Γιατί μας αρρωσταίνει το στρες

Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα

Το στρες διαλύει το ανοσοποιητικό σύστημα, αυξάνοντας κατακόρυφα τις πιθανότητες να μολυνθούμε από κάποιο μικρόβιο και να αρρωστήσουμε εξαιτίας του, αλλά και να αναπτύξουμε χρόνια φλεγμονή στο σώμα, αναφέρουν επιστήμονες από τις ΗΠΑ.

Το εύρημά τους παρέχει μία εξήγηση για κάτι που οι περισσότεροι έχουμε παρατηρήσει: πως όταν νιώθουμε έντονη ψυχική ένταση, είμαστε πιο ευάλωτοι στις ιώσεις και τα κρυολογήματα.

Εξηγεί επίσης γιατί τα τραυματικά γεγονότα της ζωής αυξάνουν μακροπρόθεσμα τις πιθανότητες να εκδηλώσουμε κάθε είδους νόσημα, από την καρδιοπάθεια μέχρι την κατάθλιψη.

Η μελέτη βασίσθηκε στην ανάλυση στοιχείων από 176 άνδρες και γυναίκες, που είχαν έρθει αντιμέτωποι με δύσκολα προβλήματα το τελευταίο 12μηνο. Οι ερευνητές στάλαξαν στη μύτη τους μόρια από ιούς του κοινού κρυολογήματος και περίμεναν να δουν εάν θα αρρωστήσουν.

Όσοι εθελοντές εξακολουθούσαν να βρίσκονται σε κατάσταση στρες - όπως αυτή αξιολογήθηκε με ειδικά ερωτηματολόγια και διαγνωστικές εξετάσεις - είχαν διπλάσιες πιθανότητες να εκδηλώσουν κοινό κρυολόγημα.

Οι εξετάσεις αποκάλυψαν πως το ανοσοποιητικό τους σύστημα είχε γίνει λιγότερο ευαίσθητο στην ορμόνη του στρες, την κορτιζόλη, με συνέπεια να διευκολυνθεί η ανάπτυξη φλεγμονής που παίζει ρόλο στην εμφάνιση των συμπτωμάτων του κρυολογήματος.

Σε ένα δεύτερο πείραμα, επιβεβαίωσαν ότι η φλεγμονώδης αντίδραση «τρέφεται» από το στρες, γράφουν στο επιστημονικό περιοδικό «Proceedings of the National Academy of Sciences».

Η φλεγμονή εκδηλώνεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα εντοπίσει κάποιον εισβολέα, καθώς αποτελεί σημαντικό μηχανισμό αυτοπροστασίας του οργανισμού. Όταν όμως είναι χρονία, αυξάνει την επιρρέπεια σε διάφορες ασθένειες.

«Η ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος να ρυθμίζει τη φλεγμονή “προδικάζει” ποιος θα εκδηλώσει κρυολόγημα, αλλά κυρίως ποιος κινδυνεύει να παρουσιάσει νοσήματα που σχετίζονται με αυτήν, όπως τα καρδιαγγειακά, το άσθμα και τα αυτοάνοσα», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Σέλντον Κοέν, καθηγητής Ψυχολογίας και διευθυντής του Εργαστηρίου για τη Μελέτη του Στρες, της Ανοσίας & της Νόσησης στο Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon, στην Πενσιλβάνια. «Όταν έχουμε στρες, τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος αδυνατούν να ανταποκριθούν στον ορμονικό έλεγχο και, κατά συνέπειαν, παράγουν επίπεδα φλεγμονής που ευνοεί τη νόσηση».

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ειδική έκδοση ΥΓΕΙΑ

"Πόρτα" αισιοδοξίας για τους ασθενείς με ανθεκτική κατάθλιψη

Βενιζέλος Β.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 22/12/2011

Όσοι έχουν βιώσει τη βαριά κατάθλιψη γνωρίζουν πόσο περιορίζεται η λειτουργικότητα και η κοινωνικότητά τους και πόση δυστυχία νιώθουν μέσα τους, σε βαθμό που αδυνατούν να παραθέσουν δύο σκέψεις με την πιο στοιχειώδη νηφαλιότητα, κατά τη διάρκεια της ασθένειας. Γνωρίζουν τι σημαίνει να σε "εγκαταλείπει" ο εγκέφαλός σου.

Υπάρχει, όμως, και μία ακόμη πιο βαριά μορφή κατάθλιψης, η ανθεκτική ή δυσίατη κατάθλιψη, η οποία δεν ανταποκρίνεται στη φαρμακευτική αγωγή και την ψυχοθεραπεία, με αποτέλεσμα ο ασθενής να μην μπορεί να απαλλαγεί από τα συμπτώματα της νόσου, να μην μπορεί να αισθανθεί υγιής, να αδυνατεί να ανακτήσει ένα ικανοποιητικό επίπεδο λειτουργικότητας και κοινωνικότητας.

Αυτοί οι ασθενείς υποφέρουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα ή ακόμη και σε χρόνια βάση, με αποτέλεσμα να προβληματίζουν σοβαρά τους θεράποντες γιατρούς τους. Πρόκειται για το 20 - 30% των καταθλιπτικών ασθενών.

Μοναδική διαθέσιμη θεραπεία για τέτοιους ασθενείς ήταν μέχρι πρότινος η ηλεκτροσπασμοθεραπεία, το γνωστό ηλεκτροσόκ. Όμως, παρά το γεγονός ότι η ηλεκτροσπασμοθεραπεία έχει πολύ καλά αποτελέσματα, πραγματοποιείται με γενική αναισθησία και δεν είναι επώδυνη, μπορεί να προκαλέσει διαταραχές της μνήμης και των άλλων γνωσιακών λειτουργιών του ασθενή.

 Νέα ελπίδα για τους ασθενείς

Με την εμφύτεση ενός μικρού διεγέρτη, διαστάσεων ενός μπισκότου, κάτω από το δέρμα, στην περιοχή της αριστερής μασχάλης, ο οποίος συνδέεται στην περιοχή του τραχήλου με το αριστερό πνευμονογαστρικό νεύρο, πάντα κάτω από το δέρμα, λειτουργεί η μέθοδος της "Διέγερσης του Πνευμονογαστρικού Νεύρου" (VNS).

Η μέθοδος είναι εγκεκεριμένη από τον Εθνικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ για τη συμπληρωματική θεραπεία της ανθεκτικής κατάθλιψης, έχει εφαρμοσθεί διεθνώς σε 3.500 ασθενείς περίπου, με ιδιαίτερα ικανοποιητικά αποτελέσματα, και εφαρμόσθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον ψυχίατρο Κ. Ζαχαράκη, διδάκτορα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, και τον νευροχειρουργό Χαρ. Σεφέρη, σε μεγάλη ιδιωτική κλινική της Αθήνας. Πρόκειται για σχετικά σύντομη επέμβαση και ο ασθενής μπορεί να φύγει ακόμη και την ίδια μέρα για το σπίτι του, σύμφωνα με όσα δηλώνει στην "Α" ο Κ. Ζαχαράκης.

Η ασθενής, στην οποία εφαρμόσθηκε τον περασμένο Ιανουάριο η μέθοδος, έπασχε επί χρόνια από σοβαρή ανθεκτική κατάθλιψη, δεν έβγαινε από το σπίτι της και είχε υποβληθεί σε περισσότερα από δέκα (10) ηλεκτροσόκ. Μετά την επέμβαση, η ασθενής παρουσιάζει σημαντική βελτίωση, βγαίνει από το σπίτι της και έχει ανακτήσει μεγάλο μέρος της λειτουργικότητάς της.

 Τα συμπτώματα της κατάθλιψης

Όπως μας εξηγεί ο Κ. Ζαχαράκης, "πρέπει να τονισθεί ότι η θλίψη είναι ένα φυσιολογικό ανθρώπινο συναίσθημα που μπορεί να εμφανιστεί στον οποιονδήποτε, ως αντίδραση σε κάποιο δυσάρεστο γεγονός της ζωής του ή σε κάποιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Αντίθετα, η κατάθλιψη είναι μια ψυχική νόσος και ο καταθλιπτικός άνθρωπος παρουσιάζει συνήθως χαρακτηριστικά συμπτώματα: διαταραχές του ύπνου και της όρεξης για φαγητό, συνήθως απώλεια ή σπανιότερα αύξηση βάρους, έλλειψη διάθεσης να πάει στη δουλειά του ή να ασχοληθεί με τα ενδιαφέροντά του, ίσως έντονο άγχος και ανησυχία, έντονη στενοχώρια και μαύρες σκέψεις για το μέλλον, πιθανές σκέψεις ότι η ζωή δεν αξίζει, δεν έχει νόημα. Σε πιο βαριές μορφές κατάθλιψης, ο ασθενής έχει υπερβολικές ή και εξωπραγματικές ιδέες ενοχής, αναξιότητας, καθώς και σκέψεις αυτοκτονίας. Ένα ποσοστό των καταθλιπτικών ασθενών αποπειρώνται αυτοκτονία και ένα μέρος αυτών αυτοκτονεί τελικά. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι, πολλές φορές, η κατάθλιψη αργεί να γίνει αντιληπτή από το περιβάλλον του ασθενούς, επειδή ο καταθλιπτικός συχνά αποσύρεται από την καθημερινότητα και δεν ενοχλεί τους άλλους, με αποτέλεσμα να μην τραβάει την προσοχή, όπως εάν έπασχε από μια διεγερτική ψυχική νόσο που θα ενοχλούσε το περιβάλλον του".

Πηγή: Αυγή

Πότε έχουμε υποτακτική προσωπικότητα;

Της Μυρσίνης Κωστοπούλου 

Είμαι 28 ετών.  Μετά από 5 χρόνια σχέσης με τον φίλο μου, νιώθω αδύναμη και θυμωμένη. Μήπως φταίει το ότι πάντα βάζω εκείνον και τις ανάγκες του πάνω από εμένα;

Η υποτακτικότητά σας εκφράζεται με την ανάγκη σας να ικανοποιείτε τις επιθυμίες των άλλων ανθρώπων εις βάρος του εαυτού σας. Η αποχή από τα προσωπικά «θέλω» τείνει να δημιουργεί χρόνιο αίσθημα ματαίωσης και θυμού, καθότι οι ανάγκες σας δεν ικανοποιούνται. Ο ανέκφραστος θυμός εύκολα γυρίζει προς τα μέσα και μεταμορφώνεται σε θλίψη.
Ένας υποτακτικός άνθρωπος συνήθως αφήνει τους κοντινούς του ανθρώπους να τον ελέγχουν, φοβάται την απόρριψη, είναι αναποφάσιστος στη ζωή του, αποφεύγει τις συγκρούσεις και επιζητά έντονα τη διαβεβαίωση και την αποδοχή.
Μπορεί επίσης να νιώθετε ότι οι σημαντικές αποφάσεις στην ζωή σας εν τέλει δεν ήταν πραγματικά δικές σας ήνα πιστεύετε ότι αν διεκδικήσετε τις επιθυμίες σας, τότε σημαίνει ότι δεν είστε καλός άνθρωπος. Θλίψη αν δεν ικανοποιήσετε τους άλλους, ενοχή αν φροντίσετε συναισθηματικά τον εαυτό σας... ένα μόνιμο ψυχολογικό αδιέξοδο.
Η παγίδα της υποτακτικότητας είναι ότι η φροντίδα σας για τους άλλους δεν είναι ποτέ αρκετή, με αποτέλεσμα να νιώθετε ανεπαρκείς.
Αποδεχτείτε ότι καταρχήν δεν έχετε την μαγική παντοδυναμία να είστε υπεύθυνη για την ευτυχία του άλλου. Την ευτυχία την δική σας, όμως, μπορείτε να την χτίσετε αν σεβαστείτε καταρχήν τον εαυτό σας και τις ανάγκες σας. Ξεκινήστε από το να εκφράζετε καθημερινά στον σύντροφό σας μικρές σας επιθυμίες και παρατηρήστε τα επακόλουθα οφέλη.
Η εμπλοκή σας σε μια διαδικασία ψυχοθεραπείας μπορεί να αποβεί βοηθητική στο χτίσιμο πιο ισορροπημένων και ισότιμων σχέσεων στη ζωή σας.

Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας-ψυχοθεραπεύτρια, email myrsi@hol.gr

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Weekend

Ο ναρκισσισμός στον άντρα

Της Μυρσίνης Κωστοπούλου

Είμαι 32 ετών και αγαπώ τόσο πολύ το σώμα μου που όλη μέρα ασχολούμαι με το πώς να το τελειοποιήσω. Κάνω 3 ώρες την ημέρα γυμναστική, τρώω μόνο πρωτεΐνες, κοιτιέμαι στον καθρέφτη συνεχώς, αλλά ποτέ δεν νιώθω τόσο μυώδης και ελκυστικός όσο θα ήθελα.

