ο κάθε άνθρωπος στην πρώϊμή του ηλικία (βρεφική – παιδική) με τους γονείς του (κυρίως με την μητέρα) και η λύση ή μη του Οιδιπόδειου Συμπλέγματος.
Η ανθρώπινη συμπεριφορά καθορίζεται, κυρίως, από ασυνείδητες δυνάμεις, που πηγάζουν από πρωτόγονες ορμές, ένστικτα και ανάγκες, πέρα από την κοινή λογική. Ο σχηματισμός της προσωπικότητας του ατόμου είναι αποτέλεσμα μιας σύνθεσης ή ενός συμβιβασμού των ασυνείδητων αυτών δυνάμεων και της πραγματικότητας του εξωτερικού κόσμου που περιβάλλει το άτομο.
Η κλασική θεωρία του Sigmund Freud έχει υποστεί πολλές αλλαγές από τους από τους επιγόνους του, οι κεντρικές ιδέες του όμως παρέμειναν σταθερές.
Η ψυχανάλυση κυρίως απευθύνεται σε άτομα με διαταραχές προσωπικότητας ή ενδοψυχικές συγκρούσεις στοιχεία που προκαλούν διάφορα συμπτώματα και δυσκολεύουν τις σχέσεις τους με το οικογενειακό περιβάλλον τους φίλους ή το περιβάλλον εργασίας και έτσι καθιστούν δύσκολη την ικανότητα τους να αγαπούν και να εργάζονται δημιουργικά.
Ο αναλυτής συναντάται με τον πάσχοντα μερικές φορές την εβδομάδα σε συνεδρίες (2 έως 4 την εβδομάδα) που μπορεί να κρατήσουν αρκετά χρόνια, ανάλογα με την ψυχική εξέλιξη του πάσχοντος. Από αυτό συνάγεται πως η ψυχανάλυση έχει και κάποιο σοβαρό κόστος.
Ο ψυχαναλυτής βασιζόμενος στην, σε βάθος, διερεύνηση του ασυνειδήτου, με την μέθοδο του ελεύθερου συνειρμού (επιτρέπεται στον ασθενή να λέει ό,τι του έρχεται στο μυαλό, χωρίς να λογοκρίνει τίποτε) προσπαθεί να επιτύχει να αναδυθούν στο τώρα του πάσχοντος, χρονίζουσες λανθάνουσες ασυνείδητες συγκρούσεις, απωθημένα και μηχανισμούς άμυνας.
Ο αναλυόμενος αρχίζει να ξεχωρίζει την εξωτερική από την εσωτερική πραγματικότητα, καταλαβαίνει ότι η αιτία της δυσφορίας του δεν είναι πάντα η εξωτερική πραγματικότητα αλλά ο πολλές φορές ο εσωτερικός του ψυχικός κόσμος και έτσι αποφορτίζεται και σιγά – σιγά ελευθερώνεται από τις ψυχικές συγκρούσεις.
Ο αναλυόμενος είναι ξαπλωμένος σε ένα ντιβάνι και ο αναλυτής κάθεται πίσω του, εκτός οπτικού πεδίου ή η συνεδρία μπορεί να είναι αντικριστή (ο ένας απέναντι από τον άλλο).
Υπάρχει πλήρης εχεμύθεια στην θεραπεία διότι ο αναλυόμενος μιλά για τις πλέον ιδιωτικές και ευαίσθητες πλευρές του εαυτού του.
Ο ψυχαναλυτής προέρχεται κυρίως από τους χώρους της ψυχιατρικής, της ψυχολογίας και των ανθρωπιστικών επιστημών και είναι κάποιος που έχει πραγματοποιήσει προσωπική ανάλυση και έχει κριθεί κατάλληλος γι’ αυτό το επάγγελμα.
Η Ψυχανάλυση είναι μία μορφή ψυχοθεραπείας όπου που αρκετές φορές σε κάποιους ανθρώπους και σε κάποια περίοδο της ζωής τους μπορεί να επιφέρει καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με άλλες μορφές ψυχοθεραπείας.

Στρες και εφηβικά καπρίτσια μπορεί να κρύβουν κατάθλιψη

Ενώ παλαιότερα οι παιδοψυχίατροι και οι άλλοι ειδικοί θεωρούσαν ότι δεν εμφανίζουν τα παιδιά κατάθλιψη, σήμερα είναι σαφές ότι και τα παιδιά μπορεί να υποφέρουν από την ψυχική αυτή διαταραχή.
Το 5% των παιδιών και εφήβων εμφανίζουν ένα καταθλιπτικό επεισόδιο πριν από την ηλικία των 19 ετών. Τα συμπτώματα της παιδικής και εφηβικής κατάθλιψης μπορεί να έχουν ομοιότητες με αυτά των ενηλίκων, αλλά υπάρχουν και ορισμένα που παρατηρούνται μόνο σ’ αυτή την ηλικία.
Για συνέχεια βλέπε Έθνος στην παρακάτω διεύθυνση:
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11387&subid=2&pubid=10399078

