Οι «σκοτεινότεροι υπονομευτές» της ψυχικής υγείας

Της Μυρσίνης Κωστοπούλου

Οι Eλληνες αντιμετωπίζουμε σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας;

Στην Ελλάδα συμβαίνει περίπου ό,τι και στον υπόλοιπο κόσμο. Με βάση τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η σχιζοφρένεια και η κατάθλιψη είναι τα δύο πιο σοβαρά νοσήματα σήμερα. Αν η ψυχική υγεία ορίζεται ως η αναγκαία εκείνη ικανότητα του ατόμου να αγαπά και να εργάζεται, τότε η κατάθλιψη και η σχιζοφρένεια είναι οι σκοτεινότεροι υπονομευτές.
Με βάση τον δείκτη βαρύτητας, η κατάθλιψη είναι η 4η στη σειρά σήμερα και η 2η ασθένεια μέχρι το 2020. Θίγει όλες τις ηλικίες. Παρατηρείται στο 6%-7% του γενικού πληθυσμού, με διπλάσιο ποσοστό να πλήττει τις γυναίκες.

Χαρακτηριστικά της συμπτώματα είναι η μελαγχολική διάθεση, η ενοχή και το αίσθημα αναξιότητας, σωματικά ενοχλήματα, η έλλειψη ελπίδας, οι σκέψεις θανάτου. Ο πάσχων ζει μία «νεκρή» ζωή. Οι επιπτώσεις της βαρύτατες: αναπηρία, κοινωνική δυσλειτουργία, χαμηλή ποιότητα ζωής, απώλεια ζωής...

Η σχιζοφρένεια είναι η πιο βαριά και συνάμα αινιγματική ψυχική διαταραχή. Αν και όχι τόσο συχνή όσο οι άλλες ψυχικές ασθένειες (1%), έχει τεράστιες επιπτώσεις ψυχικές και κοινωνικές. Διαταράσσει την επαφή του ατόμου με την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα εκείνο να μην μπορεί να διαχωρίσει τις αληθινές από τις ψευδείς εμπειρίες. Ο πάσχων αντιλαμβάνεται πράγματα που δεν υπάρχουν (ψευδαισθήσεις) και κατέχει ψευδείς πίστεις που δεν υπόκεινται στη λογική (παραλήρημα). Η ιδιορρυθμία του πάσχοντος στην επικοινωνία οδηγεί σε απομόνωση, σε κοινωνικό στιγματισμό, στην εδραίωση του στίγματος της «τρέλας».
Ποιες είναι οι σύγχρονες αναπαραστάσεις του μέσου έλληνα για την ψυχική ασθένεια;
Η «εξελιγμένη» εποχή μας συνεχίζει να ενεργοποιεί προκαταλήψεις και φόβους για τις ψυχικές ασθένειες («ο σχιζοφρενής δολοφόνος», «η κατάθλιψη είναι αδυναμία χαρακτήρα» κ.λπ.). Το στίγμα, δηλαδή, σε όλο του το μεγαλείο. Μυθολογικές και δαιμονολογικές προεκτάσεις αποδίδονται στους ασθενείς, ο ψυχικός πόνος και η αποδιοργάνωση εκλαϊκίζονται, ευτελίζοντας την ποιότητα της ζωής των πασχόντων και των οικογενειών τους. Μια εύθραυστη αυτοεικόνα, όμως, μπορεί να συμβάλει στην επιδείνωση της ψυχικής διαταραχής, λόγω της έλλειψης κινήτρου του ατόμου ως προς τη δυνατότητά του να παρέμβει στο πρόβλημά του. {APNEA}

Οχι! Ο ασθενής με σχιζοφρένεια δεν είναι βίαιος ή επικίνδυνος, δεν έχει διχασμένη προσωπικότητα, δεν είναι δαιμονισμένος (o John Nash, μαθηματικός, βραβείο Νομπέλ 1994, διεγνώσθη με σχιζοφρένεια). Ο ασθενής με κατάθλιψη δεν είναι αδύναμος, βρίσκεται σε μία κατάσταση «πένθους», αποθάρρυνσης και απώλειας ελπίδας για το μέλλον του.

Οι σύγχρονες εξελίξεις στην ψυχοφαρμακολογία και στην ψυχοθεραπεία έχουν συμβάλει σε σημαντικά ποσοστά θεραπευτικής επιτυχίας. Η κατάθλιψη είναι πλέον αντιμετωπίσιμη, ενώ στη σχιζοφρένεια είναι δυνατή η μείωση των συμπτωμάτων και η πρόληψη των μελλοντικών υποτροπών.