Όχι μόνο οι γυναίκες, αλλά και οι άνδρες σήμερα αισθάνονται δυσαρεστημένοι με το σχήμα και το βάρος του σώματός τους. Πολλοί είναι εκείνοι που κατακλύζονται από ένα φάσμα εμμονών με επίκεντρο την αναζήτηση της μέγιστης μυϊκής μάζας και μιας σχεδόν αψεγάδιαστης εμφάνισης.
Η αλλοιωμένη εικόνα του σώματος, η συνεχής αναζήτηση ενός ολοένα και τελειότερου σωματικού σχήματος, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, ο ψυχαναγκαστικός περιορισμός της τροφής και η ενδεχόμενη χρήση αναβολικών και στεροειδών, παρ’ όλες τις οργανικές τους επιπλοκές, σηματοδοτούν μια κατάσταση που χρήζει αντιμετώπισης. Η κατάθλιψη, το άγχος, η απόσυρση από τους φίλους και οι διαταραγμένες ερωτικές σχέσεις καραδοκούν.
Η επίσκεψη σε ψυχολόγο κρίνεται σημαντική για να μην καταλήξετε να απομονωθείτε και να εγκλωβιστείτε μέσα στις εμμονές σας. Ενδέχεται η ανάγκη σας για υπερβολικό έλεγχο του σώματός σας να αναπαριστά μια βαθύτερη αίσθηση ανεπάρκειας.
Η ανάγκη σας να προστατεύετε δηλαδή έναν ευάλωτο και εύθραυστο ψυχισμό, κάτω από το πέπλο μίας τέλειας μυϊκής και καλλίγραμμης σωματικής εικόνας, η οποία επιχειρεί εις μάτην να λειτουργήσει σανένα τοίχος προστασίας προς τον έξω κόσμο.

Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας-ψυχοθεραπεύτρια, email myrsi@hol.gr
Πηγή: ΤΑ_ΝΕΑ

Σε πτώχευση οδηγείται και η ψυχική υγεία

Αν υπήρχαν οίκοι αξιολόγησης που να βαθμολογούν τις χώρες ανάλογα με το πώς μεταχειρίζονται τους ευάλωτους πολίτες τους, τότε η Ελλάδα θα είχε και επισήμως πτωχεύσει.

Αρκεί να δει κανείς την από χρόνια επιβαρημένη κατάσταση του τομέα της ψυχικής υγείας, που πρόσφατα δέχτηκε τη χαριστική βολή από το υπουργείο Υγείας. Η περικοπή 37 εκατ. (από τα 82 του προϋπολογισμού) για τους επιχορηγούμενους φορείς οδηγεί ήδη σε κλείσιμο ξενώνων χρονίως πασχόντων.

Από τις περίπου 220 δομές ψυχικής υγείας που συντηρούν 68 φορείς σε όλη τη χώρα, κάποιες έβαλαν λουκέτο, άλλες έδιωξαν ασθενείς, ενώ στο σύνολό τους υπολειτουργούν ή εξετάζουν συγχωνεύσεις. Είναι φορτωμένες με χρέη πάνω από 16 εκατ. και έχουν τους (συνολικά 3.050) εργαζομένους απλήρωτους επί 3-6 μήνες.

Μια εικόνα με άδεια ντουλάπια τροφίμων, σωρεία απειλών εξώσεων και λογαριασμούς απλήρωτους επί μήνες, δίνουν οι εργαζόμενοι. «Παίρνουμε χρήματα από τους ασθενείς που έχουν κάποιο επίδομα ή σύνταξη για να καλύψουμε τουλάχιστον τη σίτιση» ομολογεί ο Δημήτρης Ταγκλής, νοσηλευτής σε ξενώνα του ΕΠΙΨΥ, όπου ζουν 18 πάσχοντες με βαριές ψυχωσικές διαταραχές. «Γνωρίζω ξενώνες όπου οικογένειες φέρνουν τρόφιμα από τα σπίτια τους για να μη μείνουν νηστικοί οι ασθενείς» συνηγορεί και η Αγγελική Συλλιγαρδάκη, εργαζόμενη στο κέντρο ανηλίκων «Περιβολάκι».

Και οι δυο τους συμμετέχουν στο συντονιστικό εργαζομένων της ψυχικής υγείας, της αντιμετώπισης ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ, ΚΕΘΕΑ, κέντρα πρόληψης) και της ειδικής αγωγής, που πρώτη φορά συγκροτείται στη χώρα (syntergpsyex.blogspot.com). Επί ενάμιση μήνα, λαμβάνουν από το υπουργείο μόνο αόριστες υποσχέσεις.

Ανάλογη προσπάθεια ξεκίνησε και στη Θεσσαλονίκη, έπειτα από πρόσκληση του Παρατηρητηρίου για τα Δικαιώματα στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας (paratiritiriopsy.org). Εργαζόμενοι αποφάσισαν να κρατήσουν ανοιχτή μια διαρκή συνέλευση «με στόχο να δικτυωθούν οι φορείς που μπορούν να βοηθήσουν τον ευάλωτο πληθυσμό» εξηγεί η Αννα Εμμανουηλίδου, κλινική ψυχολόγος και μέλος του Παρατηρητηρίου.

«Κάποιος που αντιμετωπίζει πρόβλημα μπορεί να απευθυνθεί σε αυτά για να αναχαιτίσει την κλιμάκωση και την επιδείνωσή του. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να συνεχίσει να ζει και να εργάζεται -αν εργάζεται- χωρίς να διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός γύρω του. Αν κλείσουν ή συρρικνωθούν τα κέντρα ψυχικής υγείας και όλη η φροντίδα περάσει στα νοσοκομεία, θα αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι μόνο όταν θα έχουν καταρρεύσει. Είναι σαν να προγραμματίζουμε την κοινωνία να ασθενήσει», συμπληρώνει.

Σε αδιέξοδο οδηγούνται και οι ίδιοι οι ψυχικά πάσχοντες. «Δεν ξέρω τι θα μου ξημερώσει» εξομολογείται ο Λ., πρόεδρος του Σωματείου Ληπτών Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας «Αυτοεκπροσώπηση». «Από τη μια χάνονται γενικά τα κεκτημένα των ληπτών, γιατί αν μειωθούν οι υπηρεσίες θα χειροτερέψει κι άλλο η ποιότητα ζωής μας. Από την άλλη, ξέρω ότι αν αύριο με πιάσει μια κρίση δεν θα υπάρχει δημόσιο νοσοκομείο να με νοσηλεύσει. Μαθαίνουμε ότι μειώνονται οι κλίνες στα δημόσια ψυχιατρεία και πολλοί ασθενείς θα βρεθούν στο δρόμο ή θα τσουβαλιάζονται σε ιδιωτικά θεραπευτήρια, όπου τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα».

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΑ

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Ψυχική Υγεία Χρησιμοποιούν το… ψάρεμα ως θεραπεία

Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα

Δύο ψυχιατρικά νοσοκομεία της Σκωτίας ενέταξαν το ψάρεμα στο θεραπευτικό οπλοστάσιό τους, εκτιμώντας ότι το ήσυχο περιβάλλον στις όχθες των ποταμών μπορεί να δράσει ευεργετικά στους ασθενείς – και ταυτοχρόνως να αμβλύνει το αίσθημα στιγματισμού που νιώθουν.

Η ιδέα γεννήθηκε στο μυαλό ορισμένων νοσηλευτών των νοσοκομείων Leverndale και Dykebar, οι οποίοι είναι δεινοί ψαράδες – και το ιατρικό προσωπικό ενθουσιάστηκε τόσο πολύ από τις πρώτες δοκιμές, ώστε πλέον έχει καταρτίσει ειδικά προγράμματα για τους ασθενείς.

«Δουλεύουμε με ασθενείς που έχουν επίμονα προβλήματα ψυχικής υγείας και βρίσκονται χρόνια κοντά μας. Θέλαμε να κάνουμε κάτι που θα βελτίωνε την ποιότητα της ζωής τους και θα τους παρείχε την ευκαιρία να αλλάξουν την καθημερινή τους ρουτίνα», δήλωσε στον βρετανικό Τύπο ο νοσηλευτής Τζων Κέλι, από το Leverndale.

«Κρίνοντας από την επίδραση του ψαρέματος σε εμάς τους ίδιους, σκεφτήκαμε πως θα έκανε καλό και σε εκείνους. Οι γιατροί μας ενθουσιάστηκαν με την ιδέα, τα πρώτα αποτελέσματα ξεπέρασαν τις προσδοκίες μας και πλέον το εφαρμόζουμε ευρέως».

Οι νοσηλευτές δημιουργούν ομάδες των οκτώ έως 10 ασθενών και πηγαίνουν μία φορά την εβδομάδα μαζί τους για ψάρεμα.

Στόχος του προγράμματος είναι να δοθεί στους ασθενείς μια νέα δεξιότητα, η οποία απαιτεί να διδαχθούν και να εφαρμόσουν κάτι καινούργιο, ενώ ταυτοχρόνως τους παρέχει το αίσθημα της προσωπικής επίτευξης και αμβλύνει το αίσθημα στιγματισμού που νιώθουν.

Επιπλέον, «επειδή οι ασθενείς που χρησιμοποιούν το πρόγραμμα προέρχονται από τους θαλάμους μακράς νοσηλείας, για μερικούς από αυτούς είναι η μοναδική ευκαιρία που έχουν να βγουν στον αληθινό κόσμο», πρόσθεσε ο κ. Κέλι. 

Πηγή: ΝΕΑ

Κάθε τύπος προσωπικότητας και η υγεία του...

Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα

Μοιάζει με ψυχολογική αερολογία – κάτι σαν το πώς να διαλέξεις τον τέλειο άντρα, την ιδανική δουλειά και το απόλυτο φόρεμα που να ταιριάζει με τον χαρακτήρα σου. Στην πραγματικότητα, όμως, υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που υποδηλώνουν ότι ορισμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς μας μπορούν όντως να επηρεάζουν την υγεία μας.

«Η προσωπικότητα διαμορφώνεται από τα γονίδια και το περιβάλλον», λέει στην εφημερίδα «Daily Mail» ο δρ Μάρτιν Χάγκερ, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ και το Πανεπιστήμιο Κέρτιν, στην Αυστραλία.

Βέβαια, το ότι ανήκει ένας άνθρωπος στον άλφα ή στον βήτα τύπο προσωπικότητας δεν συνεπάγεται αυτομάτως ότι λ.χ. θα πάθει έμφραγμα.

«Μπορεί όμως να τον αφυπνίσει, ώστε να αναγνωρίσει εκείνα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του που μπορεί να υπονομεύουν την υγεία του και να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα για να διορθώσει τις ανθυγιεινές συνήθειες που εκπορεύονται από αυτά», προσθέτει.

Στη συνέχεια, παρατίθενται μερικοί συνηθισμένοι τύποι προσωπικότητας και οι συσχετίσεις τους με την υγεία.
Αισιόδοξοι και ριψοκίνδυνοι
Μπορεί πάντοτε να βλέπουν το ποτήρι της ζωής μισογεμάτο και έτσι να έχουν όλες τις προϋποθέσεις με το μέρος τους να ζήσουν πολλά και καλά χρόνια, αλλά οι αισιόδοξοι τύποι υιοθετούν μερικές μάλλον επιζήμιες συμπεριφορές.
Κατ’ αρχήν, έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι υπέρβαροι και παχύσαρκοι. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Ντοσίσα στην Ιαπωνία και από άλλα ερευνητικά κέντρα, έχουν διαπιστώσει πως οι αισιόδοξοι παχύσαρκοι άντρες και γυναίκες έχουν λιγότερες πιθανότητες να χάσουν τα περιττά τους κιλά – ίσως διότι από την υπερβολική αισιοδοξία δεν πολυασχολούνται με τέτοιες λεπτομέρειες και αρέσκονται να απολαμβάνουν τη ζωή (και τους πειρασμούς της) στο έπακρο.
Παρομοίως, η πίστη τους στην ικανότητά τους ότι μπορούν να νικήσουν κάθε αντιξοότητα της ζωής και κατ’ επέκτασιν η προθυμία τους να ρισκάρουν μπορεί να εξηγεί γιατί τελικά οι χαρούμενοι άνθρωποι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να πεθάνουν πρόωρα, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια.