Λεπτή η γραμμή μελαγχολίας – κατάθλιψης

Η Μαρία είναι 45 ετών νοικοκυρά. Από μικρή ήταν «ευαίσθητη» σαν χαρακτήρας. Πρόσφατα επισκέφτηκε τον οικογενειακό γιατρό της , διότι το τελευταίο δίμηνο αισθανόταν κόπωση, χωρίς να κάνει κάτι ιδιαίτερο, και επιπλέον είχε και αρκετό στρες. Αυτό όμωςπου την ώθησε στο γιατρό, ήταν ότι τα βράδια επισκεπτόταν το… ψυγείο με συνέπεια να έχει πάρει 6 κιλά. Επιπλέον, εκνευρίζεται εύκολα και τσακώνεται συχνά με τον άνδρα της για «ψύλλου πήδημα».

Η ίδια αναφέρει πως «δεν μεευχαριστεί τίποτα πλέον» και μάλιστα σταμάτησε να πηγαίνει στις προγραμματισμένες, κάθε Τετάρτη, συναντήσεις, ενός γυναικείου σωματείου .
Επιπλέον, αρκετά βράδια στριφογυρίζει στο κρεβάτι, και εάν δεν πάρει «υπνωτικό» χάπι δεν κοιμάται.
Για συνέχεια βλέπε άρθρο των Νέων την διεύθυνση:
http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=8&ct=11&articleID=8750&la=1

Η κάνναβη αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης ψυχιατρικών διαταραχών

Η μακροχρόνια κατανάλωση κάνναβης αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης ψυχικών διαταραχών, όπως οι ψυχώσεις, οι οπτικές και ακουστικές ψευδαισθήσεις και τα παραληρήματα, σύμφωνα με αυστραλιανή μελέτη που δημοσιεύθηκε σήμερα στις ΗΠΑ.
Για συνέχεια βλέπε άρθρο Καθημερινής στην παρακάτω διεύθυνση.
http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_01/03/2010_325955

Στρες και εφηβικά καπρίτσια μπορεί να κρύβουν κατάθλιψη

Ενώ παλαιότερα οι παιδοψυχίατροι και οι άλλοι ειδικοί θεωρούσαν ότι δεν εμφανίζουν τα παιδιά κατάθλιψη, σήμερα είναι σαφές ότι και τα παιδιά μπορεί να υποφέρουν από την ψυχική αυτή διαταραχή.
Για συνέχεια βλέπε Έθνος στην παρακάτω διαύθυνση.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11387&subid=2&pubid=10399078

Οπλο η ψυχοθεραπεία κατά της παχυσαρκίας

Η ψυχοθεραπεία βοηθάει στην καταπολέμηση της παχυσαρκίας, σύμφωνα με έρευνα. Μάλιστα, η ψυχοθεραπεία μπορεί ενδεχομένως να είναι περισσότερο αποτελεσματική σε σχέση με σεμινάρια θεμάτων υγείας όσον αφορά την πρόληψη της παχυσαρκίας σε έφηβες που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα να γίνουν υπερβολικά παχύσαρκες.
Για συνέχεια βλέπε άρθρο Απογευματινής στην παρακάτω ιστοσελίδα.
http://www.apogevmatini.gr/?p=60051

ΗΠΑ: Σε δημόσια διαβούλευση οι αλλαγές στην ψυχιατρική βίβλο

Σημαντικές αλλαγές προτείνει η Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση (APA) στη διαγνωστική της βίβλο, το εγχειρίδιο που χρησιμοποιείται από γιατρούς και επιστήμονες στον χαρακτηρισμό και τα συμπτώματα κάθε νοητικής διαταραχής. Αναζητά μάλιστα σχόλια και προτάσεις μέσω Ίντερνετ τόσο από ψυχιάτρους όσο και την κοινή γνώμη για το κατά πόσο οι αλλαγές αυτές θα βοηθήσουν, πριν την τελική οριστικοποίηση τους.
Για συνέχεια βλέπε άρθρο Καθημερινής στην παρακάτω διεύθυνση.
http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_10/02/2010_323359

Η «νευροβιολογία της δυστυχίας»

Αν ένα παιδί μεγαλώσει μέσα στη φτώχεια, το γεγονός αυτό μπορεί να διαμορφώσει σε σημαντικό βαθμό τη νευροβιολογία του, επηρεάζοντας καθοριστικά τη συμπεριφορά του, την υγεία του και την πορεία του αργότερα στη ζωή ως ενήλικος, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα.
Για συνέχεια ΄λέπε άρθρο τηε Καθημερινής στην παρακάτω διεύθυνση.
http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_22/02/2010_324954