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία

Η απώλεια εισοδήματος φέρνει ψυχικές διαταραχές

Οι άνθρωποι που υφίστανται μείωση του εισοδήματός τους, είναι πιθανότερο να υποφέρουν από κατάθλιψη, αγχωτικές διαταραχές και κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών, σύμφωνα με μια νέα καναδική επιστημονική έρευνα.

Η μελέτη επίσης διαπίστωσε ότι όσοι ανήκουν στην χαμηλότερη εισοδηματική κατηγορία, εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά αποπειρών αυτοκτονίας και περισσότερες διαταραχές προσωπικότητας σε σχέση με όσους βρίσκονται στα ανώτερα εισοδηματικά κλιμάκια.

Μια δεύτερη μελέτη, επίσης καναδική, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ανεργία αυξάνει τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου κατά 63%.

Οι ερευνητές μελέτησαν περίπου 35.000 ενήλικους σε διάστημα τριών ετών και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το χαμηλότερο εισόδημα (ιδίως αν είναι κάτω από περίπου 15.000 ευρώ το χρόνο) συνδέεται με μια μεγάλη γκάμα ψυχολογικών προβλημάτων, σε σχέση με όσους βγάζουν τουλάχιστον 52.000 ευρώ ετησίως, που εμφανίζουν πολύ λιγότερα προβλήματα προσωπικότητας, αντικοινωνικότητας κ.α.

Πηγή: ΑΠΕ- ΜΠΕ

Λάθος το «δουλειά να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι»

Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα

Το να έχει κανείς μια κακή, περιορισμένης διάρκειας ή χαμηλά αμειβόμενη δουλειά μπορεί να βλάψει την ψυχική του υγεία περισσότερο απ’ ό,τι η ανεργία, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.

Επιστήμονες ανέλυσαν στοιχεία από περισσότερους από 7.000 εθελοντές από την Αυστραλία και επιβεβαίωσαν κατ’ αρχήν ότι η ανεργία αποτελεί πλήγμα για την ψυχική ευεξία.

Με μεγάλη τους έκπληξη, ωστόσο, διαπίστωσαν πως η έκφραση «δουλειά να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι» δεν ευσταθεί, καθώς υπέφεραν περισσότερο κι απ’ τους ανέργους όσοι εθελοντές βρίσκονταν σε δουλειές στις οποίες αμείβονταν λίγο, περνούσαν τα πάνδεινα από τους συναδέλφους και/ή τους προϊσταμένους τους ή ήταν με σύμβαση ορισμένου χρόνου.

Στην πραγματικότητα, την μεγαλύτερη μείωση στην ψυχική τους υγεία παρουσίασαν με το πέρασμα του χρόνου όσοι εθελοντές είχαν τις δουλειές με την χαμηλότερη ποιότητα.

Επιπλέον, οι ερευνητές ανακάλυψαν απ’ ευθείας συσχέτιση ανάμεσα στον αριθμό των δυσάρεστων εργασιακών συνθηκών και της ψυχικής υγείας, με κάθε ένα πρόβλημα που αύξανε την δυσαρέσκειά τους από την δουλειά τους, να χειροτερεύει και την βαθμολογία της ψυχικής ευεξίας τους σε μια ειδική κλίμακα.

Ακόμα και για τους ανέργους, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της δουλειάς που έβρισκαν επηρέαζαν τα οφέλη στην ψυχική τους υγεία. Όσοι βρήκαν μια δουλειά με πολλά ποιοτικά χαρακτηριστικά παρουσίασαν βελτίωση κατά 3 βαθμούς στην ψυχική ευεξία τους, ενώ όσοι βρήκαν μια δουλειά με φτωχά ποιοτικά χαρακτηριστικά παρουσίασαν μείωση κατά 5,6 βαθμούς!

«Οι εργασιακές πολιτικές βασίζονται στο αξίωμα ότι η οποιαδήποτε δουλειά είναι προτιμότερη από τη μη δουλειά, με την πεποίθηση ότι η δουλειά ευνοεί την οικονομική αλλά και την προσωπική ευεξία», γράφουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «Επαγγελματική & Περιβαλλοντική Ιατρική» (OEM).

«Ωστόσο η μελέτη μας δείχνει πως η ποιότητα της δουλειάς αποτελεί καθοριστικό παράγοντα, ο οποίος θα πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν κατά τον σχεδιασμό και την υλοποίηση των πολιτικών απασχόλησης».

Πηγή: ΝΕΑ