Ο ψυχολόγος δρ Χάουαρντ Σ. Φρίντμαν ανέλυσε στοιχεία από περισσότερα από 1.500 εθελοντές, τους οποίους παρακολούθησε από την ηλικία των 10 ετών και μετά. Όπως διαπίστωσε όσοι εθελοντές είχαν την καλύτερη αίσθηση του χιούμορ ως παιδιά, έζησαν λιγότερο κατά μέσον όρο σε σύγκριση με όσους ήταν λιγότερο εύχαρεις.

Μία άλλη μελέτη, του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, έδειξε πως τα πιο χαρούμενα παιδιά έχουν μεγαλώνοντας περισσότερες πιθανότητες να καπνίζουν, να πίνουν και να ασχολούνται με επικίνδυνα χόμπι.

Αγχώδεις

Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Ντεσκάρτ, στο Παρίσι, κ,αι το Κέντρο Εθισμών & Ψυχικής Υγείας του Τορόντο, διαπίστωσαν ότι οι αγχώδεις και εξαρτώμενοι από τους άλλους τύποι, έχουν πενταπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν έλκος στομάχου.

Και αυτό, διότι συχνά είναι καταθλιπτικοί και συναισθηματικά ασταθείς, με συνέπεια να έχουν αυξημένες πιθανότητες να πίνουν και να καπνίζουν, καθώς και να έχουν ακανόνιστες ώρες φαγητού και ύπνου – συνήθειες που οδηγούν σε υψηλότερη από την φυσιολογική παραγωγή στομαχικών οξέων, τα οποία προκαλούν έλκος.

Το συνεχές άγχος προκαλεί επίσης μόνιμη υπερπαραγωγή της ορμόνης του στρες, της κορτιζόλης, με συνέπεια πονοκεφάλους, ακμή και ουρολοιμώξεις.

Τα καλά νέα; Οι αγχώδεις τύποι κάνουν περισσότερο σεξ, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ. Όπως έδειξε, οι ιδιαίτερα αγχώδεις γυναίκες τείνουν να έχουν πιο σύντομες ερωτικές σχέσεις, γεγονός που υποδηλώνει συσχέτιση σχέση ανάμεσα στην ερωτική επιθυμία και στην προσωπικότητά τους.

Οι ερευνητές εικάζουν ότι ο φόβος τους πως δεν θα βρουν τον σωστό σύντροφο ή ότι δεν θα αποκτήσουν παιδιά τις κάνει να κάνουν σεξ με περισσότερους συντρόφους.

Ευαίσθητοι

Μελέτη του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης έδειξε πως οι άνδρες οι οποίοι είναι ευαίσθητοι και συμπονετικοί, έχουν χαμηλότερα επίπεδα  στρες και λιγότερες πιθανότητες να πάθουν έμφραγμα.

Στη σχετική μελέτη, οι άνδρες βαθμολογήθηκαν με βάση «ανδρικά» χαρακτηριστικά, όπως οι αρχηγικές ικανότητες, η επιθετικότητα και η ριψοκίνδυνη συμπεριφορά, και με «γυναικεία» χαρακτηριστικά, όπως η συμπόνια, η τρυφερότητα, η συναίσθηση και η ευαισθησία για τις ανάγκες των άλλων.

Το συμπέρασμα ήταν πως οι πιθανότητες ενός άνδρα να εκδηλώσει στεφανιαία νόσο μειώνονται σημαντικά όταν έχει έντονα τα «γυναικεία» χαρακτηριστικά. Και αυτό, διότι είναι πιο πρόθυμοι να συζητήσουν για τα συναισθήματά τους και να ζητήσουν βοήθεια.

Επιθετικοί

Η επιθετική συμπεριφορά είναι ένα από τα λιγότερο υγιεινά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, διότι πολυάριθμες μελέτες την έχουν συσχετίσει με αύξηση του κινδύνου αναπτύξεως καρδιολογικών και άλλων δεινών.

Σε μελέτη με 448 γυναίκες, επιστήμονες από το Ογκολογικό Νοσοκομείο της Κηφισιάς διαπίστωσαν ότι όσες είχαν έντονη επιθετικότητα είχαν περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με καρκίνο του μαστού.

Μία άλλη μελέτη σε 61 άνδρες με καρκίνο του παχέος εντέρου, η οποία διεξήχθη στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Κρέιτον, στη Νεμπράσκα, έδειξε πως και οι άντρες διατρέχουν ανάλογο κίνδυνο. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η επιθετικότητα και ο θυμός εξασθενούν το ανοσοποιητικό σύστημα, καθιστώντας έτσι τον οργανισμό ευάλωτο στις ασθένειες.

Ο θυμός αυξάνει επίσης κατά 50% τις πιθανότητες να έχει κανείς γενικότερα κακή υγεία, σύμφωνα με μελέτη της Ιατρικής Σχολής MountSinai, στη Νέα Υόρκη.

Οι επιθετικοί άνθρωποι αντιδρούν πιο γρήγορα και πιο έντονα στο στρες, γεγονός που αυξάνει ταχέως την αρτηριακή πίεση και τους καρδιακούς παλμούς τους, προκαλώντας έτσι φθορές στο καρδιαγγειακό τους σύστημα.

Εξωστρεφείς

Οι εξωστρεφείς άντρες έχουν λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν καρδιοπάθεια, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Μιλάνου. Είναι επίσης λιγότερο επιρρεπείς στις λοιμώξεις και έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναρρώνουν γρήγορα όταν αρρωσταίνουν.

Αυτό μπορεί να οφείλεται στα μειωμένα επίπεδα των ορμονών του στρες: οι εξωστρεφείς άνθρωποι είθισται να αντιμετωπίζουν καλύτερα ό,τι τους φέρνει η ζωή. Και εάν πιστεύουν ότι τους συμβαίνει κάτι, το εξωτερικεύουν ευκολότερα.

Ντροπαλοί

Οι ντροπαλοί τύποι έχει αποδειχθεί πως έχουν 50% περισσότερες πιθανότητες να υποστούν έμφραγμα ή εγκεφαλικό. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Northwestern του Σικάγου που πραγματοποίησαν 30ετή μελέτη εκτιμούν πως αυτό οφείλεται στο ότι ζουν πιο περιορισμένη ζωή και νιώθουν έντονο στρες όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάτι καινούργιο.

Οι ντροπαλοί χαρακτήρες είναι επίσης πιο ευάλωτοι στις ιογενείς λοιμώξεις, όπως το κοινό κρυολόγημα, ανεξάρτητα από την εποχή του χρόνου, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας. Και σε αυτό το εύρημα, ο ρόλος του στρες πιστεύεται ότι είναι καθοριστικός. Και αυτό, διότι – όπως συμβαίνει και με τους πολύ ευαίσθητους ανθρώπους – έτσι και οι ντροπαλοί δείχνουν να αντιδρούν πολύ πιο έντονα στο στρες σε σύγκριση με τους λιγότερο ντροπαλούς.

Καλοκάγαθοι
Οι πραγματικά καλοκάγαθοι άνθρωποι αποκομίζουν μεγάλα οφέλη στην υγεία τους, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου. Όπως έδειξε, διατρέχουν μειωμένο κίνδυνο να εκδηλώσουν διαβήτη, οστικά προβλήματα, ισχιαλγία, εγκεφαλικό, ακόμα και νόσο του Άλτσχαϊμερ.

Το εύρημα βασίζεται στην συνδυασμένη ανάλυση περισσότερων από 190 μελετών, οι οποίες δείχνουν πως οι καλοκάγαθοι άνθρωποι τείνουν να είναι απλοί στον τρόπο ζωής τους και έτσι να υιοθετούν υγιεινές συνήθειες, όπως η προσεγμένη διατροφή και η συστηματική φυσική δραστηριότητα.

Tips

Ο χαμηλός δείκτης νοημοσύνης συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για εκδήλωση άγχους και την εμφάνιση άνοιας σε μεγάλη ηλικία, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου.

Info

Πληροφόρηση για την ψυχική υγεία
http://www.nimh.nih.gov/index.shtml

Ένας στους πέντε Έλληνες «παλεύει» με την αϋπνία

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μάρθα Καϊτανίδη, mkaitanidi@dolnet.gr

Μάτι δεν κλείνουν πάνω από δύο εκατομμύρια Έλληνες λόγω διαταραχών ύπνου. Οι επιστήμονες έχουν μετρήσει έως σήμερα τουλάχιστον 84 «ασθένειες» του ύπνου, υπογραμμίζοντας ότι ακόμη και ο σύγχρονος τρόπος ζωής εντείνει την αϋπνία!

Είναι ενδεικτικό ότι η υπνηλία προκαλείται και από την ανατροπή που επέφερε η αλματώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας στη ζωή του ανθρώπου τις τελευταίες δεκαετίες (της κοινωνίας των 24 ωρών) και η οποία τον έχει αναγκάσει να κοιμάται λιγότερο, απ ότι χρειάζεται.

Το αποτέλεσμα είναι το παγκόσμιο «χρέος» ύπνου: «πρέπει ωστόσο, να σεβόμαστε τον οργανισμό μας και τους ρυθμούς του», δήλωσε σε σημερινή συνέντευξη Τύπου η πνευμονολόγος – διευθύντρια της Μονάδας Μελέτης στο «Σισμανόγλειο» δρ. Αναστασία Αμφιλοχίου με αφορμή το 37^ο Ετήσιο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών, που φέτος συμπληρώνει 175 χρόνια από την ίδρυση της.

Μάλιστα, όπως η ίδια υπογράμμισε, δεν υπάρχει κανόνας για τις ώρες ύπνου που χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός. Σε γενικές γραμμές τα βρέφη χρειάζονται από 16 ώρες την ημέρα, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας 11 ώρες τη νύχτα και 2.5 το μεσημέρι, οι έφηβοι 9 ώρες, οι ενήλικες 8 ώρες και οι υπερήλικες 6 ώρες.

«Είναι ωστόσο, γεγονός ότι ένας στους τρεις ενήλικες πάσχουν ή θα παρουσιάσουν κάποια στιγμή στην ζωή τους αϋπνία. Αυτό πρακτικά σημαίνει, ότι ο ύπνος δεν καλύπτει τις ανάγκες τους με αποτέλεσμα να μην είναι λειτουργικοί την επόμενη ημέρα. Πόσες ώρες ύπνου χρειάζεται κάποιος; Εξαρτάται από τον οργανισμό. Εμείς οι ίδιοι γνωρίζουμε τον εαυτό μας και πότε αισθανόμαστε ξεκούραστοι», πρόσθεσε η δρ. Αμφιλοχίου.

Μεγάλη επιδημιολογική έρευνα στις ΗΠΑ (National Sleep Foundation) το 2002 έδειξε ότι το 1/3 χρειάζεται τουλάχιστον 8 ώρες ύπνου για να μην αισθάνεται υπνηλία την επομένη, ενώ κοιμούνται κατά μέσον όρο 6,9 ώρες τις καθημερινές και 7,5 τα Σαββατοκύριακα

Όπως προκύπτει από επιστημονικές μελέτες, οι άνθρωποι κοιμούνται πλεόν 1 ½ ώρα λιγότερο σε σύγκριση με έναν αιώνα πριν. Και εκτός από τους σύγχρονους ρυθμούς ζωής που εμποδίζουν ολοένα και περισσότερους ανθρώπους να απολαύσουν έναν ήσυχο βραδινό ύπνο, η οικονομική κρίση είναι ακόμη ένας παράγοντας που ξαγρυπνάει τους ανθρώπους σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Συγκεκριμένα, το 2009 στις ΗΠΑ παρατηρήθηκε κατά 30% αύξηση των επισκέψεων στους γιατρούς κυρίως για αϋπνία. Τα πρώτα στοιχεία δείχνουνότιαντίστοιχο φαινόμενοέχουμε και στη χώρα μας κυρίως από ανέργους ηλικίας 35 με 55 χρόνων.

«Πράγματι το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα μεγάλο και οι επιπτώσεις του έχουν σοβαρότατες συνέπειες στη ζωή του ανθρώπου με άμεσο αντίκτυπο στο κοινωνικό σύνολο» σημείωσε ο πρόεδρος της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών,Καθηγητήςκ Αθανάσιος Σκουτέλης, αναφερόμενος στις διαταραχές του ύπνου.

«Δυστυχώς, συμπλήρωσε ο κ Σκουτέλης, μέχρι σήμερα δεν έχει αξιολογηθεί σωστά και δεν έχει υπολογιστεί το τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό του κόστος».