Οι Ψυχικές Ασθένειες ως Εξαγώγιμo Προϊόν της Δύσης

Αν η ερώτηση « πόσοι άνθρωποι θα είχαν ερωτευθεί εάν δεν είχαν ακούσει ποτέ να γίνεται λόγος για τον έρωτα;» έχει ένα κάποιο βαθμό αληθείας όσον αφορά τον έρωτα, η ερώτηση «πόσοι άνθρωποι θα έπασχαν από κατάθλιψη αν δεν είχαν ακούσει ποτέ να γίνεται λόγος γι αυτήν;» έχει έναν ακόμη μεγαλύτερο.
Ο λόγος είναι για το πώς η ψυχιατρική, και η συνακόλουθη βιομηχανία ψυχοφαρμάκων ύψους πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως μετατρέπουν μια ψυχολογική κατάσταση λύπης ή δυσφορίας σε κατάθλιψη, σε ασθένεια δηλαδή, η οποία ως εκ τούτου οφείλει να αντιμετωπιστεί με ειδική φαρμακευτική αγωγή. Και φυσικά, η καταχώρηση ως ασθενειών πολλών άλλων διαφορετικών ψυχολογικών καταστάσεων, όπως η περίφημη διπολική διαταραχή στα παιδιά, (dipolar disorder), η κοινωνική δυσλειτουργία, η ντροπαλότητα ή οι διαφόρων ειδών φοβίες, δεν σταματάει μόνο εδώ, παρά με τα χρόνια τείνει ως πρακτική να πολλαπλασιάζεται. Και μάλιστα κάτω από συνθήκες όπου η επιστημονική και μονοσήμαντη τεκμηρίωση των νέων διαταραχών που θα διαγνωστούν σαν τέτοιες δεν είναι και η καλύτερη δυνατή.
Για συνέχεια βλέπε το άρθρο της Ελευθεροτυπίας στην παρακάτω διεύθυνση.

http://dialogoi.enet.gr/post/οι-ψυχικές-ασθένειες-ως-εξαγώγιμo-προϊόν-της-δύσης

Η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία

Η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία αποτελεί τον συνδυασμό δύο διαφορετικών κατευθύνσεων της γνωσιακής και της συμπεριφορικής θεωρίας.

Στην συμπεριφορική θεραπεία, κλειδί είναι οι αλλαγές στις διάφορες μορφές συμπεριφοράς σε σχέση με τις συνθήκες που αυτές εμφανίζονται. Η συμπεριφορική θεραπεία δέχεται σαν βάση ότι κάθε μορφή συμπεριφοράς είναι μαθημένη, και ως εκ τούτου μπορεί να αλλάξει μέσα από μία νέα διαδικασία μάθησης.

Η γνωσιακή μέθοδος έχει σκοπό την αμφισβήτηση των δυσλειτουργικών πεποιθήσεων και αντιλήψεων που καταλαμβάνουν τις σκέψεις των πασχόντων, ενώ η συμπεριφoρική τεχνική έχει σκοπό την διακοπή των συμπεριφορών αποφυγής δυσαρέστων εμπειριών. Κατά τη γνωσιακή θεωρία, ο τρόπος που οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται και προσλαμβάνουν τις διάφορες καταστάσεις επηρεάζει άμεσα τα συναισθήματα τους. Για τη γνωσιακή θεωρία, οι σκέψεις αποτελούν το κλειδί της θεραπείας. Αντικείμενο του γνωσιακού θεραπευτή είναι σε συνεργασία με τον πάσχοντα να παρέμβει στο επίπεδο της δυσλειτουργικής σκέψης, προκειμένου να αμφισβητήσει την βασιμότητά της και να την τροποποιήσει.

Οι τρόποι θεραπείας μπορεί να είναι η συμπεριφοριστική μέθοδος, ένας συγκερασμός συμπεριφοριστικής και γνωσιακής μεθόδου ή μια καθαρή γνωσιακή μέθοδος.

Η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία είναι μία σύντομη θεραπευτική προσέγγιση (κρατά συνήθως τρεις περίπου μήνες) η οποία μέσω του λόγου, εστιάζει στα παρόντα προβλήματα των ανθρώπων, αξιοποιώντας τρεις συνιστάμενες της προσωπικότητας των ανθρώπων που είναι η σκέψη, το συναίσθημα και η συμπεριφορά. Σκοπός της θεραπείας είναι ο περιορισμός ή η εξάλειψη των συμπτωμάτων από τα οποία κάποιος άνθρωπος μπορεί να υποφέρει. Μπορεί ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύει κανείς τα γεγονότα να τον έχει οδηγήσει στο σχηματισμό αρνητικής εντύπωσης για ότι του συμβαίνει στη ζωή, ακόμη και αν η πραγματικότητα δε συμφωνεί με την απαισιόδοξη εικόνα που της αποδίδεται. Ο θεραπευτής έχει ενεργητικό ρόλο στην θεραπευτική διαδικασία. Η συνεργασία μεταξύ θεραπευτή και πάσχοντος είναι σημαντική. Η θεραπεία βασίζεται πολύ και στην δουλειά που θα κάνει ο πάσχων εκτός των συνεδριών (στη δουλειά, στο σπίτι κλπ).