Οι «αρρώστιες» του ύπνου

Αϋπνία

Η πιο συχνή διαταραχή του ύπνου είναι η αϋπνία. Το 14% του πληθυσμού υποφέρει από τον εφιάλτη της χρόνιας αϋπνίας, ενώ 1 στους 2 ή 3 ενήλικες θα παρουσιάσει αϋπνία σε κάποια φάση της ζωής του. Δεν υπάρχει αντικειμενικός τρόπος προσδιορισμού της. Ο πάσχων αναφέρει την υποκειμενική του αίσθηση. Διακρίνεται δε σε:

* αϋπνία, τύπου επελεύσεως (όταν αργεί να έρθει ο ύπνος)

* αϋπνία, τύπου διακρατήσεως (όταν ξυπνά στη μέση της νύχτας και δεν μπορεί να ξανακοιμηθεί)

* αϋπνία, τύπου αφυπνίσεως (όταν ξυπνά πολύ νωρίς)

Οι συνέπειες της αϋπνίας είναι η υπνηλία και η μείωση λειτουργικότητας την επόμενη μέρα. Η θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει:

* φαρμακευτική αγωγή, για περιορισμένο διάστημα λίγων εβδομάδων

* συμπεριφορικές -γνωσιακές θεραπείες (υγιεινή του ύπνου οπωσδήποτε)

* εναλλακτικές θεραπείες (βελονισμός, ομοιοπαθητική)

Σύνδρομο Άπνοιας – Υπόπνοιας Ύπνου

Το σύνδρομο άπνοιας- υπόπνοιας ύπνου ταλαιπωρεί 4% των ανδρών και 2% των γυναικών και αποτελεί τηνπιο συχνή οργανική αιτία υπνηλίας. Ευτυχώς ειδοποιεί συνήθως τον ασθενή και τους οικείους του θορυβωδώς. Παρουσιάζει έντονο ροχαλητό στη διάρκεια του ύπνου και κόπωση την ημέρα, που ΔΕΝ δικαιολογείται από την εργασία ή τις άλλες δραστηριότητες. Ακόμη παρουσιάζει υπνηλία παρότι ό ασθενής έχει κοιμηθεί αρκετές ώρες.

Επίσης η άπνοια συνδέεται με αρτηριακή υπέρταση, έμφραγμα, εγκεφαλικό, αρρυθμία, αλλά και κατάθλιψη, διαταραχές μνήμης, κρίσης, συγκέντρωσης, καθώς και με σεξουαλικές διαταραχές κυρίως στους άνδρες.

Η πιο σημαντική όμως επίπτωση του συνδρόμου, κυρίως λόγω της υπνηλίας που προκαλεί, είναι ο αυξημένος κίνδυνος τροχαίων ατυχημάτων. Σε έρευνα που διεξήχθη από τη Μονάδα Ύπνου του Σισμανογλείου Νοσοκομείου με ερωτηματολόγια σε ασθενείς με σοβαρή άπνοια, το 60% παραδέχτηκαν υπνηλία στην οδήγηση, ενώ το 15% είχε τροχαίο ατύχημα (πραγματικό ή βγήκε από το δρόμο).

Η θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει οδηγίες για την αποφυγή των προδιαθεσικών παραγόντων, εφαρμογή ενδοστοματικών συσκευών και σε βαρύτερες μορφές εφαρμογή συσκευών θετικής πίεσης CPAP ή BiPAP. Σπανίως και σε ειδικές καταστάσεις μπορεί να προταθεί χειρουργική θεραπεία.

H διαταραχή ύπνου λόγω εργασίας σε βάρδιες

Αφορά το 10% των εργαζομένων σε βάρδιες που περιλαμβάνουν οπωσδήποτε νύχτα. Εδώ θεραπευτικά τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα διότι δεν είναι πάντα εύκολο να αλλάξει, ο ασθενής, εργασία. Έτσι χορηγούνται φάρμακα που επάγουν την εγρήγορση 30-60 min πριν την εργασία, που συνδυάζονται ενδεχομένως με αντιμετώπιση της αϋπνίας που παρατηρείται όταν επιθυμεί να κοιμηθεί την ημέρα

Όταν μας λείπει ύπνος…

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, οι αυξημένες υποχρεώσεις, η ανασφάλεια που προκαλεί η οικονομική κρίση αναγκάζουν τους ανθρώπους να κοιμούνται λιγότερες ώρες από εκείνες που χρειάζεται ο οργανισμός τους.

Οι βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις περιλαμβάνουν:

* Μειωμένη εγρήγορση την επόμενη ημέρα

* 1½ ώρα απώλεια ύπνου οδηγεί σε 32% μείωση εγρήγορσης

* διαταραχές μνήμης, ικανότητας σκέψης, συνειρμών, διαχείρισηςπληροφορίας

* διπλάσιο κίνδυνο για επαγγελματικό ατύχημα

* μειωμένη δραστηριότητα ανοσοποιητικού συστήματος

Οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις περιλαμβάνουν:

* αρτηριακή υπέρταση

* συσχέτιση με στεφανιαία νόσο μέσω αυξημένης CRP

* προδιάθεση για ανάπτυξη σακχαρώδους διαβήτη

* ψυχικές διαταραχές όπως κατάθλιψη

* μείωση διανοητικής ικανότητας

* αυξημένος κίνδυνος θνητότητας

* προβλήματα στη σχέση με σύντροφο

* παχυσαρκία

* μη ασφαλή οδήγηση – τροχαία

Πηγή: ΝΕΑ

Κρύβουν το στρες για να μην απολυθούν

Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα

Υπό καθεστώς τρόμου δουλεύουν πλέον οι περισσότεροι εργαζόμενοι, φτάνοντας στο σημείο να μην παίρνουν καν αναρρωτική άδεια φοβούμενοι ότι θα απολυθούν, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.

Ο βρετανικός οργανισμός ψυχικής υγείας Mind πήρε συνεντεύξεις από 2.000 εργαζόμενους για τις παρούσες συνθήκες εργασίας τους, διαπιστώνοντας πως στα δύο τρίτα των περιπτώσεων η δουλειά έχει γίνει πιο εντατική και οι προϊστάμενοι πιο απαιτητικοί.

Επιπλέον, ο ένας στους τρεις δήλωσε πως τον αγχώνουν πολύ οι περικοπές στη δουλειά του, ενώ το 48% δήλωσαν πως προτιμούν να πηγαίνουν άρρωστοι στη δουλειά παρά να λείψουν έστω και μία μέρα διότι φοβούνται ότι θα απολυθούν.

Παρ’ ότι όμως το 60% είπαν πως νιώθουν πλέον καταβεβλημένοι έως καταθλιπτικοί από το εργασιακό στρες, ο ένας στους πέντε είπαν πως δεν λένε τίποτα για ό,τι νιώθουν, διότι πιστεύουν πως αν το κάνουν θα απολυθούν.

Όντως, η έρευνα έδειξε πως απ’ όσους είπαν στους προϊσταμένους τους πως έχουν πρόβλημα, το 22% απολύθηκαν ή παραιτήθηκαν.

Οι εκπρόσωποι του Mind έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου, τονίζοντας πως τα προβλήματα ψυχικής υγείας των εργαζομένων έχουν πλέον φτάσει σε ανησυχητικό επίπεδο, με τις περικοπές και την απώλεια των θέσεων εργασίας να τους συνθλίβουν ψυχικά.

Οι εργαζόμενοι πλήττονται επίσης από την εντατικοποίηση της εργασίας, τους μη ρεαλιστικούς στόχους και τους κακούς μάνατζερ.

«Η αρνητικότητα που εξακολουθεί να περιβάλλει το εργασιακό στρες και τα προβλήματα ψυχικής υγείας είναι ανεπίτρεπτη στην σύγχρονη εποχή», δήλωσε ο εκτελεστικός διευθυντής του Mind κ. Πωλ Φάρμερ.

«Η πίεση και το στρες μπορεί να αποτελεί μέρος της εργασιακής ζωής, αλλά το να μην δέχονται οι επιχειρήσεις πως όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποια όρια, είναι ένα λάθος που τους κοστίζει εκατομμύρια. Το στίγμα είναι τόσο μεγάλο, που οι εργαζόμενοι φοβούνται πως αν τολμήσουν να μιλήσουν για το στρες, θα χάσουν τη δουλειά τους».

Και συνέχισε: «Τα προβλήματα ψυχικής υγείας υπάρχουν σε όλους τους εργασιακούς χώρους, αλλά προς το παρόν λιμνάζουν δίχως να κάνουν κάτι οι επιχειρήσεις για να τα αντιμετωπίσουν».

Ο κ. Φάρμερ τόνισε πως αν θέλουν να πάψουν να χάνουν χρήματα οι επιχειρήσεις, πρέπει να φροντίσουν να είναι το προσωπικό τους ευτυχισμένο, κάνοντας συχνά διαλείμματα και έχοντας τη δυνατότητα να μιλάει για τις πιέσεις που νιώθει στη δουλειά του.

«Οι – λιγοστές προς το παρόν – επιχειρήσεις που ήδη εφαρμόζουν τέτοιες τακτικές, βλέπουν ήδη το όφελος, με τις αναρρωτικές άδειες να μειώνονται, το κόστος να περιστέλλεται και το προσωπικό τους να είναι παραγωγικό και πιστό σε αυτές», πρόσθεσε. «Είναι ώρα να αλλάξουν όλοι οι εργοδότες την στάση τους απέναντι στα προβλήματα ψυχικής υγείας που σχετίζονται με τη δουλειά».

Πηγή: ΝΕΑ

Βαρύ το πένθος για την καρδιά

Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα

Τους μήνες έπειτα από τον χαμό ενός συντρόφου ή παιδιού, όσοι μένουν πίσω διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν σοβαρό καρδιακό επεισόδιο επειδή αυξάνονται οι καρδιακοί παλμοί τους και παρουσιάζουν συχνά αρρυθμίες, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.

Ο κίνδυνος αυτός τείνει να υποχωρεί έπειτα από 6 μήνες, είπαν αυστραλοί επιστήμονες στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας, που διεξάγεται στο Σικάγο.

Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ παρακολούθησαν την καρδιολογική υγεία 78 εθελοντών, ηλικίας άνω των 33 ετών, οι οποίοι πρόσφατα είχαν χάσει τον σύντροφο ή το παιδί τους, καθώς και ισάριθμων, μη πενθούντων εθελοντών. Επιπλέον, κατέγραφαν το άγχος και την κατάθλιψη που ένιωθαν.

Όλοι οι πενθούντες είχαν χάσει τον σύντροφο ή το παιδί τους δύο εβδομάδες πριν συμφωνήσουν να συμμετάσχουν στη νέα μελέτη. Οι ερευνητές τους ζήτησαν να υποβληθούν σε 24ωρη καταγραφή της καρδιακής λειτουργίας τους με ειδικά μόνιτορ (λέγονται χόλτερ).

Όπως έδειξε η 24ωρη καταγραφή, η καρδιά των εθελοντών που πενθούσαν κτυπούσε λίγο πιο γρήγορα απ’ ό,τι των υπολοίπων - κατά μέσον όρο 75 φορές το λεπτό έναντι 70,7. Το ανησυχητικό όμως ήταν πως οι εθελοντές που πενθούσαν παρουσίαζαν με διπλάσια συχνότητα ταχυκαρδία, δηλαδή επιτάχυνση της καρδιακής λειτουργίας τους σε παθολογικά επίπεδα.

Η ταχυκαρδία από μόνη της δεν προκαλεί σοβαρό πρόβλημα σε έναν υγιή άνθρωπο – ει μη τι άλλο, αποτελεί και φυσιολογική συνέπεια του έντονου στρες και άγχους που δεν οφείλεται στο πένθος. Σε ανθρώπους, όμως, που έχουν προϋπάρχοντα καρδιολογικά προβλήματα, μπορεί να προκαλέσει έμφραγμα.

«Αν και όταν πενθούμε το μόνο που σκεφτόμαστε είναι ο άνθρωπος που χάσαμε, δεν πρέπει να αμελούμε τον εαυτό μας», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Τόμας Μπάκλυ, από τη Νοσηλευτική Σχολή του πανεπιστημίου.

«Ειδικά αν κάποιος πάσχει ήδη από καρδιαγγειακά προβλήματα, πρέπει να έχει το νου του, ώστε να ζητήσει αμέσως ιατρική βοήθεια εάν νιώσει κάποιο καρδιολογικό σύμπτωμα».

Τα καλά νέα είναι πως έπειτα από 6 μήνες, η καρδιολογική λειτουργία των πενθούντων είχε επιστρέψει στα φυσιολογικά όρια.

Όσον αφορά τα επίπεδα της κατάθλιψης, αυτά ήταν αρχικά τετραπλάσια στους εθελοντές που πενθούσαν και μολονότι μειώθηκαν λίγο με το πέρασμα του χρόνου, στους 6 μήνες εξακολουθούσαν να είναι πάρα πολλά – τριπλάσια απ’ ό,τι μεταξύ των εθελοντών που δεν πενθούσαν. 

Πηγή: ΝΕΑ

Πότε και πώς ωφελεί η ψυχοθεραπεία

Της Μυρσίνης Κωστοπούλου

Η ψυχοθεραπεία περιλαµβάνει τη θεραπεία ψυχικών και διαπροσωπικών δυσκολιών µέσω της χρήσης ψυχολογικών µεθόδων. Η εποικοδοµητική χρήση του λόγου για την ανάλυση, την επεξεργασία και την επικοινωνία µεταξύ θεραπευτή και θεραπευόµενου αποτελεί κεντρικό εργαλείο στην ψυχοθεραπεία. «Ψυχοθεραπείες» υπάρχουν πολλές (π.χ. γνωσιακή - συµπεριφορική, υποστηρικτική, οµαδική, ψυχοδυναµική, πελατοκεντρική, συστεµική θεραπεία) και παρέχονται από κλινικά εκπαιδευµένους ψυχολόγους ή ψυχιάτρους.
Η ψυχοθεραπεία, όχι ως πανάκεια, αλλά ως διαδικασία κατανόησης του εαυτού µας που θα συµβάλει στην αποτελεσµατικότερη διαχείριση των εσωτερικών και διαπροσωπικών προβληµάτων, προτείνεται στις ακόλουθες περιπτώσεις:
* Κατάθλιψη, άγχος, φοβίες, εµµονές, ψυχαναγκασµοί, χρόνιες ψυχιατρικές διαταραχές
* Δυσκολίες στον ύπνο, τη λήψη τροφής, τη σεξουαλική λειτουργία, καταχρήσεις
* Προβλήµατα στην επικοινωνία µε τον σύντροφο
* Διαχείριση συµβολικών και πραγµατικών απωλειών
* Χαµηλή αυτοεκτίµηση
* Αναστολές στην εκπλήρωση των προσωπικών επιθυµιών
* Υπαρξιακά ερωτήµατα που οδηγούν σε χρόνιο αίσθηµα αδιεξόδου
* Βαθιά ριζωµένο αίσθηµα µοναξιάς και αποµόνωση

Καταλυτικό ρόλο διαδραµατίζει η ποιότητα της θεραπευτικής σχέσης ανάµεσα σε θεραπευτή και θεραπευόµενο. Η δύναµη της επιθυµίας του ίδιου του ατόµου να αλλάξει αποτελεί σηµαντικό µοχλό αλλαγής.
Ερευνες αποτελεσµατικότητας βρίσκουν σηµαντική µείωση κλινικών συµπτωµάτων, όπως π.χ. άγχος, κατάθλιψη, ψυχοσωµατικές εκδηλώσεις. Μπορεί να συµβάλει επίσης στην αλλαγή των µέχρι τώρα στάσεων και αντιλήψεων για τον εαυτό µας και σε ένα αίσθηµα «ολοκλήρωσης» του «εγώ». Την αυτονοµία και την αυτοεκτίµηση οι περισσότεροι θεραπευόµενοι αντλούν µέσα από το ταξίδι της ψυχοθεραπείας.
Η αλλαγή δυσλειτουργικών συµπεριφορών επίσης µπορεί να επιτευχθεί (π.χ. καταχρήσεις, ξεσπάσµατα θυµού, λάθος επιλογές συντρόφων) όπως και η προσαρµοστικότερη διαπροσωπική συµπεριφορά, η οποία συνήθως οδηγεί στο χτίσιµο νέωνκαι υγιέστερων σχέσεων µε τους σηµαντικούς «άλλους».
Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια (Ph.D.)

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία

Πώς επιλέγουμε τον σύντροφό μας;

Της Μυρσίνης Κωστοπούλου

Πώς επιλέγουμε τον σύντροφό μας; Οι λόγοι είναι πολύπλοκοι και συχνά διαφεύγουν από τη συνείδησή μας. Καθοριστικό ρόλο παίζουν: 
* Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της προσωπικότητάς μας που, αν και ευμετάβλητα, δεν παύουν να καθορίζουν τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας. 
* Η συγκυρία της στιγμής
* Οι αναπαραστάσεις που κουβαλάμε μέσα μας ως προς τι είναι μία σχέση και κυρίως τι σημαίνει για εμάς μία ικανοποιητική και ευτυχισμένη σχέση (υποκειμενικές προφανώς για τον καθένα έννοιες, που δεν υπόκεινται σε αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγησης). Σημαντικό ρόλο παίζει ο βαθμός της προσήλωσής μας στις κοινωνικές επιταγές και τις θεσμικές προεκτάσεις τους.
Τα παιδικά βιώματα
Σημαντικό, αν όχι πρωτεύοντα, ρόλο διαδραματίζουν εδώ τα παιδικά μας βιώματα. Κάθε ιστορία σχέσης κουβαλά μαζί της και ένα παρελθόν. Τα πρόσωπα δεν είναι ποτέ μόνο δύο. Η ψυχολογία μάς διδάσκει ότι σε μία σχέση δεν συναντώνται μόνο δύο πρόσωπα, αλλά και το παρελθόν και οι ιστορίες της ζωής τους. Ο άλλος είναι μία λευκή οθόνη, που πάνω της προβάλλουμε χαρακτηριστικά, ρόλους και ανεκπλήρωτες επιθυμίες που μας ταξιδεύουν πίσω στην παντοδυναμία της παιδικής ηλικίας.
Είναι η περίοδος της ζωής μας, όπου οι σημαντικοί Άλλοι (συνήθως οι γονείς μας) λειτουργούν ως πρότυπα. Πρότυπα είτε προς μίμηση είτε προς αποφυγή.
Τα πρότυπα όμως αποδεικνύονται καθ΄ οδόν εύθραυστα και ευάλωτα. Το πρότυπο της γονεϊκής σχέσης δεν καταφέρνει συχνά να πείσει για την αυθεντικότητα και την αξία του. Το παιδί ως ενήλικος τείνει να αναπαράγει τη δυσλειτουργία αυτή ή καταφέρνει να την υπερβεί.
Έτσι, λοιπόν, στην ενήλικη ζωή μας ξαναζούμε τη σχέση των γονιών μας είτε με το να την επαναλάβουμε (καταναγκασμοί επανάληψης) είτε με το να ξαναγράψουμε την ιστορία αλλιώς, αποφεύγοντας προηγούμενες ματαιώσεις ή τραύματα.
Στην πρώτη περίπτωση, κινδυνεύουμε να πέσουμε ξανά και ξανά στις ίδιες παγίδες. Μπορεί π.χ. να διαχειριζόμαστε το παιδικό βίωμα ενός ψυχρού πατέρα, επιλέγοντας ασυνείδητα αντίστοιχους συντρόφους, διαιωνίζοντας έτσι μία μόνιμη συναισθηματική στέρηση και μοναξιά μέσα μας.
Στη δεύτερη περίπτωση, αποδεχόμαστε αυτό που μας συνέβη (η ψυχοθεραπεία εδώ βοηθά) και αρχίζουμε να προσπαθούμε συνειδητά να αποφύγουμε πρόσωπα/καταστάσεις που π.χ. θα μας εγκαταλείψουν, θα μας κακοποιήσουν και θα μας στερήσουν συναισθηματικά, υπέρ ενός εσωτερικευμένου «καλού γονέα».
Ο ψυχισμός είναι τόσο πολύπλοκος που, είτε το θέλουμε είτε όχι, μια ερωτική σχέση σπάνια είναι τόσο αποκρυσταλλωμένη και διάφανη, ώστε τα κίνητρά μας να είναι απόλυτα ξεκάθαρα. Αλλά αυτό ίσως και να είναι η όλη γοητεία του έρωτα.
Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια (Ρh.D). Εmail: myrsi@hol.gr
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία

Χειρουργείο για την κατάθλιψη

Βρετανίδα νοσοκόμα έγινε ο πρώτος άνθρωπος στον πλανήτη που ξεπέρασε με δύο επεμβάσεις τη βαριά κατάθλιψη. Δύο από τις πιο πρωτοποριακές επεμβάσεις νευροχειρουργικής χρειάστηκε η 62χρονη Βρετανίδα νοσοκόμα Σίλα Κουκ για να γίνει ο πρώτος άνθρωπος στον πλανήτη που -τουλάχιστον εδώ και έναν χρόνο- έχει ξεπεράσει με αυτές τις νέες τεχνικές τη χρόνια βαριά κατάθλιψη, από την οποία υπέφερε για δέκα χρόνια! Η Κουκ παρακολουθούνταν όλη αυτή την περίοδο από γιατρούς του Εθνικού Συστήματος Υγείας της Βρετανίας (NHS), όμως οι συμβατικές μέθοδοι θεραπείας της κατάθλιψης με αντικαταθλιπτικά και ψυχοθεραπεία είχαν αποτύχει. Η ασθενής είχε εγκλωβιστεί σε αυτοκτονικές τάσεις, παρουσίαζε σοβαρά προβλήματα παραμέλησης του εαυτού της, δεν έτρωγε κανονικά, είχε απομακρυνθεί πλήρως από την οικογένειά της παίρνοντας διαζύγιο από τον σύζυγό της και κρατώντας αποστάσεις από τα παιδιά και τα εγγόνια της, ενώ είχε παραιτηθεί και από την εργασία της. Οι γιατροί του NHS του Μπρίστολ, μαζί με ειδικούς ερευνητές του πανεπιστημίου της πόλης και του νοσοκομείου Φρέντσεϊ, της πρότειναν να δοκιμάσει άλλες μεθόδους θεραπείας και συγκεκριμένα προχώρησαν με τη συναίνεσή της στην πρώτη δοκιμή μιας παραλλαγής της νευροχειρουργικής επέμβασης, που είναι γνωστή με την ονομασία «εν τω βάθει ηλεκτρικός ερεθισμός του εγκεφάλου» (DBS). Στην εγχείρηση αυτή εμφυτεύονται στον εγκέφαλο ηλεκτρόδια που είναι συνδεδεμένα με έναν μικροσκοπικό «βηματοδότη» και τα οποία ερεθίζουν με ηλεκτρικό ρεύμα συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου. Η πρωτοποριακή παραλλαγή με την οποία πειραματίζονταν οι άνθρωποι του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ σχετίζεται με την ενεργοποίηση μέσω των ηλεκτροδίων δύο διαφορετικών περιοχών του εγκεφάλου, που σχετίζονται με τη διάχυση και τον έλεγχο του συναισθήματος. Παρά την αρχική βελτίωση που σημειώθηκε μετά την πρώτη επέμβαση, η Κουκ υποτροπίασε δύο μήνες αργότερα, με αποτέλεσμα οι γιατροί να της προτείνουν να γίνει η πρώτη ασθενής στην οποία εφαρμόστηκε ως δεύτερη επέμβαση μια παραλλαγή της πρόσθιας προσαγωγιοτομής (GTAC). Σε αυτήν την εγχείρηση, οι ειδικοί «καίνε» τις συνάψεις του εγκεφάλου που παρουσιάζουν δραστηριότητα που δεν θα έπρεπε να παρουσιάζουν (παλιότερα αφαιρούσαν ολόκληρα κομμάτια από το όργανο). Από τον Φεβρουάριο του 2010 που πραγματοποιήθηκε και η δεύτερη επέμβαση, μέχρι σήμερα, η Κουκ δεν έχει εμφανίσει συμπτώματα κατάθλιψης. ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΝΟΣΟΣ Υποφέρει το 20% του πληθυσμού Η κατάθλιψη είναι μια ασθένεια που επηρεάζει περίπου το 20% του συνολικού πληθυσμού της Γης, ποσοστό που έχει εμφανίσει κατάθλιψη τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του. Το 50% περίπου των διαγνωσμένων ασθενών που παρακολουθείται από ειδικούς, θεραπεύεται σε έξι μήνες. Ενα 10% όμως συνεχίζει να μην αισθάνεται καλά, ακόμα και τρία χρόνια αφότου είχε εμφανίσει κατάθλιψη. Από τα τρία χρόνια και έπειτα μόνο ένας στους δέκα ασθενείς καταφέρνει να ξεφύγει από τη νόσο. ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Πηγή: Έθνος