Αναφέρεται ότι η θεραπεία αυτή είναι αποτελεσματική σε έναν αριθμό ψυχικών διαταραχών όπως κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές, φοβίες, διαταραχές προσωπικότητας κ.α. Η χρησιμοποίηση καταλλήλων φαρμάκων μπορεί να βελτιώσει το θεραπευτικό αποτέλεσμα.

Η παραπάνω θεραπεία, που ασκείται κυρίως από ψυχολόγους, έχει την βάση της στις ΗΠΑ, όπου υπήρξε ανάγκη για σύντομες θεραπευτικές μεθόδους σε αντίθεση με την ψυχανάλυση που ήταν χρονοβόρα και είχε μεγάλο οικονομικό κόστος.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι η θεραπεία αυτού του τύπου είναι πιο “επιφανειακή”, δεν μπαίνει δηλαδή βαθειά στον ψυχισμό του ανθρώπου, μέχρι τα βάθη του ασυνειδήτου, όπου ο πάσχων μπορεί να ξαναβρεί τον χαμένο του εαυτό. Ίσως όμως γι αυτό το λόγο είναι λιγότερο οδυνηρή για τον ψυχισμό του θεραπευομένου.

Τρόποι θεραπείας των ψυχικών διαταραχών.

Για να λάβει κανείς βοήθεια, όταν αισθάνεται βαρύ και δύσκολο να διαχειρισθεί το ψυχικό φορτίο του, πρέπει να ζητήσει τη συμβολή κάποιου ειδικού σε αυτό το θέμα, δηλαδή να απευθυνθεί σε έναν ψυχίατρο ή σε έναν ψυχολόγο. Καλό θα είναι να ζητήσει συστάσεις από κάποιους τους οποίους εμπιστεύεται για το πρόσωπο και την αξιοπιστία του θεραπευτή.
Ο ψυχίατρος είναι γιατρός ειδικευμένος στην ψυχιατρική, δηλαδή στη μελέτη, την συμπτωματολογία, τη διάγνωση και τη θεραπεία των ψυχικών διαταραχών. Ελέγχει αν υπάρχει οργανικό αίτιο που να συνδέεται με την διαταραχή ή εάν η αιτία είναι ψυχική. Ο τρόπος με τον οποίο πλησιάζει το πρόβλημα είναι παρεμβαίνοντας εκεί όπου υπάρχει μια δυσλειτουργία και έτσι μπορώντας να εντοπίσει την αιτία που την προκαλεί ή την συντηρεί, να διαγνώσει την ακριβή φύση της, να επιλέξει την πιο κατάλληλη θεραπεία και να προχωρήσει στη χορήγηση, αν είναι αναγκαίο, φαρμακευτικής αγωγής. Ο ψυχίατρος ενδείκνυται και στις σοβαρές ψυχικές διαταραχές.
Ο ψυχολόγος δεν είναι γιατρός, πρέπει όμως να έχει ολοκληρώσει σπουδές ψυχολογίας και έχει να έχει αποκτήσει την απαιτούμενη εμπειρία, να έχει δηλαδή ασχοληθεί με τα ψυχικά προβλήματα και με τους τρόπους θεραπείας τους. Οι ψυχολόγοι μπορούν να εργάζονται σε ιδιωτικά γραφεία ή σε κλινικές και σε νοσοκομεία ασχολούμενοι με το παραπάνω αντικείμενο, στην δεύτερη δε περίπτωση μπορούμε να μιλούμε για τους κλινικούς ψυχολόγους. Σε ένα ψυχολόγο μπορεί να απευθυνθεί κανείς όταν αντιμετωπίζει ένα ψυχικό πρόβλημα ή πρόβλημα συμπεριφοράς και χρειάζεται βοήθεια, κάποιος δηλαδή που υποφέρει από άγχος, πανικούς, φοβίες, κατάθλιψη, δυσθυμία και δεν καταφέρνει να τα ξεπεράσει μόνος του.
Τόσο ο ψυχίατρος όσο και ο ψυχολόγος μπορούν να είναι ψυχαναλυτές ή θεραπευτές κάποιας άλλης κατεύθυνσης.
Οι βασικές σχολές ψυχοθεραπείας είναι η ψυχοδυναμική - ψυχαναλυτική ή συμπεριφοριστική - γνωσιακή και η συστημική, αλλά υπάρχουν και άλλες.