Η φοβία της ασθένειας

Της Μυρσίνης Κωστοπούλου 

O φόβος ότι ένα άτομο έχει ή ότι μπορεί να έχει στο μέλλον μια σοβαρή ασθένεια, βρίσκεται στο επίκεντρο της υποχονδρίασης, μίας σοβαρής κλινικής διαταραχής η οποία διαταράσσει την ποιότητα της ζωής πολλών ανθρώπων σήμερα. Στις ιατρικές υπηρεσίες το ποσοστό υπολογίζεται ότι αγγίζει μέχρι και το 10% του συνόλου των ασθενών. Εμφανίζεται συνήθως στην ηλικία των 20-30, στο ίδιο ποσοστό σε άνδρες και γυναίκες και ακολουθεί μία χρόνια πορεία με εναλλασσόμενη ένταση των συμπτωμάτων.
Χαρακτηριστικά συμπτώματα είναι:
- Η συνεχόμενη και συστηματική παρερμηνεία των σωματικών αισθήσεων, π.χ. αθώα συμπτώματα όπως ένας παροδικός πονοκέφαλος ή οι γρήγοροι χτύποι της καρδιάς, κάνουν το ευάλωτο άτομο να αμφισβητεί την «αθωότητα» της φύσης τους.
- Το άτομο υποβάλλεται σε ατέρμονες ιατρικές εξετάσεις και αναζητά διαρκώς τη διαβεβαίωση από γιατρούς ποικίλων ειδικοτήτων, προκειμένου να πειστεί ότι δεν πάσχει από μια σοβαρή ασθένεια.
- Ωστόσο οι ιατρικές διαβεβαιώσεις δεν είναι ποτέ αρκετές, δεν είναι ποτέ εφησυχαστικές. Πιστεύει συχνά ότι δεν λαμβάνει επαρκή ιατρική φροντίδα και συνήθως αντιστέκεται στις προτεινόμενες παραπομπές σε ειδικούς ψυχικής υγείας.
- Με το πέρασμα του χρόνου, το άτομο εγκλωβίζεται σε έναν φαύλο κύκλο, μέσα στον οποίο οιοδήποτε ερέθισμα (π.χ. μία ιατρική εκπομπή στην τηλεόραση) είναι ικανό να πυροδοτήσει την παρερμηνεία των σωματικών του αισθήσεων (π.χ. «ο πονοκέφαλος είναι ένδειξη ότι θα πάθω εγκεφαλικό επεισόδιο»), τις επακόλουθες επισκέψεις στους γιατρούς και ένα χρόνιο κενό όπου κυριαρχεί ο φόβος και η απόγνωση.
Τα αίτια
Τα αίτια μπορούν να αναζητηθούν σε αρρώστιες τις οποίες το άτομο μπορεί να έχει βιώσει κατά την παιδική του ηλικία, σε σοβαρές ασθένειες ή αιφνίδιες απώλειες αγαπημένων προσώπων. Τα φοβικά μοντέλα της συμπεριφοράς των γονέων (όπως π.χ. είναι οι γονείς που οι ίδιοι φοβούνται ότι θα αρρωστήσουν) όσο το παιδί μεγαλώνει, επίσης διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στο χτίσιμο βαθύτερων φόβων στο παιδί. Βέβαια, οι παροδικοί φόβοι για τις ασθένειες δεν συνιστούν παθολογία, ιδιαίτερα στις μέρες μας όπου βομβαρδιζόμαστε από αλλεπάλληλες ιατρικές πληροφορίες.
Η θεραπεία
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στο «Αmerican Journal of Ρsychiatry», η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία και σε μικρότερο ποσοστό η λήψη παροξετίνης (Seroxate) έχουν σημαντική επιτυχία στη θεραπεία της υποχονδρίασης. Είναι σημαντικό το ίδιο το άτομο να αντιληφθεί ότι δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της καθημερινότητάς του και να διαχειριστεί τον φόβο του ότι απειλείται από μια ασθένεια, προκειμένου να αναζητήσει ψυχοθεραπευτική λύση. Η ψυχοθεραπεία δεν συνιστά διαβεβαίωση περί της απουσίας ασθένειας, αλλά συνειδητοποίηση του ψυχικού υπόβαθρου του προβλήματος, στοχεύοντας στην ανεύρεση υγιών τρόπων αντιμετώπισής του.

Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι ψυχολόγος- ψυχοθεραπεύτρια (Ρh. D). Εmail: myrsi@hol.gr
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία

Η συναισθηματική νοημοσύνη στο ζενίθ της, μετά τα 60

Σημάδι ψυχικής υγείας η αυξημένη ευαισθησία

η  ικανότητα των ανθρώπων να συναισθάνονται και να καταλαβαίνουν την ψυχική κατάσταση των άλλων, κορυφώνεται μετά την ηλικία των 60 ετών. Οι μεγαλύτερες γενιές έχουν αυξημένη «συναισθηματική νοημοσύνη» σε σχέση με τις νεότερες, σύμφωνα με δύο νέες αμερικανικές επιστημονικές έρευνες.

 

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή ψυχολογίας Ρόμπερτ Λέβενσον του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Μπέρκλεϊ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό Psychology and Aging, σύμφωνα με τη βρετανική Telegraph, συμπέραναν ότι οι ηλικιωμένοι σημειώνουν καλύτερα ποσοστά σε σχέση με τους νεότερους, στο να βλέπουν τη θετική πλευρά των πραγμάτων, ακόμα και των αρνητικών καταστάσεων, ενώ όσο γερνάνε, αναπτύσσουν μεγαλύτερη ικανότητα να νοιάζονται για τους γύρω τους.
"Όλο και περισσότερο, φαίνεται πως το νόημα στην ύστερη φάση της ζωής επικεντρώνεται στις κοινωνικές σχέσεις και στη φροντίδα προς και από τους άλλους. Η εξέλιξη φαίνεται πως έχει προσαρμόσει τα νευρικά μας συστήματα, καθώς γερνάμε, με τρόπους που είναι οι πιο κατάλληλοι για αυτές τις διαπροσωπικές και συμπονετικές δραστηριότητες", εξήγησε ο Ρ. Λέβενσον.
Οι επιστήμονες μελέτησαν με ποιο τρόπο διάφορες ομάδες ενηλίκων σε διαφορετικές ηλικίες (μετά τα 20, τα 40 και τα 60 τους) αντιδρούσαν σε μια σειρά από αποσπάσματα κινηματογραφικών ταινιών (λυπητερά, αηδιαστικά, ουδέτερα κ.α.). Αποδείχτηκε ότι ήταν ευκολότερο στους ηλικιωμένους να βλέπουν με θετικό μάτι τις αρνητικές σκηνές, αξιοποιώντας έτσι τις εμπειρίες και τα "μαθήματα" που είχαν αποκομίσει από την προηγούμενη ζωή τους.
Αντίθετα, οι νεότεροι (άνω των 20 και άνω των 40 ετών) φαίνονταν ικανότεροι να νιώθουν λιγότερη ενσυναίσθηση και να αποσπούν την προσοχή τους (να "αποσυντονίζονται") σε σχέση με όσα αρνητικά έβλεπαν. Αυτή η ψυχική "απόσπαση" και αποστασιοποίηση βασίζεται σε εγκεφαλικές λειτουργίες (μνήμη, σχεδιασμός, έλεγχος ορμών), που εξασθενούν με το πέρασμα του χρόνου.
Σε μια παρόμοια μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό γνωσιακής νευροεπιστήμης Social Cognitive and Affective Neuroscience, ερευνητές από το ίδιο αμερικανικό πανεπιστήμιο, υπό τον δρα Μπένζαμιν Σάιντερ, χρησιμοποίησαν παρεμφερείς μεθόδους για να μελετήσουν την ευαισθησία στη λύπη ανθρώπων διαφορετικών ηλικιών. Συνολικά 222 υγιείς εθελοντές, χωρισμένοι επίσης σε τρεις ηλικιακές ομάδες (άνω των 20, 40 και 60 ετών), κλήθηκαν να παρακολουθήσουν συναισθηματικά φορτισμένα αποσπάσματα κινηματογραφικών ταινιών, ενώ ηλεκτρόδια συνδεμένα στον εγκέφαλό τους κατέγραφαν τις αντιδράσεις τους.
Οι γηραιότεροι έδειξαν να αισθάνονται γενικά μεγαλύτερη λύπη σε σχέση με τους νεότερους. Όπως δήλωσε ο Σάιντερ, όσο περνάνε τα χρόνια, οι άνθρωποι βλέπουν τα πράγματα με άλλα μάτια και εστιάζουν περισσότερο στις στενές διαπροσωπικές σχέσεις. Γίνονται, έτσι, πιο ευαισθητοποιημένοι στη λύπη και μπορούν να συναισθανθούν και να μοιραστούν καλύτερα τα προβλήματα των άλλων.
Όπως τόνισε ο Λέβενσον, αντίθετα με τη διαδεδομένη αντίληψη, η αυξημένη ευαισθητοποίηση των ηλικιωμένων δεν αυξάνει τον κίνδυνο για κατάθλιψη, αλλά μάλλον αποτελεί σημάδι μεγαλύτερης ψυχικής υγείας, καθώς οι άνθρωποι, που έχουν νιώσει διάφορες απώλειες στην προσωπική ζωή τους, είναι πιο ικανοί στη συνέχεια να συναισθανθούν τους άλλους και να τους προσφέρουν ανακούφιση. 

Από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Ανεργία: Ο χειρότερος εφιάλτης των νέων

Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα

Αβάσταχτη αποδεικνύεται η ανεργία για τους νέους, καθώς μια νέα μελέτη αποκαλύπτει πως σχεδόν ο ένας στους δύο υποφέρει εξαιτίας της από κατάθλιψη, κρίσεις πανικού και διαταραχές ύπνου.

Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες από την Σκοτία, στην οποία τα ποσοστά της ανεργίας στις ηλικίες έως 24 ετών είναι τα υψηλότερα από το 1992.

Στην χώρα μας, η ηλικιακή ομάδα με τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας (σχεδόν 23%) είναι οι νέοι ηλικίας έως 29 ετών, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ).

Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, ο ένας στους έξι νέους θεωρεί την ανεργία εξίσου στρεσογόνο με τη διάλυση της οικογένειάς του, ενώ ο ένας στους οκτώ είπε πως εξαιτίας της έχει το βράδυ εφιάλτες.

Όταν μάλιστα οι νέοι είναι μακροχρόνιοι άνεργοι (δεν έχουν δουλειά για περισσότερο από έναν χρόνο), η ψυχική τους κατάσταση επιδεινώνεται τόσο πολύ, ώστε έχουν διπλάσιες πιθανότητες από τους μεγαλύτερης ηλικίας ανέργους να προκαλέσουν σκόπιμη βλάβη στον εαυτό τους (self-harm).

Την μελέτη πραγματοποίησε ο μη κυβερνητικός οργανισμός Prince’s Trust. Όπως δήλωσε η εκτελεστική διευθύντριά του κυρία Μαρτίνα Μίλμπερν, το κύριο συμπέρασμά της είναι πως η ανεργία αποτελεί «μια αληθινή και τρομακτική εμπειρία» για τους νέους – και όσο περισσότερο καιρό μένουν άνεργοι, τόσο περισσότερο κινδυνεύει η ψυχική τους υγεία και ισορροπία.

Από την εφημερίδα τα ΝΕΑ

Η Ελλάδα σε κατάθλιψη!

Της ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΚΟΥΓΙΑΝΝΟΥ
Η Ελλάδα σε κατάθλιψη! Αυτό τουλάχιστον δείχνει η νέα έρευνα του Ευρωβαρόμετρου για την ψυχική υγεία των Ευρωπαίων, που δημοσιοποιήθηκε χθες, η οποία δείχνει ότι οι Έλληνες έχουν εισέλθει σε φάση… ομαδικής κατάθλιψης, μετά την είσοδο του ΔΝΤ στις ζωές τους και τα μέτρα της κυβέρνησης.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, οι Έλληνες βιώνουν λιγότερα θετικά συναισθήματα και περισσότερα αρνητικά σε σχέση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Ειδικότερα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, συνολικά περισσότεροι από επτά στους δέκα Έλληνες (75%), το μεγαλύτερο ποσοστό στην ΕΕ, αισθάνθηκαν αγχωμένοι κατά τη διάρκεια του τελευταίου μήνα -είτε μερικές φορές, είτε τις περισσότερες φορές, είτε συνέχεια- τη στιγμή που ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 56%. Επίσης, ένας στους δύο Έλληνες -δεύτερη χειρότερη θέση στην ΕΕ, μετά τους Ιταλούς- αισθάνθηκε αποθαρρυμένος και θλιμμένος, με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο να είναι μόνο 33%. Μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων πάλι (44%) δήλωσαν ότι ένιωσαν τόσο στεναχωρημένοι που τίποτα δεν μπορούσε να τους φτιάξει το κέφι, με τον ευρωπαϊκό όρο να είναι μόλις 25%. Και εδώ, μαζί με τους Ρουμάνους, έχουμε τα υψηλότερα ποσοστά. Σημειώνεται πως η ψυχολογική κατάσταση των Ελλήνων έχει χειροτερεύσει αισθητά σε σχέση με την προηγούμενη έρευνα του Ευρωβαρόμετρου για το θέμα, που πραγματοποιήθηκε στις αρχές του 2006, αφού τα εν λόγω ποσοστά δυσαρέσκειας έχουν αυξηθεί έως και 18%.

Αντίθετα, με το… σταγονόμετρο, σε σχέση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, βιώνουν θετικά συναισθήματα οι Έλληνες. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου χρόνου, ευτυχισμένοι αισθάνθηκαν «συνέχεια» και «τις περισσότερες φορές» μόνο το 43% των ερωτηθέντων (61% στην ΕΕ), ένα ποσοστό που μας κατατάσσει στην δεύτερη χειρότερη θέση της Ευρώπης μετά τη Λετονία. Όσο για τα αισθήματα της ηρεμίας και της γαλήνης, βρισκόμαστε στη χειρότερη θέση, αφού τον τελευταίο χρόνο τα ένιωσε σε συχνή βάση μόνο το 46% των Ελλήνων (61%).
Μάλιστα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, δεν ήταν λίγες οι φορές για τρεις στους δέκα Έλληνες που έκαναν λιγότερα από όσα ήθελαν είτε στη δουλειά τους είτε στο σπίτι τους, λόγω κατάθλιψης ή άγχους.
Πάντως, παρά τα προβλήματα, οι Έλληνες λένε «όχι» σε αντικαταθλιπτικά χάπια ή ιατρική βοήθεια. Η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων (97%) απάντησε ότι δεν έχει καταφύγει σε αντικαταθλιπτικά χάπια τον τελευταίο χρόνο, ενώ το 92% είπε ότι δεν αναζήτησε βοήθεια από επαγγελματία για την αντιμετώπιση ψυχολογικού ή συναισθηματικού προβλήματος. Αίσθηση όμως προκαλεί και το γεγονός πως το ποσοστό της άρνησης μιας επαγγελματικής βοήθειας αυξήθηκε κατά 5% από το προηγούμενο Ευρωβαρόμετρο του 2006, ακόμη και αν αυξήθηκε το άγχος και η θλίψη.
ΜΙΑ ΑΙΤΙΑ Η ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ
Η εργασιακή ανασφάλεια είναι μια αιτία για την… ομαδική κατάθλιψη των Ελλήνων. Σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο, τέσσερις στους δέκα Έλληνες (42%) θεωρούν ότι η ασφάλεια της θέσης εργασίας τους είναι υπό απειλή, που αποτελεί το δεύτερο χειρότερο ποσοστό στην ΕΕ μετά τους Λετονούς. Μια άλλη αιτία της άσχημης ψυχολογικής κατάστασης δικαιολογείται και από το γεγονός ότι οκτώ στους δέκα Έλληνες δεν αισθάνονται ότι στη δουλειά τους απολαμβάνουν το σεβασμό και την αναγνώριση που αξίζουν οι προσπάθειες και τα επιτεύγματά τους (80%), ενώ παράλληλα θεωρούν ότι δεν αντικατοπτρίζει τη μόρφωση και την εκπαίδευσή τους (77%). Ωστόσο, παραμένουν συνεπείς στα εργασιακά τους καθήκοντα, αφού η συντριπτική πλειοψηφία (78%) δεν έλειψε καμία ημέρα από την εργασία, εκτός από τις ημέρες των διακοπών. 

Οι άγνωστες παρενέργειες της κατάθλιψης

Ρεπορτάζ: Μαίρη Κατσανοπούλου

Κάθε χρόνια πάθηση φέρνει μαζί της και μια ψυχική διαταραχή. Γι' αυτό ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει θέσει για τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας το σύνθημα «Ψυχική υγεία και χρόνιες ασθένειες: ανάγκη για συνεχή και αναβαθμισμένη φροντίδα».

Οι επιστήμονες του Οργανισμού τονίζουν ότι όσοι πάσχουν από κάποια χρόνια ασθένεια διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να νοσήσουν από κατάθλιψη και όσοι έχουν κατάθλιψη διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να υποστούν καρδιαγγειακή νόσο, διαβήτη, καρκίνο ή αναπνευστική πάθηση (που ευθύνονται για το 60% των θανάτων παγκοσμίως).

«Εάν δεν ληφθούν μέτρα, υπολογίζεται ότι 388 εκατ. άνθρωποι θα βρουν πρόωρο θάνατο τα προσεχή δέκα χρόνια» λέει ο αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ψυχικής Υγιεινής για την Ευρώπη, επίτιμος πρόεδρος της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, καθηγητής Γεώργιος Χριστοδούλου.

Το 30-40% των καρδιοπαθών παρουσιάζει σημαντικά συμπτώματα κατάθλιψης (μελέτη Thombs και συν., 2008) ενώ στα δύο τρίτα των ασθενών με διαβήτη και κατάθλιψη δεν αναγνωρίζεται η ψυχική νόσος, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να μην μπορούν να ακολουθήσουν τις οδηγίες για ρύθμιση του σακχάρου τους (μελέτη Katon, 2008). Οι καρδιοπαθείς και οι καταθλιπτικοί έχουν τριπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν σε σχέση με αυτούς που πάσχουν από τη μία νόσο, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μελέτης που δημοσιεύθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο στην επιθεώρηση «Heart» και στην οποία αναλύθηκαν τα δεδομένα 6.000 μεσήλικων βρετανών.

«Ολες οι κλινικές παρατηρήσεις και τα ερευνητικά δεδομένα συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι η ψυχική και η σωματική υγεία είναι αλληλένδετες» λέει ο κ. Χριστοδούλου. «Οι πιθανότητες να υπάρχει κατάθλιψη σε κάποιον ασθενή αυξάνονται από 5% έως 25% στον γενικό πληθυσμό (ανάλογα με το φύλο) και σε 25-33% σε ασθενείς με χρόνια νοσήματα. Ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι η κατάθλιψη πολύ συχνά επιδεινώνει το σωματικό νόσημα μέσα από διάφορους μηχανισμούς και έτσι μπαίνουμε σε φαύλο κύκλο που μπορεί να είναι καταστροφικός εάν δεν παρέμβουμε».

Στον διαβήτη, π.χ., η κατάθλιψη αυξάνει τον κίνδυνο επικίνδυνων επιπλοκών. «Η αποκατάσταση των ασθενών με χρόνια σωματικά νοσήματα βλάπτεται ουσιαστικά όταν συνυπάρχει κατάθλιψη που δεν έχει διαγνωσθεί» τονίζει ο καθηγητής.«Ο ασθενής δεν συνεργάζεται, δεν βοηθά τον γιατρό, δεν βοηθά τον εαυτό του. Πρέπει λοιπόν να γίνεται ''ολιστική'' (ψυχοσωματική) αντιμετώπιση των ασθενών και προϋπόθεση γι' αυτό είναι η κατάλληλη εκπαίδευση των γενικών γιατρών _ στην Ελλάδα και των παθολόγων, των αγροτικών γιατρών ή και των ειδικών».

Μια πρόσφατη ευρωπαϊκή μελέτη εκτίμησε ότι ο συνδυασμός σωματικών και ψυχικών προβλημάτων κοστίζει 436 δισ. ευρώ (2.000 ευρώ ανά νοικοκυριό) τον χρόνο λόγω του πτωχού συστήματος ψυχικής υγείας.

Η νόσος με τα χίλια πρόσωπα

Η κατάθλιψη, η «ασθένεια με τα χίλια πρόσωπα» (όπως την ονομάζουν οι ψυχίατροι), εξαπλώνεται σιωπηλά σαν επιδημία στον σύγχρονο κόσμο. Οι επιστήμονες της Παγκόσμιας Ψυχιατρικής Εταιρείας και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας υπολογίζουν ότι θα είναι μέσα στην επόμενη δεκαετία η δεύτερη πιο συχνή αιτία «αναπηριών».

H κατάθλιψη είναι μια ασθένεια που περιλαμβάνει και την ψυχή και το σώμα, όπως λένε οι επιστήμονες της Κλινικής Μάγιο στις ΗΠΑ. Επηρεάζει το πώς αισθάνεται, σκέπτεται και συμπεριφέρεται ο ασθενής. Μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στις καθημερινές δραστηριότητες του ασθενούς ή να τον κάνει να αισθάνεται ότι δεν αξίζει να ζει. Οι γυναίκες, οι διαζευγμένοι, οι άγαμοι, οι άνεργοι και όσοι έχουν παρόμοιο περιστατικό στην οικογένεια νοσούν συχνότερα. Αν και η μέση και η τρίτη ηλικία πλήττονται περισσότερο από την κατάθλιψη, περίπου 5% των παιδιών και των εφήβων υποφέρει επίσης από τη νόσο.

Δεν είναι ακριβώς γνωστό τι προκαλεί την κατάθλιψη. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι εμπλέκονται πολλοί παράγοντες, όπως βιολογικές διαφορές στον εγκέφαλο, ορμονικές αλλαγές (όπως στην εμμηνόπαυση ή σε διαταραχές του θυρεοειδούς), η κληρονομική προδιάθεση, γεγονότα της ζωής (απώλεια αγαπημένου προσώπου, οικονομικά προβλήματα, υψηλό στρες κ.ά.) και ένα τραυματικό γεγονός στην παιδική ηλικία (π.χ. κακοποίηση από τον γονέα).

Μελέτη που δημοσιεύθηκε τον περασμένο Αύγουστο στο περιοδικό «Nature» διαπίστωνε ότι κάποιες περιοχές του εγκεφάλου έχουν καθοριστικό ρόλο στην εκδήλωση κατάθλιψης στα παιδιά και τους εφήβους. Τα ευρήματα μπορεί να οδηγήσουν σε νέες μεθόδους έγκαιρης διάγνωσης και θεραπείας των παιδιών που κινδυνεύουν, σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης, διευθυντή Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Γουαϊσκόνσιν - Μάντισον, Ν. Κάλιν. Ο ερευνητής και οι συνεργάτες του εξέτασαν απεικονιστικά τους εγκεφάλους 238 νέων πιθήκων και διαπίστωσαν ότι η αυξημένη δραστηριότητα στην αμυγδαλή και στον πρόσθιο ιππόκαμπο προέβλεπαν καταθλιπτική και αγχώδη ιδιοσυγκρασία.

Πρόσφατες επίσης έρευνες από τον Οργανισμό «Mental Health America» έδειξαν ότι οι άνεργοι έχουν τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν συμπτώματα κατάθλιψης σε σχέση με όσους έχουν δουλειά, ενώ οι άνθρωποι των οποίων οι δουλειές επηρεάστηκαν από την οικονομική κρίση έχουν διπλάσιες πιθανότητες να νοσήσουν από σοβαρή κατάθλιψη. Γι' αυτό και η κυβέρνηση των ΗΠΑ καθόρισε νέους κανόνες τον περασμένο Ιούλιο, ζητώντας από τις ασφαλιστικές εταιρείες να προσφέρουν το ίδιο επίπεδο κάλυψης για την ψυχική υεγία όπως και με τα παθολογικά και χειρουργικά θέματα.

Μια άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση «Biological Psychiatry» κατέδειξε ότι οι άνθρωποι με κατάθλιψη πραγματικά βλέπουν τον κόσμο στις αποχρώσεις του γκρι. Γερμανοί ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Freiburg χρησιμοποίησαν εξετάσεις του αμφιβληστροειδούς και βρήκαν ότι οι πάσχοντες από κατάθλιψη είχαν θεαματικά χαμηλότερη ανταπόκριση στις αντιθέσεις μαύρου - λευκού σε σχέση με όσους δεν έπασχαν από τη νόσο. Η μέθοδος _ είπαν _ μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διάγνωση της κατάθλιψης.

Ο ρόλος της διατροφής

Νέες έρευνες άλλωστε συσχετίζουν και τη διατροφή με την κατάθλιψη. Από μελέτη της Α' Καρδιολογικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών (με επικεφαλής την κ. Χ. Χρυσοχόου) σε 673 ηλικιωμένους στην Ικαρία το 2009 διαπιστώθηκε ότι όσοι έτρωγαν περισσότερο ψάρι είχαν χαμηλότερα ποσοστά κατάθλιψης. Ισπανοί ερευνητές από τα Πανεπιστήμια της Ναβάρα και του Λας Πάλμας μελέτησαν 11.000 ανθρώπους και ανακάλυψαν ότι όσοι ακολουθούσαν πιο συστηματικά μεσογειακή διατροφή (με πολλά φρούτα, λαχανικά, ψάρι και όσπρια) είχαν 30% λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν κατάθλιψη σε σχέση με όσους είχαν λίγα τέτοια τρόφιμα στο διαιτολόγό τους _ αν και δεν βρέθηκε το γιατί (η μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Archives of General Psychiatry»).

Επίσης ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης που παρακολούθησαν επί δέκα χρόνια 1.046 γυναίκες, 20-93 ετών, διαπίστωσαν _ και το δημοσίευσαν στην «Αμερικανική Επιθεώρηση Ψυχιατρικής» _ ότι οι διαταραχές της διάθεσης ήταν κατά 50% πιο συχνές σε γυναίκες που τρέφονταν με επεξεργασμένα και λιπαρά τρόφιμα (τσιπς, χάμπουργκερ, μπισκότα, λευκό ψωμί κ.λπ.).

Ερευνητές από το Κέντρο INSERM στο Μονπελιέ της Γαλλίας, τέλος, ανακάλυψαν ότι η κατάθλιψη στις γυναίκες της τρίτης ηλικίας συσχετίζεται με χαμηλά επίπεδα της «καλής» χοληστερίνης (HDL). Αντιθέτως, η κατάθλιψη στους άνδρες συσχετίζεται με χαμηλά επίπεδα της «κακής» χοληστερίνης (LDL).

«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η ρύθμιση των ανώμαλων επιπέδων των λιπιδίων μπορεί να μειώνει την κατάθλιψη στους ηλικιωμένους, χρειάζεται όμως διαφορετική αγωγή ανάλογα με το φύλο» ανέφερε η συγγραφέας της μελέτης δρ Μ. Λ. Ανσελέν. Ειδικά για τους άνδρες, «ο καρδιαγγειακός κίνδυνος μειώνεται με τη μείωση της LDL ως ένα επίπεδο, αλλά κάτω από αυτό αυξάνεται ο κίνδυνος κατάθλιψης».

Τα διαγνωστικά κριτήρια

Για να διαγνωσθείτε με κατάθλιψη, θα πρέπει να έχετε _ σύμφωνα με το εγχειρίδιο DSM που δημοσίευσε η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία _ πέντε ή περισσότερα από τα ακόλουθα συμπτώματα για περίοδο μεγαλύτερη των δύο εβδομάδων (ένα τουλάχιστον σύμπτωμα πρέπει να είναι η καταθλιπτική διάθεση ή η απώλεια ενδιαφέροντος για την ευχαρίστηση):

_ Καταθλιπτική διάθεση τις περισσότερες ημέρες (στα παιδιά μπορεί να εμφανισθεί ως μόνιμη ευερεθιστότητα)

_ Ελαττωμένο ενδιαφέρον ή αίσθημα μη ικανοποίησης από σχεδόν όλες τις δραστηριότητες της ημέρας

_ Σημαντική απώλεια ή αύξηση βάρους, μείωση ή αύξηση της όρεξης

_ Αϋπνία

_ Υπερκινητικότητα ή βραδεία συμπεριφορά που παρατηρείται από άλλους

_ Κόπωση ή απώλεια ενέργειας

_ Αισθήματα απαξίωσης ή υπερβολικής ενοχής

_ Προβλήματα στη λήψη αποφάσεων, στη σκέψη ή στην αυτοσυγκέντρωση

_ Επανειλημμένες σκέψεις θανάτου ή αυτοκτονίας

Τρόποι αυτοβοήθειας

Αν και δεν μπορείτε να θεραπεύσετε μόνος σας την κατάθλιψη, μπορείτε να αυτοβοηθηθείτε με τους εξής τρόπους, όπως συμβουλεύουν οι ειδικοί της Κλινικής Μάγιο:

_ Να αποφεύγετε το αλκοόλ. Μπορεί να νομίζετε ότι μειώνει τα καταθλιπτικά συμπτώματα αλλά μακροπρόθεσμα τα επιδεινώνει.

_ Να ασκείσθε περπατώντας, κάνοντας τζόκινγκ, κολύμπι, κηπουρική, γιόγκα ή ό,τι άλλο σας ευχαριστεί _ η σωματική δραστηριότητα μειώνει τα συμπτώματα.

_ Να χορταίνετε ύπνο.

- Να έχετε διατροφή πλούσια σε ω-3 λιπαρά (ψάρια, καρύδια κ.λπ.).

_ Μην αναβάλλετε τις συνεδρίες ψυχοθεραπείας και μην αμελείτε τα φάρμακά σας, ακόμα και εάν δεν έχετε διάθεση να το κάνετε.

_ Να δίνετε προσοχή στα προειδοποιητικά συμπτώματα και να επικοινωνείτε με τον γιατρό σας όταν εμφανίζονται.

_ Να ενημερωθείτε για την κατάθλιψη.

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία

Κίνδυνος για καρδιοπαθείς με κατάθλιψη

Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα

Ο συνδυασμός κατάθλιψης και στεφανιαίας νόσου σε έναν ασθενή είναι πολύ πιο επικίνδυνος απ’ ό,τι κάθε μία ασθένεια από μόνη της, αναφέρουν γάλλοι και βρετανοί ειδικοί.

Όπως διαπίστωσαν σε μελέτη με σχεδόν 6.000 άνδρες και γυναίκες, όσοι έπασχαν και από τις δύο ασθένειες είχαν τετραπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν από την καρδιά τους ή από άλλα νοσήματα του κυκλοφοριακού.

Η μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Heart», συμπεριέλαβε μεσήλικες εθελοντές, τους οποίους οι ερευνητές παρακολουθούσαν επί 5,5 χρόνια.

Τα ευρήματά της υποδηλώνουν πως οι γιατροί θα πρέπει να παρακολουθούν πιο στενά τους καρδιοπαθείς οι οποίοι εκδηλώνουν κατάθλιψη.

Όπως έδειξε η μελέτη, οι εθελοντές που είχαν μόνον καρδιοπάθεια είχαν κατά 67% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από οποιαδήποτε αιτία στη διάρκεια της μελέτης, σε σύγκριση με όσους δεν είχαν ούτε καρδιοπάθεια ούτε κατάθλιψη.

Όσοι καρδιοπαθείς όμως είχαν και κατάθλιψη, είχαν τριπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν από οποιαδήποτε αιτία και τετραπλάσιες να πεθάνουν από καρδιαγγειακά νοσήματα.

Οι ειδικοί λένε ότι τα νέα ευρήματα ενισχύουν προγενέστερα που έχουν δείξει ότι η κατάθλιψη αποτελεί πλήγμα για την καρδιολογική υγεία. Και συνιστούν σε όλους – καρδιοπαθείς ή μη – αν νιώθουν κακοδιαθεσία, να συζητούν με τον γιατρό τους γι’ αυτήν.

Από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ

Η σύγχρονη «επιδημία» της κατάθλιψης

Της Μυρσίνης Κωστοπούλου

Tι σημαίνει ευημερία; Τι σημαίνει «είμαι καλά»; Κάθε άλλο παρά αυτονόητες είναι αυτές οι έννοιες. Πασχίζουμε όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του, να κατακτήσουμε την ευημερία, με την αβεβαιότητα και το άδηλο μέλλον που καραδοκεί.
Ζούμε σε καιρούς όπου η ψυχή πάσχει περισσότερο από ποτέ. Η κατάθλιψη αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα υγείας στον σύγχρονο δυτικό κόσμο. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, λόγω της υψηλής συχνότητας εμφάνισής της προβλέπεται πως το 2020 θα είναι παγκοσμίως η δεύτερη νόσος που οδηγεί σε απώλεια ζωής, αναπηρία και κοινωνική δυσλειτουργία.
Αν πολύ απλά ορίσουμε την ψυχική υγεία ως την αναγκαία ικανότητα του ατόμου να αγαπά και να εργάζεται, θα λέγαμε ότι η κατάθλιψη είναι ένας σκοτεινός υπονομευτής. Στις βαριές μορφές της, ακυρώνει τη δυνατότητα του ατόμου να αγαπά, να συνάπτει δεσμούς αγάπης και αφοσίωσης με τους γύρω του και να μπορεί να είναι λειτουργικός για τις δραστηριότητες της καθημερινότητάς του.
Τα συμπτώματα είναι ψυχικά και σωματικά: παρατεταμένη θλίψη, κλάμα, ενοχές, αίσθημα αβοηθησίας και ανημπόριας, κοινωνική απομόνωση, άγχος, ευερεθιστότητα, κόπωση, διαταραχές της όρεξης, του ύπνου και της σεξουαλικής επιθυμίας. Ο πάσχων είναι σαν να ζει μια «νεκρή» ζωή.
Δεν προκαλεί απορία η ύπαρξη της κατάθλιψης, αντίθετα εκείνο που προκαλεί απορία και θα άξιζε να μας γεμίζει με δυσφορία και ντροπή για τον πολιτισμό μας είναι το γεγονός ότι σήμερα η κατάθλιψη παραμένει ταμπού. Στην εποχή μας που αρέσκεται να λογαριάζεται ως εξελιγμένη και εκσυγχρονισμένη, η κατάθλιψη ενεργοποιεί ακόμα προκαταλήψεις και φόβους: «κατάθλιψη σημαίνει τρέλα», «κατάθλιψη σημαίνει αδυναμία χαρακτήρα».
Το στίγμα δηλαδή σε όλο του το μεγαλείο. Ιδίως σε μια εποχή που θεοποιεί την ατομική επιτυχία, τα ατομικά επιτεύγματα, την ικανότητα του ανθρώπου να παράγει ή να καταναλώνει όλο και περισσότερα πράγματα, ο καταθλιπτικός έχει επιπλέον λόγους να περιθωριοποιείται. Μέσα από την ανημποριά που του αποδίδουν απομακρύνεται από το «ιδεώδες» του επιτυχημένου φυσιολογικού ανθρώπου.
Η προσδοκία ότι η δύναμη και η ανταγωνιστικότητα αποτελούν απόλυτους στόχους ζωής και αποτελεσματικά μέσα ευημερίας, πλήττει ιδιαίτερα την αυτοεικόνα των ανθρώπων με κατάθλιψη, ακριβώς διότι αυτές οι πτυχές της συμπεριφοράς παρεμποδίζονται λόγω της ίδιας της φύσης της διαταραχής. Ας τονίσουμε εδώ πόσο μια εύθραυστη αυτοεικόνα μπορεί να συμβάλλει στην επιδείνωση μιας ψυχικής διαταραχής, λόγω της έλλειψης πίστης και κινήτρου του ανθρώπου ως προς τη δυνατότητά του να παρέμβει στο πρόβλημά του.
Ωστόσο, και εδώ είναι η ειρωνεία, το υπόδειγμα του φυσιολογικού, προσαρμοσμένου, επιτυχημένου ενηλίκου έχει από μόνο του υπονομευτεί. Θα έπρεπε να είμαστε αλληλέγγυοι και προσεκτικοί ως προς την καταδίκη που επιφυλάσσουμε ως «υγιείς» στους καταθλιπτικούς.
Η κατάθλιψη αντιμετωπίζεται. Οι εξελίξεις στον χώρο της ψυχοφαρμακολογίας και των διαφόρων ψυχοθεραπειών έχουν συμβάλει σε σημαντικά ποσοστά θεραπευτικής επιτυχίας. Οι καταθλίψεις εντείνονται σε περιόδους κρίσεων και γενικευμένης ανασφάλειας. Περιττό να πούμε ότι η «θεραπεία» της κρίσης ξεφεύγει από τα χέρια των θεραπευτών. Ας μην ξεχνάμε ότι σε κάθε περίπτωση οι τελευταίοι που φταίνε είναι οι πάσχοντες πολίτες...
Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια (Ρh.D). Εmail: myrsi@hol.gr
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία